51
การตายของคัธลีน
โดย ฮาร์โมนิก้า
อนาสเตเซียมองจูเลียนวิ่งเล่นกับเจ้าดิโน่อยู่ห่างๆ บนระเบียงบ้าน
บ้านหลังนี้เคยเป็นของคิโรส และบัดนี้ก็ควรตกเป็นของเธอ แต่ในเมื่อเธอคือบุคคลที่มรณะไปแล้ว มันจึง
กลายเป็นของจูเลียน ภายใต้การดูแลของนิโคลาโยส และนิโคลาโยสก็ราวกับเจตนาเชิญเธอมาที่บ้าน
หลังนี้ซึ่งอยู่รอบนอกของกรุงเอเธนส์ราวกับต้องการตรวจสอบความคุ้นเคยสถานที่ของเธอ แสดงว่าเขา
ยังไม่สิ้นความระแวง
อนาสเตเซียต้องใช้การสะกดจิตตัวเอง ให้เชื่อว่าเธอจำบ้านหลังนี้ได้เพียงลางเลือน หลังจากที่ไม่ได้ย่าง
กรายมาอีกไม่ต่ำกว่าสิบเก้าปี และจูเลียนเป็นหลานที่เธอเพิ่งเคยพบหน้าไม่กี่ครั้ง เธอพามิสเตอร์หยางมา
ด้วย และเขาก็คอยช่วยเธอได้เป็นอย่างดี เวลานี้สิ่งที่เธอต้องทำหลังจากให้มิสเตอร์หยางแอบสำรวจบ้าน
แล้วก็คือ เธอต้องล่อนิโคลาโยสไว้ และให้มิสเตอร์หยางจัดการติดเครื่องดักฟังไว้ตามจุดสำคัญในบ้านที่
เชื่อว่านิโคลาโยสหรือคนของเขาจะไม่ตรวจพบ
หญิงสาวมองดูบุตรชายอย่างมีความสุข และทุกข์ทรมานเหลือเกินที่ไม่อาจเข้าใกล้เขาได้มากนัก เธอเกรง
ว่าความผูกพันระหว่างแม่ลูกจะทำให้หลุดบางสิ่งออกมาให้นิโคลาโยสจับได้
“ดื่มอะไรดีครับ” นิโคลาโยสเดินออกมาถาม
อนาสเตเซียข่มใจ สะกดกลั้นความคลื่นไส้ทุกครั้งที่เข้าใกล้ไว้ก่อนหันมายิ้มอย่างน่ารัก อารมณ์ดี เวลานี้เธอ
คืออเล็กซิส “โมฮิโต้ได้มั้ยคะ”
นิโคลาโยสหันไปสั่งเครื่องดื่มกับพ่อบ้านที่อนาสเตเซียเห็นว่าเป็นคนใหม่ที่เธอไม่เคยรู้จัก เกิดอะไรขึ้นกับ
อีเนียสนะ หญิงสาวคิดก่อนหันมาสนใจคำถามของอดีตสามี “คุณจากกรีซไปนาน ไปอยู่อเมริกาไปเรียนต่อ
ด้านไหนหรือครับ”
อนาสเตเซียนิ่ง ดีใจที่อเล็กซิสบังคับให้เธอท่องประวัติเธอซึ่งไม่รู้ว่าเป็นประวัติจริงแค่ไหน และยังบังคับให้
เธอฝึกใช้สำเนียงอเมริกันอีกด้วย แม้เวลานี้นิโคลาโยสจะยังไม่ได้มีโอกาสทดสอบสำเนียงเธอเพราะทั้งคู่คุย
กันด้วยภาษากรีกก็ตาม แต่เขาก็เงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจทุกครั้งที่เธอคุยกับหยางเยี่ยนด้วยภาษาอังกฤษ
“ฉันจบเอ็มไอทีค่ะ วิศวกรรมเครื่องยนต์”
