ผมว่า น้ำแข็งที่เราๆกินกันนี่แหล่ะ ตัวการทำโลกร้อนเลย

มีครั้งหนึ่ง ผมไปเที่ยวงานวัด

ผมรู้สึกหิวน้ำ เลยเดินหาร้านขายน้ำ
จนมาเจอแม่ค้าสาววัยรุ่นสองคน ตั้งโต๊ะขายน้ำอัดลม โดยมีขวดน้ำอัดลมขวดใหญ่หลายยี่ห้อวางอยู่บนโต๊ะ

ผมเลยเดินเข้าไปแล้วบอกว่า ขอน้ำเป็บซี่แก้วนึง

แม่ค้าบอกว่า น้ำแข็งหมดค่ะ รอน้ำแข็งก่อน
ผมบอกว่า ไม่เป็นไร ผมกินแบบไม่มีน้ำแข็งก็ได้
แม่ค้าบอกว่า ขายไม่ได้ค่ะ ไม่มีน้ำแข็ง
ผมรู้สึกหิวน้ำ เลยบอกว่า ผมเพิ่มเงินให้ก็ได้ แต่ผมหิวน้ำ
แม่ค้าบอกว่า ไม่ขายค่ะ

อีกครั้งนึง ผมไปทานอาหารที่โรงอาหาร
แล้วก็ไปซื้อน้ำผลไม้ที่เขาใส่ขวดโหล ผมก็ไปขอซื้อน้ำส้ม เขาก็ใส่น้ำแข็งจนเต็มแก้วพลาสติก แล้วก็ตักน้ำส้มใส่ นิดเดียวก็เต็มแก้วแล้ว

ผมดูดไม่กี่ที น้ำส้มก็หมดแก้ว
ที่เหลือคือน้ำแข็งทั้งนั้น
ทำไงดี ก็ต้องทิ้งไป

ผมดูโต๊ะอื่นๆ ก็เหมือนกัน คือกินน้ำจนหมดแล้ว เหลือแต่น้ำแข็ง ที่ละลายไปไม่มาก

ผมมาคิดๆดู
กระบวนการทำน้ำแข็งนี่ต้องใช้พลังงานมากเลยนะ
กว่าจะทำให้น้ำมีอุณหภูมิเป็นศูนย์ แล้วต้องทำให้กลายเป็นน้ำแข็งอีก
ใช้พลังงานมาก เหมือนตู้เย็น ที่กินไฟ
แต่เรากลับใช้น้ำแข็งกันนิดเดียว แล้วก็ทิ้งไป

หลังๆนี่ผมพยายามหลีกเลี่ยงการกินน้ำแแข็ง โดยการกินน้ำเปล่า หรือเครื่องดื่มต่างๆที่แช่เย็นในตู้แช่เอา

ผมว่าไม่มีใครผิด ไม่มีใครถูกหรอก
ทุกคนก็อยากดื่มอะไรที่มันเย็นๆ

ก็แค่มาบ่นให้ฟังเฉยๆ