ได้มีโอกาสคุยกับอาเจ๊กิจการขายรองเท้าท่านนึงที่มียอดขายนับหลายสิบล้านต่อปี เห็นว่าเจ๊คนนี้มีเรื่องราวแง่มุมที่น่าสนใจ จึงขอมาถ่ายทอดให้อ่านกัน
อาเจ๊เล่าให้ฟังว่า วันนึง ที่เข้าออฟฟิศ เพราะต้องประชุมกะเซล เซลล์คนหนึ่งก็เปิดกระเป๋าหยิบเอาเงินสดที่เก็บได้ พร้อมเช็คมาให้
เจ๊แกก็วางไว้บนโต๊ะนั่นแหล่ะ...นั่งมองหน้าพวกเค้า เห็นหน้าตาเค้าเครียดๆกัน..บ่นว่าแย่มากเจ๊
บ่นว่ารัฐบาลไม่ได้เรื่อง..บ่นว่าคนไม่ใช้เงินและที่สำคัญยอดหายไปเยอะเลย..
เจ๊เลยถามว่า "ทุกวันนี้อดมื้อกินมื้อบ้างหรือเปล่า"
เซลตอบ "ไม่นะ ไม่มี"
เจ๊เลยถามอีก"แล้วบ้านหลังคารั่วไหม....แบบว่านอนอยู่ ฝนสาดเข้าบ้านไหม"
เซลตอบ "ไม่ๆเจ๊ บ้านผมดีทุกอย่าง"
เจ๊เลยถามต่อ "อืม แล้วทุกวันนี้เวลาเข้าเซเว่นซื้อของ ต้องถึงขั้นแคะกระปุกออมสินหรือเปล่า"
เซล " ทำหน้าเหรอหรา...ไม่อะเจ๊ ไม่ถึงขั้นนั้นแหม เงินก็มีใช้อยู่ แต่ไม่สะพัดเท่าเมื่อก่อนเท่านั้นเอง "
เจ๊เลยตอบกลับมา " อะเคร งั้นพวกเราก็จัดว่าอยู่ในขั้นชีวิตของเศรษฐีนะ ทำไมไม่ย้อนมาคิดว่า คนอีกหลายล้านคน ไม่มีเงินแม้แต่กระปุกออมสินก็ไม่มีให้แคะ "
พอเซลได้ฟังเจ๊พูดก็คิดตาม "อืม..เจ๊พูดถูกเนาะ"
อาเจ๊เลยพูดสอนต่อ "แล้วคิดมั่งเปล่า คนบางคนไม่มีแม้แต่คำว่าบ้าน กินมื้อนี้ ยังคิดถึงมื้อต่อไป จะกินไรดี...เพราะไม่มีจะกิน
แล้วทำไมพวกเธอมาบ่นไรเนี่ย...หัดคิดมองโลกอีกด้านสิ ถ้าชั้นมัวแต่มาคิดแบบพวกเธอนะ...ชั้นต้องเจ๊งตั้งแต่เริ่มต้นทำรองเท้าแล้ว
ทุกวันนี้ยังมีบ้าน มีข้าว มีเงินให้ใช้ ถือว่าเยี่ยมยอดจริงมะ"
เชลตอบกลับมา "จริงครับๆๆๆๆ..."
อาเจ๊ก็เลยบอกต่อว่า "วันนี้เงินบนโต๊ะมาจากลูกค้าที่จ่ายค่าสินค้าของเรา เห็นมะ แม้จะยอดน้อย รวมๆกันก็เกือบแสน
ไหนๆจะไหว้พระจันทร์แล้ว ตอนสิ้นเดือนกันยานี้ เอางี้ เจ๊ให้อั่งเปานะ..ถือว่าเป็นกำลังใจให้
หยิบเงินจากโต๊ะแจกไปคนละพัน... แล้วเจ๊ขอกอดทีนึง...รักนะ ต่อไปนี้ห้ามบ่น...
แต่จงยิ้มสู้ วาดภาพอนาคตอีกห้าปีที่อยากจะเป็น เราจะต้องฝ่าฟันไปด้วยกัน..."
----------------------------------
ในฐานะกัปตันเรือ...
ไม่ว่าจะเจอคลื่นมรสุมในมหาสมุทรลูกใหญ่แค่ไหนก็ตาม
กัปตันจะไม่มีวันแสดงความหวาดกลัวออกมาให้ลูกเรือเห็น
คลื่นแม้จะลูกใหญ่มหึมา มันก็แค่โผล่มาเดี๋ยวเดียว....เดี๋ยวก็หายไป
ในฐานะกัปตันเรือเราต้องขจัดความกลัวให้ได้ ไม่งั้นกระเจิงทั้งลำ
ถามกับตัวคุณเองที่ทำธุรกิจแล้วเจอปัญหาว่าว่า อ่านจบแล้ว จะทำไงต่อไป
บ่นเหมือนเดิมหรือเลิกบ่น...ก็ตามใจคุณ
ความคิดเป็นตัวกำหนด อนาคตของคน..ยืนยันว่าเป็นความจริง
และการเป็นเจ้านายที่ดี สิ่งที่สำคัญที่สุดคือรู้จักสอนลูกน้องให้เป็น
ลูกน้องดีเจ้านายดี เรือธุรกิจลำนี้ก็จะเล่นไปได้ไกล
เรื่องเล่าให้ก้าวเดินต่อจากอาเจ๊ขายรองเท้า
อาเจ๊เล่าให้ฟังว่า วันนึง ที่เข้าออฟฟิศ เพราะต้องประชุมกะเซล เซลล์คนหนึ่งก็เปิดกระเป๋าหยิบเอาเงินสดที่เก็บได้ พร้อมเช็คมาให้
เจ๊แกก็วางไว้บนโต๊ะนั่นแหล่ะ...นั่งมองหน้าพวกเค้า เห็นหน้าตาเค้าเครียดๆกัน..บ่นว่าแย่มากเจ๊
บ่นว่ารัฐบาลไม่ได้เรื่อง..บ่นว่าคนไม่ใช้เงินและที่สำคัญยอดหายไปเยอะเลย..
