สวัสดีค่ะ เราอายุ 21 เกือบ 22 เกิด สค. 37 (แม่สั่งให้บอกอายุ)
เราบ้าหนังสือ เราชอบอ่านการ์ตูน
เราเรียนมหาลัยแล้วค่ะ
วันนี้วันที่ 19/1/2559
เราเกิดมีปากเสียงอย่างรุนแรงกับแม่
เรื่องหนังสือ
คุณแม่เป็นคนสะอาด เรียบร้อย
ทนไม่ได้กับบรรดาหนังสือทั้งหลายที่เรารัก
แม่เลยจัดการมัดรวม+จะเอาไปบริจาค
ซึ่งของเหล่านั้นไม่ได้มีการ์ตูน แต่อย่างใด
แต่มีหนังสือ ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ คณิต ม.ปลาย
เหล่าหนังสือที่เราชอบ ที่เรารัก
แต่ขอบอกตามตรงว่า ใน 2-3 ปีนี้ เราไม่ได้เปิดมันอ่านแต่อย่างใด
เพราะมันมีบทเรียนที่เรารู้แล้ว
แต่เราก็ชอบมันมาก
เราอ่านเมื่อ ตอนเราแอด แค่นั้น พอเรียนมหาลัย
หนังสือใหม่ก็ประดังเข้ามา
เราเลยเรียนให้ทุกท่านทราบ ว่าเราไม่ได้ใช้มัน
แต่เรารักมันจริงๆ
ห้องเราเต็มไปด้วยหนังสือ
วันนี้ คุณแม่ลางาน
เลยอยากจะเครียบ้าน
ท่านเลยขน บรรดาหนังสือเรียน ม. ปลายทุกแขนก
และให้เหตุผลว่า
เด้กน้อยจนๆยังมีอีกมากมาย และ อยากจะอ่านหนังสือที่ลูกไม่ได้ใช้เหล่านี้
และ มันรกบ้าน
คุณแม่คลั่งไคล้หนังสือบ้านและสวน
และดูบ้านและสวนของช่องอำมรินทร์ ทุกอาทิตย์
และบอกว่า มีบ้านที่สะอาด เป็นฝันของท่าน
เรารักหนังสือ เพื่อนเราสะสมหนังสือ 500 เล่มในห้อง
ไม่เห็นพ่อแม่เค้าว่าอะไร
เพื่อนเราก็ชอบหนังสือทุกคน แต่ละคนมีหนังสือไม่น้อยเลย
แต่ทำไม แม่เราไม่เข้าใจ ว่าเรารักหนังสือของเรา
เราคิดว่าเราเป็นหมาหวงก้าง เอาไปให้เด้กจนๆดีกว่า
แต่ทำไมจิตใจของเรากลับบอกว่า หนังสือเป็นจิตวิณญาณของเรา
เรารักหนังสือมาก
หน้าก็ไม่ได้แต่ง แต่งตัวก้เชย แต่บ้าหนังสือ (ใส่คอนแท็ก ที่จริงก็สายตาสั้น)
แต่เราบอกไว้ก่อนไม่ใช่เด็กเรียน หรือเรียนเก่งอะไรมากมายนะคะ
แต่เราบ้าหนังสือค่ะ
อ่าน3ก๊ก เลย3รอบ ไม่ค่อยมีเพื่อน
เราคิดว่าเราเป็นหมาหวงก้างค่ะ แต่เรารักมันจริงๆนะ หนังสือเนี่ย
ทะเลาะกับแม่แรงมาก
เราเองก็แรง ก็เลยบอกไปว่าเพื่อนคณะอื่นบางคน บ้าเหล้า บ้าผุ้หญิง อยู่กินกันก็มี(เราแรง)
เราแค่บ้าหนังสือ ยังเอาหนังสือไปทิ้งอยู่ได้
แม่บอกว่า เราเอาแต่ตัวอย่างเลวๆ
ตัวอย่างดีๆมีเยอะแยะ
เราเลยถามแม่ มาตั้งกระทู้พันทิพย์ไหม แม่เราท้า
เราอยากจะถามว่า
เราเป็นเด็กหวงหนังสือ และไม่เห็นต่อเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกยากจน ตามที่แม่บอก
หรือเป็นคนที่จมอยู่กับความหลัง ที่พ่อด่าซ้ำ เพื่อสนับสนุนแม่
หรือ แม่เราชอบยุ่งกับหนังสือเรามากไป
รบกวนหน่อยค่ะ
**เพิ่ม** แม่เราไม่ได้มีเจตนาเปรียบเทียบ แต่เรายกตัวอย่างออกมาก่อนเอง แม่เลยบอกว่าสิ่งที่ยกตัวอย่างมานั้น
ใช้เป็นบรรทักฐานไม่ได้
