ขอเกริ่นนำ คือเรารู้จักกับแฟนเราตั้งแต่เรายังอยู่กินกับแฟนเก่าแต่ไม่มีการชู้สาวแต่อย่างใดคะ แค่เป็นคนรู้จักเป็นเพื่อนบ้านกันปกติคะ
ซึ่งเค้าก็เลิกกับภรรยาเค้าก่อนที่เราจะเลิกกับแฟน พอเราเลิกกับแฟนเก่าก็มาอยู่บ้าน แล้วมีอยู่วันนึงเค้าก็มาขอเบอร์เราเค้าจะมาติดต่อธุระที่ที่เราทำงานเวลามาถึงเค้าก็จะได้โทรหาเราๆก็ให้เบอไม่ได้คิดอะไรพอหลังจากผ่านไปไม่กี่วันเค้าก็ไลน์มาคุยเล่น ถามว่าเลิกกับแฟนเหรอก็คุยๆๆกันไประบายความในใจประสบการชีวิตคู่ของแต่ละคนให้ฟัง
คุณกันทุกวันประมาน3เดือนเค้าก็ขอเราเป็นแฟน ตอนแรกเราก็ยังไมรอะไรเพราะเค้ามีลูกเรากลัวเค้ายังผูกพันกับแฟนเก่าของเค้า แต่เค้าก็บอกไม่มีทางกลับไปไม่ก็คือไม่เค้าเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น(เค้าบอก) ก็เลยลองคบเปิดใจมีความรักอีกครั้ง....แต่!!ไม่เป็นอย่างที่เราคิด เราว่าเค้าเฉยชา เราดูใจไม่ออกว่าเค้าคิดยังไงกับเราเค้าไม่เคยบอกรักเราไม่เคยพาเราไปแนะนำให้ที่บ้านเค้าหรือเพื่อนเค้ารู้จัก แต่เราเคยเจอน้องชายเค้าครั้งนึงแบบบังเอิน แค่เค้าดูรนๆแปลกๆให้เรารีบกินข้าวแล้วกลับบอกกับเราว่าเกรงใจน้อง เราไปหาเค้าได้แค่เฉพาะน้องชายเค้าไม่อยู่เท่านั้น ขนาดเราชวนเค้ามาบ้านมารู้จักแม่ก็ไม่มาบอกกลัวแม่ว่าเราๆพาผู้ชายมาบ้าน แต่ปากบอกคบกันต้องทำให้ถูกต้อง เคยถามว่ากล้ามาบ้านเรามั้ยมาเจอย่าเราแม่เราเค้าบอกกล้า แต่พอชวนจริงบอกไม่กล้ากลัวโดนว่าบ้าง...บอกว่าเร็วไปบ้าง...บอกว่าไม่รู้จักใคร...บอกว่าไม่สนิดบ้าง......(คือถ้าไม่มาจะสนิดมั้ยจะรู้จักมั้ย) เวลาไปไหนมาไหนเราต้องเดินไปรอเค้าปากซอยเราบอกมารับที่บ้านนะเค้าบอกกลัวคนแถวบ้านนินทาเราว่าเราไปกับผู้ชาย ซึ่งเรากับเค้าอายุ 30++กันแล้ว ไม่ใช่เด็กๆ เรานะอยากจะไปบ้านเค้าอยากจะไปเจอพ่อแม่ญาติพี่น้องเค้าเค้าก็ได้แต่พูดว่าเดี๋ยวพาไป พอเราถามเค้าว่าแม่พี่รู้มั้ยเราคบกันเค้าบอกรู้ แต่เค้าบอกดูดีๆดูนานๆ เค้าเคยบอกว่าแม่เค้ากลัวมีแฟนใหม่แล้วไม่รักแม่ .... เราก็คิดว่าแม่ก็คือแม่แฟนก็คือแฟนไม่เกี่ยวกันแม่รักและเคารพส่วนแฟนต้องรักและให้เกียรติกัน เราก็งงเกี่ยวอะไรกัน แล้วอีกอย่างเราคบกันไม่เคยโทรคุยกันนะนอกจากมีธุระจำเป็นจริงๆถึงโทร แต่เราไลน์คุยกันทุกคืนก่อนนอน และเวลาเราทำอะไรไม่เคยห้ามไม่เคยหวงไม่ไลน์ตามหรือโทรถาม และไม่เคยชวนเรา
ไปเที่ยวมีแต่เราชวนแต่เค้าก็ไปนะตั้งแต่คบกันมาครั้งเดียว....อีก2-3ครั้งก็ไปซื้อของแถวบ้านแล้วกลับ เค้าจะพูดแต่ว่าเดี๋ยวพาไปนั่นนี่
แต่ไม่เคยพาไปเลย และที่สำคัญไม่เคยบอกรักบอกแค่ชอบ
ตอนเราป่วย อยู่ไอซียู ไม่เคยมาเยี่ยม พอเราออกจากไอซียู ต้องมี
