"วัฒนธรรมการพากษ์หนัง" ให้อะไรและเสียอะไรบ้าง

แชร์กันครับ

ส่วนตัวเคยสงสัยว่า การดูหนังพากย์แล้ว ทำให้เราไม่รู้ความรู้สึกจริงๆ 100% ของตัวละครใน acting นั้น
เสียงเป็นส่วนหนึ่งของ Character จริงๆที่นักแสดงต้องถ่ายทอดออกมา

มีเรื่องเล่า คือ สมัยที่หนังเกาหลีเริ่มดังในบ้านเรา เรื่อง my sassy girl มีน้อง ผญ. คนนึงชอบ จวนจีฮุน มาก
แล้ววันนึง เค้ามาโชว์ตัวที่เมืองไทย เลยไปดูกัน พอกลับมาผมถามว่าเป็นไง น้องเค้าบอกว่า ทำไมไม่เห็นรู้สึกน่ารักเหมือนในหนัง
ผมวิเคราะห์ว่า มันมาจาก "เสียง" ครับ เราคุ้นกับเสียงน่ารัก หวานใส ของทีมนักพากย์ มากเกินไป (โดยเฉพาะคุณดวงดาว จารุจินดา)

บุคลากรวงการพากย์ ก็มีจำกัด ทำให้เราคุ้นกับเสียงเดิมๆ ฝรั่งหน้าหยั่งงี้ ต้องคนนี้ ตัวร้ายต้องคนนี้
มองเผินๆก็คงไม่มีอะไร บางคนกลับชอบ เพราะมีมุขแบบไทยๆ แต่ผมว่ามันก็เสียอะไรจากต้นฉบับไป

ทุกวันนี้ลองสลับเสียง sound track ฟังจากรายการทีวีที่ออกอากาศ 2 ภาษาดู รู้สึก character ตัวละครเปลี่ยนจริงๆ

อีกเรื่องคือ
ทำไมหนังตะวันตก เข้าฉาย เรามี Sound Track + Sub Thai แต่ทำไม หนังเอเซียเข้าฉาย เราไม่มี Sound Track + Sub Thai