แม่ยายอายุห้าสิบกว่าแล้วแข็งแรงดูแลสุภาพดีเลิศ แรกเจอเค้าก็ดูเป็นคนดีมากดูรักเรามากเราก็รักเค้าคิดว่า
เราจะต้องเป็นครอบครัวที่อบอุ่นที่สุด
หลังจากสามปีเราจึงซื้อบ้านหลังหนึ่งและรับแม่มาอยู่ด้วยตามแผนที่เราวางไว้เสมอ เพราะแฟนผมเป็นลูกสาวคนเดียว
แต่เมื่อมาอยู่ด้วยกันก็ได้รับรู้ในความเป็นตัวตนของแม่ยายจริงๆ รับรู้ว่าความจริงแล้วเค้าเป็นคน
ฉลาดพูด ปากอย่างใจอย่าง โกหกเก่ง สามารถทำให้อิกคนทะเลาะกับอิกคน เอาเรื่องคนนั้นพูดกับคนนี้แถมใส่สีตีไข่ต่างๆนานา
พอโดนจับได้ก็เล่นละครไม่รู้ไม่เห็นคนที่ไม่ค่อยมีประสบการณ์ก็เชื่อ ส่วนใครที่พอมีความรู้มากกว่าเค้าก็จับเค้าได้
เพราะฉนั้นคนรอบตัวเค้าจะมีทั้งคนที่เชื่อและรู้ทัน และคนที่รู้ทันเค้าก็มีผม และภรรยารวมอยู่ด้วย
เค้าจัดแจงชีวิตหลานหลาน ญาติพี่น้องเค้า ทุกคนต้องเชื่อเค้า เพราะเค้าจะเอาเงินให้คนอื่นเพื่อสร้างความเกรงใจถามว่าเงินจากไหนก็จากภรรยาผม
เค้าแอบให้ ทั้งที่เค้ารู้ว่าภรรยาผมมีค่าใช้จ่ายมากมาย เค้าไม่สงสารลูกตัวเองที่ทำงานเหน็ดเหนื่อย แต่กลับสงสารคนอื่น
ผมรู้ว่าหลายคนทำเหมือนจะทำตามที่เค้าต้องการแต่จริงๆแล้วเค้าไม่ทำหรอกครับ
ญาติเค้าบางคนจะบอกผมว่าเค้าเป็นแบบนี้ให้ผมอดทนและมองข้ามไป
เค้าจะพูดเหมือนรู้มากกว่าใครทุกเรื่อง แบบอย่าเถียงข้ารู้ ทั้งที่ความจริงสิ่งที่เค้ารู้และให้เราทำมันผิด
เปรียบเปรยเหมือนเค้าบอกให้เรากินยา ซาร่ากับไทลินอลอย่างละเม็ดเวลาปวดหัว
ทั้งที่ความจริงยาสองสองอย่างมันเป็นยาตัวเดียวกัน ผมต้องสะกดตัวเองนิ่งไว้ๆ
เค้าบอกให้กินก็ต้องตามน้ำไปก่อนเถียงเดี๋ยวยาวถามว่าผมอยากรับรู้เรื่องราวเหล่านี้หรือไม่
บอกเลยครับไม่เลย แต่เป็นเพราะผมต้องเข้าห้องน้ำตอนเช้าก่อนไปทำงานห้องเค้าติดห้องน้ำ ผมจึงรู้นิสัยของเค้าจากการที่เค้าคุยโทรศัพท์
เค้าเป็นคนติดโทรศัพท์มากครับ แค่แฟนวันนึงรับสายเค้าวันละประมาณห้าสายแล้ว
ส่วนสิ่งที่ผมเจอเอง เค้าสั่งนู่นนั่นนี่ต้องเป็นแบบนี้ ในบ้านตรงนี้ต้องมีอะไรแขวน ต้องวางอะไร บอกเลยครับผมไม่ทำตามครับ
หลายอย่างผมทำตามใจตัวเอง บ้านจากอุ่นๆจึงเริ่มร้อนขึ้นเพราะผมเหนื่อยที่จะตามน้ำ บ้านคือความสุขของผม
ผมเหนื่อยจากการทำงานผมกลับมาอยากเห็นห้องรับแขกของผม ห้องอื่นผมให้คุณจัดการแต่ผมขอห้องเดียว
เค้าตามติดภรรยาผมทุกที่เหมือนเงาตามตัว เราไม่เคยไปไหนสองคน ไปดูหนังกินข้าว ไปทะเล ไปต่างจังหวัด ไปหาหมอ
