สวัสดีครับ วันนี้ผมมีเรื่องราวของแมวน้อยสีส้ม ที่ต้องจากโลกนี้ไปด้วยโรคFIP มาเล่าให้ฟังคับ
ผมได้รับน้องแมวมาจากฟาร์มแห่งหนึ่ง เป็นหนุ่มน้อยน่ารัก ตัวกลมๆเนื้อแน่นๆ สีส้มขาว เลยตั้งชื่อว่า "น้องซูโม่" ..... ซูโม่เข้ามาอยู่ที่บ้านตอนอายุได้ 3 เดือน ที่บ้านผมมีแมวอยู่แล้ว 2 ตัว พี่ๆให้การต้อนรับน้องเป็นอย่างดี คนในบ้านทุกคนรักและหลงซูโม่มาก เพราะน้องน่ารัก ขี้อ้อน เหมือนเด็ก แต่ซูโม่เป็นแมวที่ไม่ค่อยแข็งแรง ป่วยง่าย และตาอักเสบอยู่เป็นประจำ จึงต้องเข้ารพ.สัตว์ตั้งแต่ยังเล็กๆ แต่ทุกครั้งอาการก็หายดีและกลับมาเล่นซนได้เหมือนเดิม
บ้านผมเลี้ยงแมวระบบปิด ไม่เคยให้ออกไปข้างนอก หรือ เจอแมวตัวอื่นเลย แต่จะส่งร้านอาบน้ำทุกเดือนทั้ง 3 ตัว ซูโม่เป็นแมวเตี้ยแต่อ้วนมาก พุงเลยป่องตลอดเวลา และด้วยหน้าตาที่ดูเศร้าๆ เลยทำให้ผมไม่ทันสังเกตุเลย ว่าซูโม่เป็น FIP มีอยู่วันนึงผมลูบตัวซูโม่แล้วเจอตุ่มเล็กๆ ที่ผิวหนังทั้งตัว เลยรีบพาไปหาหมอ แล้ววันนั้นเองผมก็สังเกตุเห็นว่า ท้องของซูโม่ป่องผิดปกติ เลยบอกให้หมอเชคแบบละเอียด ผลเอ็กซเรย์ออกมาว่า ในท้องและช่องอก มีน้ำอยู่ ซึ่งหมอยังไม่ฟันธง ต้องเจาะน้ำออกไปตรวจก่อน หมอให้พาซูโม่กลับบ้านไปก่อน แล้วหมอจะโทรไปแจ้งผล
ผมภาวนาขออย่าให้เป็นโรค FIP เลย เพราะรู้มาว่าโรคนี้ถ้าแมวเป็นแล้ว ไม่มีทางรักษาให้หายได้ และก็จะอยู่ต่อไปได้อีกไม่นาน ใจก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าคงเป็นโรคอื่นมั้ง โรคอะไรก็ได้ ที่ไม่ใช่โรคนี้ เวลาผ่านไปไม่นาน หมอโทรเข้ามาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยดี ว่าน้ำที่เจาะออกมาตรวจผลออกมาแล้วว่า ซูโม่เป็น FIP เมื่อได้ยินแบบนี้ผมน้ำตาไหล ทำอะไรไม่ถูก ผมสงสารซูโม่ น้องกำลังน่ารักด้วยวัย 8 เดือน อีกไม่นานก็จะเป็นหนุ่ม จะมีแฟน จะได้มีลูกแมวตัวเล็กๆวิ่งในบ้าน ทุกอย่างที่ผมคิดไว้จบลงทั้งหมด จากนี้ไปผมจะดูแลซูโม่ให้ดีที่สุด ผมถามหมอว่าโรคนี้เกิดมาจากอะไร หมอบอกว่า โรคนี้เกิดจากเชื้อไวรัสโคโรน่า ซึ่งถ้าแมวตัวไหนได้รับเชื้อเข้าไป แต่ถ้าร่างกายแข็งแรงดีอยู่ ก็จะไม่มีอาการอะไรแสดงออกมา แต่ถ้าแมวป่วย ภูมิต้านทานตก เชื้อตัวนี้จะกลายพันธ์ และจะรุนแรงขึ้น ทำให้มีน้ำในช่องอก แมวจะหายใจลำบาก ถ้ามีน้ำเยอะก็ต้องเจาะหน้าอกดูดน้ำออก ถ้ามีไข้ ก็ให้ยาลดไข้ รักษาไปตามอาการ เพราะยังไม่มียาฆ่าไวรัสตัวนี้ ซูโม่อาจได้รับเชื้อนี้มาจากการที่พาไปอาบน้ำตามข้างนอก
