No pain no gain
ผมตั้งกระทู้นี้เพื่อแบ่งปันประสบการณ์ และ/หรือ ผมอาจจะได้พบกับคนไทยในต่างแดน
นี่เป็นประวัติความเป็นมาของผม ก่อนผมจะกลายเป็น backpacker
ผมจะค่อยๆ เขียนไปเรื่อยๆ (ถ้ามีคนอ่านนะคับ) จนถึงปัจจุบัน และหวังว่า กระทู้นี้จะช่วยเป็นแรงบันดานใจให้คนหลายๆ คนได้ นะครับ
ชีวิตของผม ก็เหมือนหลายๆ คน ที่พอเรียนจบก็ทำงาน เป็นมนุษย์เงินเดือนธรรมดาๆ นี่แหละครับ
แต่เมื่อมรสุม เริ่มรุมเล้า ชีวิตเริ่มทรุด แต่ความเป็นมนุษย์ไม่เคยสิ้นครับ มนุษย์เป็นสิ่งมหัจรรย์ ที่สามารถคิดได้ ปรึกษาเป็นครับ
มรสุมชีวิตผม เกิดจากเรื่องหัวใจ ซึ่งมันก็เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับหลายๆ คน บางคนก็ยังคงจมดิ่งอยู่ที่เดิม นั่งแอบเปิดดูเฟสแฟนเก่าตัวเอง
ยังคงติดกับดัก ที่เชื่อว่าตัวเองรักและขาดเค้าไม่ได้ ผมเองก็เช่นกัน แต่ก็แค่พักนึงซึ่งมันเป็นช่วงเวลาที่ลำบากมากกว่าจะผ่านมาได้
ผมกับแฟนเก่า ผมรักเค้ามาก (และตอนนั้นผมก็เชื่อว่าเค้ารักผมนะ "หลอกตัวเองชัดๆ") เราวางแผนที่จะสร้างครอบครัวที่อบอุ่นด้วยกัน
เธออยากเป็น แอร์ฮอสเตจ เพื่อที่จะได้ แต่งตัวสวยๆ ได้เที่ยวทั่วโลก และมีเงินใช้ เราก็ร่วมมือกันจนกระทั่งเค้าบรรลุเป้าหมาย ได้เป็นแอร์สายการบินที่เค้าต้องการ (ตะวันออกกลาง) แล้วเค้าก็อยากซื้อบ้าน อยากซื้อรถ ส่วนผมก็บอก เก็บเงินก่อน ของพวกนั้นมันฟุ่มเฟือย เราต้องสร้างฐานะก่อน ณ ตอนนั้น ผมก็ยังคงเป็นมนุษย์เงินเดือนธรรมดาๆ แต่ด้วยความที่ผม ค่อนข้างศาสนา และแฟนก็ไม่อยู่ไทยแล้ว เลยขอบวชซะ สองสัปดาห์ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
แล้วผมก็ได้บวช ได้ฝึกสมาธิ กับหลวงตาท่านหนึ่ง ขณะนี้ท่านออกบำเพ็ญเพียรไปแล้ว
หลังจาก ผมสึกมา ก็ได้เจอกับเธอครั้งนึง ก่อนจะจับได้ว่า เธอนอกใจ...
สิ่งที่ผมรู้ตอนนั้นคือสิ่งที่ผมบอกเค้า ก่อนเค้าไปเป็นแอร์ "จับได้เลิกทันที"
เราผ่านสิ่งต่างๆ ด้วยกันมาก อยู่ด้วยกันมาตลอด เรารู้จักพ่อแม่ของกันและกัน ครอบครัวทั้งผมและเค้ารับรู้ว่า อีกสองปี เราจะแต่งงานกัน
มันคืออนาคตทั้งหมดที่ผมวาดฝันไว้ เราวางแผนทุกอย่างและมันก็เป็นไปด้วยดี จนกระทั่งเธอดีไม่พอ...
