ทะเลาะกับคุณพ่อมาค่ะ คือ ทั้งบ้านทะเลาะกับคุณพ่อ
** ออกตัวก่อนตรงนี้เลยนะคะว่าไม่ใช่ลูกที่ดีอะไร เอาแต่ใจ ขี้โมโห วีนเหวี่ยง สมัยเด็กกว่านี้ทะเลาะกันบ้านแทบแตกทุกวันค่ะ พอโตขึ้นทะเลาะกันน้อยลง แต่หนักขึ้น เพราะเวลาทะเลาะกันก็คือใครสักคนในบ้านมีเรื่องเครียดแล้วเหวี่ยงใส่กันค่ะ
คุณพ่อเป็นคนอารมณ์ร้อน โมโหร้าย ชอบดื่มสุราเป็นประจำค่ะ ทั้งๆเวลาดีๆ ก็แค่ขี้โมโห พูดดีๆด้วยก็จะหายค่ะ แต่เวลาที่มีเรื่องเครียด โดยเฉพาะเรื่องเงิน บวกกับเหล้าเข้าปากก็จะเหวี่ยงทุกคนในบ้านทันที เรื่องที่ทะเลาะวันนี้ก็เริ่มจะเครียดเรื่องเงินนี่แหละค่ะ
ประเด็นคือพอทะเลาะกันเค้าก็บอกว่าเราสามคน(แม่ เรา น้องเรา)เหมือนกับไม่เคารพไม่รักเค้า คือเหมือนรวมหัวกันด่าว่าเค้า เค้าผิดเองหมด (เราก็พูดไม่ดีกับเค้าตอนเริ่มทะเลาะ พ่อทำท่าจะว่าแม่เรื่องง่อยๆหน่ะคะ เราเลยไปขวาง เราขึ้น เลยชี้หน้าต่อว่าไป ซึ่งเรารู้ว่าไม่ถูกค่ะ) พอพ่อเย็นลงเราก็พูดกับเค้าดีๆ ขอให้เค้าฟังเหตุผลเราบ้างว่าเค้าหนะโมโหนะ ทุกคนรักเค้า แค่เวลาเครียดคุยกันดีๆ อย่าทำเมินทำเฉย (ไม่คุยกับแม่เราเป็นอาทิตย์ค่ะ แม่ถามพ่อทำเป็นไม่ได้ยิน พอเราไปถามพ่อก็บอกว่าแค่ไม่อยากคุย) เค้าก็บอกว่าเค้าเป็นแบบนี้มาตั้งนานทำไมถึงรับไม่ได้ พอเราเซ้าซี้มากๆให้ฟังเหตุผลเราบ้าง เค้าก็พูดโอเคๆเหมือนตัดรำคาญไป
อย่างที่บอกไปว่าเราก็ไม่ใช่ลูกที่ดีอะไร และเรารู้ว่าครอบครัวเราคงไปไม่รอดแล้วหละ แต่เราก็อยากทำหน้าที่ลูกให้ท่านบ้าง คือเรารักพ่อของเรามากค่ะ ท่านให้หลายอย่างกับเรามาก เราแค่อยากดูแลท่านให้ดีทั้งตอนนี้และในอนาคต แต่การที่ท่านไม่ฟังเหตุผลเลยมันทำให้เราอยู่กับท่านได้นานๆยากมากๆ (การทะเลาะกับพ่อบ่อยๆทำให้เรากลายเป็นคนมองหาเหตุผลกับทุกๆอย่างค่ะ) คือถ้าเป็นคนอื่นที่เรารู้จักทำตัวไม่มีเหตุผลใส่เรา เราก็จะไม่ยุ่งเลยค่ะ
ขนาดตอนนี้ที่เราพิมพ์เราก็ได้ยินเสียงพ่อคุยโทรศัพท์ค่ะ ว่าลูกไม่เคารพเค้าแล้ว เค้าจะไปต่างจังหวัดสักพัก เอาตรงๆเราก็แอบเซ็งกับประเด็นนี้มากๆ เพราะการที่เราว่าท่านไปมันมีส่วนจริงเยอะมาก เช่น เอาแต่ว่าแม่เราว่าเงินเดือนแม่เราน้อย จะเลี้ยงลูกให้สบายได้ยังไง เค้าเหนื่อยนะหาเงิน พอย้อนเค้าไปด้วยประโยคเดียวกันเค้าก็จะหาว่าอวดเก่งอวดดี เค้าไม่เคยคิดแบบนั้น เค้าบอกว่าเห็นปฏิกริยาลูกแล้วเค้าเสียใจมาก (เราพูดกับพ่อแบบเสียงดังมาก ชี้หน้าแล้วพูดว่า ซักวันนึงที่พ่อไม่มีเงิน พ่อจะไม่มีใครเลย และในวันที่พ่อต้องการคนในครอบครัวมากที่สุด พ่อจะไม่มีใครเลยเพราะพ่อทำลายมันไปหมดแล้ว) เราก็เสียใจค่ะที่พูดไปแบบนั้น แต่จะให้เราทำยังไงในเมื่อทุกครั้งที่เริ่มทะเลาะกัน พ่อเราจะต้องด่าแม่แบบไม่มีเหตุผลทุกที เรารับไม่ได้จริงๆค่ะ
สรุปเลยนะคะ เราขอตัวอย่างหรือประสบการณ์หรือคำแนะนำอะไรก็ได้ ที่จะทำให้เราสามารถอยู่กับคนที่เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายได้อย่างสงบหนะค่ะ อย่างน้อยก็ทุกข์น้อยที่สุด
สุดท้ายขอบคุณสำหรับทุกความเห็นค่ะ