ผมถามหมอต่อว่า ซูโม่จะอยู่ได้นานแค่ไหน หมอบอกว่าเคยมีเคสนึงอยู่ได้ถึง 8 เดือน แต่ผมหาข้อมูลจากในเนทส่วนใหญ่ 7 - 9 วัน หลังจากรู้ผล ผมทำใจเลยครับ คิดว่าไม่นานแน่นอน เพราะซูโม่อาการทรุดลงเร็วมาก มีไข้ทุกวัน ผมต้องพาไปรพ.ทุกเช้าเพื่อให้น้ำเกลือ ตอนเย็นถึงจะไปรับกลับ แล้วซุโม่ต้องถูกแยกออกจากแมวตัวอื่น เพราะโรคนี้เป็นโรคติดต่อ ผมสงสารซูโม่มาก เค้าคงทรมาน แต่ก็พูดอะไรไม่ได้ เวลาคงเหลืออีกไม่มาก ผมกอดซูโม่ทุกครั้งที่มีเวลาว่าง ถ่ายรูปเก็บไว้เยอะๆ เอาไว้ดูเวลาที่คิดถึง
อาการของซูโม่มีแต่ทรงกับทรุดครับ บางวันก็นอนอย่างเดียวเลย หนักๆเข้าก็กินอาหารเองไม่ได้ ต้องดูดใส่สลิงค์แล้วป้อนเข้าปาก ผมยื้อเวลามาได้ 15 วัน แล้วเช้าของวันที่ 16 วันนั้นซูโม่ไข้สูงมาก ผมรีบพาไปรพ. แล้วกลับมาทำงาน คอยโทรเชคอาการตลอด หมอบอกว่าไข้ไม่ลงเลย พอตกตอนเย็นหมอโทรมาบอกว่ากำลังปั้มหัวใจ ผมรีบออกจากที่ทำงาน แล้วไปรพ.ทันที เห็นหมอกำลังปั้มหัวใจอยู่ เห็นภาพนั้นแล้วผมร้องไห้ ทำอะไรไม่ถูกเลย หมอปั้มอยู่นานมาก ผมเลยถามว่า เค้าไม่กลับมาแล้วใช่ไหมครับ หมอก็พยักหน้า ผมเลยบอกว่า งั้นพอแค่นี้ก็ได้คับ ผมไม่อยากให้ซูโม่ทรมาน ผมรับตัวซูโม่กลับบ้าน แล้ววันรุ่งขึ้นก็นำไปฝังพร้อมกับทำบุญให้
ที่ผ่านมาผมจะโพสท์รูปซูโม่ที่หน้าเฟสตลอด เลยมีแฟนคลับค่อยติดตามข่าวน้องซูโม่อยู่บ้าง ในวันที่ซูโม่จากไป ผมจึงโพสท์ข้อความนี้ลงที่หน้าเฟสของผมเอง เลยก็อปปี้มาลงในนี้ให้อ่านกันครับ
หวัดดีคับ วันนี้ผมมาลาลุงๆป้าๆนะคับ ขอบคุณทุกๆคนที่คอยเป็นกำลังใจให้ผมตั้งแต่วันแรกที่รู้ว่าผมป่วย ผมเป็นโรค FIP ( เยื้อบุช่องท้องอักเสบ) ซึ่งเป็นโรคที่ไม่มีทางรักษา วิธีการรักษาทำได้แค่ประคองและยื้อเวลาให้ได้นานที่สุดอาการของโรคนี้คือ ผมจะมีน้ำในช่องอก และ ท้อง มันจะทำให้ผมหายใจลำบาก ถ้ามีน้ำเยอะผมก็ต้องไปเจาะเอาน้ำออก แต่ผมโชคดีที่โดนเจาะหน้าอกไปแค่ครั้งเดียว เพราะน้ำไม่เยอะ แต่ผมจะมีไข้แทบทุกวัน เวลามีไข้พ่อก็จะเช็ดตัวแล้วก็พาผมไปให้น้ำเกลือที่รพ. ผมต้องไปรพ.