ขอบคุณทุกคนมากค่า
แม่ท้าให้มาตั้งกระทู้พันทิพย์ค่ะ TT
เราบ้าหนังสือ เราชอบอ่านการ์ตูน
เราเรียนมหาลัยแล้วค่ะ
วันนี้วันที่ 19/1/2559
เราเกิดมีปากเสียงอย่างรุนแรงกับแม่
เรื่องหนังสือ
คุณแม่เป็นคนสะอาด เรียบร้อย
ทนไม่ได้กับบรรดาหนังสือทั้งหลายที่เรารัก
แม่เลยจัดการมัดรวม+จะเอาไปบริจาค
ซึ่งของเหล่านั้นไม่ได้มีการ์ตูน แต่อย่างใด
แต่มีหนังสือ ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ คณิต ม.ปลาย
เหล่าหนังสือที่เราชอบ ที่เรารัก
แต่ขอบอกตามตรงว่า ใน 2-3 ปีนี้ เราไม่ได้เปิดมันอ่านแต่อย่างใด
เพราะมันมีบทเรียนที่เรารู้แล้ว
แต่เราก็ชอบมันมาก
เราอ่านเมื่อ ตอนเราแอด แค่นั้น พอเรียนมหาลัย
หนังสือใหม่ก็ประดังเข้ามา
เราเลยเรียนให้ทุกท่านทราบ ว่าเราไม่ได้ใช้มัน
แต่เรารักมันจริงๆ
ห้องเราเต็มไปด้วยหนังสือ
วันนี้ คุณแม่ลางาน
เลยอยากจะเครียบ้าน
ท่านเลยขน บรรดาหนังสือเรียน ม. ปลายทุกแขนก
และให้เหตุผลว่า
เด้กน้อยจนๆยังมีอีกมากมาย และ อยากจะอ่านหนังสือที่ลูกไม่ได้ใช้เหล่านี้
และ มันรกบ้าน
คุณแม่คลั่งไคล้หนังสือบ้านและสวน
และดูบ้านและสวนของช่องอำมรินทร์ ทุกอาทิตย์
และบอกว่า มีบ้านที่สะอาด เป็นฝันของท่าน
เรารักหนังสือ เพื่อนเราสะสมหนังสือ 500 เล่มในห้อง
ไม่เห็นพ่อแม่เค้าว่าอะไร
เพื่อนเราก็ชอบหนังสือทุกคน แต่ละคนมีหนังสือไม่น้อยเลย
แต่ทำไม แม่เราไม่เข้าใจ ว่าเรารักหนังสือของเรา
เราคิดว่าเราเป็นหมาหวงก้าง เอาไปให้เด้กจนๆดีกว่า
แต่ทำไมจิตใจของเรากลับบอกว่า หนังสือเป็นจิตวิณญาณของเรา
เรารักหนังสือมาก
หน้าก็ไม่ได้แต่ง แต่งตัวก้เชย แต่บ้าหนังสือ (ใส่คอนแท็ก ที่จริงก็สายตาสั้น)
แต่เราบอกไว้ก่อนไม่ใช่เด็กเรียน หรือเรียนเก่งอะไรมากมายนะคะ
แต่เราบ้าหนังสือค่ะ
อ่าน3ก๊ก เลย3รอบ ไม่ค่อยมีเพื่อน
เราคิดว่าเราเป็นหมาหวงก้างค่ะ แต่เรารักมันจริงๆนะ หนังสือเนี่ย
ทะเลาะกับแม่แรงมาก
เราเองก็แรง ก็เลยบอกไปว่าเพื่อนคณะอื่นบางคน บ้าเหล้า บ้าผุ้หญิง อยู่กินกันก็มี(เราแรง)
เราแค่บ้าหนังสือ ยังเอาหนังสือไปทิ้งอยู่ได้
แม่บอกว่า เราเอาแต่ตัวอย่างเลวๆ
ตัวอย่างดีๆมีเยอะแยะ
เราเลยถามแม่ มาตั้งกระทู้พันทิพย์ไหม แม่เราท้า
เราอยากจะถามว่า
เราเป็นเด็กหวงหนังสือ และไม่เห็นต่อเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกยากจน ตามที่แม่บอก
หรือเป็นคนที่จมอยู่กับความหลัง ที่พ่อด่าซ้ำ เพื่อสนับสนุนแม่
หรือ แม่เราชอบยุ่งกับหนังสือเรามากไป
รบกวนหน่อยค่ะ
**เพิ่ม** แม่เราไม่ได้มีเจตนาเปรียบเทียบ แต่เรายกตัวอย่างออกมาก่อนเอง แม่เลยบอกว่าสิ่งที่ยกตัวอย่างมานั้น
ใช้เป็นบรรทักฐานไม่ได้
ขอบคุณทุกคนมากค่า