ญาติเฝ้าที่ห้องปกติแม่ก็มาไม่ได้แม่เราแก่แล้ว ญาติพี่น้องเราก็ไม่มีเพราะเราเป็นคนต่างจังหวัดแต่พ่อแม่ย้ายมาอยู่ที่นี่ เราบอกเค้าไม่มีใครมาเฝ้าเค้าบอกว่า...พี่ก็ทำได้แค่ให้กำลังใจขอให้หายเร็วๆนะ...เรายังไม่ได้บอกเลยว่าให้เค้ามาเฝ้าเค้าพูดก่อนแล้ว เราน้อยใจมากๆนี่นะแฟนเรา ปากบอกพี่จริงใจนะ บอกว่าเราต้องจริงใจกับเค้านะ แต่ดูเค้าไม่ห่วงไม่สนใจไม่แคร์ความรู้สึก บางครั้งเราลองใจเค้าเราเฉยๆเค้าก็เฉย ไม่ไลน์มา เราลองไม่บอกว่าวันนี้จะไปหานะหลายๆวันเค้าก็ไม่ชวน หลังๆมาเราจะไปเองเค้าไม่เคยชวน เวลาไม่เจอกันหลายๆวันเค้าไม่เคยบอกคิดถึงมีแต่เราที่บอกเค้าก็แค่ครับ เราบอกอยากกอดจังเค้าก็บอกครับเราเงียบเค้าก็เงียบเราไม่คุยเค้าก็ไม่คุย เราบอกตรงๆเราไม่รู้ใจเค้าไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ จะคิดยังไงกับเราก็ไม่รู้ เป็นแฟนกันแต่เหมือนไม่สนิดกัน เค้าไม่เคยหยอกล้อเล่นกับเรา ไม่เคยอ้อนเรา พอเราอ้อนเค้าเค้าก็เฉยๆ ความคิดเราๆคบกับเค้ามันเป็นเหมือนเส้นตรงเหมืนกินน้ำเปล่าไม่มีรสชาตไม่มีอะไรทำให้เรายิ้มแบบดีใจมีแต่น้อยใจจะคุยจะบอกกับเค้าก็ไม่กล้า ว่าเราอึดอัด มันเหมืนเรากับเค้าไม่สนิดกัน คือทุกอย่างมันเหมือนอยู่ที่เรา เค้าไม่แสดงออกอะไรทั้ง
นั้นมีแต่เราที่เป็นคนเริ่มในทุกๆเรื่องยกเว้นตอนขอเป็นแฟน
ป.ล. แค่อยากระบายคะไม่รู้จะพูดให้ใครฟัง
ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ
มีแฟนใครเป็นแบบนี้บ้างหรือป่าวคะ
ซึ่งเค้าก็เลิกกับภรรยาเค้าก่อนที่เราจะเลิกกับแฟน พอเราเลิกกับแฟนเก่าก็มาอยู่บ้าน แล้วมีอยู่วันนึงเค้าก็มาขอเบอร์เราเค้าจะมาติดต่อธุระที่ที่เราทำงานเวลามาถึงเค้าก็จะได้โทรหาเราๆก็ให้เบอไม่ได้คิดอะไรพอหลังจากผ่านไปไม่กี่วันเค้าก็ไลน์มาคุยเล่น ถามว่าเลิกกับแฟนเหรอก็คุยๆๆกันไประบายความในใจประสบการชีวิตคู่ของแต่ละคนให้ฟัง
คุณกันทุกวันประมาน3เดือนเค้าก็ขอเราเป็นแฟน ตอนแรกเราก็ยังไมรอะไรเพราะเค้ามีลูกเรากลัวเค้ายังผูกพันกับแฟนเก่าของเค้า แต่เค้าก็บอกไม่มีทางกลับไปไม่ก็คือไม่เค้าเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น(เค้าบอก) ก็เลยลองคบเปิดใจมีความรักอีกครั้ง....แต่!!ไม่เป็นอย่างที่เราคิด เราว่าเค้าเฉยชา เราดูใจไม่ออกว่าเค้าคิดยังไงกับเราเค้าไม่เคยบอกรักเราไม่เคยพาเราไปแนะนำให้ที่บ้านเค้าหรือเพื่อนเค้ารู้จัก แต่เราเคยเจอน้องชายเค้าครั้งนึงแบบบังเอิน แค่เค้าดูรนๆแปลกๆให้เรารีบกินข้าวแล้วกลับบอกกับเราว่าเกรงใจน้อง เราไปหาเค้าได้แค่เฉพาะน้องชายเค้าไม่อยู่เท่านั้น ขนาดเราชวนเค้ามาบ้านมารู้จักแม่ก็ไม่มาบอกกลัวแม่ว่าเราๆพาผู้ชายมาบ้าน แต่ปากบอกคบกันต้องทำให้ถูกต้อง เคยถามว่ากล้ามาบ้านเรามั้ยมาเจอย่าเราแม่เราเค้าบอกกล้า แต่พอชวนจริงบอกไม่กล้ากลัวโดนว่าบ้าง...