กว่าจะรู้ตัว ก้อไม่มีเค้าแล้ว
กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่2 ที่ผมตั้งมาเพื่อระบายความรู้สึกของผม เริ่มเลยนะครับ ผมโสดมาปีกว่า จนคิดว่าอยู่คนเดียวได้แล้วโดยไม่ต้องมีแฟนก็ได้แต่ ก็มีจีบผู้หญิงไปเรื่อยๆ ตามภาษาคนโสด จนวันนึงผมไปเจอกับผู้หญิงคนนึง คนที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นมา ซึ่งเค้าเคยเรียนอยู่ รร.เดียวกับผมตอน ม.ต้น ภายนอกเค้าเป็นคนน่ารัก หุ่นดี ขาว ตรงสเปคผมทุกอย่าง แต่เค้า มีลูกแล้วนะครับ ก็เหมือนเดิมครับตามภาษาคนโสด ผมก็จีบเค้า แต่ครั้งนี้เรามีทุนเดิมอยู่แล้ว เพราะเราเคยเหนน่ากัน มันทำให้เราคุยง่ายขึ้น สรุปเลยและกันนะครับ คือจีบติดครับ แต่ สิ่งที่ผมคิดตอนนั้นคือ ผมก็คงคุยเล่นๆเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆที่ผ่านเข้ามาไม่ได้กะจะคบเป็นแฟน จนเราคุยกันมาเรื่อยๆ เค้าเป็นผู้หญิงที่ดีมาก ดีจนผมรู้สึกผิดที่ผมคิดกับเค้าแบบนั้น แต่ผมก็พยายามทำทุกอย่างให้เค้ารู้ตัวว่าผมไม่ได้จริงจังกับเค้านะ ทำร้ายจิตใจเค้าทุกอย่าง คบแบบไม่มีสถานะ ทั้งๆที่เค้าเอยปากบอกกับผมเองว่าป็นแฟนกันนะ แต่ผมก็ไม่ยอม แต่เค้าก็ยังดีกะผมและยอมที่จะคุยกันแบบไม่มีสถานะแบบนี้ จนระยะเวลา เกือบ 3 เดือน ที่เราคุยกัน มันทำให้ผมกลับมามีความสุขอีกครั้งแบบไม่รู้ตัว แต่แล้ว เวรกรรมมันก็เกิดขึ้นกะคนอย่างผมอีกแล้ว มีอยู่วันนึงเค้าเคยพูดกับผมว่าถ้าหากเค้ามีคนใหม่เค้าจะไม่มาหาผมแล้วนะ ซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจอะไร นั้นคือสัญญาเตือนครั้งที่ 1 แต่เราก็ยังคุยกันมาเรื่อยๆ สัญญานเตือนครั้งที่ 2 ผมถามเค้าว่า มีคนคุยใหม่แล้วหรอ เค้าบอกว่าใช่ เหมือนเดิม ผมไม่ได้รู้สึกอะไร แต่เราก้ยังคุยกันอยู่เหมือนเดิม จนถึงวันที่เรื่องทุกอย่างมันเหมือนจะสายไป เราทะเลาะกัน ผมไม่เคยง้อเค้าอยู่แล้ว ผมถือว่าผมเป็นต่อเค้าทุกอย่าง และบวกกับผมไม่ได้คิดที่จะจริงจังกับเค้าตั้งแต่เริ่ม มันทำให้ผมไม่มีความจำเปนที่ต้องง้อเค้า จนระยะเวลามันนานผิดปกติ ทำไมเค้าถึงไม่โทรหาผม ผมเริ่มรู้สึกแปลกๆกับตัวเอง มันเริ่มนานเข้าๆ จนผมเริ่มรู้สึกตัวเอง ว่าเหมือนผมจะขาดผู้หญิงคนนี้ไม่ได้สะแล้ว ผมเลยตัดสินใจทักเฟชไปหาเค้าแต่คำตอบที่ได้กลับมาคือเค้าเจอคนใหม่แล้ว ซึ่งนั้นมันน่าจะทำให้ผมดีใจที่เป็นไปอย่างที่ผมหวังตั้งแต่แรก แต่มันกลับตรงกันข้าม ผมรู้สึกเสียใจมากจนไม่รู้จะทำยังไง จากที่ผมไม่เคยง้อเค้า เลย