สวัสดีครับ พอดีช่วงนี้ผมมีเรื่องกลุ้มใจ จะเรียกว่าเป็นเรื่องคอยแซะหัวใจอยู่เนืองๆ แม้จะมีงานมีการบ้านให้ทำอยู่เรื่อยๆก็เถอะ...
เรื่องที่ว่าคือ ช่วงนี้ผมเป็นอะไรไม่รู้ครับ คือรู้สึกคิดถึงแฟนเก่ามากๆ (ผมโสดมา3-4ปีละ ตั้งแต่เลิกกับแฟนคนนี้) ทำอะไรก็คิดถึงเขาไปหมด
ซึ่งปกติเราเป็นเพื่อน แล้วพัฒนามาเป็นแฟนน่ะครับ พอเลิกกันก็กลับไปเป็นเพื่อนกัน ก็ยังคุยกันปกติเหมือนเดิม
แต่ทว่าพักหลังไม่ค่อยได้เจอกันครับ คือต่างคนก็มีงานมีเรื่องของตัวเองต้องจัดการในหน้าที่ (ยังเรียนอยู่นะครับ ปีสูงใกล้จบ)
ถามว่าผมยังรู้สึกดีกับเขามั้ย? ก็ตอบว่า ยังรู้สึกดีครับ เคยคิดจะกลับไปขอคืนดี แบบเห้ย ความกล้ามันมาละ ต้องลองคุยดู
แต่จู่ๆ... ความกลัวมันก็มาเป่าหูอีกฝั่งว่า "เห้ย ถ้ากลับไป จะต้องเจ็บแบบเดิมอีกนะ ตอนนั้นเขาไม่สนใจสักนิด" อะไรแบบนี้อะครับ
ใช่ครับ ย้อนไปตอนยังคบกัน แทบจะเป็นผมฝ่ายเดียวที่ประเคนทุกอย่างให้เขา เขาทำตัวเฉยๆ ขี้หึงมาก ไม่แสดงความรักให้ได้เห็น (ยกเว้นเรื่อง sex)
พอมาถึงจุดๆนึงที่ผมคิดว่า เออ กูคงทำได้เท่านี้ เลยตัดสินใจจบความสัมพันธ์กับเขาไป เขาก็ใช้เวลาสักพักในการเปลี่ยนสถานะให้กลายเป็นเพื่อนเหมือนเดิม แต่ระหว่าง 2-3 ปีหลังเลิกกัน เขาก็พยายามตื้อผมอยู่เนืองๆ อาจจะไม่ได้แสดงออกมาชัดเจน แต่กำลังบอกว่า "กลับมาเถอะนะ" อะไรประมาณนี้
แต่นั้นผมก็ปฏิเสธความรู้สึกเขามาตลอด (ผมถือคติ คิดจะเป็นเสือต้องไม่กินเนื้อชิ้นเก่า (ไม่ได้หมายความว่าเจ้าชู้นะ)) เคยคุยกับคนอื่นก็มีบ้างครับ แต่ก็คุยกันไม่ยืด
คำถาม
ผมเลยอยากถามเพื่อนๆว่า ตอนนี้ผมควรจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดีครับ?
>> ผมควรจะ "กลับไป" เผื่อว่าสิ่งที่ผมคิดว่ามันจะเป็นเหมือนก่อนนั้นอาจจะไม่เป็นจริง
>> หรือว่า ผม "ไม่ควรกลับไป" หารักใหม่ดีกว่า
ปล.ผมอยากได้คำตอบ หรือความคิดเห็นของเพื่อนๆ เพื่อเป็นตัวช่วยในการตัดสินใจน่ะครับ
ขอบคุณนะครับ
มีใครกลัวการเริ่มต้นใหม่ "กับคนเก่า" เหมือนผมรึเปล่าครับ?
เรื่องที่ว่าคือ ช่วงนี้ผมเป็นอะไรไม่รู้ครับ คือรู้สึกคิดถึงแฟนเก่ามากๆ (ผมโสดมา3-4ปีละ ตั้งแต่เลิกกับแฟนคนนี้) ทำอะไรก็คิดถึงเขาไปหมด
ซึ่งปกติเราเป็นเพื่อน แล้วพัฒนามาเป็นแฟนน่ะครับ พอเลิกกันก็กลับไปเป็นเพื่อนกัน ก็ยังคุยกันปกติเหมือนเดิม
แต่ทว่าพักหลังไม่ค่อยได้เจอกันครับ คือต่างคนก็มีงานมีเรื่องของตัวเองต้องจัดการในหน้าที่ (ยังเรียนอยู่นะครับ ปีสูงใกล้จบ)
ถามว่าผมยังรู้สึกดีกับเขามั้ย? ก็ตอบว่า ยังรู้สึกดีครับ เคยคิดจะกลับไปขอคืนดี แบบเห้ย ความกล้ามันมาละ ต้องลองคุยดู
แต่จู่ๆ... ความกลัวมันก็มาเป่าหูอีกฝั่งว่า "เห้ย ถ้ากลับไป จะต้องเจ็บแบบเดิมอีกนะ ตอนนั้นเขาไม่สนใจสักนิด" อะไรแบบนี้อะครับ
ใช่ครับ ย้อนไปตอนยังคบกัน แทบจะเป็นผมฝ่ายเดียวที่ประเคนทุกอย่างให้เขา เขาทำตัวเฉยๆ ขี้หึงมาก ไม่แสดงความรักให้ได้เห็น (ยกเว้นเรื่อง sex)
พอมาถึงจุดๆนึงที่ผมคิดว่า เออ กูคงทำได้เท่านี้ เลยตัดสินใจจบความสัมพันธ์กับเขาไป เขาก็ใช้เวลาสักพักในการเปลี่ยนสถานะให้กลายเป็นเพื่อนเหมือนเดิม แต่ระหว่าง 2-3 ปีหลังเลิกกัน เขาก็พยายามตื้อผมอยู่เนืองๆ อาจจะไม่ได้แสดงออกมาชัดเจน แต่กำลังบอกว่า "กลับมาเถอะนะ" อะไรประมาณนี้
แต่นั้นผมก็ปฏิเสธความรู้สึกเขามาตลอด (ผมถือคติ คิดจะเป็นเสือต้องไม่กินเนื้อชิ้นเก่า (ไม่ได้หมายความว่าเจ้าชู้นะ)) เคยคุยกับคนอื่นก็มีบ้างครับ แต่ก็คุยกันไม่ยืด
คำถาม
ผมเลยอยากถามเพื่อนๆว่า ตอนนี้ผมควรจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดีครับ?
>> ผมควรจะ "กลับไป" เผื่อว่าสิ่งที่ผมคิดว่ามันจะเป็นเหมือนก่อนนั้นอาจจะไม่เป็นจริง
>> หรือว่า ผม "ไม่ควรกลับไป" หารักใหม่ดีกว่า
ปล.ผมอยากได้คำตอบ หรือความคิดเห็นของเพื่อนๆ เพื่อเป็นตัวช่วยในการตัดสินใจน่ะครับ
ขอบคุณนะครับ