เกลียดแม่เพราะแม่ลำเอียง

เกลียดแม่เพราะแม่ลำเอียง..รู้สึกเหมือนถูกหลอกใช้..รู้สึกแบบนี้เป็นลูกที่แย่มากไหม. เรื่องของเรื่องเราเป็นลูกคนกลางเรามีปมด้อยตอนเด็กเราจะมีแผลพุพองที่ขาสองข้างเลย แม่เราขายของพ่อเราทำงาน ตจว. เวลาพ่อกลับมาพ่อจะพาเรารักษา..มีครั้งนึงเราใส่ยาแล้วมันเยิ้มพ่อเราก็เอาผ้าขาวม้ามามัดไม่ให้ยาไหล ทีนี้ใจเราอยากนอนพักแต่แม่เราก็เรียกให้เราลงมาร้านช่วยขายของขายก๋วยเตี๋ยว..เราก็คิดมากสภาพแบบนี้เราก็อายลูกค้า..เราไม่ลงไปช่วยขายแต่เราแอบช่วยล้างจานหลังร้าน..แม่ไม่เข้าใจเราเราก็บอกไม่ถูกว่าต้องการอะไรสถดท้ายโดนแม่ด่าเราก็เดินไปจะหาทั่สบายใจ..เดินไปตามถนน พ่อเราขับรถตามรับเรากลับบ้าน..พอถึงบ้านแม่เราก็ดึงตัวมาฟาดๆๆๆไม่ยั้งตอนนั้นเราร้องเราเจ็บปวดแผลมากบอกว่าพอแล้วๆๆเราก็ดิ้นๆๆสุดท้ายจบยังไงใครมาห้ามเราก็จำไม่ได้ในตอนนั้น...จากนั้นมีอีกเหตุการณ์ที่เราจำได้แม่น..เรา3คนพี่น้องนอนดูการ์ตูนกันแม่เรียกให้ช่วยขายของไม่มีใครลงไปเราก็ไม่รู้ว่าจะต้องเป็นเรา..ใจนึงก็อยากจะดูการ์ตูน..แม่ถือไม่พายแบนๆๆเท้าแขนที่ใช้กวนขนมไทย..มาตอนไหนไม่รู้รู้ตอนที่โดนไม้พายฟาดลงหลังไปแล้วหลายที..พี่กับน้องเราไม่โดน..เราต้องลงไปร้านทั้งน้ำตา..ชีวิตเราเป็นแบบนี้มาตลอดพอเข้ามัธยมดีหน่อยเราเริ่มคิดได้ว่าต้องช่วยแม่ขายของถึงจะมีเงิน..เราเก็บเงินเก่งเงินค่าขนมไม่ค่อยจ่ายจะอาศัยช่วยครูทำงาน..กินข้าวฟรี..ห่อข้าวไป รร. วันนึงพี่ชายเราแอบขโมยเงินเราไปหมดเลย..เราเสียใจมากแต่ก็ไม่มีใครชำระความให้เราเลย..แม่รักพี่ชายเราใช่ไหม..จากนั้นเราเก็บเงินใหม่..อยากได้อะไรต้องเก็บเงินเอาเอง..แต่สำหรับพี่ชายเราอยากได้มอไซค์ ก็ซื้อให้..อยากได้กีตาร์ก็ซื้อให้...ทถกอย่างทั่มันต้องการ...ตอนนี้เราทำงานแล้วรับราชการ น้องเราก็ทำงาน ตจว.แต่พี่ชายเราเรียนไม่จบ ดีหน่อยที่แม่มีสวนให้มันทำแต่งเมียให้สร้างบ้านให้..ให้ๆๆทุกอย่างแต่กับเราและน้องสาวเค้าขอให้ส่งเงินเดือนให้เราให้ได้นะแต่น้อยใจว่าทำไมไม่เคยรักเราเลย. เรื่องย่อๆๆแค่นี้เราคิดมาดไปไหม