จบตรงนี้ก่อนละกันคับ ไว้ว่างจะมาลงต่อ (ถ้ามีคนสนใจนะคับ 55555)
ชีวิต Backpacker
ผมตั้งกระทู้นี้เพื่อแบ่งปันประสบการณ์ และ/หรือ ผมอาจจะได้พบกับคนไทยในต่างแดน
นี่เป็นประวัติความเป็นมาของผม ก่อนผมจะกลายเป็น backpacker
ผมจะค่อยๆ เขียนไปเรื่อยๆ (ถ้ามีคนอ่านนะคับ) จนถึงปัจจุบัน และหวังว่า กระทู้นี้จะช่วยเป็นแรงบันดานใจให้คนหลายๆ คนได้ นะครับ
ชีวิตของผม ก็เหมือนหลายๆ คน ที่พอเรียนจบก็ทำงาน เป็นมนุษย์เงินเดือนธรรมดาๆ นี่แหละครับ
แต่เมื่อมรสุม เริ่มรุมเล้า ชีวิตเริ่มทรุด แต่ความเป็นมนุษย์ไม่เคยสิ้นครับ มนุษย์เป็นสิ่งมหัจรรย์ ที่สามารถคิดได้ ปรึกษาเป็นครับ
มรสุมชีวิตผม เกิดจากเรื่องหัวใจ ซึ่งมันก็เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับหลายๆ คน บางคนก็ยังคงจมดิ่งอยู่ที่เดิม นั่งแอบเปิดดูเฟสแฟนเก่าตัวเอง
ยังคงติดกับดัก ที่เชื่อว่าตัวเองรักและขาดเค้าไม่ได้ ผมเองก็เช่นกัน แต่ก็แค่พักนึงซึ่งมันเป็นช่วงเวลาที่ลำบากมากกว่าจะผ่านมาได้
ผมกับแฟนเก่า ผมรักเค้ามาก (และตอนนั้นผมก็เชื่อว่าเค้ารักผมนะ "หลอกตัวเองชัดๆ") เราวางแผนที่จะสร้างครอบครัวที่อบอุ่นด้วยกัน
เธออยากเป็น แอร์ฮอสเตจ เพื่อที่จะได้ แต่งตัวสวยๆ ได้เที่ยวทั่วโลก และมีเงินใช้ เราก็ร่วมมือกันจนกระทั่งเค้าบรรลุเป้าหมาย ได้เป็นแอร์สายการบินที่เค้าต้องการ (ตะวันออกกลาง) แล้วเค้าก็อยากซื้อบ้าน อยากซื้อรถ ส่วนผมก็บอก เก็บเงินก่อน ของพวกนั้นมันฟุ่มเฟือย เราต้องสร้างฐานะก่อน ณ ตอนนั้น ผมก็ยังคงเป็นมนุษย์เงินเดือนธรรมดาๆ แต่ด้วยความที่ผม ค่อนข้างศาสนา และแฟนก็ไม่อยู่ไทยแล้ว เลยขอบวชซะ สองสัปดาห์ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
แล้วผมก็ได้บวช ได้ฝึกสมาธิ กับหลวงตาท่านหนึ่ง ขณะนี้ท่านออกบำเพ็ญเพียรไปแล้ว
หลังจาก ผมสึกมา ก็ได้เจอกับเธอครั้งนึง ก่อนจะจับได้ว่า เธอนอกใจ...
สิ่งที่ผมรู้ตอนนั้นคือสิ่งที่ผมบอกเค้า ก่อนเค้าไปเป็นแอร์ "จับได้เลิกทันที"
เราผ่านสิ่งต่างๆ ด้วยกันมาก อยู่ด้วยกันมาตลอด เรารู้จักพ่อแม่ของกันและกัน ครอบครัวทั้งผมและเค้ารับรู้ว่า อีกสองปี เราจะแต่งงานกัน
มันคืออนาคตทั้งหมดที่ผมวาดฝันไว้ เราวางแผนทุกอย่างและมันก็เป็นไปด้วยดี จนกระทั่งเธอดีไม่พอ...
จบตรงนี้ก่อนละกันคับ ไว้ว่างจะมาลงต่อ (ถ้ามีคนสนใจนะคับ 55555)