“ฮาจิเมะมาชิเตะ” สวัสดีครับ ทุกๆ คน ที่เข้ามาเยี่ยมและอ่านกระทู้นี้นะครับ
ช่วงต้นเดือนธันวาคมที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสลางาน 14 วัน เดินทางไปท่องเที่ยวที่ประเทศญี่ปุ่น
ตามที่ตั้งใจมานานมากแล้วว่า จะต้องพาตัวเองไปประเทศนี้ให้ได้ คงด้วยเพราะความผูกพันอะไรหลายๆ อย่างตั้งแต่เด็ก
เมื่อถึงเวลาที่สามารถลางานไปเที่ยวพักผ่อนได้ จึงไม่ต้องลังเลอะไรเลย
เมื่อไปมาแล้วก็อยากแบ่งปันนำเสนอภาพถ่ายและเรื่องเล่าจากการเดินทางตลอด 14 วัน โดยนั่งรถไฟข้ามเมืองข้ามภูมิภาค
ไปจนถึงจุดหมายตามใจอยากในญี่ปุ่น
จากภาพที่เคยฝันและจินตนาการไว้ จนได้ไปพบเจอและสัมผัสภาพแห่งความจริง ... ในที่ซึ่งรู้สึกดี ...
The Cross-Cutting in Japan ... In places where I feel …
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ยินดีต้อนรับทุกท่านที่เพจ Facebook https://www.facebook.com/thecrosscutting/ นะครับ 
.......................................................................
ติดตามเนื้อหาบทอื่นๆ ได้ที่นี่ นะครับ
บทนำและบทที่ 1 Tokyo, the first touch / สัมผัสแรก-โตเกียว
>>>
http://pantip.com/topic/34704598
บทที่ 3: Takayama, under the grey sky / ภายใต้ท้องฟ้าสีเทา-ทาคายาม่า
>>>
http://pantip.com/topic/34757566
บทที่ 4: Nagoya, at the eyes level / ในระดับสายตา-นาโกย่า
>>>
http://pantip.com/topic/34790155
บทที่ 5: Aomori-Sapporo, out the window / เรื่องนอกหน้าต่าง-อาโอโมริ,ซัปโปโร
>>>
http://pantip.com/topic/34825808
บทที่ 6: Otaru-Sapporo, a white room for visitors / ห้องสีขาวของผู้มาเยือน
>>>
http://pantip.com/topic/35030811
.....................................................................
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้"In places where I feel ... Japan; ในที่ซึ่งรู้สึกดี"
- Travel Documentary Film (Trailer)
......................................................................
บทที่ 2 Shizuoka, hiding beauty / ความงามที่เร้นกาย ชิซุโอกะ
5.45 น.
เสียงนาฬิกาปลุกตะโกนเรียกให้ตื่น ... ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ต้องแงะตัวเองให้ออกจากการซุกตัวในผ้าห่มอบอุ่น
หลังผ่านวันคืนที่เหนื่อยล้าจากการเดินทาง เพื่อจะออกไปเจอความหนาวเย็นข้างนอก...
เครื่องวัดอุณหภูมิ บอกระดับความเย็น ขณะนี้ 5 องศา !!!
"บรื้ออ โคตรหนาวเลยยย..." เมื่อวานเพิ่งมาจากประเทศที่รับแต่ไอร้อน ตอนนี้ต้องมาเผชิญกับไอเย็น
ทนจะไม่ไหวต้องระบายออกมาเป็นคำพูด เผื่อจะอุ่นขึ้นบ้าง
... แต่ในที่สุดก็เอาชนะความขี้เกียจได้ ...
หลังจัดการเสื้อผ้าและอุปกรณ์ต่างๆ ที่ขนมาลงใส่กระเป๋าเรียบร้อยแล้ว ก็รีบย้ายตัวเองออกจากที่พัก มุ่งหน้าไปขึ้นรถไฟที่สถานีโตเกียว
เช้าตรู่วันนี้ที่โตเกียว พวกเราได้เห็นวิถีชีวิตของคนญี่ปุ่นโดยสารรถไฟในวันทำงาน ช่างเบียดเสียดและอัดแน่น
แม้ว่าจากสถานีเรียวโกกุมาถึงสถานีอาคิฮาบาระ จำนวนผู้โดยสารขบวนรถไฟสายชูโอ-โซบุ จะไม่หนาแน่นมากเท่าไหร่
แต่พอเปลี่ยนเป็นสายยามาโนเตะเท่านั้น ทุกพื้นที่ในตู้ขบวนรถไฟถูกบีบอัดทุกอนุ ก็แบบนี้ละนะ
มหานครที่มีการแข่งกันทำงาน แข่งกันเดินทาง และแข่งกันมีชีวิต ...
