***กระทู้นี้อาจจะยาวไปหน่อยแต่อยากละบายจริงๆครับ ใครมีประสบการณ์อะไรเข้ามาบอกผมได้นะว่าผมควรจะทำยังไง***
ผมมีแฟนเก่าคนนึงครับซึ่งก่อนคบกันเราเป็นเพื่อนกันมาก่อนแต่อยู่คนละกลุ่ม ที่ได้คบกันเพราะเกมครับเธอชอบเล่นเกมและบางเกมเธอก็เล่นเก่งกว่าผมซะด้วย 5555555 เพราะการที่เราคุยกันบ่อยๆเป็นเวลานานๆ วันนึงผมก็ถามเธอว่าเล่นเกมกับผมบ่อยขนาดนี้ชอบผมบ้างไหม เธอก็ตอบว่าชอบนะผมเลยถามว่างั้นเราลองมาคบกันนะ เราจะได้มาเล่นเกมด้วยกันจะได้ไม่มีใครมานั้งรอใครเหมือนคู่อื่น แล้วเราก็คบกันครับ ตอนนั้นเป็นช่วยปิดเทอมผมไปต่างจังหวัดครับไปอยู่เป็นเพื่อนคุณย่าเธอก็อยู่กรุงเทพแต่ก็ไม่มีปัญหาอะไรครับผมพกโน๊ตบุคไปเล่นเกม ก็คุยกับเธอตามปกติแล้วพอวันนึงได้เจอกัน(ไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนในห้อง) ผมเองก็ดีใจที่ได้เจอเพราะห่างกันมานานก็เดินเที่ยวตามปกติครับแล้วผมก็เดินตามหลังเขากับเพื่อนเนียหละแล้วก็มีคนมาขอเบอร์แฟนผมครับเป็นผชน่าจะม.ปลายเหมือนกัน ถ้าเป็นคุณมีแฟนยืนมองคุณจะให้ไหม แต่แฟนผมให้ครับ ผมก็เริ่มหัวร้อนครับโมโหแต่ไม่ค่อยอยากจะทำอะไรผมเลยเดินแยกออกมาแต่แปลกครับเธอมองเฉยๆจนเพื่อนผญเธอสกิดแล้วพูดว่า จะไม่ไปง้อมันหรอ แล้วเขาก็เดินมาง้อผมแล้วบอกผมว่าขอโทษแล้วเราก็คุยกัน เราห็เข้าใจกันหลังจากผ่านวันนั้นมา 5 6 วัน ช่วงนั้นเธอเล่นเกมกับผชคนนึงครับไม่เล่นกับผมแล้วไม่ตอบแชทผม โทรไปก็ไม่รับ
เราก็เลยเริ่มบทสนทนา
ผม/อ่าเงียบเลยอ่า
เธอ/อ่านไม่ตอบ
ผม/ไม่ว่างหรอ
เธอ/มีไรหรอ
ผม/เล่นเกมกันไหม (ทุกที่เธอต้องถามผม)
เธอ/ไม่อะเราไม่ว่าง
ผม/โอเคงั้น
แล้วเธอก็เงียบไปเลยครับจากเมื่อก่อนเธอจะมาตอบแชทผมเป็นช่วงๆ บางทีก็คุยโทรศัพท์กันก่อนนอนเธอชอบเล่านิทานให้ผมฟังผ่านไป 2 วันโดยที่ไม่คุยกันครับผมเลยทักไปอีก
ผม/เธอจะเงียบไปแบบนี้จริงๆใช่ไหม
เธอ/อะไรหรอ ก็มันไม่มีอะไรจะคุยอะ
ผม/ถ้าเธอไม่รู้สึกเหมือนเดิมจะเลิกกับเราก็ได้นะ
เธอ/อืมงั้นเลิกกัน
