การทะเลาะกับเเม่ เป็นอะไรที่ทรมานใจมากๆนะครับ ใครคิดแบบผมบ้าง

ทะเลาะกับเเฟนว่าเเย่เเล้ว ทะเลาะกับเเม่นี่เเย่กว่ามากนะครับ ตอนนี้ผมมีปัญหากับเเฟน เเฟนไปเล่าให้แม่ให้เเม่ผมฟัง แม่ก็โกธรมาก ด่าผมแบบรุนเเรง ด้วยความที่ใจร้อน ผมก็เถียง ทำให้ทะเลาะกันไปใหญ่ ทะเลาะกันเเรงมาก ถึงขั้นเเม่เอ่ยปาก ไล่ผมไปอยู่ที่อื่น ตอนเเรกก็โมโหนะ เเต่พอทะเลาะกับเเม่จนเงียบไป ความรู้สึกคือ ทรมานใจมากอ่า ว่าเวลานึกถึงคำพูดเเรงๆ พอเช้ามา จากที่แม่เคยมาปลุก ทำกับข้าวให้ผมกิน เเม่ก็ไมทำอะไรสักอย่าง ไม่คุยกันสักคำ กลับเข้าบ้านมา ต่างคนก็ต่างไม่คุย เงียบใส่กัน เวลาผมคุยกับพ่อเรื่องๆฮาๆ แม่ก็เงียบไม่สนใจ จากที่เคยหัวเราะไปด้วย พ่อไม่ค่อยอยู่บ้าน ผมกับเเม่จะอยู่กัน 2 คน น้องๆก็นอนหอ เวลาที่อยู่กับเเม่2คน มันทรมานนะ ไม่คุยกันไม่สนใจกัน มันทำให้บรรยากาศในบ้านน่าเบื่ออ่า ทรมานใจ ผมไม่รู้จะอธิบายออกมายังไง แฟนก็โกธรเราไม่โทรหาเรา คุยกับใครก็ไม่ได้ เรื่องในครอบครัวของเรา 😥 อยากจะขอโทษเเม่ เเต่ผมเป็นคนปากเเข็ง ไม่กล้าไปอีก 😢 ตอนนี้เวลาเลิกงานก็จะไปหาเพื่อน หรือหาอะไรทำ ดึกๆค่อยกับบ้าน แบบรอเวลาให้เเม่หลับก่อน เพราะมันทรมานใจอ่า ถ้าเห็นหน้ากันแล้วไม่คุยกัน 😭
ปล. ทะเลาะกันเรื่องเงิน เรื่องในครอบครัวครับ