เรื่องของเรื่องคือเริ่มมาจากเมื่อช่วงเดือนธันวาคมเราได้รู้จักกันกับคนๆนึง ซึ่งก็คุยๆกันมา แรกๆก็คลิ๊กกันดี ดูเหมือนจะใช่ ประจวบกับช่วงนั้นเหงามากๆ เพราะโสดมาราวๆเกือบปี เลยตกอกตกลงคบกันไป
ทุกอย่างมันคงจะเป็นไปได้ด้วยดีถ้าเราไม่มาเจอกับพฤติกรรมแย่ๆของเค้าหลังจากที่คบกันมาซักพัก ซึ่งเราไม่โอเคเลยมากๆคือเราแอบเห็นว่าเค้าคุยกับคนอื่นเยอะมากๆ
จะว่าเสียมารยาทก็ได้นะคะ วันนึงเค้าลืมโทรศัพท์ไว้ แล้วเกิดมีคนทักไลน์มา ไอ้ความที่หน้าจอมันก็แสดงข้อความตัวอย่าง ซึ่งเราก็มั่นอกมั่นใจพอสมควรว่าไม่ใช่เพื่อนแน่นอน ด้วยความเสือ_ขั้นสุด เลยเปิดเข้าไปดู ติดรหัสผ่านก็เดาเอาจนรู้ (ไม่น่าเสือ_เลยเนอะ) เลยได้เห็นว่าเค้าคุยกับคนนั้นคนนี้เยอะมาก คุยกับเรายังไง ก็คุยกับคนอื่นอย่างนั้น ช่วงปีใหม่เรากลับบ้านก็ไปหาคนอื่น แย่กว่านั้นคือเอารถเราไปรับคนอื่น เราก็พยายามเอ่ยๆว่าถ้าเจ้าชู้เราไม่โอเคแล้วนะ เราจะไม่ทน แต่เราพูดทีไรก็หาเรื่องให้เราผิดตลอด พอผ่านๆไปก็ทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เอาอกเอาใจ สารพัดวิธี สารพัดคำพูดซึ่งเราก็เดาทางได้
นอกนั้นก็พวกนิสัยมักง่าย กินตรงไหนทิ้งตรงนั้น ถอดเสื้อผ้าตรงไหนก็ทิ้งตรงนั้น ซึ่งก็ไม่อยากคิดเลยนะคะว่ามาคบกับเราเพียงแค่อยากมีคนคอยทำอะไรพวกนี้ให้ คอยจัดการชีวิตให้ แต่มันก็แทบอดไม่ได้ที่จะคิด
จนถึงวันนี้เราหมดแล้วความไว้ใจ เราหมดแล้วความรู้สึกแรกที่คบกัน มันเหลือแต่ปัญหาคาราคาซัง ที่เราพูดทีไรมันก็วนมาเป็นเหมือนเดิม
ต้องบอกว่าจริงๆแล้วเค้าก็มีส่วนดีนะคะ บางทีก็ดูเป็นห่วงเป็นใย ดูแล แต่ก็นั่นแหละค่ะ ไม่ได้นำพาให้รู้สึกดีขึ้นมาแต่อย่างใด
ทุกวันนี้เบื่อมากค่ะ ไม่รู้จะทำยังไง เค้าทำหน้ามึนเหมือนไม่รู้อะไร จะบอกตรงๆว่าเราเลิกกันเถอะดูใจร้าย(หรือเปล่าไม่รู้) ไม่กล้าทำร้ายใจใคร เครียดมากค่ะ ชีวิตเคยแฮปปี้กว่านี้ตอนไม่มีแฟน แรกๆคิดว่ามีเค้าแล้วจะแฮปปี้มากขึ้น แต่มันแค่ชั่วคราวจริงๆ รู้ซึ้งแล้วจริงๆว่าไว้ใจคนเร็วเกินไปมันต้องเสียอะไรบ้าง เราจะออกมาจากตรงนี้ยังไงดีคะ อึดอัดมาก เคยให้คำปรึกษาคนมากมาย แต่พอมาเจอเองไปไม่เป็น
เอายังไงดีคะ ?
