สวัสดีค่ะเราขอไม่บอกชื่อนะคะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราค่ะเรายืมของเพื่อนมาเขียน เราเป็นเด็กธรรมดานี่แหละค่ะ เราเป็นคนที่ไม่ค่อยมีอะไรโดดเด่นและก็เป็นคนเงียบๆค่ะ ต่างจากน้องอีกคนหนึ่งที่เป็นคน น่ารักพูดเก่งแล้วก็เรียนดีค่ะ ส่วนเราเรียนพอใช้ค่ะ มีครั้งนึงเราเราได้คะแนนดีขึ้นแต่ก็ไม่มีใครสนใจค่ะ เราก็ไม่อะไรทีนี้น้องเราคะแนนตกค่ะ ตกลงเรื่อยๆ ส่วนเรา เราก็ดีขึ้นเรื่อยๆ เราก็ไม่อะไร ครั้งนั้นแม่ก็พูดขึ้นมาบนโต๊ะอาหารว่า
เนี่ยทำไมเราถึงเรียนแย่ลงล่ะแล้วทำไมพี่เขาถึงเรียนดีขึ้นล่ะ?
เราก็เงยหน้ามองน้องค่ะ แล้วน้องก็พูดกับแม่ว่า
ถ้าหนูโง่เหมือนพี่ตั้งแต่แรกหนูก็คงเรียนดีขึ้นไปเรื่อยๆแล้วแหละ โตขึ้นข้อสอบมันก็ยากขึ้นป่ะ!!
แม่ก็เลยพูดต่อว่า
พี่เขาก็โตพร้อมๆเราเรียนก็คล้ายกัน ยากเหมือนกันทำไมเขาถึงดีขึ้นแล้วเรายิ่งแย่ลงห้ะ!!
น้องก็ตอบแม่ไปว่า
ก็เพิ่งมาไม่กี่ครั้งนี้แหละอย่ามาบ่นมากได้ไหมถ้าโง่มาตั้งแต่แรกก็จบแล้วใช่ป่ะ ? ไหนบอกวิธีโง่หน่อยสิ! (ประโยคหลังหันมาพูดกับเราค่ะ)
แล้วน้องก็ลุกจากโต๊ะขึ้นห้องไปเลย ครั้งนี้ครั้งแรกแล้วก็รู้สึกว่าไม่เป็นไรหรอกน้องก็คงเครียด เราจะเข้าไปปลอบน้องก็เดินเข้าไปในห้องแล้วนั่งบนเตียงน้องนอนร้องไห้อยู่บนเตียงแล้วเราก็บอกว่า
ไม่เป็นไรนะ ทุกคนผิดพลาดกันได้ อย่าร้องดิ
น้องก็ตะโกนกลับมาว่า
ใช่สิก็แกพลาดมาตลอดหนิพอดีขึ้นทุกคนก็สนใจแต่แกหนิ
เราก็เลยบอกว่าก็ไม่มีคนสนใจฉันซะหน่อยจะคิดมากทำไมไม่มีใครมาดีใจด้วยด้วยซ้ำ
เรื่องนี่เป็นครั้งแรกค่ะเราก็แบบอืมช่างเหอะจนมีเรื่องแบบนี้หลายครั้งๆเข้า เรารู้นะคะว่าเราก็ไม่ได้เรียนเก่งอะไรก็จริงแต่ทำไมต้องมาพูดจาดูถูกกันแบบนี้ อย่างน้อยถ้าคิดก็เก็บไว้บ้างก็ได้ ลืมบอกค่ะเรากับน้องอยู่ชั้นเดียวกันนะคะแต่เราเกิดก่อน1ปีเราเข้าโรงเรียนตอน4ขวบน้องเข้าตอน2ขวบกว่าก็3ขวบอ่ะค่ะ เลยได้อยู่ชั้นเดียวกันแต่คนล้ะห้องค่ะ เพราะแม่อยากให้เรียนไปพร้อมๆกัน เรารู้สึกเสียใจมากแต่ก็ไม่ชอบพูดเราเป็นคนนิ่งๆ คิดอะไรชอบคิดคนเดียวไม่ชอบปรึกษาคนในบ้านเท่าไหร่ กับน้องก็ไม่ค่อยถูกกัน น้องมีเพื่อนเยอะเรามีแค่2-3คน เราก็ปรึกษาเพื่อนบ่อยๆ เพื่อนน้องก็เรียนเก่งชอบดูถูกเราเหมือนกันแต่เราอยู่ชั้นเดียวกันก็เหมือนเพื่อนเราด้วย
น้องเรียนห้องคิงค่ะเราเรียนห้องธรรมดา
เราอยากบอกน้องนะคะแต่เราพูดไปก็โดนด่ากลับมาเลยรู้สึกว่า ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ น่าจะดีกว่าเราก็อดทนต่อไปอีก2ปีก็จบมัธยมแล้วเราพูดเตือนไปก็โดนด่า ตลกนะคะทั้งๆที่เราเป็นพี่แท้ๆ
เราอยากรู้ว่ามีใครเคยเจอเหมือนเราไหมคะ มาแชร์ประสบการณ์กันนะคะ
เราเลยอยากมาแชร์ประสบการณ์ให้ทุกคนได้อ่านยังไงก็ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน สวัสดีค่ะ ^^
เคยโดนดูถูกแต่ทำอะไรไม่ได้ไหมคะ ?