พอเลิกกันเธอก็คุยกับเอครับคุยทุกวันเอเดินมาหาบ้างเดินไปหาเอบ้างแล้วจะมีวิชาชมรมครับเลือกไว้ด้วยกันตอนคบกันพอเลิกกันเรื่องที่ไม่โอเคคือเธอแยกจากผมและเพื่อนไปนั้งโต๊ะกับเอทั้งที่พึ่งเลิกกับผม เธอดูแฮปปี้มีความสุขมากเวลาเห็นเอ แต่ตามภาษาผชครับไม่ค่อยแสดงออกอะไรหลายๆคนคงเป็นเหมือนผม ทุกๆวันที่ผ่านมาก็อยู่กับเพื่อนครับจนเลิกกันไปเป็นปีขึ้นม.6เจอกันแถมได้อยู่ชมรมเดียวกันอีก เพื่อนๆเขาเรียนสายอื่นกันครับในห้องนั้นส่วนมากเลยเป็นเพื่อนๆที่ผมสนิท ทั้งหญิงทั้งชายแล้วเราแล้วอยู่ดีๆก็ต้องมาอยู่ในเพื่อนกลุ่มเดียวกันเธอเข้ามาคุยกับผมตามภาษาเพื่อนคนนึง แต่ใครจะรู้ว่าผมไม่ได้เห็นเธอเป็นเพื่อนคนนึง ผมยังรู้สึกเหมือนเดิมแล้วเธอก็เข้ามาสนิทเรื่อยๆ ผมก็คุยกับเพื่อนเขาครับเรื่องของเอ เพื่อนเล่าว่าไม่ได้คบกันหรอก พอมันไปคุยจริงๆมันก็บอกว่า ไม่ได้รู้สึกดีเหมือนตอนคุยกับเราเลยอีกอย่าง เอมันก็ติดเกมมากไม่เรียนโดดเรียนสูบบุหรี ก็เลยเลิกคุยกันไปแต่เอก็มาตามง้อมัน มันอยากจะมาขอคืนดีนะ แต่มันบอกว่าบางทีอาจจะเกลียดมันแล้ว น่าจะประมานนี้ครับ จนใกล้จะปิดเทอมหนึ่งเธอชอบเอาโทรศัพท์ผมไปเล่นครับผมก็ให้เล่นนะแล้วเธอก็ไปคุยกับเพื่อนคนที่ผมคุยด้วยเรื่องเธอ ประมานว่า เขายังลืมผมไม่ได้เขารู้สึกผิดที่ทิ้งผม เพราะผมไม่ค่อยยุ่งกับชีวิตส่วนตัวเขาเลย ทั้งที่รู้ว่าเขาคุยกับคนอื่นผมก็ยังทนพูดว่าเข้าใจทั้งๆที่ถ้าเป็นเขา ถ้าผมคุยกับคนอื่นคงโกรธมาก แล้วเราก็เริ่มได้คุยกันเครียกันเรื่องนี้ผมเลยพูดประมานว่า
ผม/ก็เธอมันไม่เคยรักใครจริงจังหนิ เราโตแล้วนะเว๊ยอยากได้คนที่มั่นคงเหมือนกัน
เธอ/ก็เรารักเธออยู่นี้ไงรักมาตลอดเลย
ผม/แล้วเธอจะบอกเลิกเราทำไมหละ
เธอ/ร้องไห้
ผมเลยไม่พูดอะไรต่อครับแล้วเพื่อนเธอก็เข้ามาปลอบครับตามสไตล์ผช. ไม่ร้องครับ(แต่ในใจก็จะร้องนะครับแต่ต้องเก็บไว้ไม่อยากให้ใครเห็น)
แล้วเราก็เครียกันไม่จบ ผมเองยังรักแต่เธอด้วยความที่อยู่กลุ่มเดียวกันแล้ว เธอพูดถึงคนอื่นแต่บอกเพื่อนว่ายังรักผมชอบมายุ่งกับผมทำเหมือนตอนคบกันแต่ผมไม่มีสิทธิ์เล่นโทรศัพท์เธอนะผมก็เฉยๆแต่เธอชอบเช็คโทรสับผมแล้วเธอก็ทำตัวตามปกติ โดยลืมบทสนทนาที่ค้างคาไว้กับผม ผมเองยังรู้สึกรักและยิ่งเธอมาใกล้ชิดผมขนาดนี้ผมก็ยิ่งรู้สึกทุกวันนี้อึดอัดมากเวลากินข้าวเธอชอบมานั้งตรงข้ามไม่ก็ข้างๆผม สอบก็นั้งเกือบข้างกัน ทำไรก็ทำด้วยกันส่วนมากแต่ไม่ใช่เพื่อน ไม่ใช่แฟน ความรู้สึกไม่มีสถานะ ผมควรทำไงครับ
ขอบคุณที่อ่านจบนะครับ