ทำฟัน เดินตลาดนัด สวนรถไฟ เจเจ วันเกิด ทุกที่ต้องมีเค้าไปด้วยไม่บอกก็โกรธร้องไห้อยู่ในห้องลองคิดถึงแฟนผมเจอสภาพแม่ร้องไห้โทรไปบอกคนอื่นว่าน้อยใจนั่นนี่ ผมกับภรรยาเที่ยวไหนก็คงหาความสุขไม่ได้แล้ว บางครั้งหลังเลิกงานเราต้องแอบนัดกันไปกินข้าวข้างนอกแล้วโกหกว่าไปงานวันเกิดเพื่อน ถ้าไปไหนสองคนบอกเลยครับห้ามลงรูปลงในเฟสเด็จขาดเดี๋ยวเค้ารู้ เค้าตามไปแม้กระทั่งในโลกโซเชี่ยล ชีวิตคู่ของผมไม่มีคำว่าคู่อีกแล้วครับผ่านมาสี่ปี
วันนี้ผมกับแฟนนั่งมองหน้ากันน้ำตาคลอครับ นั่นแม่เค้าคนเดียวแก่แล้วเปลี่ยนเค้าไม่ได้ นี่ผมแฟนเค้าจะทนอยู่ในสภาพนี้ได้นานแค่ไหนเค้าบอกว่าเค้ากลัวผมทนไม่ได้และผมจะไปจากเค้า แฟนผมเป็นคนดีที่สุด รักแม่ รักผมเรารักกันที่สุดอยู่ด้วยกันมาเจ็ดปีแล้วแต่ทุกวันนี้ผมไม่อยากกลับบ้านอยากนอนที่ทำงาน ไม่อยากเห็นแม่เค้า แล้วชีวิตคู่ผมจะรอดไหม? ผมมองไม่เห็นความสุขในชีวิตคู่ของเราเลย หรือผมต้องเข้าวัดและปลงในสิ่งที่เค้าเป็น
แต่ผมเป็นมนุษย์มันปลงได้จริงหรือ? ในเมื่อวันนี้ผมรู้สึกว่าแม่ยายของผมเป็นคนไม่ดี 90% ผมไม่ใช่คนดีครับแต่ผมมั่นใจว่าความเลวของผมมันน้อยกว่า 90% มากพอสมควร ผมทั้งไม่ชอบ เสียความรู้สึก อึดอัด แต่ผมต้องเก็บมันไว้แสดงออกมาได้บ้างนิดๆหน่อยๆเพราะผมไม่อยากให้แฟนผมเครียดคิดมากให้เค้าเข้าใจไปว่าบางครั้งผมก็ปลงแล้ว
ผมรู้ว่าคนที่เจ็บปวดที่สุดคือแฟนผม
รักลูกสาวแต่ไม่ชอบแม่เค้าจะรอดไหม?
เราจะต้องเป็นครอบครัวที่อบอุ่นที่สุด
หลังจากสามปีเราจึงซื้อบ้านหลังหนึ่งและรับแม่มาอยู่ด้วยตามแผนที่เราวางไว้เสมอ เพราะแฟนผมเป็นลูกสาวคนเดียว
แต่เมื่อมาอยู่ด้วยกันก็ได้รับรู้ในความเป็นตัวตนของแม่ยายจริงๆ รับรู้ว่าความจริงแล้วเค้าเป็นคน
ฉลาดพูด ปากอย่างใจอย่าง โกหกเก่ง สามารถทำให้อิกคนทะเลาะกับอิกคน เอาเรื่องคนนั้นพูดกับคนนี้แถมใส่สีตีไข่ต่างๆนานา
พอโดนจับได้ก็เล่นละครไม่รู้ไม่เห็นคนที่ไม่ค่อยมีประสบการณ์ก็เชื่อ ส่วนใครที่พอมีความรู้มากกว่าเค้าก็จับเค้าได้
เพราะฉนั้นคนรอบตัวเค้าจะมีทั้งคนที่เชื่อและรู้ทัน และคนที่รู้ทันเค้าก็มีผม และภรรยารวมอยู่ด้วย
เค้าจัดแจงชีวิตหลานหลาน ญาติพี่น้องเค้า ทุกคนต้องเชื่อเค้า เพราะเค้าจะเอาเงินให้คนอื่นเพื่อสร้างความเกรงใจถามว่าเงินจากไหนก็จากภรรยาผม
เค้าแอบให้ ทั้งที่เค้ารู้ว่าภรรยาผมมีค่าใช้จ่ายมากมาย เค้าไม่สงสารลูกตัวเองที่ทำงานเหน็ดเหนื่อย แต่กลับสงสารคนอื่น
ผมรู้ว่าหลายคนทำเหมือนจะทำตามที่เค้าต้องการแต่จริงๆแล้วเค้าไม่ทำหรอกครับ
ญาติเค้าบางคนจะบอกผมว่าเค้าเป็นแบบนี้ให้ผมอดทนและมองข้ามไป