“ไม่เห็นเข้ากับผู้หญิงสวยแบบคุณเลย แล้วคุณได้ใช้ความรู้ทำอะไรบ้างครับ”
“แข่งรถค่ะ” อนาสเตเซียตอบก่อนหัวเราะเบาๆ “ฉันชอบความเร็วและความท้าทายทุกชนิดค่ะ”
“งั้น หวังว่าคุณจะสนใจพาผมไปขับรถเล่นนอกเมืองนะ”
“ที่กรีซนี่น่ะหรือคะ ไปที่ประเทศอื่นดีกว่าค่ะ ถนนที่นี่ไม่เหมาะจะซิ่งมากซักเท่าไหร่”
“ก็ไม่ต้องซิ่งสิครับ” นิโคลาโยสตอบก่อนเดินโฉบเข้ามาใกล้ ยืนพอห่างออกไปนิดหน่อย ตั้งใจแสดงเสน่ห์
ของเขาใส่เธอแบบพอให้รู้สึกสั่นไหว แต่มันไม่ได้ผล ไม่มีทางได้ผลสำหรับอนาสเตเซียหรือแม้แต่จะเป็น
อเล็กซิสตัวจริงก็ตาม เธอเชื่ออย่างนั้น “เราไปปิกนิกนอกเมืองกัน แล้วหาค้างคืนที่สวยๆ นอกเมืองกันสักคืน
ดีมั้ยครับ ไปเกาะสวยๆ ใกล้ๆ เอเธนส์นี่ก็ได้ มีที่โรแมนติกมากมายที่ผมเชื่อว่าคุณไม่เคยไป”
“รู้ได้ไงคะว่าฉันเคยไปที่ไหนมาบ้าง”
“ผมรู้ว่าที่ผมจะพาคุณไปคงไม่เคยมีใครพาไป และถ้าเคยพาไป การเดินทางก็คงไม่เหมือนกัน”
อนาสเตเซียแอบรังเกียจคำพูดเป็นนัยของเขา เธอซ่อนมันไว้อย่างมิดชิดก่อนแสร้งเอียงคอยิ้มด้วยท่าทางลังเล
ที่ดูน่ารัก “อะไรคะนี่ฟังดูน่าสนใจจัง น่าเสียดายที่ฉันเพิ่งมามีเรื่องโน่นนี่ต้องทำเยอะแยะเลย” เธอหลุบตาลงนิด
หนึ่งอย่างมีนัยชวนค้นหา ก่อนยิ้มมุมปากอีกทีขณะเหลือบมองเขาด้วยดวงตาสดใส “ไว้ให้เราสนิทกันกว่านี้ดีกว่า
นะคะ ฉันค่อยคิดว่าจะอยากให้คุณพาไปเที่ยวในที่คุณบอกว่าไม่เคยมีใครพาฉันไปถึงได้ดีกว่าค่ะ”
“แต่…” นิโคลาโยสขยับเข้าชิดเกือบติดแผ่นหลังอนาสเตเซีย เขาเตรียมจะเกี้ยวเธอต่อ แต่เสียงเรียกด้านหลังขัด
จังหวะไว้
“มีโทรศัพท์ถึงคิริโยสวาลลาซครับ” พ่อบ้านคนใหม่เดินเข้ามารายงาน “บอกว่าจากคุณคัธลีน บาลอส”
อนาสเตเซียทำหน้าตาเฉยทั้งที่รู้สึกสนใจข้อความที่ได้ยินอย่างมาก เธอมองนิโคลาโยสที่ทำหน้านิ่วนิดหนึ่งอย่าง
ขัดใจ ดวงตาแข็งกร้าวขึ้นเล็กน้อยแม้เพียงแวบเดียวก็ไม่หลุดรอดการสังเกตของเธอ
“ขอโทษนะอเล็กซ์ ผมต้องขอตัวรับสายนี้ที่ห้องทำงานผมสักหน่อย เดี๋ยวผมมา”
“เชิญค่ะ” อนาสเตเซียตอบ มองเขาเดินออกจากห้องนั่งเล่นนั้นไป หวังว่าหยางเยี่ยนจะติดเครื่องดักฟังในห้องทำงาน
เขาเสร็จเรียบร้อยแล้วนะ
