เป็นครั้งแรกที่ไม่อยากให้ใครรู้ว่าเราเป็นคนไทย

มีเรื่องจะเล่าให้ฟัง เกี่ยวกับกระแสที่กำลังฮิตอยู่ตอนนี้นั่นก็คือ "ลูกเทพ" พูดเลยว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกจริงๆที่รู้สึกอายว่าเราเป็นคนไทย วันนั้นเราไปทำงานเดินทางโดยรถไฟฟ้าบีทีเอส แล้วช่วงเวลาที่เราเดินทางนั้นจะเป็นช่วงที่มีชาวต่างชาติขึ้นบีทีเอสกันเยอะมากเราก็นั่งอยู่ติดประตู เยื่องๆทางขวามือเราก็จะเป็นครอบครัวฝรั่ง4คน ลูกผู้ชายอายุน่าจะประมาณ ป.1-ป.2ได้แล้วก็เด็กผู้หญิงประมาณ2-3ขวบ พ่อเค้าอุ้มอยู่โดยที่เด็กพผู้ชายนั่งอยู่ พอคนเจ้ามาเยอะๆเราก็สังเกตุเห็นว่าแม่เค้าเหมือนสกิดให้ลุกแล้วก็มีผู้หญิงอุ้มลูกเทพนั่งแทน คือเค้ามองแบบงงๆอ่ะว่าผู้หญิงคนนั้นอุ้มอะไรโดยเฉพาะเด็กผู้ชายคนนั้นอ่ะ เค้ามองหน้าแม่แบบเหวอๆ งงๆแล้วก็มองผู้หญิงที่อุ้มลูกเทพอ่ะมีแบบโอ๋เอ๋ด้วยคือตอนนั้นรู้สึกอายแทนอ่ะ อายที่แบบว่าเห้ย !! ประเทศกุเป็นกันขนาดนี้แล้วหรอ นึกถึงละครที่แม่เสียลูกไปแล้วรับไม่ได้เป็นโรคจิตต้องเอาตุ๊กตาเป็นลูกอ่ะ เป็นครั้งแรกที่รู้สึกแบบนี้ ถามว่าเราลบหลู่มั้ยเรื่งพวกนี้ เราไม่ลบหลู่นะเพราะคิดว่ามันมีจริง แต่ตอนนี้รู้สึกเหมือนคนเราคิดไปเองว่ามีเทพอยู่ในตุ๊กตาอ่ะ เราไม่อยากให้คนภายนอกมองพวกเราเหมือนตัวตลกนะ แต่บางทีเราว่าควรเชื่อหรือศรัทธาในจุดที่เหมาะสมดีกว่าจะกลายเป็นคำว่างมงาย [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ถ้าสิ่งที่พูดไปทำให้คนที่มีลูกเทพไม่พอใจก็ขออภัยด้วยไม่ได้คิดที่จะดูหมิ่นใครเป็นความคิดเห็นส่วนตัว