ทุกอย่างมันคงจะเป็นไปได้ด้วยดีถ้าเราไม่มาเจอกับพฤติกรรมแย่ๆของเค้าหลังจากที่คบกันมาซักพัก ซึ่งเราไม่โอเคเลยมากๆคือเราแอบเห็นว่าเค้าคุยกับคนอื่นเยอะมากๆ
จะว่าเสียมารยาทก็ได้นะคะ วันนึงเค้าลืมโทรศัพท์ไว้ แล้วเกิดมีคนทักไลน์มา ไอ้ความที่หน้าจอมันก็แสดงข้อความตัวอย่าง ซึ่งเราก็มั่นอกมั่นใจพอสมควรว่าไม่ใช่เพื่อนแน่นอน ด้วยความเสือ_ขั้นสุด เลยเปิดเข้าไปดู ติดรหัสผ่านก็เดาเอาจนรู้ (ไม่น่าเสือ_เลยเนอะ) เลยได้เห็นว่าเค้าคุยกับคนนั้นคนนี้เยอะมาก คุยกับเรายังไง ก็คุยกับคนอื่นอย่างนั้น ช่วงปีใหม่เรากลับบ้านก็ไปหาคนอื่น แย่กว่านั้นคือเอารถเราไปรับคนอื่น เราก็พยายามเอ่ยๆว่าถ้าเจ้าชู้เราไม่โอเคแล้วนะ เราจะไม่ทน แต่เราพูดทีไรก็หาเรื่องให้เราผิดตลอด พอผ่านๆไปก็ทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เอาอกเอาใจ สารพัดวิธี สารพัดคำพูดซึ่งเราก็เดาทางได้
นอกนั้นก็พวกนิสัยมักง่าย กินตรงไหนทิ้งตรงนั้น ถอดเสื้อผ้าตรงไหนก็ทิ้งตรงนั้น ซึ่งก็ไม่อยากคิดเลยนะคะว่ามาคบกับเราเพียงแค่อยากมีคนคอยทำอะไรพวกนี้ให้ คอยจัดการชีวิตให้ แต่มันก็แทบอดไม่ได้ที่จะคิด
จนถึงวันนี้เราหมดแล้วความไว้ใจ เราหมดแล้วความรู้สึกแรกที่คบกัน มันเหลือแต่ปัญหาคาราคาซัง ที่เราพูดทีไรมันก็วนมาเป็นเหมือนเดิม
ต้องบอกว่าจริงๆแล้วเค้าก็มีส่วนดีนะคะ บางทีก็ดูเป็นห่วงเป็นใย ดูแล แต่ก็นั่นแหละค่ะ ไม่ได้นำพาให้รู้สึกดีขึ้นมาแต่อย่างใด
ทุกวันนี้เบื่อมากค่ะ ไม่รู้จะทำยังไง เค้าทำหน้ามึนเหมือนไม่รู้อะไร จะบอกตรงๆว่าเราเลิกกันเถอะดูใจร้าย(หรือเปล่าไม่รู้) ไม่กล้าทำร้ายใจใคร เครียดมากค่ะ ชีวิตเคยแฮปปี้กว่านี้ตอนไม่มีแฟน แรกๆคิดว่ามีเค้าแล้วจะแฮปปี้มากขึ้น แต่มันแค่ชั่วคราวจริงๆ รู้ซึ้งแล้วจริงๆว่าไว้ใจคนเร็วเกินไปมันต้องเสียอะไรบ้าง เราจะออกมาจากตรงนี้ยังไงดีคะ อึดอัดมาก เคยให้คำปรึกษาคนมากมาย แต่พอมาเจอเองไปไม่เป็น