แค่อยากบอก-->เวลาที่

เวลาที่--> มีคนถามคะแนนสอบมากกว่าการถามความรู้สึกตอนรู้ว่าเราสอบตก (ยิ่งโดยเฉพาะเพื่อนในกลุ่มนะเจ็บสึด)
เวลาที่--> คนที่เราแอบปลื้ม ที่ไม่มีวี่แววว่าจะมีแฟน อยู่ๆก็ขึ้นสถานะคบกับคนที่เรารู้จัก OMG!
เวลาที่--> เวลาที่ทำผมมาใหม่ เสียหายหลายพัน แล้วมีคนทักว่า..ไปทำไรมา? (แอบดีใจคงดูดีขึ้น) แต่ไม่ค่ะ
               มันบอกกลับมาว่า ผมทำไมดูเสียๆ -..-
              "นี่ไม่ชมไม่ว่า แต่ทักทรงผมอันมีค่าของกูว่าเสีย"
เวลาที่--> ตั้งใจจะลด นน. บอกเพื่อนทุกคน "ห้ามชวนกิน" ความตั้งมั่นพังทลายเพราะพอมันรู้
              "เฮ้ยแกไปกิน...กันเถอะ ไม่ไปจริงหรอ อร่อยน๊า"
              ชวนกันขนาดนี้ทุกวันกูจะอดไหวมั้ย คิดสิคิด ก็ต้องไม่ไหวสิถูกแล้วววววววว สรุป อ้วนต่อไปค่ะ
เวลาที่--> ห้าวันที่ไม่ซักผ้า ฝนไม่ตก พอซักเท่านั้นแหละ นางแมวก็นางแมวเถอะสู้การซักผ้าไม่ได้
เวลาที่--> ณ วันนี้เราหัวเราะหนักมาก วันต่อมาต้องมีเรื่องให้เสียใจไม่มากก็น้อย
              (ไม่เข้าใจ ให้ชีวิตมีแต่ความสุขทุกวันไม่ได้หรอ แหมะ ฝึกความเข้มแข็งกูจัง)              
และอันนี้พีคสุด
เวลาที่--> บางครั้งเราเหนื่อยมากๆ ท้อมากๆ ที่เราเงียบไป ไม่ใช่ว่าเราทนได้หรอกค่ะ อยากระบายนะ มันแค่พูดออกมาเป็นคำพูดไม่ได้
              แค่มีคนถามประโยคเดียวว่า "เป็นอะไร เหนื่อยใช่มั้ย" แค่นี้น้ำตาก็แทบจะไหลออกมาแล้วค่ะ
              ไม่ใช่การเรียกร้องความสนใจนะคะ  
              แต่มันทำให้รู้ว่า ไม่ว่า ณ ตอนนั้นเจอเรื่องอะไรมา ก็ยังมีคนที่ค่อยอยู่เคียงข้างเรานะ

                                             

จขกท.ไม่ได้มีเจตนาไม่ดีใดๆนะคะ แค่เผื่อกระทู้นี้ตรงใจกับคนที่มีช่วงเวลาที่-->แบบนี้เหมือนกัน