แม่ไม่เคยเห็นเราอยู่ในสายตาเลย ผมกำลังจะเป็นหมาหัวเน่าแล้วครับ

สวัสดีครับ ผมเป็นลูกคนเดียวซึ่งแม่กับผมก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แม่ไม่ได้เลี้ยงผมตั้งแต่ผมเกิดมา ย่าผมเป็นคนเลี้ยงตอนนี้ย่าผมแก่จนผมเลี้ยงย่าแล้วครับ อาจจะเป็นไปได้นะครับว่าแม่กับผมไม่ได้อยู่ด้วยกันเลยไม่ผูกพันธ์กัน ตอนนี้ก็ 20 ปีแล้วครับ แต่ผมกับแม่ก็ยังเจอกันทุกปีนะครับ ปึละครั้งสองครั้งแม่ผมเค้าไปอยู่ ตปท. นานๆทีเราจะเจอกันมันก็ต้องมีแต่สิ่งดีๆเรื่องดีๆใช่มั้ยครับ แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นครับ ผมรู้สึกมาตลอดว่าแม่ผมเห็นลูกของป้า (ป้าพี่สาวแม่ คือผมมีป้าสองคน) สำคัญกว่าผมเสมอ ตอนนั้นผมอายุ 12 ผมอยากได้โทรศัพท์มือถือมาก แล้วเป็นจังหวะที่แม่ของผมซื้อเครื่องใหม่พอดี ผมขอเครื่องเก่าเค้าปรากฎว่าเค้าไม่ให้ผมครับ เค้าเอาไปให้หลานเค้า พอผมรู้เรื่องผมน้อยใจ แล้วนิสัยผมคือจะพูดตรงๆ พอผมพูดไปแม่เค้าก็เลยให้หลานเค้าเอาเครื่องนั้นมาให้ผมแหละครับ แล้วเค้าพาหลานเค้าไปซื้อเครื่องใหม่ ตอนนั้นมันยังเด็กๆครับ เอาช่วงที่ผมเริ่มโตแล้วดีกว่า ผมเรียนมหาลัยปี 1 มันมีค่าใช้จ่ายเยอะใช่มั้ยครับ แต่ผมไม่ค่อยขอแม่หรอกครับผมรู้ว่าแม่เหนื่อย ปิดเทอมผมก็ทำงานโรงงานนะครับ อยากได้อะไรก็หาเงินซื้อเอง แม้แต่รถมอไซค์ แต่ปัญหาคือช่วงเปิดเทอมไม่ได้ทำไงครับ แม่เค้าก็ให้เงินรายเดือนผมนะครับเป็นค่ากิน แต่..เวลาผมขอพิเศษเพราะผมต้องส่งรถเองด้วยบางทีก็ไม่พอ เค้าชอบพูดว่าไม่มีเงิน แล้วก็บ่นผมต่างๆนานา แต่สิ่งที่ผมเห็นไม่ตรงกันข้ามกับที่แม่พูดเลยครับ หลานเค้ามาเล่าให้ผมฟังว่าแม่กำลังจะให้เงินหมื่นนึงเพื่อเสริมจมูก ไม่ใช่แค่นั้นนะครับ วันนั้นแม่ผมมาเมืองไทยแล้วผมรอกินข้าวที่บ้านแต่แม่ผมกลับไปนั่งทำผม ทำอะไรก็ไม่รู้พอแม่กลับมาผมถามว่าแพงไหม แม่บอกทั้งหมด 5000 บาทครับ ผมเลยพูดกับแม่ว่าแพงไปนะแม่ ทำไปได้ไงตั้งห้าพัน แม่ผมสวนผมกลับมาทันควันเลยครับต่อหน้าคนในครอบครัวทุกคนว่า ทำไมล่ะหัวฉัน ! เงินก็เงินฉัน ! ผมพูดไม่ออกเลยครับ..แล้วตอนนี้แม่ผมก็ไปรับเด็กกำพร้าที่ ตปท.มาเลี้ยงอีก คือแม่เค้าซื้อบ้านแต่งงานใหม่อยู่ที่นู้นเลยครับแต่ไม่มีลูก เดี๋ยวก็ซื้อรถ ซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมอะไรไม่รู้ราคา 4-5 หมื่น แล้วใบเก่าราคาแพงเค้าก็ให้พวกหลานๆเค้าหมดแหละครับ ส่วนผมได้เสื้อแค่ 2-3 ตัว เสื้อมาจากนอกก็จริง แต่แบบ sale ราคาถูกครับ !!
ผมคิดว่า ปี 2 ผมจะทำเรื่องกู้ กยศ.แล้วครับเพราะผมไม่อยากเป็นภาระอีกแล้ว
ผมไม่ได้มีปัญหากับแม่เรื่องเงินนะครับ แต่ผมไม่ชอบคำพูดแรงๆของแม่ที่พูดกับผมเหมือนผมไม่ใช่ลูก !! แล้วก็น้อยใจที่เห็นคนอื่นดีกว่าลูก จริงๆแล้วลูกต้องมาก่อนไม่ใช่เหรอครับ ?? ผมอยากจะรู้จริงๆว่าผมใช่ลูกเค้ารึเปล่า เก็บผมมาเลี้ยงรึเปล่า ?
ตอนนี้ผมเหมือนหมาหัวเน่าจริงๆครับ ในชีวิตผมตั้งแต่เกิดก็มีแค่ย่ากับป้า (ป้าพี่สาวพ่อ) นี่แหละครับที่เลี้ยงผมมาทุกวันนี้ผมกับป้าก็ช่วยกันเลี้ยงย่าครับเพราะย่าเดินไม่ได้แล้ว !!
         * ปล.ที่ผมตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา ผมแค่อยากระบายเฉยๆเพราะผมอึดอัดมานานแล้ว และผมก็รู้ว่าถ้าเรื่องนี้เกิดขึ้นกับเพื่อนๆ เพื่อนๆจะมีวิธีแก้ไขอย่างไร จะทำยังไงต่อไป ช่วยแนะนำผมทีนะครับ ขอบคุณครับ *