เรื่องของผมฟังดูอาจจะตลก หรือ อาจจะเป็นพรมลิขิต เริ่มแรกเดิมที ผมกับรักแรกของผมเราเรียน ประถม ด้วยกันครับตั้งแต่ผมจำความได้ก็ ป.1 เราไม่สนิทกันเลยสักนิดอยู่กันคนละกลุ่ม ผมเริ่มมารู้สึกชอบเธอตอน ป.6 ตอนเทอม 2 ใกล้ๆจะจบ ซึ่งตอนนั้นเรายังเด็กมากๆผมก็เขินๆอายๆเลยไม่ได้บอกไปจนเราเข้าเรียนต่อ ม.ต้น ที่ ร.ร. อื่นแต่ช่างบังเอิญมากๆเพราะเราเข้าเรียนที่เดียวกัน ซึ่งเธอเองก็ชอบผมเหมือนกันแต่ผมกลับไม่สนใจเธอเลย (ช่วงนั้น) จนผมอายุ 15 ผมก็ย้ายออกไปอยู่ ตจว. ประมาณ 7 ปี ช่วง 7 ปี เราไม่ได้ติดต่อกันเลย ผมก็มีแฟน 2-3 คน แต่กลับลืมเธอไม่ได้เลย จนผมรู้สึกว่าผมต้องตามหาเธอแล้วแหละผมเริ่มตามหาเธอเป็นเวลา 1 ปีกว่า เป็นการตามหาคนที่ลำบากมากๆ ขนาดผมจำ ชื่อจริง นามสกุล ว/ด/ป เกิด ได้แม่น แต่ก็หาจนเจอตัวเธออีกครั้ง ผมก็เริ่มติดต่อเธออีกครั้งด้วยความหวังเล็กๆว่าเธอก็จะรอผมเหมือนกัน เราติดต่อกันได้สักพักผมก็บอกเธอ(ผ่านเฟสบุ๊ค)ว่าเธอคือรักแรกของผมน่ะถ้าเราจะบอกเธอตอนนี้มันจะสายเกินไปมั้ย เธอตอบว่าไม่เลยเธอก็รอผมเช่นกัน ตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้เป็นเวลา 12 ปีเต็มที่เรารู้จักกันมา แต่...ตั้งวันที่ผมสารภาพกับเธอจนถึงปัจจุบันเราคบกันอยู่ครับ ในไม่ช้าผมจะขอเธอแต่งงาน ;) เรื่องแบบนี้ โชคชะตาหรือพรมลิขิต ?
นี้คือโชคชะตา หรือ พรมลิขิต ?