เราคบกับแฟนมาเกือบจะยี่สิบปี แต่มีบางช่วงที่ห่างกันไปเพราะเราไปทำงานต่างจังหวัด และในระหว่างนั้นเขาก็เริ่มมีอีกคน ซึ่งอีกคนก็มีผู้ชายของตัวเองอยู่แล้วเหมือนกัน พอเรากลับมาเขาก็ขอเราเลิก เราก็เลิกให้ด้วยเหตุผลที่เขาขอร้องว่าขาดผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ แต่ผ่านครึ่งปีเขาก็กลับมาขอโอกาสเรา เราก็ยอมให้โอกาสเพราะยังรักเขา แต่แล้วมีเหตุการณ์ยายเขาเสีย (เสียตอนช่วงโควิท)แต่เราไม่ได้อยู่กับเขาในวันนั้นวันที่ยายเขาสิ้นลมเพราะครอบครัวเราขอเราไม่ให้ออกไปไหน เพราะที่บ้านเรามีแม่ที่แก่แล้ว กลัวเราออกไปแล้วเอาเชื่อมาติดแม่ (แต่ช่วงก่อนที่ยายจะเสียเราก็ยังไปเยี่ยมเป็นระยะ ยังไปบริจาคเลือดให้ยายเขา) แต่ผู้หญิงอีกคนมาหาเขา มาปลอบใจเขา พอหลังจากงานยายเขา เขาก็มาขอเลิกกับเรา ด้วยเหตุที่ว่าเราไม่ได้อยู่กับเขาในวันที่ยายเขาเสีย เราไม่ได้ปลอบเขาในวันนั้น เขาบอกว่าเราเห็นแก่ตัวไม่ยอมสละครอบครัวไปอยู่ข้างเขา เขาอยากให้เราไปอยู่กับเขา แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าเรามีแม่ มีพี่ มีครอบครัว ที่เขาดูแลเรามาตลอด เขาอยากให้เราทิ้งพวกเขา แล้วไปอยู่กับเขา มีอยู่วันนึง ผู้หญิงคนนั้นโทรมาในขณะที่เราอยู่กับเขา ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าเราเป็นคนเห็นแก่ตัว เรื่องยายที่เราไม่ได้อยู่ข้างแฟนเรา แต่เขาที่อยู่ข้างแหนเรา เขาบอกว่าเขาอ่ะดีกว่าเรา เขาเสียอย่างเดียวที่เขามีผู้ชายแค่นั้นเอง แฟนเราเอาแต่เงียบไม่พูดอะไร ปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นว่าเราอย่างเดียว หลังจากวางโทรศัพท์ไปแฟนเราคุยกับเราปกติเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น แต่ใจเรามันเจ็บมากไปแล้ว แล้วก็อึดอัดมาก แต่เราก็รู้สึกผิดเรื่องยายเขาเราเลยไม่พูด
อย่างนี้เรียกว่าเห็นแก่ตัวไหมคะ