เนี่ยทำไมเราถึงเรียนแย่ลงล่ะแล้วทำไมพี่เขาถึงเรียนดีขึ้นล่ะ?
เราก็เงยหน้ามองน้องค่ะ แล้วน้องก็พูดกับแม่ว่า
ถ้าหนูโง่เหมือนพี่ตั้งแต่แรกหนูก็คงเรียนดีขึ้นไปเรื่อยๆแล้วแหละ โตขึ้นข้อสอบมันก็ยากขึ้นป่ะ!!
แม่ก็เลยพูดต่อว่า
พี่เขาก็โตพร้อมๆเราเรียนก็คล้ายกัน ยากเหมือนกันทำไมเขาถึงดีขึ้นแล้วเรายิ่งแย่ลงห้ะ!!
น้องก็ตอบแม่ไปว่า
ก็เพิ่งมาไม่กี่ครั้งนี้แหละอย่ามาบ่นมากได้ไหมถ้าโง่มาตั้งแต่แรกก็จบแล้วใช่ป่ะ ? ไหนบอกวิธีโง่หน่อยสิ! (ประโยคหลังหันมาพูดกับเราค่ะ)
แล้วน้องก็ลุกจากโต๊ะขึ้นห้องไปเลย ครั้งนี้ครั้งแรกแล้วก็รู้สึกว่าไม่เป็นไรหรอกน้องก็คงเครียด เราจะเข้าไปปลอบน้องก็เดินเข้าไปในห้องแล้วนั่งบนเตียงน้องนอนร้องไห้อยู่บนเตียงแล้วเราก็บอกว่า
ไม่เป็นไรนะ ทุกคนผิดพลาดกันได้ อย่าร้องดิ
น้องก็ตะโกนกลับมาว่า
ใช่สิก็แกพลาดมาตลอดหนิพอดีขึ้นทุกคนก็สนใจแต่แกหนิ
เราก็เลยบอกว่าก็ไม่มีคนสนใจฉันซะหน่อยจะคิดมากทำไมไม่มีใครมาดีใจด้วยด้วยซ้ำ
เรื่องนี่เป็นครั้งแรกค่ะเราก็แบบอืมช่างเหอะจนมีเรื่องแบบนี้หลายครั้งๆเข้า เรารู้นะคะว่าเราก็ไม่ได้เรียนเก่งอะไรก็จริงแต่ทำไมต้องมาพูดจาดูถูกกันแบบนี้ อย่างน้อยถ้าคิดก็เก็บไว้บ้างก็ได้ ลืมบอกค่ะเรากับน้องอยู่ชั้นเดียวกันนะคะแต่เราเกิดก่อน1ปีเราเข้าโรงเรียนตอน4ขวบน้องเข้าตอน2ขวบกว่าก็3ขวบอ่ะค่ะ เลยได้อยู่ชั้นเดียวกันแต่คนล้ะห้องค่ะ เพราะแม่อยากให้เรียนไปพร้อมๆกัน เรารู้สึกเสียใจมากแต่ก็ไม่ชอบพูดเราเป็นคนนิ่งๆ คิดอะไรชอบคิดคนเดียวไม่ชอบปรึกษาคนในบ้านเท่าไหร่ กับน้องก็ไม่ค่อยถูกกัน น้องมีเพื่อนเยอะเรามีแค่2-3คน เราก็ปรึกษาเพื่อนบ่อยๆ เพื่อนน้องก็เรียนเก่งชอบดูถูกเราเหมือนกันแต่เราอยู่ชั้นเดียวกันก็เหมือนเพื่อนเราด้วย
น้องเรียนห้องคิงค่ะเราเรียนห้องธรรมดา
เราอยากบอกน้องนะคะแต่เราพูดไปก็โดนด่ากลับมาเลยรู้สึกว่า ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ น่าจะดีกว่าเราก็อดทนต่อไปอีก2ปีก็จบมัธยมแล้วเราพูดเตือนไปก็โดนด่า ตลกนะคะทั้งๆที่เราเป็นพี่แท้ๆ
เราอยากรู้ว่ามีใครเคยเจอเหมือนเราไหมคะ มาแชร์ประสบการณ์กันนะคะ
เราเลยอยากมาแชร์ประสบการณ์ให้ทุกคนได้อ่านยังไงก็ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน สวัสดีค่ะ ^^