รบกวนขอคำแนะนำจากเพื่อนๆหน่อยได้มั้ยคะ
แฟนเราเป็นคนต่างชาติค่ะ มีลูกติดตั้ง5คน 3 คนนั้นก็บรรลุนิติภาวะ ก็ไปใช้ชีวิตของตังเอง ดูแลตัวเองได้แล้ว ยังเหลือลูกชายวัยรุ่นอยู่อีก2 คนอายุ14-15ปี คนเล็กนิสัยดี พูดจาปราศรัยก็โอเค แต่คนโตนี่ไม่ไหวเลยค่ะ ขี้เกียจ เราต้องเก็บตามหลังเขาตลอด แล้วก็ปฏิบัติกับเรา เหมือนเราเป็นอากาศธาตุอะไรซักอย่าง เราพูดด้วย ก็ไม่อยากจะพูดด้วย ทั้งที่เราก็พยายามทำดีด้วยตลอด อาหารที่ทำให้กินก็แทบจะไม่แตะ เรารู้สึกอึดอัดมากค่ะ มีความคิดอยากจะยอมแพ้และก็จะเลิกกับแฟนหลายต่อหลายที แต่พอมองหน้าแฟนทีไรก็ทิ้งเขาไม่ลง แฟนเป็นคนดีมากค่ะ เขารักลูกของเขามาก เป็นคนที่คิดถึงคนอื่น พยายามทำให้คนอื่นมีความสุขอยู่เสมอ และพ่อ-แม่แฟนก็ดีกับเรามาก
ลูกชายทั้งสองจะมาอยู่ด้วยแค่เดือนละไม่กี่วัน แต่ก็เป็นช่วงเวลาที่ทรมานมาก เราแค่มีความหวังว่าซักวันนึง เขาจะเห็นความดีของเรา และยอมรับเราได้ และไม่มีอคติกับเรา แต่เราก็ไม่รู้ว่ามันจะดีขึ้นหรือแย่ลง เพราะทุกครั้งที่ลูกคนนี้เขาไม่แยแส ไม่สนใจเรา เราก็จะมานั่งร้องไห้เสียใจ ไม่อยากตกอยู่ในสภาพแบบนี้เลยค่ะ แต่ก็ทิ้งแฟนไม่ลง
รับมืออย่างกับแฟนมีลูกติดที่เป็นวัยรุ่นคะ
แฟนเราเป็นคนต่างชาติค่ะ มีลูกติดตั้ง5คน 3 คนนั้นก็บรรลุนิติภาวะ ก็ไปใช้ชีวิตของตังเอง ดูแลตัวเองได้แล้ว ยังเหลือลูกชายวัยรุ่นอยู่อีก2 คนอายุ14-15ปี คนเล็กนิสัยดี พูดจาปราศรัยก็โอเค แต่คนโตนี่ไม่ไหวเลยค่ะ ขี้เกียจ เราต้องเก็บตามหลังเขาตลอด แล้วก็ปฏิบัติกับเรา เหมือนเราเป็นอากาศธาตุอะไรซักอย่าง เราพูดด้วย ก็ไม่อยากจะพูดด้วย ทั้งที่เราก็พยายามทำดีด้วยตลอด อาหารที่ทำให้กินก็แทบจะไม่แตะ เรารู้สึกอึดอัดมากค่ะ มีความคิดอยากจะยอมแพ้และก็จะเลิกกับแฟนหลายต่อหลายที แต่พอมองหน้าแฟนทีไรก็ทิ้งเขาไม่ลง แฟนเป็นคนดีมากค่ะ เขารักลูกของเขามาก เป็นคนที่คิดถึงคนอื่น พยายามทำให้คนอื่นมีความสุขอยู่เสมอ และพ่อ-แม่แฟนก็ดีกับเรามาก
ลูกชายทั้งสองจะมาอยู่ด้วยแค่เดือนละไม่กี่วัน แต่ก็เป็นช่วงเวลาที่ทรมานมาก เราแค่มีความหวังว่าซักวันนึง เขาจะเห็นความดีของเรา และยอมรับเราได้ และไม่มีอคติกับเรา แต่เราก็ไม่รู้ว่ามันจะดีขึ้นหรือแย่ลง เพราะทุกครั้งที่ลูกคนนี้เขาไม่แยแส ไม่สนใจเรา เราก็จะมานั่งร้องไห้เสียใจ ไม่อยากตกอยู่ในสภาพแบบนี้เลยค่ะ แต่ก็ทิ้งแฟนไม่ลง