ต้องเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าสำหรับคุณมันยากไหม สำหรับผมยากมาก
ผมมีแฟนเก่าคนนึงครับซึ่งก่อนคบกันเราเป็นเพื่อนกันมาก่อนแต่อยู่คนละกลุ่ม ที่ได้คบกันเพราะเกมครับเธอชอบเล่นเกมและบางเกมเธอก็เล่นเก่งกว่าผมซะด้วย 5555555 เพราะการที่เราคุยกันบ่อยๆเป็นเวลานานๆ วันนึงผมก็ถามเธอว่าเล่นเกมกับผมบ่อยขนาดนี้ชอบผมบ้างไหม เธอก็ตอบว่าชอบนะผมเลยถามว่างั้นเราลองมาคบกันนะ เราจะได้มาเล่นเกมด้วยกันจะได้ไม่มีใครมานั้งรอใครเหมือนคู่อื่น แล้วเราก็คบกันครับ ตอนนั้นเป็นช่วยปิดเทอมผมไปต่างจังหวัดครับไปอยู่เป็นเพื่อนคุณย่าเธอก็อยู่กรุงเทพแต่ก็ไม่มีปัญหาอะไรครับผมพกโน๊ตบุคไปเล่นเกม ก็คุยกับเธอตามปกติแล้วพอวันนึงได้เจอกัน(ไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนในห้อง) ผมเองก็ดีใจที่ได้เจอเพราะห่างกันมานานก็เดินเที่ยวตามปกติครับแล้วผมก็เดินตามหลังเขากับเพื่อนเนียหละแล้วก็มีคนมาขอเบอร์แฟนผมครับเป็นผชน่าจะม.ปลายเหมือนกัน ถ้าเป็นคุณมีแฟนยืนมองคุณจะให้ไหม แต่แฟนผมให้ครับ ผมก็เริ่มหัวร้อนครับโมโหแต่ไม่ค่อยอยากจะทำอะไรผมเลยเดินแยกออกมาแต่แปลกครับเธอมองเฉยๆจนเพื่อนผญเธอสกิดแล้วพูดว่า จะไม่ไปง้อมันหรอ แล้วเขาก็เดินมาง้อผมแล้วบอกผมว่าขอโทษแล้วเราก็คุยกัน เราห็เข้าใจกันหลังจากผ่านวันนั้นมา 5 6 วัน ช่วงนั้นเธอเล่นเกมกับผชคนนึงครับไม่เล่นกับผมแล้วไม่ตอบแชทผม โทรไปก็ไม่รับ
เราก็เลยเริ่มบทสนทนา
ผม/อ่าเงียบเลยอ่า
เธอ/อ่านไม่ตอบ
ผม/ไม่ว่างหรอ
เธอ/มีไรหรอ
ผม/เล่นเกมกันไหม (ทุกที่เธอต้องถามผม)
เธอ/ไม่อะเราไม่ว่าง
ผม/โอเคงั้น
แล้วเธอก็เงียบไปเลยครับจากเมื่อก่อนเธอจะมาตอบแชทผมเป็นช่วงๆ บางทีก็คุยโทรศัพท์กันก่อนนอนเธอชอบเล่านิทานให้ผมฟังผ่านไป 2 วันโดยที่ไม่คุยกันครับผมเลยทักไปอีก
ผม/เธอจะเงียบไปแบบนี้จริงๆใช่ไหม
เธอ/อะไรหรอ ก็มันไม่มีอะไรจะคุยอะ
ผม/ถ้าเธอไม่รู้สึกเหมือนเดิมจะเลิกกับเราก็ได้นะ
เธอ/อืมงั้นเลิกกัน