รถไฟ JR สายยามาโนเตะ ถือเป็นขบวนรถไฟสายที่สำคัญที่สุดของมหานครโตเกียว
เนื่องจากมีทางเดินรถไฟที่เชื่อมต่อจุดสำคัญหลายแห่งในเมือง โดยหนึ่งรอบเส้นทางเริ่มต้นจากสถานีชินจุกุ
แล้ววนย้อนกลับมาที่เดิม จะใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง
6. 38 น.
"ฟู่ววว์... " ผมถอนหายใจโล่ง เมื่อพาตัวเองมาจนถึงชานชาลา รอขึ้นรถไฟชินคันเซ็นที่จะพาเราไปเมืองชิซุโอกะ
การวิ่งผสมเดินเมื่อกี้นี้ ช่วยอบอุ่นร่างกายได้เป็นอย่างดี
... รู้สึกตื่นเต้นเหมือนกันที่จะได้นั่งรถไฟหัวกระสุนความเร็วสูงด่วนพิเศษ เป็นครั้งแรก
ช่วงเช้าวันนี้เราจะใช้บริการรถไฟชินคันเซ็นระยะสั้นไปลงที่สถานีชิซุโอกะ จากนั้นต่อรถไฟท้องถิ่นมุ่งตรงไปที่สถานีชิมิสุ
เพื่อชมวิวภูเขาไฟฟูจิจากท่าเรือชิมิสุกัน !!
หันไปมองจิ๊บที่กำลังเดินตามหลังมา สังเกตหน้าตาท่าทางแล้ว...
ดูเหมือนเขายังปรับตัวไม่ทันกับความแออัดในชั่วโมงเร่งด่วนแบบนี้
"มันก็เร่งเกิ๊น !! แต่... ไหวอยู่"
ชายหนุ่มผู้มีจังหวะชีวิตเนิบช้าจากเมืองเชียงใหม่พูดออกตัว เมื่อเห็นผมหันมามอง
คนที่หลงใหลและลุ่มลึกกับวิถีเนิบช้า คงไม่ชอบการถูกบีบให้มีจังหวะชีวิตที่เร่งเร็ว ...
"ข้าพเจ้าไม่เร่งรีบ ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ก็เช่นกัน, ไม่มีผู้ใดเคลื่อนตัวไวไปกว่าขาของตน
หากจุดหมายของข้าพเจ้าอยู่ห่างไกล ข้าพเจ้าคงไม่สามารถไปถึงได้...ในทันที"
- Alberto Caeiro
In places where I feel - Japan; ในที่ซึ่งรู้สึกดี... (2) - ชิซุโอกะ - เรื่องเล่า / ภาพถ่ายจากการเดินทางในญี่ปุ่น 14 วัน
ช่วงต้นเดือนธันวาคมที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสลางาน 14 วัน เดินทางไปท่องเที่ยวที่ประเทศญี่ปุ่น
ตามที่ตั้งใจมานานมากแล้วว่า จะต้องพาตัวเองไปประเทศนี้ให้ได้ คงด้วยเพราะความผูกพันอะไรหลายๆ อย่างตั้งแต่เด็ก
เมื่อถึงเวลาที่สามารถลางานไปเที่ยวพักผ่อนได้ จึงไม่ต้องลังเลอะไรเลย
เมื่อไปมาแล้วก็อยากแบ่งปันนำเสนอภาพถ่ายและเรื่องเล่าจากการเดินทางตลอด 14 วัน โดยนั่งรถไฟข้ามเมืองข้ามภูมิภาค
ไปจนถึงจุดหมายตามใจอยากในญี่ปุ่น
จากภาพที่เคยฝันและจินตนาการไว้ จนได้ไปพบเจอและสัมผัสภาพแห่งความจริง ... ในที่ซึ่งรู้สึกดี ...
The Cross-Cutting in Japan ... In places where I feel …
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
.......................................................................
ติดตามเนื้อหาบทอื่นๆ ได้ที่นี่ นะครับ
บทนำและบทที่ 1 Tokyo, the first touch / สัมผัสแรก-โตเกียว
>>> http://pantip.com/topic/34704598
บทที่ 3: Takayama, under the grey sky / ภายใต้ท้องฟ้าสีเทา-ทาคายาม่า
>>> http://pantip.com/topic/34757566
บทที่ 4: Nagoya, at the eyes level / ในระดับสายตา-นาโกย่า
>>> http://pantip.com/topic/34790155
บทที่ 5: Aomori-Sapporo, out the window / เรื่องนอกหน้าต่าง-อาโอโมริ,ซัปโปโร
>>> http://pantip.com/topic/34825808
บทที่ 6: Otaru-Sapporo, a white room for visitors / ห้องสีขาวของผู้มาเยือน
>>> http://pantip.com/topic/35030811
.....................................................................