ตั้งแต่เช้า พอพ่อเลิกงานก็จะรับผมกลับมานอนบ้าน ผมชอบตอนกลางคืนที่สุดเลยคับ เพราะผมได้คุยกับพ่อ ได้เล่น ได้กอด แต่ผมต้องถูกแยกตัวออกจากพี่ๆ ไม่ได้เล่นกับใครเลย เพราะโรคที่ผมเป็นอยู่ เป็นโรคติดต่อคับ แต่ผมก็ไม่เหงานะเพราะพ่อและคนอื่นๆในบ้านคอยเล่นกับผมตลอด ผมต่อสู้กับโรคนี้มาได้ทั้งหมด 16 วัน คุณหมอที่รพ.ชมผมให้พ่อฟังบ่อยๆว่าผมเป็นแมวที่สู้มาก ๆขนาดป่วยผมยังกินอาหารเม็ดเองได้เลยนะ หมอบอกว่ากินไม่เหมือนแมวป่วยเลย ที่ผมทำแบบนี้ก็เพราะว่าผมอยากหายไง อยากกลับมาเป็นเหมือนเดิม วิ่งได้ กระโดดได้ แล้วก็ได้เล่นกับพี่ๆตัวอื่นในบ้าน แต่ทำไงได้ละคับ ผมโชคร้ายที่เป็นโรคที่ไม่มีทางรักษาให้หายได้ ทุกวันที่เหลืออยู่จึงมีค่ามากสำหรับผม แต่วันนี้ผมสู้ต่อไม่ไหวแล้วจิงๆคับ หัวใจผมหยุดเต้น ระบบต่างๆในร่างกายผมหยุดทำงาน คุณหมอช่วยกันปั้มหัวใจผมขึ้นมาแต่ไม่มีการตอบสนองใดๆเกิดขึ้น ผมก็เลยไม่ฝืนร่างกายผมอีกต่อไปแล้ว หลังจากนี้ผมจะได้ไปวิ่งเล่นบนสวรรค์ ผมจะไม่เจ็บ ไม่ปวดอีกต่อไปแล้ว..... ลาก่อนนะคับ....... ซูโม่
เมื่อแมวของผม จากไปด้วยโรค FIP
ผมได้รับน้องแมวมาจากฟาร์มแห่งหนึ่ง เป็นหนุ่มน้อยน่ารัก ตัวกลมๆเนื้อแน่นๆ สีส้มขาว เลยตั้งชื่อว่า "น้องซูโม่" ..... ซูโม่เข้ามาอยู่ที่บ้านตอนอายุได้ 3 เดือน ที่บ้านผมมีแมวอยู่แล้ว 2 ตัว พี่ๆให้การต้อนรับน้องเป็นอย่างดี คนในบ้านทุกคนรักและหลงซูโม่มาก เพราะน้องน่ารัก ขี้อ้อน เหมือนเด็ก แต่ซูโม่เป็นแมวที่ไม่ค่อยแข็งแรง ป่วยง่าย และตาอักเสบอยู่เป็นประจำ จึงต้องเข้ารพ.สัตว์ตั้งแต่ยังเล็กๆ แต่ทุกครั้งอาการก็หายดีและกลับมาเล่นซนได้เหมือนเดิม
บ้านผมเลี้ยงแมวระบบปิด ไม่เคยให้ออกไปข้างนอก หรือ เจอแมวตัวอื่นเลย แต่จะส่งร้านอาบน้ำทุกเดือนทั้ง 3 ตัว ซูโม่เป็นแมวเตี้ยแต่อ้วนมาก พุงเลยป่องตลอดเวลา และด้วยหน้าตาที่ดูเศร้าๆ เลยทำให้ผมไม่ทันสังเกตุเลย ว่าซูโม่เป็น FIP มีอยู่วันนึงผมลูบตัวซูโม่แล้วเจอตุ่มเล็กๆ ที่ผิวหนังทั้งตัว เลยรีบพาไปหาหมอ แล้ววันนั้นเองผมก็สังเกตุเห็นว่า ท้องของซูโม่ป่องผิดปกติ เลยบอกให้หมอเชคแบบละเอียด ผลเอ็กซเรย์ออกมาว่า ในท้องและช่องอก มีน้ำอยู่ ซึ่งหมอยังไม่ฟันธง ต้องเจาะน้ำออกไปตรวจก่อน หมอให้พาซูโม่กลับบ้านไปก่อน แล้วหมอจะโทรไปแจ้งผล