ปมรัก รอยอดีต Book III เงาใจ บทที่ 51 การตายของคัธลีน
การตายของคัธลีน
โดย ฮาร์โมนิก้า
อนาสเตเซียมองจูเลียนวิ่งเล่นกับเจ้าดิโน่อยู่ห่างๆ บนระเบียงบ้าน
บ้านหลังนี้เคยเป็นของคิโรส และบัดนี้ก็ควรตกเป็นของเธอ แต่ในเมื่อเธอคือบุคคลที่มรณะไปแล้ว มันจึง
กลายเป็นของจูเลียน ภายใต้การดูแลของนิโคลาโยส และนิโคลาโยสก็ราวกับเจตนาเชิญเธอมาที่บ้าน
หลังนี้ซึ่งอยู่รอบนอกของกรุงเอเธนส์ราวกับต้องการตรวจสอบความคุ้นเคยสถานที่ของเธอ แสดงว่าเขา
ยังไม่สิ้นความระแวง
อนาสเตเซียต้องใช้การสะกดจิตตัวเอง ให้เชื่อว่าเธอจำบ้านหลังนี้ได้เพียงลางเลือน หลังจากที่ไม่ได้ย่าง
กรายมาอีกไม่ต่ำกว่าสิบเก้าปี และจูเลียนเป็นหลานที่เธอเพิ่งเคยพบหน้าไม่กี่ครั้ง เธอพามิสเตอร์หยางมา
ด้วย และเขาก็คอยช่วยเธอได้เป็นอย่างดี เวลานี้สิ่งที่เธอต้องทำหลังจากให้มิสเตอร์หยางแอบสำรวจบ้าน
แล้วก็คือ เธอต้องล่อนิโคลาโยสไว้ และให้มิสเตอร์หยางจัดการติดเครื่องดักฟังไว้ตามจุดสำคัญในบ้านที่
เชื่อว่านิโคลาโยสหรือคนของเขาจะไม่ตรวจพบ
หญิงสาวมองดูบุตรชายอย่างมีความสุข และทุกข์ทรมานเหลือเกินที่ไม่อาจเข้าใกล้เขาได้มากนัก เธอเกรง
ว่าความผูกพันระหว่างแม่ลูกจะทำให้หลุดบางสิ่งออกมาให้นิโคลาโยสจับได้
“ดื่มอะไรดีครับ” นิโคลาโยสเดินออกมาถาม
อนาสเตเซียข่มใจ สะกดกลั้นความคลื่นไส้ทุกครั้งที่เข้าใกล้ไว้ก่อนหันมายิ้มอย่างน่ารัก อารมณ์ดี เวลานี้เธอ
คืออเล็กซิส “โมฮิโต้ได้มั้ยคะ”
นิโคลาโยสหันไปสั่งเครื่องดื่มกับพ่อบ้านที่อนาสเตเซียเห็นว่าเป็นคนใหม่ที่เธอไม่เคยรู้จัก เกิดอะไรขึ้นกับ
อีเนียสนะ หญิงสาวคิดก่อนหันมาสนใจคำถามของอดีตสามี “คุณจากกรีซไปนาน ไปอยู่อเมริกาไปเรียนต่อ
ด้านไหนหรือครับ”
อนาสเตเซียนิ่ง ดีใจที่อเล็กซิสบังคับให้เธอท่องประวัติเธอซึ่งไม่รู้ว่าเป็นประวัติจริงแค่ไหน และยังบังคับให้
เธอฝึกใช้สำเนียงอเมริกันอีกด้วย แม้เวลานี้นิโคลาโยสจะยังไม่ได้มีโอกาสทดสอบสำเนียงเธอเพราะทั้งคู่คุย
กันด้วยภาษากรีกก็ตาม แต่เขาก็เงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจทุกครั้งที่เธอคุยกับหยางเยี่ยนด้วยภาษาอังกฤษ
“ฉันจบเอ็มไอทีค่ะ วิศวกรรมเครื่องยนต์”
