ผมกับแฟนเราสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกัน นานๆทีเจอกัน เพราะไม่ค่อยได้มีโอกาส แฟนผมเค้าทำงานที่บ้านเป็นธุรกิจส่วนตัว ส่วนผมเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย แต่เราสองคนรักกันมาก ต่างคนต่างทุ่มเต็มร้อย คุยกันทุกวัน เวลาคิดถึงกันมันแน่นอกอึดอัดใจมาก ช่วงแรกๆที่ห่างกันแทบจะไม่อยากทำอะไร คิดถึงกันแต่ทำไรไม่ได้นอกจากคุยกันผ่านโทรศัพท์ แต่มันก็ทำให้หายคิดถึงเพียงไม่กี่ชั่วคราว เวลาอยู่คนเดียวผมชอบคิดมาก คิดไปถึงอนาคต กลัวว่าจะเกิดนั้นนี่ กลัวเค้าจะหวั่นไหว กลัวระยะทางและกลัวเวลาที่มีไม่ตรงกันจะทำให้เราห่างกันมากขึ้น ความในใจบางอย่างมันอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ ผมพยายามบอกใจตัวเองว่าห้ามระแวง มันเป็นแค่ทฤษฎีครับ เราสั่งให้ใจเราทำยากมาก แต่ผมก็อดทนเพื่อที่ซักวันหนึ่งเราจะได้เจอกันอีก
มีใครเคยคิดถึงแฟนตัวเองจนร้องไห้บ้างมั้ยครับ