ผมภาวนาขออย่าให้เป็นโรค FIP เลย เพราะรู้มาว่าโรคนี้ถ้าแมวเป็นแล้ว ไม่มีทางรักษาให้หายได้ และก็จะอยู่ต่อไปได้อีกไม่นาน ใจก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าคงเป็นโรคอื่นมั้ง โรคอะไรก็ได้ ที่ไม่ใช่โรคนี้ เวลาผ่านไปไม่นาน หมอโทรเข้ามาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยดี ว่าน้ำที่เจาะออกมาตรวจผลออกมาแล้วว่า ซูโม่เป็น FIP เมื่อได้ยินแบบนี้ผมน้ำตาไหล ทำอะไรไม่ถูก ผมสงสารซูโม่ น้องกำลังน่ารักด้วยวัย 8 เดือน อีกไม่นานก็จะเป็นหนุ่ม จะมีแฟน จะได้มีลูกแมวตัวเล็กๆวิ่งในบ้าน ทุกอย่างที่ผมคิดไว้จบลงทั้งหมด จากนี้ไปผมจะดูแลซูโม่ให้ดีที่สุด ผมถามหมอว่าโรคนี้เกิดมาจากอะไร หมอบอกว่า โรคนี้เกิดจากเชื้อไวรัสโคโรน่า ซึ่งถ้าแมวตัวไหนได้รับเชื้อเข้าไป แต่ถ้าร่างกายแข็งแรงดีอยู่ ก็จะไม่มีอาการอะไรแสดงออกมา แต่ถ้าแมวป่วย ภูมิต้านทานตก เชื้อตัวนี้จะกลายพันธ์ และจะรุนแรงขึ้น ทำให้มีน้ำในช่องอก แมวจะหายใจลำบาก ถ้ามีน้ำเยอะก็ต้องเจาะหน้าอกดูดน้ำออก ถ้ามีไข้ ก็ให้ยาลดไข้ รักษาไปตามอาการ เพราะยังไม่มียาฆ่าไวรัสตัวนี้ ซูโม่อาจได้รับเชื้อนี้มาจากการที่พาไปอาบน้ำตามข้างนอก
ผมถามหมอต่อว่า ซูโม่จะอยู่ได้นานแค่ไหน หมอบอกว่าเคยมีเคสนึงอยู่ได้ถึง 8 เดือน แต่ผมหาข้อมูลจากในเนทส่วนใหญ่ 7 - 9 วัน หลังจากรู้ผล ผมทำใจเลยครับ คิดว่าไม่นานแน่นอน เพราะซูโม่อาการทรุดลงเร็วมาก มีไข้ทุกวัน ผมต้องพาไปรพ.ทุกเช้าเพื่อให้น้ำเกลือ ตอนเย็นถึงจะไปรับกลับ แล้วซุโม่ต้องถูกแยกออกจากแมวตัวอื่น เพราะโรคนี้เป็นโรคติดต่อ ผมสงสารซูโม่มาก เค้าคงทรมาน แต่ก็พูดอะไรไม่ได้ เวลาคงเหลืออีกไม่มาก ผมกอดซูโม่ทุกครั้งที่มีเวลาว่าง ถ่ายรูปเก็บไว้เยอะๆ เอาไว้ดูเวลาที่คิดถึง
อาการของซูโม่มีแต่ทรงกับทรุดครับ บางวันก็นอนอย่างเดียวเลย หนักๆเข้าก็กินอาหารเองไม่ได้ ต้องดูดใส่สลิงค์แล้วป้อนเข้าปาก ผมยื้อเวลามาได้ 15 วัน แล้วเช้าของวันที่ 16 วันนั้นซูโม่ไข้สูงมาก ผมรีบพาไปรพ. แล้วกลับมาทำงาน คอยโทรเชคอาการตลอด หมอบอกว่าไข้ไม่ลงเลย พอตกตอนเย็นหมอโทรมาบอกว่ากำลังปั้มหัวใจ ผมรีบออกจากที่ทำงาน แล้วไปรพ.