ด้วยความเป็นห่วงอย่างที่สุด กับความคิด เอายางไปแลก หัวรถไฟ หรือ แลกรถไฟ

แนวความคิด เริ่มต้น ทำท่าจะเข้าท่า ได้เฮ
แต่ในความเป็นจริง ทำได้หรือไม่?

สต็อคยาง ตอนนี้ อยู่ในมือใคร?
หากจะรวมสต็อคยางล็อตใหญ่ รัฐต้องเข้าไปซื้อ จากคนมีสต็อคยาง_ใช่หรือไม่?
แล้วจะโดน กด โขกราคา จากพ่อค้า หรือไม่?

เงินที่จะเอาไปซื้อยางจากสต็อค  เอามาจากส่วนไหนของงบประมาณ?
ต่าง หรือ เหมือน กับ ระบบ G2G ในการขายข้าว จากการสต็อคจำนำข้าว

หากจะรวมสต็อคยาง จากชาวสวนยางทั่วไป เหมือนการจำนำข้าว
ชาวสวนยางจะได้เงินจากงบส่วนไหนของรัฐ?
หรือว่าจะให้ ธนาคารออมสิน ธกส. จ่ายก่อน แล้วมาเบิกคืนจากรัฐบาล
แบบนี้ จะต่างกับจำนำข้าวไหม

ยางที่รับซื้อจำนวนมากจะเอาไปไว้ที่ไหน
หากจ้างโกดัง แล้วยางเสียหายสูญหาย ใครจะรับผิดชอบ
บริษัทรับประกัน หรือเจ้าของโกดัง หรือ รัฐบาล ?
(เมื่อเอาไปเทียบกับโกดังเก็บข้าวรับจำนำ)

จีน ได้สองเด้ง ใช่ไหม
คือจะได้จากการได้ที กดราคาซื้อ
แถมได้ขายรถไฟในราคาที่ผู้ซื้อปฏิเสธไม่ได้