คือ ทะเละากับแม่แบบหนักมากๆๆ

เรื่องที่ทะเลาะคือเราอยากไปเรียนต่างประเทศและตอนแรกคือเค้าพูดว่าโอเคจะให้ไป คือและมันก็มีทุนแต่เราไม่สมัครเพราะเรายังรุสึกว่าตัวเองไม่พร้อม คราวนี้พอมาพูดเรื่องนี้อีกเค้า็พูดประมานว่าเราร่างกายไม่แข็งแรงบ้าง จะอยู่ได้เหรอ จบมาก็ทำงานในไทย แต่เราอยากไปไงเพราะมันเป็นการผลักดันตัวเองให้เก่ง และเรียนภาษามาด้วยเลยอยากได้ยุในสังคมนั้นจิงๆ แม่เราเปนประเภทที่ชอบหนีปัญหา ชอบพูดว่า เอาที่สบายใจละกัน อยากทำอะไรก้อทำ แม่ไม่รับรู้ด้วย เอาจิงๆคือไม่เปนที่ปรึกษาที่ดีแล้วยังบั่นทอนว่า เราไม่แข็งแรง ไปเด่วตายหรอก  มันไม่ขนาดนั้นป่าวในความคิดเราอ่ะ เราเลยถามเค้าไปว่ารุได้ยังงัยว่าประเทศนั้นเปนแบบนั้นเคยไปเหรอ เค้าก้ด่าเราว่ายะโส คืออะไรวะ เราก้อปรี๊ดแตกพูดความในใจไปหมดเลย เรารุว่ามันผิดนะ เราบอกเค้าว่าเราไม่อยากมีพ่อแม่แบบนี้หรอกถ้าเลือกได้ พ่อแม่ต้องสนับสนุนลูกไม่ใช่บั่นทอนความมั่นใจลูกสิ และจบท้ายด้วยว่าเกลียดแม่ที่สุด (พ่อแม่เราไม่พาเที่ยว ไม่ฉลองวันเกิดเราตั้งแต่เราจบมอต้น เวลาไปเยี่ยมย่าก็ชอบเอาเรื่องเก่าไปว่าให้ย่าเราฟัง ชอบข่มขู่วางอำนาจใส่เรา ไม่ชอบใจก็ตวาดใส่ไม่มีเหตุผล คือเราผิดเหรอที่จะแสดงจุดยืนว่าเราก็มีความคิดแบบนี้ไม่ใช่ให้เค้ามด่าปาววไม่มีเหตุผล เค้าไม่เคยเข้าใจเราเลย ตอนทะเลาะเราเลยใส่ไปเต็มที่เลย) แม่ก้อโกดเรา  
คือเราควรทำไงดีอ่ะ