ถ้ามีคุณพ่อนิสัยคล้ายๆลำยอง จะปฏิบัติตัวยังไงดีคะ
** ออกตัวก่อนตรงนี้เลยนะคะว่าไม่ใช่ลูกที่ดีอะไร เอาแต่ใจ ขี้โมโห วีนเหวี่ยง สมัยเด็กกว่านี้ทะเลาะกันบ้านแทบแตกทุกวันค่ะ พอโตขึ้นทะเลาะกันน้อยลง แต่หนักขึ้น เพราะเวลาทะเลาะกันก็คือใครสักคนในบ้านมีเรื่องเครียดแล้วเหวี่ยงใส่กันค่ะ
คุณพ่อเป็นคนอารมณ์ร้อน โมโหร้าย ชอบดื่มสุราเป็นประจำค่ะ ทั้งๆเวลาดีๆ ก็แค่ขี้โมโห พูดดีๆด้วยก็จะหายค่ะ แต่เวลาที่มีเรื่องเครียด โดยเฉพาะเรื่องเงิน บวกกับเหล้าเข้าปากก็จะเหวี่ยงทุกคนในบ้านทันที เรื่องที่ทะเลาะวันนี้ก็เริ่มจะเครียดเรื่องเงินนี่แหละค่ะ
ประเด็นคือพอทะเลาะกันเค้าก็บอกว่าเราสามคน(แม่ เรา น้องเรา)เหมือนกับไม่เคารพไม่รักเค้า คือเหมือนรวมหัวกันด่าว่าเค้า เค้าผิดเองหมด (เราก็พูดไม่ดีกับเค้าตอนเริ่มทะเลาะ พ่อทำท่าจะว่าแม่เรื่องง่อยๆหน่ะคะ เราเลยไปขวาง เราขึ้น เลยชี้หน้าต่อว่าไป ซึ่งเรารู้ว่าไม่ถูกค่ะ) พอพ่อเย็นลงเราก็พูดกับเค้าดีๆ ขอให้เค้าฟังเหตุผลเราบ้างว่าเค้าหนะโมโหนะ ทุกคนรักเค้า แค่เวลาเครียดคุยกันดีๆ อย่าทำเมินทำเฉย (ไม่คุยกับแม่เราเป็นอาทิตย์ค่ะ แม่ถามพ่อทำเป็นไม่ได้ยิน พอเราไปถามพ่อก็บอกว่าแค่ไม่อยากคุย) เค้าก็บอกว่าเค้าเป็นแบบนี้มาตั้งนานทำไมถึงรับไม่ได้ พอเราเซ้าซี้มากๆให้ฟังเหตุผลเราบ้าง เค้าก็พูดโอเคๆเหมือนตัดรำคาญไป
อย่างที่บอกไปว่าเราก็ไม่ใช่ลูกที่ดีอะไร และเรารู้ว่าครอบครัวเราคงไปไม่รอดแล้วหละ แต่เราก็อยากทำหน้าที่ลูกให้ท่านบ้าง คือเรารักพ่อของเรามากค่ะ ท่านให้หลายอย่างกับเรามาก เราแค่อยากดูแลท่านให้ดีทั้งตอนนี้และในอนาคต แต่การที่ท่านไม่ฟังเหตุผลเลยมันทำให้เราอยู่กับท่านได้นานๆยากมากๆ (การทะเลาะกับพ่อบ่อยๆทำให้เรากลายเป็นคนมองหาเหตุผลกับทุกๆอย่างค่ะ) คือถ้าเป็นคนอื่นที่เรารู้จักทำตัวไม่มีเหตุผลใส่เรา เราก็จะไม่ยุ่งเลยค่ะ
ขนาดตอนนี้ที่เราพิมพ์เราก็ได้ยินเสียงพ่อคุยโทรศัพท์ค่ะ ว่าลูกไม่เคารพเค้าแล้ว เค้าจะไปต่างจังหวัดสักพัก เอาตรงๆเราก็แอบเซ็งกับประเด็นนี้มากๆ เพราะการที่เราว่าท่านไปมันมีส่วนจริงเยอะมาก เช่น เอาแต่ว่าแม่เราว่าเงินเดือนแม่เราน้อย จะเลี้ยงลูกให้สบายได้ยังไง เค้าเหนื่อยนะหาเงิน พอย้อนเค้าไปด้วยประโยคเดียวกันเค้าก็จะหาว่าอวดเก่งอวดดี เค้าไม่เคยคิดแบบนั้น เค้าบอกว่าเห็นปฏิกริยาลูกแล้วเค้าเสียใจมาก (เราพูดกับพ่อแบบเสียงดังมาก ชี้หน้าแล้วพูดว่า ซักวันนึงที่พ่อไม่มีเงิน พ่อจะไม่มีใครเลย และในวันที่พ่อต้องการคนในครอบครัวมากที่สุด พ่อจะไม่มีใครเลยเพราะพ่อทำลายมันไปหมดแล้ว) เราก็เสียใจค่ะที่พูดไปแบบนั้น แต่จะให้เราทำยังไงในเมื่อทุกครั้งที่เริ่มทะเลาะกัน พ่อเราจะต้องด่าแม่แบบไม่มีเหตุผลทุกที เรารับไม่ได้จริงๆค่ะ
สรุปเลยนะคะ เราขอตัวอย่างหรือประสบการณ์หรือคำแนะนำอะไรก็ได้ ที่จะทำให้เราสามารถอยู่กับคนที่เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายได้อย่างสงบหนะค่ะ อย่างน้อยก็ทุกข์น้อยที่สุด
สุดท้ายขอบคุณสำหรับทุกความเห็นค่ะ