ทันที เห็นหมอกำลังปั้มหัวใจอยู่ เห็นภาพนั้นแล้วผมร้องไห้ ทำอะไรไม่ถูกเลย หมอปั้มอยู่นานมาก ผมเลยถามว่า เค้าไม่กลับมาแล้วใช่ไหมครับ หมอก็พยักหน้า ผมเลยบอกว่า งั้นพอแค่นี้ก็ได้คับ ผมไม่อยากให้ซูโม่ทรมาน ผมรับตัวซูโม่กลับบ้าน แล้ววันรุ่งขึ้นก็นำไปฝังพร้อมกับทำบุญให้
ที่ผ่านมาผมจะโพสท์รูปซูโม่ที่หน้าเฟสตลอด เลยมีแฟนคลับค่อยติดตามข่าวน้องซูโม่อยู่บ้าง ในวันที่ซูโม่จากไป ผมจึงโพสท์ข้อความนี้ลงที่หน้าเฟสของผมเอง เลยก็อปปี้มาลงในนี้ให้อ่านกันครับ
หวัดดีคับ วันนี้ผมมาลาลุงๆป้าๆนะคับ ขอบคุณทุกๆคนที่คอยเป็นกำลังใจให้ผมตั้งแต่วันแรกที่รู้ว่าผมป่วย ผมเป็นโรค FIP ( เยื้อบุช่องท้องอักเสบ) ซึ่งเป็นโรคที่ไม่มีทางรักษา วิธีการรักษาทำได้แค่ประคองและยื้อเวลาให้ได้นานที่สุดอาการของโรคนี้คือ ผมจะมีน้ำในช่องอก และ ท้อง มันจะทำให้ผมหายใจลำบาก ถ้ามีน้ำเยอะผมก็ต้องไปเจาะเอาน้ำออก แต่ผมโชคดีที่โดนเจาะหน้าอกไปแค่ครั้งเดียว เพราะน้ำไม่เยอะ แต่ผมจะมีไข้แทบทุกวัน เวลามีไข้พ่อก็จะเช็ดตัวแล้วก็พาผมไปให้น้ำเกลือที่รพ. ผมต้องไปรพ.ตั้งแต่เช้า พอพ่อเลิกงานก็จะรับผมกลับมานอนบ้าน ผมชอบตอนกลางคืนที่สุดเลยคับ เพราะผมได้คุยกับพ่อ ได้เล่น ได้กอด แต่ผมต้องถูกแยกตัวออกจากพี่ๆ ไม่ได้เล่นกับใครเลย เพราะโรคที่ผมเป็นอยู่ เป็นโรคติดต่อคับ แต่ผมก็ไม่เหงานะเพราะพ่อและคนอื่นๆในบ้านคอยเล่นกับผมตลอด ผมต่อสู้กับโรคนี้มาได้ทั้งหมด 16 วัน คุณหมอที่รพ.ชมผมให้พ่อฟังบ่อยๆว่าผมเป็นแมวที่สู้มาก ๆขนาดป่วยผมยังกินอาหารเม็ดเองได้เลยนะ หมอบอกว่ากินไม่เหมือนแมวป่วยเลย ที่ผมทำแบบนี้ก็เพราะว่าผมอยากหายไง อยากกลับมาเป็นเหมือนเดิม วิ่งได้ กระโดดได้ แล้วก็ได้เล่นกับพี่ๆตัวอื่นในบ้าน แต่ทำไงได้ละคับ ผมโชคร้ายที่เป็นโรคที่ไม่มีทางรักษาให้หายได้ ทุกวันที่เหลืออยู่จึงมีค่ามากสำหรับผม แต่วันนี้ผมสู้ต่อไม่ไหวแล้วจิงๆคับ หัวใจผมหยุดเต้น ระบบต่างๆในร่างกายผมหยุดทำงาน คุณหมอช่วยกันปั้มหัวใจผมขึ้นมาแต่ไม่มีการตอบสนองใดๆเกิดขึ้น ผมก็เลยไม่ฝืนร่างกายผมอีกต่อไปแล้ว หลังจากนี้ผมจะได้ไปวิ่งเล่นบนสวรรค์ ผมจะไม่เจ็บ ไม่ปวดอีกต่อไปแล้ว..... ลาก่อนนะคับ....... ซูโม่