เจ๊เลยถามว่า "ทุกวันนี้อดมื้อกินมื้อบ้างหรือเปล่า"
เซลตอบ "ไม่นะ ไม่มี"
เจ๊เลยถามอีก"แล้วบ้านหลังคารั่วไหม....แบบว่านอนอยู่ ฝนสาดเข้าบ้านไหม"
เซลตอบ "ไม่ๆเจ๊ บ้านผมดีทุกอย่าง"
เจ๊เลยถามต่อ "อืม แล้วทุกวันนี้เวลาเข้าเซเว่นซื้อของ ต้องถึงขั้นแคะกระปุกออมสินหรือเปล่า"
เซล " ทำหน้าเหรอหรา...ไม่อะเจ๊ ไม่ถึงขั้นนั้นแหม เงินก็มีใช้อยู่ แต่ไม่สะพัดเท่าเมื่อก่อนเท่านั้นเอง "
เจ๊เลยตอบกลับมา " อะเคร งั้นพวกเราก็จัดว่าอยู่ในขั้นชีวิตของเศรษฐีนะ ทำไมไม่ย้อนมาคิดว่า คนอีกหลายล้านคน ไม่มีเงินแม้แต่กระปุกออมสินก็ไม่มีให้แคะ "
พอเซลได้ฟังเจ๊พูดก็คิดตาม "อืม..เจ๊พูดถูกเนาะ"
อาเจ๊เลยพูดสอนต่อ "แล้วคิดมั่งเปล่า คนบางคนไม่มีแม้แต่คำว่าบ้าน กินมื้อนี้ ยังคิดถึงมื้อต่อไป จะกินไรดี...เพราะไม่มีจะกิน
แล้วทำไมพวกเธอมาบ่นไรเนี่ย...หัดคิดมองโลกอีกด้านสิ ถ้าชั้นมัวแต่มาคิดแบบพวกเธอนะ...ชั้นต้องเจ๊งตั้งแต่เริ่มต้นทำรองเท้าแล้ว
ทุกวันนี้ยังมีบ้าน มีข้าว มีเงินให้ใช้ ถือว่าเยี่ยมยอดจริงมะ"
เชลตอบกลับมา "จริงครับๆๆๆๆ..."
อาเจ๊ก็เลยบอกต่อว่า "วันนี้เงินบนโต๊ะมาจากลูกค้าที่จ่ายค่าสินค้าของเรา เห็นมะ แม้จะยอดน้อย รวมๆกันก็เกือบแสน
ไหนๆจะไหว้พระจันทร์แล้ว ตอนสิ้นเดือนกันยานี้ เอางี้ เจ๊ให้อั่งเปานะ..ถือว่าเป็นกำลังใจให้
หยิบเงินจากโต๊ะแจกไปคนละพัน... แล้วเจ๊ขอกอดทีนึง...รักนะ ต่อไปนี้ห้ามบ่น...
แต่จงยิ้มสู้ วาดภาพอนาคตอีกห้าปีที่อยากจะเป็น เราจะต้องฝ่าฟันไปด้วยกัน..."
----------------------------------
ในฐานะกัปตันเรือ...
ไม่ว่าจะเจอคลื่นมรสุมในมหาสมุทรลูกใหญ่แค่ไหนก็ตาม
กัปตันจะไม่มีวันแสดงความหวาดกลัวออกมาให้ลูกเรือเห็น
คลื่นแม้จะลูกใหญ่มหึมา มันก็แค่โผล่มาเดี๋ยวเดียว....เดี๋ยวก็หายไป
ในฐานะกัปตันเรือเราต้องขจัดความกลัวให้ได้ ไม่งั้นกระเจิงทั้งลำ
ถามกับตัวคุณเองที่ทำธุรกิจแล้วเจอปัญหาว่าว่า อ่านจบแล้ว จะทำไงต่อไป
บ่นเหมือนเดิมหรือเลิกบ่น...ก็ตามใจคุณ
ความคิดเป็นตัวกำหนด อนาคตของคน..ยืนยันว่าเป็นความจริง
และการเป็นเจ้านายที่ดี สิ่งที่สำคัญที่สุดคือรู้จักสอนลูกน้องให้เป็น
ลูกน้องดีเจ้านายดี เรือธุรกิจลำนี้ก็จะเล่นไปได้ไกล