บอกว่าเร็วไปบ้าง...บอกว่าไม่รู้จักใคร...บอกว่าไม่สนิดบ้าง......(คือถ้าไม่มาจะสนิดมั้ยจะรู้จักมั้ย) เวลาไปไหนมาไหนเราต้องเดินไปรอเค้าปากซอยเราบอกมารับที่บ้านนะเค้าบอกกลัวคนแถวบ้านนินทาเราว่าเราไปกับผู้ชาย ซึ่งเรากับเค้าอายุ 30++กันแล้ว ไม่ใช่เด็กๆ เรานะอยากจะไปบ้านเค้าอยากจะไปเจอพ่อแม่ญาติพี่น้องเค้าเค้าก็ได้แต่พูดว่าเดี๋ยวพาไป พอเราถามเค้าว่าแม่พี่รู้มั้ยเราคบกันเค้าบอกรู้ แต่เค้าบอกดูดีๆดูนานๆ เค้าเคยบอกว่าแม่เค้ากลัวมีแฟนใหม่แล้วไม่รักแม่ .... เราก็คิดว่าแม่ก็คือแม่แฟนก็คือแฟนไม่เกี่ยวกันแม่รักและเคารพส่วนแฟนต้องรักและให้เกียรติกัน เราก็งงเกี่ยวอะไรกัน แล้วอีกอย่างเราคบกันไม่เคยโทรคุยกันนะนอกจากมีธุระจำเป็นจริงๆถึงโทร แต่เราไลน์คุยกันทุกคืนก่อนนอน และเวลาเราทำอะไรไม่เคยห้ามไม่เคยหวงไม่ไลน์ตามหรือโทรถาม และไม่เคยชวนเรา
ไปเที่ยวมีแต่เราชวนแต่เค้าก็ไปนะตั้งแต่คบกันมาครั้งเดียว....อีก2-3ครั้งก็ไปซื้อของแถวบ้านแล้วกลับ เค้าจะพูดแต่ว่าเดี๋ยวพาไปนั่นนี่
แต่ไม่เคยพาไปเลย และที่สำคัญไม่เคยบอกรักบอกแค่ชอบ
ตอนเราป่วย อยู่ไอซียู ไม่เคยมาเยี่ยม พอเราออกจากไอซียู ต้องมี
ญาติเฝ้าที่ห้องปกติแม่ก็มาไม่ได้แม่เราแก่แล้ว ญาติพี่น้องเราก็ไม่มีเพราะเราเป็นคนต่างจังหวัดแต่พ่อแม่ย้ายมาอยู่ที่นี่ เราบอกเค้าไม่มีใครมาเฝ้าเค้าบอกว่า...พี่ก็ทำได้แค่ให้กำลังใจขอให้หายเร็วๆนะ...เรายังไม่ได้บอกเลยว่าให้เค้ามาเฝ้าเค้าพูดก่อนแล้ว เราน้อยใจมากๆนี่นะแฟนเรา ปากบอกพี่จริงใจนะ บอกว่าเราต้องจริงใจกับเค้านะ แต่ดูเค้าไม่ห่วงไม่สนใจไม่แคร์ความรู้สึก บางครั้งเราลองใจเค้าเราเฉยๆเค้าก็เฉย ไม่ไลน์มา เราลองไม่บอกว่าวันนี้จะไปหานะหลายๆวันเค้าก็ไม่ชวน หลังๆมาเราจะไปเองเค้าไม่เคยชวน เวลาไม่เจอกันหลายๆวันเค้าไม่เคยบอกคิดถึงมีแต่เราที่บอกเค้าก็แค่ครับ เราบอกอยากกอดจังเค้าก็บอกครับเราเงียบเค้าก็เงียบเราไม่คุยเค้าก็ไม่คุย เราบอกตรงๆเราไม่รู้ใจเค้าไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ จะคิดยังไงกับเราก็ไม่รู้ เป็นแฟนกันแต่เหมือนไม่สนิดกัน เค้าไม่เคยหยอกล้อเล่นกับเรา ไม่เคยอ้อนเรา พอเราอ้อนเค้าเค้าก็เฉยๆ ความคิดเราๆคบกับเค้ามันเป็นเหมือนเส้นตรงเหมืนกินน้ำเปล่าไม่มีรสชาตไม่มีอะไรทำให้เรายิ้มแบบดีใจมีแต่น้อยใจจะคุยจะบอกกับเค้าก็ไม่กล้า ว่าเราอึดอัด มันเหมืนเรากับเค้าไม่สนิดกัน คือทุกอย่างมันเหมือนอยู่ที่เรา เค้าไม่แสดงออกอะไรทั้ง
นั้นมีแต่เราที่เป็นคนเริ่มในทุกๆเรื่องยกเว้นตอนขอเป็นแฟน
ป.ล. แค่อยากระบายคะไม่รู้จะพูดให้ใครฟัง
ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