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
......................................................................
บทที่ 2 Shizuoka, hiding beauty / ความงามที่เร้นกาย ชิซุโอกะ
5.45 น.
เสียงนาฬิกาปลุกตะโกนเรียกให้ตื่น ... ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ต้องแงะตัวเองให้ออกจากการซุกตัวในผ้าห่มอบอุ่น
หลังผ่านวันคืนที่เหนื่อยล้าจากการเดินทาง เพื่อจะออกไปเจอความหนาวเย็นข้างนอก...
เครื่องวัดอุณหภูมิ บอกระดับความเย็น ขณะนี้ 5 องศา !!!
"บรื้ออ โคตรหนาวเลยยย..." เมื่อวานเพิ่งมาจากประเทศที่รับแต่ไอร้อน ตอนนี้ต้องมาเผชิญกับไอเย็น
ทนจะไม่ไหวต้องระบายออกมาเป็นคำพูด เผื่อจะอุ่นขึ้นบ้าง
... แต่ในที่สุดก็เอาชนะความขี้เกียจได้ ...
หลังจัดการเสื้อผ้าและอุปกรณ์ต่างๆ ที่ขนมาลงใส่กระเป๋าเรียบร้อยแล้ว ก็รีบย้ายตัวเองออกจากที่พัก มุ่งหน้าไปขึ้นรถไฟที่สถานีโตเกียว
เช้าตรู่วันนี้ที่โตเกียว พวกเราได้เห็นวิถีชีวิตของคนญี่ปุ่นโดยสารรถไฟในวันทำงาน ช่างเบียดเสียดและอัดแน่น
แม้ว่าจากสถานีเรียวโกกุมาถึงสถานีอาคิฮาบาระ จำนวนผู้โดยสารขบวนรถไฟสายชูโอ-โซบุ จะไม่หนาแน่นมากเท่าไหร่
แต่พอเปลี่ยนเป็นสายยามาโนเตะเท่านั้น ทุกพื้นที่ในตู้ขบวนรถไฟถูกบีบอัดทุกอนุ ก็แบบนี้ละนะ
มหานครที่มีการแข่งกันทำงาน แข่งกันเดินทาง และแข่งกันมีชีวิต ...
รถไฟ JR สายยามาโนเตะ ถือเป็นขบวนรถไฟสายที่สำคัญที่สุดของมหานครโตเกียว
เนื่องจากมีทางเดินรถไฟที่เชื่อมต่อจุดสำคัญหลายแห่งในเมือง โดยหนึ่งรอบเส้นทางเริ่มต้นจากสถานีชินจุกุ
แล้ววนย้อนกลับมาที่เดิม จะใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง
6. 38 น.
"ฟู่ววว์... " ผมถอนหายใจโล่ง เมื่อพาตัวเองมาจนถึงชานชาลา รอขึ้นรถไฟชินคันเซ็นที่จะพาเราไปเมืองชิซุโอกะ
การวิ่งผสมเดินเมื่อกี้นี้ ช่วยอบอุ่นร่างกายได้เป็นอย่างดี
... รู้สึกตื่นเต้นเหมือนกันที่จะได้นั่งรถไฟหัวกระสุนความเร็วสูงด่วนพิเศษ เป็นครั้งแรก
ช่วงเช้าวันนี้เราจะใช้บริการรถไฟชินคันเซ็นระยะสั้นไปลงที่สถานีชิซุโอกะ จากนั้นต่อรถไฟท้องถิ่นมุ่งตรงไปที่สถานีชิมิสุ
เพื่อชมวิวภูเขาไฟฟูจิจากท่าเรือชิมิสุกัน !!
หันไปมองจิ๊บที่กำลังเดินตามหลังมา สังเกตหน้าตาท่าทางแล้ว...
ดูเหมือนเขายังปรับตัวไม่ทันกับความแออัดในชั่วโมงเร่งด่วนแบบนี้
"มันก็เร่งเกิ๊น !! แต่... ไหวอยู่"
ชายหนุ่มผู้มีจังหวะชีวิตเนิบช้าจากเมืองเชียงใหม่พูดออกตัว เมื่อเห็นผมหันมามอง
คนที่หลงใหลและลุ่มลึกกับวิถีเนิบช้า คงไม่ชอบการถูกบีบให้มีจังหวะชีวิตที่เร่งเร็ว ...
"ข้าพเจ้าไม่เร่งรีบ ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ก็เช่นกัน, ไม่มีผู้ใดเคลื่อนตัวไวไปกว่าขาของตน
หากจุดหมายของข้าพเจ้าอยู่ห่างไกล ข้าพเจ้าคงไม่สามารถไปถึงได้...ในทันที"
- Alberto Caeiro