เค้าจะพูดเหมือนรู้มากกว่าใครทุกเรื่อง แบบอย่าเถียงข้ารู้ ทั้งที่ความจริงสิ่งที่เค้ารู้และให้เราทำมันผิด
เปรียบเปรยเหมือนเค้าบอกให้เรากินยา ซาร่ากับไทลินอลอย่างละเม็ดเวลาปวดหัว
ทั้งที่ความจริงยาสองสองอย่างมันเป็นยาตัวเดียวกัน ผมต้องสะกดตัวเองนิ่งไว้ๆ
เค้าบอกให้กินก็ต้องตามน้ำไปก่อนเถียงเดี๋ยวยาวถามว่าผมอยากรับรู้เรื่องราวเหล่านี้หรือไม่
บอกเลยครับไม่เลย แต่เป็นเพราะผมต้องเข้าห้องน้ำตอนเช้าก่อนไปทำงานห้องเค้าติดห้องน้ำ ผมจึงรู้นิสัยของเค้าจากการที่เค้าคุยโทรศัพท์
เค้าเป็นคนติดโทรศัพท์มากครับ แค่แฟนวันนึงรับสายเค้าวันละประมาณห้าสายแล้ว
ส่วนสิ่งที่ผมเจอเอง เค้าสั่งนู่นนั่นนี่ต้องเป็นแบบนี้ ในบ้านตรงนี้ต้องมีอะไรแขวน ต้องวางอะไร บอกเลยครับผมไม่ทำตามครับ
หลายอย่างผมทำตามใจตัวเอง บ้านจากอุ่นๆจึงเริ่มร้อนขึ้นเพราะผมเหนื่อยที่จะตามน้ำ บ้านคือความสุขของผม
ผมเหนื่อยจากการทำงานผมกลับมาอยากเห็นห้องรับแขกของผม ห้องอื่นผมให้คุณจัดการแต่ผมขอห้องเดียว
เค้าตามติดภรรยาผมทุกที่เหมือนเงาตามตัว เราไม่เคยไปไหนสองคน ไปดูหนังกินข้าว ไปทะเล ไปต่างจังหวัด ไปหาหมอ
ทำฟัน เดินตลาดนัด สวนรถไฟ เจเจ วันเกิด ทุกที่ต้องมีเค้าไปด้วยไม่บอกก็โกรธร้องไห้อยู่ในห้องลองคิดถึงแฟนผมเจอสภาพแม่ร้องไห้โทรไปบอกคนอื่นว่าน้อยใจนั่นนี่ ผมกับภรรยาเที่ยวไหนก็คงหาความสุขไม่ได้แล้ว บางครั้งหลังเลิกงานเราต้องแอบนัดกันไปกินข้าวข้างนอกแล้วโกหกว่าไปงานวันเกิดเพื่อน ถ้าไปไหนสองคนบอกเลยครับห้ามลงรูปลงในเฟสเด็จขาดเดี๋ยวเค้ารู้ เค้าตามไปแม้กระทั่งในโลกโซเชี่ยล ชีวิตคู่ของผมไม่มีคำว่าคู่อีกแล้วครับผ่านมาสี่ปี
วันนี้ผมกับแฟนนั่งมองหน้ากันน้ำตาคลอครับ นั่นแม่เค้าคนเดียวแก่แล้วเปลี่ยนเค้าไม่ได้ นี่ผมแฟนเค้าจะทนอยู่ในสภาพนี้ได้นานแค่ไหนเค้าบอกว่าเค้ากลัวผมทนไม่ได้และผมจะไปจากเค้า แฟนผมเป็นคนดีที่สุด รักแม่ รักผมเรารักกันที่สุดอยู่ด้วยกันมาเจ็ดปีแล้วแต่ทุกวันนี้ผมไม่อยากกลับบ้านอยากนอนที่ทำงาน ไม่อยากเห็นแม่เค้า แล้วชีวิตคู่ผมจะรอดไหม? ผมมองไม่เห็นความสุขในชีวิตคู่ของเราเลย หรือผมต้องเข้าวัดและปลงในสิ่งที่เค้าเป็น
แต่ผมเป็นมนุษย์มันปลงได้จริงหรือ? ในเมื่อวันนี้ผมรู้สึกว่าแม่ยายของผมเป็นคนไม่ดี 90% ผมไม่ใช่คนดีครับแต่ผมมั่นใจว่าความเลวของผมมันน้อยกว่า 90% มากพอสมควร ผมทั้งไม่ชอบ เสียความรู้สึก อึดอัด แต่ผมต้องเก็บมันไว้แสดงออกมาได้บ้างนิดๆหน่อยๆเพราะผมไม่อยากให้แฟนผมเครียดคิดมากให้เค้าเข้าใจไปว่าบางครั้งผมก็ปลงแล้ว
ผมรู้ว่าคนที่เจ็บปวดที่สุดคือแฟนผม