พอเลิกกันเธอก็คุยกับเอครับคุยทุกวันเอเดินมาหาบ้างเดินไปหาเอบ้างแล้วจะมีวิชาชมรมครับเลือกไว้ด้วยกันตอนคบกันพอเลิกกันเรื่องที่ไม่โอเคคือเธอแยกจากผมและเพื่อนไปนั้งโต๊ะกับเอทั้งที่พึ่งเลิกกับผม เธอดูแฮปปี้มีความสุขมากเวลาเห็นเอ แต่ตามภาษาผชครับไม่ค่อยแสดงออกอะไรหลายๆคนคงเป็นเหมือนผม ทุกๆวันที่ผ่านมาก็อยู่กับเพื่อนครับจนเลิกกันไปเป็นปีขึ้นม.6เจอกันแถมได้อยู่ชมรมเดียวกันอีก เพื่อนๆเขาเรียนสายอื่นกันครับในห้องนั้นส่วนมากเลยเป็นเพื่อนๆที่ผมสนิท ทั้งหญิงทั้งชายแล้วเราแล้วอยู่ดีๆก็ต้องมาอยู่ในเพื่อนกลุ่มเดียวกันเธอเข้ามาคุยกับผมตามภาษาเพื่อนคนนึง แต่ใครจะรู้ว่าผมไม่ได้เห็นเธอเป็นเพื่อนคนนึง ผมยังรู้สึกเหมือนเดิมแล้วเธอก็เข้ามาสนิทเรื่อยๆ ผมก็คุยกับเพื่อนเขาครับเรื่องของเอ เพื่อนเล่าว่าไม่ได้คบกันหรอก พอมันไปคุยจริงๆมันก็บอกว่า ไม่ได้รู้สึกดีเหมือนตอนคุยกับเราเลยอีกอย่าง เอมันก็ติดเกมมากไม่เรียนโดดเรียนสูบบุหรี ก็เลยเลิกคุยกันไปแต่เอก็มาตามง้อมัน มันอยากจะมาขอคืนดีนะ แต่มันบอกว่าบางทีอาจจะเกลียดมันแล้ว น่าจะประมานนี้ครับ จนใกล้จะปิดเทอมหนึ่งเธอชอบเอาโทรศัพท์ผมไปเล่นครับผมก็ให้เล่นนะแล้วเธอก็ไปคุยกับเพื่อนคนที่ผมคุยด้วยเรื่องเธอ ประมานว่า เขายังลืมผมไม่ได้เขารู้สึกผิดที่ทิ้งผม เพราะผมไม่ค่อยยุ่งกับชีวิตส่วนตัวเขาเลย ทั้งที่รู้ว่าเขาคุยกับคนอื่นผมก็ยังทนพูดว่าเข้าใจทั้งๆที่ถ้าเป็นเขา ถ้าผมคุยกับคนอื่นคงโกรธมาก แล้วเราก็เริ่มได้คุยกันเครียกันเรื่องนี้ผมเลยพูดประมานว่า
ผม/ก็เธอมันไม่เคยรักใครจริงจังหนิ เราโตแล้วนะเว๊ยอยากได้คนที่มั่นคงเหมือนกัน
เธอ/ก็เรารักเธออยู่นี้ไงรักมาตลอดเลย
ผม/แล้วเธอจะบอกเลิกเราทำไมหละ
เธอ/ร้องไห้
ผมเลยไม่พูดอะไรต่อครับแล้วเพื่อนเธอก็เข้ามาปลอบครับตามสไตล์ผช. ไม่ร้องครับ(แต่ในใจก็จะร้องนะครับแต่ต้องเก็บไว้ไม่อยากให้ใครเห็น)
แล้วเราก็เครียกันไม่จบ ผมเองยังรักแต่เธอด้วยความที่อยู่กลุ่มเดียวกันแล้ว เธอพูดถึงคนอื่นแต่บอกเพื่อนว่ายังรักผมชอบมายุ่งกับผมทำเหมือนตอนคบกันแต่ผมไม่มีสิทธิ์เล่นโทรศัพท์เธอนะผมก็เฉยๆแต่เธอชอบเช็คโทรสับผมแล้วเธอก็ทำตัวตามปกติ โดยลืมบทสนทนาที่ค้างคาไว้กับผม ผมเองยังรู้สึกรักและยิ่งเธอมาใกล้ชิดผมขนาดนี้ผมก็ยิ่งรู้สึกทุกวันนี้อึดอัดมากเวลากินข้าวเธอชอบมานั้งตรงข้ามไม่ก็ข้างๆผม สอบก็นั้งเกือบข้างกัน ทำไรก็ทำด้วยกันส่วนมากแต่ไม่ใช่เพื่อน ไม่ใช่แฟน ความรู้สึกไม่มีสถานะ ผมควรทำไงครับ
ขอบคุณที่อ่านจบนะครับ