จนตอนนี้ผมง้อจนหมดหนทาง แต่เค้าก้อไม่กลับมาแล้ว เค้าพูดมาคำนึงว่า เค้าไม่สามารถเสียผู้ชายคนนั้นไปได้ มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกว่า เวลา 3 เดือนที่ผ่านมา ทำไมผมถึงปล่อยให้มันเปนแบบนี้ไปได้ ตอนนี้ ผมไม่แน่ใจว่า รัก หรือแค่ เหงา ที่วันนี้ไม่มีเค้าเหมือนเดิม ทั้งๆที่เมื่อก่อน ผมก้ออยู่คนเดียว หรือ จีบใครไปเรื่อยเปื่อย แต่บทสรุป มันก้อไม่เหมือนกับ ความรู้สึกที่ผมเป็นอยู่ตอนนี้ตั้งแต่วันที่เราทะเลากัน จนเค้ามีคนใหม่เค้าไม่เคยโทรหาผมหรือทักผมอีกเลย จนถึงวันนี้ ทั้งที่เมื่อก่อน เค้าโทรหาผมทุกวัน ทุกช่วงเวลา แต่ตอนนี้มันไม่มีแล้ว ผมคิดถึงเค้ามาก แต่ก้อทำได้แค่เท่านี้ เพราะว่ามันสายไปแล้ว
มันทำให้ผมคิดได้ว่าสาเหตุที่ผมไม่คิดจริงจังกับเค้าตั้งแต่ต้นเพราะผมมัวแต่มองอดีตเค้ามากเกินไปตั้งกำแพงกับเค้าโดยลืมมองไปว่าปัจจุบันเค้าทำให้ผมมีความสุขมากแค่ไหน
ผมตั้งกระทู้นี้มาเพื่อ อยากเตือนสติใครหลายๆคนว่า อย่าเห็นความสำคัญของใครในวันที่ไม่มีเค้าแล้ว และอย่าคิดที่จะเล่นๆกับใครเพราะถ้าวันนึงคุณเกิดรู้สึกดีกับเค้าขึ้นมาวันนั้นอาจจะไม่มีเค้าอยู่แล้ว และคุณเองนั้นแหละที่จะเสียใจ เหมือนที่ผมกำลังรู้สึกอยู่ตอนนี้
กว่าจะรู้ตัว ก้อไม่มีเค้าแล้ว
กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่2 ที่ผมตั้งมาเพื่อระบายความรู้สึกของผม เริ่มเลยนะครับ ผมโสดมาปีกว่า จนคิดว่าอยู่คนเดียวได้แล้วโดยไม่ต้องมีแฟนก็ได้แต่ ก็มีจีบผู้หญิงไปเรื่อยๆ ตามภาษาคนโสด จนวันนึงผมไปเจอกับผู้หญิงคนนึง คนที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นมา ซึ่งเค้าเคยเรียนอยู่ รร.เดียวกับผมตอน ม.ต้น ภายนอกเค้าเป็นคนน่ารัก หุ่นดี ขาว ตรงสเปคผมทุกอย่าง แต่เค้า มีลูกแล้วนะครับ ก็เหมือนเดิมครับตามภาษาคนโสด ผมก็จีบเค้า แต่ครั้งนี้เรามีทุนเดิมอยู่แล้ว เพราะเราเคยเหนน่ากัน มันทำให้เราคุยง่ายขึ้น สรุปเลยและกันนะครับ คือจีบติดครับ แต่ สิ่งที่ผมคิดตอนนั้นคือ ผมก็คงคุยเล่นๆเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆที่ผ่านเข้ามาไม่ได้กะจะคบเป็นแฟน จนเราคุยกันมาเรื่อยๆ เค้าเป็นผู้หญิงที่ดีมาก ดีจนผมรู้สึกผิดที่ผมคิดกับเค้าแบบนั้น แต่ผมก็พยายามทำทุกอย่างให้เค้ารู้ตัวว่าผมไม่ได้จริงจังกับเค้านะ ทำร้ายจิตใจเค้าทุกอย่าง คบแบบไม่มีสถานะ ทั้งๆที่เค้าเอยปากบอกกับผมเองว่าป็นแฟนกันนะ แต่ผมก็ไม่ยอม แต่เค้าก็ยังดีกะผมและยอมที่จะคุยกันแบบไม่มีสถานะแบบนี้ จนระยะเวลา เกือบ 3 เดือน ที่เราคุยกัน มันทำให้ผมกลับมามีความสุขอีกครั้งแบบไม่รู้ตัว แต่แล้ว เวรกรรมมันก็เกิดขึ้นกะคนอย่างผมอีกแล้ว มีอยู่วันนึงเค้าเคยพูดกับผมว่าถ้าหากเค้ามีคนใหม่เค้าจะไม่มาหาผมแล้วนะ ซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจอะไร นั้นคือสัญญาเตือนครั้งที่ 1 แต่เราก็ยังคุยกันมาเรื่อยๆ สัญญานเตือนครั้งที่ 2 ผมถามเค้าว่า มีคนคุยใหม่แล้วหรอ เค้าบอกว่าใช่ เหมือนเดิม ผมไม่ได้รู้สึกอะไร แต่เราก้ยังคุยกันอยู่เหมือนเดิม จนถึงวันที่เรื่องทุกอย่างมันเหมือนจะสายไป เราทะเลาะกัน ผมไม่เคยง้อเค้าอยู่แล้ว ผมถือว่าผมเป็นต่อเค้าทุกอย่าง และบวกกับผมไม่ได้คิดที่จะจริงจังกับเค้าตั้งแต่เริ่ม มันทำให้ผมไม่มีความจำเปนที่ต้องง้อเค้า จนระยะเวลามันนานผิดปกติ ทำไมเค้าถึงไม่โทรหาผม ผมเริ่มรู้สึกแปลกๆกับตัวเอง มันเริ่มนานเข้าๆ จนผมเริ่มรู้สึกตัวเอง ว่าเหมือนผมจะขาดผู้หญิงคนนี้ไม่ได้สะแล้ว ผมเลยตัดสินใจทักเฟชไปหาเค้าแต่คำตอบที่ได้กลับมาคือเค้าเจอคนใหม่แล้ว ซึ่งนั้นมันน่าจะทำให้ผมดีใจที่เป็นไปอย่างที่ผมหวังตั้งแต่แรก แต่มันกลับตรงกันข้าม ผมรู้สึกเสียใจมากจนไม่รู้จะทำยังไง จากที่ผมไม่เคยง้อเค้า เลย จนตอนนี้ผมง้อจนหมดหนทาง แต่เค้าก้อไม่กลับมาแล้ว เค้าพูดมาคำนึงว่า เค้าไม่สามารถเสียผู้ชายคนนั้นไปได้ มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกว่า เวลา 3 เดือนที่ผ่านมา ทำไมผมถึงปล่อยให้มันเปนแบบนี้ไปได้ ตอนนี้ ผมไม่แน่ใจว่า รัก หรือแค่ เหงา ที่วันนี้ไม่มีเค้าเหมือนเดิม ทั้งๆที่เมื่อก่อน ผมก้ออยู่คนเดียว หรือ จีบใครไปเรื่อยเปื่อย แต่บทสรุป มันก้อไม่เหมือนกับ ความรู้สึกที่ผมเป็นอยู่ตอนนี้ตั้งแต่วันที่เราทะเลากัน จนเค้ามีคนใหม่เค้าไม่เคยโทรหาผมหรือทักผมอีกเลย จนถึงวันนี้ ทั้งที่เมื่อก่อน เค้าโทรหาผมทุกวัน ทุกช่วงเวลา แต่ตอนนี้มันไม่มีแล้ว ผมคิดถึงเค้ามาก แต่ก้อทำได้แค่เท่านี้ เพราะว่ามันสายไปแล้ว
มันทำให้ผมคิดได้ว่าสาเหตุที่ผมไม่คิดจริงจังกับเค้าตั้งแต่ต้นเพราะผมมัวแต่มองอดีตเค้ามากเกินไปตั้งกำแพงกับเค้าโดยลืมมองไปว่าปัจจุบันเค้าทำให้ผมมีความสุขมากแค่ไหน
ผมตั้งกระทู้นี้มาเพื่อ อยากเตือนสติใครหลายๆคนว่า อย่าเห็นความสำคัญของใครในวันที่ไม่มีเค้าแล้ว และอย่าคิดที่จะเล่นๆกับใครเพราะถ้าวันนึงคุณเกิดรู้สึกดีกับเค้าขึ้นมาวันนั้นอาจจะไม่มีเค้าอยู่แล้ว และคุณเองนั้นแหละที่จะเสียใจ เหมือนที่ผมกำลังรู้สึกอยู่ตอนนี้