“ไม่เห็นเข้ากับผู้หญิงสวยแบบคุณเลย แล้วคุณได้ใช้ความรู้ทำอะไรบ้างครับ”
“แข่งรถค่ะ” อนาสเตเซียตอบก่อนหัวเราะเบาๆ “ฉันชอบความเร็วและความท้าทายทุกชนิดค่ะ”
“งั้น หวังว่าคุณจะสนใจพาผมไปขับรถเล่นนอกเมืองนะ”
“ที่กรีซนี่น่ะหรือคะ ไปที่ประเทศอื่นดีกว่าค่ะ ถนนที่นี่ไม่เหมาะจะซิ่งมากซักเท่าไหร่”
“ก็ไม่ต้องซิ่งสิครับ” นิโคลาโยสตอบก่อนเดินโฉบเข้ามาใกล้ ยืนพอห่างออกไปนิดหน่อย ตั้งใจแสดงเสน่ห์
ของเขาใส่เธอแบบพอให้รู้สึกสั่นไหว แต่มันไม่ได้ผล ไม่มีทางได้ผลสำหรับอนาสเตเซียหรือแม้แต่จะเป็น
อเล็กซิสตัวจริงก็ตาม เธอเชื่ออย่างนั้น “เราไปปิกนิกนอกเมืองกัน แล้วหาค้างคืนที่สวยๆ นอกเมืองกันสักคืน
ดีมั้ยครับ ไปเกาะสวยๆ ใกล้ๆ เอเธนส์นี่ก็ได้ มีที่โรแมนติกมากมายที่ผมเชื่อว่าคุณไม่เคยไป”
“รู้ได้ไงคะว่าฉันเคยไปที่ไหนมาบ้าง”
“ผมรู้ว่าที่ผมจะพาคุณไปคงไม่เคยมีใครพาไป และถ้าเคยพาไป การเดินทางก็คงไม่เหมือนกัน”
อนาสเตเซียแอบรังเกียจคำพูดเป็นนัยของเขา เธอซ่อนมันไว้อย่างมิดชิดก่อนแสร้งเอียงคอยิ้มด้วยท่าทางลังเล
ที่ดูน่ารัก “อะไรคะนี่ฟังดูน่าสนใจจัง น่าเสียดายที่ฉันเพิ่งมามีเรื่องโน่นนี่ต้องทำเยอะแยะเลย” เธอหลุบตาลงนิด
หนึ่งอย่างมีนัยชวนค้นหา ก่อนยิ้มมุมปากอีกทีขณะเหลือบมองเขาด้วยดวงตาสดใส “ไว้ให้เราสนิทกันกว่านี้ดีกว่า
นะคะ ฉันค่อยคิดว่าจะอยากให้คุณพาไปเที่ยวในที่คุณบอกว่าไม่เคยมีใครพาฉันไปถึงได้ดีกว่าค่ะ”
“แต่…” นิโคลาโยสขยับเข้าชิดเกือบติดแผ่นหลังอนาสเตเซีย เขาเตรียมจะเกี้ยวเธอต่อ แต่เสียงเรียกด้านหลังขัด
จังหวะไว้
“มีโทรศัพท์ถึงคิริโยสวาลลาซครับ” พ่อบ้านคนใหม่เดินเข้ามารายงาน “บอกว่าจากคุณคัธลีน บาลอส”
อนาสเตเซียทำหน้าตาเฉยทั้งที่รู้สึกสนใจข้อความที่ได้ยินอย่างมาก เธอมองนิโคลาโยสที่ทำหน้านิ่วนิดหนึ่งอย่าง
ขัดใจ ดวงตาแข็งกร้าวขึ้นเล็กน้อยแม้เพียงแวบเดียวก็ไม่หลุดรอดการสังเกตของเธอ
“ขอโทษนะอเล็กซ์ ผมต้องขอตัวรับสายนี้ที่ห้องทำงานผมสักหน่อย เดี๋ยวผมมา”
“เชิญค่ะ” อนาสเตเซียตอบ มองเขาเดินออกจากห้องนั่งเล่นนั้นไป หวังว่าหยางเยี่ยนจะติดเครื่องดักฟังในห้องทำงาน
เขาเสร็จเรียบร้อยแล้วนะ