สวัสดีค่ะวันนี้จะมาเล่าปัญหาชีวิตคู่หรือครอบครัว
ฉันและสามีเราได้แต่งงานช่วงเดือนตุลา2557 ค่ะ
เราแต่งงานกันเพราะฉันท้องค่ะท้องก่อนแต่งรวมถึงก่อนวัยอันควรค่ะยอมรับค่ะว่าผิดผลาดแต่เราทั้งสองก้อพร้อมทึ่จะดูแล
ตั้งแต่แต่งงานกันมาเค้าไม่เคยไม่มีวันไหนที่ไม่กลับบ้านเค้าเรยค่ะพอดีบ้านเราไกลกันแต่คนละหมู่บ้านแค่ตำบลเดียวกันค่ะ
ทุกวันไม่ว่าเค้าจะไปทำงานหรือไปที่เค้าจะไปบ้านเค้าก่อนตลอดหรือแม้แต่วันที่เค้าหยุดเค้าก้อจะไปอยุ่บ้านเค้าแทนไม่เคยอยุ่บ้านกับเราและลูกเลย
เค้าจะเข้าบ้านประมาน3ทุ่มทุกวันค่ะทั้งที่กลับมาตอน5โมงเย็นขนาดว่าวันไหนเราไปกับเค้า เค้าก้อจะมาส่งเราบ้านก่อนแร้วก้อไปบ้านเค้า
เคยถามว่าไปทำไมทุกวันเค้าจะอ้างน้องสาวค่ะว่าน้องอยุ่คนเดียวรอแม่ทำโอเป็นห่วงน้องอย่างนั้นอย่างงี้ค่ะ
บางทีก้อตอบว่าขอเวลาปรับตัวอยุ่บ้านตลอดไม่เคยจากไปไหนก้อขอปรับตัวบ้างแต่มันก้อเป็นเหมือนเดิมไม่มีรัยดีขึ้นบางครั้งเราก้อเคยขอขอให้ไม่กลับเค้าแบบโขดมากหาว่าเรากักขังเค้าแต่เค้าก้ออยุ่ค่ะแต่ปรากฏว่าวันนั้นแม่เค้าโทรมาว่าไมไม่เข้าบ้านค่ะแร้วเค้าก้อตอบว่าเราไม่ให้ไปงี้แต่เราก้อขอได้วันเดียวจิงๆค่ะเค้าเคยบอกว่าบ้านเราไม่สนุกอยุ่ที่ไหนไม่สุขท่าตัวเอง เราทนสภาพแบบนี้ตั้งแต่แต่งงานจนถึงวันนี้เรารู้สึกเราไม่ไหวแร้วค่ธ
บางทีเรารู้สึกว่าเค้ารักแม่กับน้องเค้ามากกว่าลูกอีก เพราะเค้าคิดแต่จะกลับบ้านตลอด
เราควรทำไงดีค่ะ เลิกไปเลยหรือทนต่อไป เพราะเค้าเคยบอกด้วยตัวเค้าเองว่าเค้าจะเป็นแบบนี้จะคบกันต้องรับใหก็ได้
วันนี้เราท้อมากจึงมาตั้งกระทู้หากทำรัยผิดก้อขอโทดด้วยนะคคะ
ชีวิตหลังแต่งไม่เหมือนชาวบ้าน
ฉันและสามีเราได้แต่งงานช่วงเดือนตุลา2557 ค่ะ
เราแต่งงานกันเพราะฉันท้องค่ะท้องก่อนแต่งรวมถึงก่อนวัยอันควรค่ะยอมรับค่ะว่าผิดผลาดแต่เราทั้งสองก้อพร้อมทึ่จะดูแล
ตั้งแต่แต่งงานกันมาเค้าไม่เคยไม่มีวันไหนที่ไม่กลับบ้านเค้าเรยค่ะพอดีบ้านเราไกลกันแต่คนละหมู่บ้านแค่ตำบลเดียวกันค่ะ
ทุกวันไม่ว่าเค้าจะไปทำงานหรือไปที่เค้าจะไปบ้านเค้าก่อนตลอดหรือแม้แต่วันที่เค้าหยุดเค้าก้อจะไปอยุ่บ้านเค้าแทนไม่เคยอยุ่บ้านกับเราและลูกเลย
เค้าจะเข้าบ้านประมาน3ทุ่มทุกวันค่ะทั้งที่กลับมาตอน5โมงเย็นขนาดว่าวันไหนเราไปกับเค้า เค้าก้อจะมาส่งเราบ้านก่อนแร้วก้อไปบ้านเค้า
เคยถามว่าไปทำไมทุกวันเค้าจะอ้างน้องสาวค่ะว่าน้องอยุ่คนเดียวรอแม่ทำโอเป็นห่วงน้องอย่างนั้นอย่างงี้ค่ะ
บางทีก้อตอบว่าขอเวลาปรับตัวอยุ่บ้านตลอดไม่เคยจากไปไหนก้อขอปรับตัวบ้างแต่มันก้อเป็นเหมือนเดิมไม่มีรัยดีขึ้นบางครั้งเราก้อเคยขอขอให้ไม่กลับเค้าแบบโขดมากหาว่าเรากักขังเค้าแต่เค้าก้ออยุ่ค่ะแต่ปรากฏว่าวันนั้นแม่เค้าโทรมาว่าไมไม่เข้าบ้านค่ะแร้วเค้าก้อตอบว่าเราไม่ให้ไปงี้แต่เราก้อขอได้วันเดียวจิงๆค่ะเค้าเคยบอกว่าบ้านเราไม่สนุกอยุ่ที่ไหนไม่สุขท่าตัวเอง เราทนสภาพแบบนี้ตั้งแต่แต่งงานจนถึงวันนี้เรารู้สึกเราไม่ไหวแร้วค่ธ
บางทีเรารู้สึกว่าเค้ารักแม่กับน้องเค้ามากกว่าลูกอีก เพราะเค้าคิดแต่จะกลับบ้านตลอด
เราควรทำไงดีค่ะ เลิกไปเลยหรือทนต่อไป เพราะเค้าเคยบอกด้วยตัวเค้าเองว่าเค้าจะเป็นแบบนี้จะคบกันต้องรับใหก็ได้
วันนี้เราท้อมากจึงมาตั้งกระทู้หากทำรัยผิดก้อขอโทดด้วยนะคคะ