สวัสดีชาวพันทิบทุกคนในวันศุกร์อันโศกเศร้าของเรา
เราอยากมาเล่าเรื่องรักที่เสียไปแล้วของเรา
เราชื่อดาว เมื่อวันที่7 ธันวาคมประมาณ 5 ปีที่ผ่านมาเราได้รู้จักคนคนนึง ที่เราไม่รู้จักวันนั้นเป็นวันเกิดเขา เขาเข้ามาทักทาย และขอเราเป็นแฟนต่างคนก็ต่างเล่นๆด้วยมั้งเราเลยตกลงคบกันแต่มันก็เป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆที่ต่างคนผ่านมาแล้วก็ผ่านไป หลังจากที่เราเลิกกันต่างคนก็ต่างแยกย้ายและไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย เราก็ใช้ชีวิตเฟรนลี่ตามประสาเราตามปกติ
เราสองคนห่างหายจากกันไปนานมากจนดาวไม่คิดว่าเราจะกลับมาคุยกันได้อีก จนกระทั่งวันนึงที่เขากลับมาพร้อมแผลใจ ตอนนั้นก็ไม่คิดอะไรมากเพราะคิดว่าเขาเป็นเพื่อนเรา เพื่อนมีปัญหาก็ต้องช่วยเพื่อน จากนั้นดาวก็คุยกับเขาเรื่อยเป็นเพื่อนที่คุยแล้วรู้สึกดีที่สุดในสามโลกเลยหล่ะ มันเกิดจากเราคุยกันแล้วรู้สึกดีและเข้าใจความรู้สึกของกันและกัน คุยกันไปเรื่อยๆจนบางครั้งก็มีขอเป็นแฟนบ้าง แต่เราปฏิเสธตลอดเพราะในใจไม่คิดว่าคนห่างไกลจะรักกันได้ ตอนนั้นดาวเชื่อว่ามันเป็นแค่ความเหงาเท่านั้นน
จนวันนั้น วันที่ 2 ธันวาคมเมื่อ 2 ปีที่แล้ว เป็นช่วงที่สถานการณ์บ้านเมืองไม่ค่อยดี มีประท้วง
ยิ่งแก๊สน้ำตา เขาก็โดนแก๊สน้ำตาไปด้วย เขาเป็นหอบชอบมีเลือดกำเดาไหลเยอะๆ ตอนนั้นเราเป็นห่วงเขามาก ยิ่งมาบอกว่าหายใจไม่ออกแสบตา เราก็นะน้ำตามันไหลกลัวเขาเป็นไรไป ซึ่งเราจำได้แม่นเลยว่าตอนนั้นวิ่งอยู่บนลู่วิ่ง วิ่งน้ำตาคลอเลยจย้ากก5555 แต่พีคสุดคือเขามาบอกว่าชีวิตคนเรามันไม่แน่นอนนะ เขาอาจจะตายคืนนี้หรือพน.ก็ได้ เป็นแฟนกันนะ เกือบช็อคมันช่างเป็นการขอเป็นแฟนที่น่าสงสารอะไรขนาดนั้นนนน
แต่ด้วยความเป็นห่วงที่มากกกๆสุดๆก็ใจอ่อนไปตามระเบียบ มาแบบนี้ใจแข็งขนาดไหนน้องก็ยอมแพ้แย้ว หลังจากเราคบกัน ความรักกระหว่างเราก็เกิดขึ้น รักคั้งนี้ทำลายกำแพงในใจให้พังลงและรับคนๆนั้นเข้ามาอยู่ในชีวิต…
ยังไม่จบนะคิดคำด่ไวเลยจย้ากก
ถ้าวันนั้นฉันไม่วู่วาม (ช่วยมาด่าเตือนสติเราหน่อยค่ะ)
เราอยากมาเล่าเรื่องรักที่เสียไปแล้วของเรา
เราชื่อดาว เมื่อวันที่7 ธันวาคมประมาณ 5 ปีที่ผ่านมาเราได้รู้จักคนคนนึง ที่เราไม่รู้จักวันนั้นเป็นวันเกิดเขา เขาเข้ามาทักทาย และขอเราเป็นแฟนต่างคนก็ต่างเล่นๆด้วยมั้งเราเลยตกลงคบกันแต่มันก็เป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆที่ต่างคนผ่านมาแล้วก็ผ่านไป หลังจากที่เราเลิกกันต่างคนก็ต่างแยกย้ายและไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย เราก็ใช้ชีวิตเฟรนลี่ตามประสาเราตามปกติ
เราสองคนห่างหายจากกันไปนานมากจนดาวไม่คิดว่าเราจะกลับมาคุยกันได้อีก จนกระทั่งวันนึงที่เขากลับมาพร้อมแผลใจ ตอนนั้นก็ไม่คิดอะไรมากเพราะคิดว่าเขาเป็นเพื่อนเรา เพื่อนมีปัญหาก็ต้องช่วยเพื่อน จากนั้นดาวก็คุยกับเขาเรื่อยเป็นเพื่อนที่คุยแล้วรู้สึกดีที่สุดในสามโลกเลยหล่ะ มันเกิดจากเราคุยกันแล้วรู้สึกดีและเข้าใจความรู้สึกของกันและกัน คุยกันไปเรื่อยๆจนบางครั้งก็มีขอเป็นแฟนบ้าง แต่เราปฏิเสธตลอดเพราะในใจไม่คิดว่าคนห่างไกลจะรักกันได้ ตอนนั้นดาวเชื่อว่ามันเป็นแค่ความเหงาเท่านั้นน
จนวันนั้น วันที่ 2 ธันวาคมเมื่อ 2 ปีที่แล้ว เป็นช่วงที่สถานการณ์บ้านเมืองไม่ค่อยดี มีประท้วง
ยิ่งแก๊สน้ำตา เขาก็โดนแก๊สน้ำตาไปด้วย เขาเป็นหอบชอบมีเลือดกำเดาไหลเยอะๆ ตอนนั้นเราเป็นห่วงเขามาก ยิ่งมาบอกว่าหายใจไม่ออกแสบตา เราก็นะน้ำตามันไหลกลัวเขาเป็นไรไป ซึ่งเราจำได้แม่นเลยว่าตอนนั้นวิ่งอยู่บนลู่วิ่ง วิ่งน้ำตาคลอเลยจย้ากก5555 แต่พีคสุดคือเขามาบอกว่าชีวิตคนเรามันไม่แน่นอนนะ เขาอาจจะตายคืนนี้หรือพน.ก็ได้ เป็นแฟนกันนะ เกือบช็อคมันช่างเป็นการขอเป็นแฟนที่น่าสงสารอะไรขนาดนั้นนนน
แต่ด้วยความเป็นห่วงที่มากกกๆสุดๆก็ใจอ่อนไปตามระเบียบ มาแบบนี้ใจแข็งขนาดไหนน้องก็ยอมแพ้แย้ว หลังจากเราคบกัน ความรักกระหว่างเราก็เกิดขึ้น รักคั้งนี้ทำลายกำแพงในใจให้พังลงและรับคนๆนั้นเข้ามาอยู่ในชีวิต…
ยังไม่จบนะคิดคำด่ไวเลยจย้ากก