วันนี้จะมาเล่าเหตุการณ์ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อ 4 ปีที่แล้วครับ
ตอนนั้นผมกำลังเรียนชั้น ม.6 ที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดปทุมธานี อำเภอลาดหลุมแก้วครับ
ซึ่งเวลาไปโรงเรียนผมต้องเดินทางจากบ้าน บ้านที่อยู่จะเป็นบ้านไม้อยู่ในตลาดแห่งหนึ่งเป็นย่านคนจีน
พอถึงเวลาไปโรงเรียนผมก็ต้องเดินผ่านตลาดเป็นประจำทุกวันนี่แหละครับ พอถัดจากตลาดก็ต้องเดินผ่านวัด
ซึ่งก็เป็นปกติด้วยความเคยชินก็ไม่ได้กลัวอะไร แต่มีวันนึงเดินไปเรื่อยๆๆๆสายตายไปสะดุดเห็นต้นโพธิ์ต้นนึงที่อยู่ในบริเวณวัดแห่งนั้น
ก็ค่อยๆๆๆๆเดินเข้าไปดู......ในใจก็คิดนะมันต้องมีอะไรแน่ๆปรากฎสิ่งที่อยู่ใต้ต้นโพธิ์ก็คือกุมารเยอะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆครับ
ก็ค่อยๆเดินดูรอบๆ พอดูนาฬิกาอีกทีใกล้เวลาโรงเรียนเข้าละก็เลยต้องละจากตรงนี้รีบไปโรงเรียนก่อน
แต่พอเดินไปถึงโรงเรียน ขออธิบายก่อนนะครับว่าทาเข้าจะเป็นทางตรง500เมตรเห็นจะได้ สองข้างทางจะเต็มไปด้วยต้นไม้
พอสุดระยะทาง500เมตร ก็จะพบกับสนามบาส ถัดจากสนามบาสไปนิดนึงก็จะมีองค์พระไว้ให้นักเรียนกราบสักการะ
เอาละเรามาต่อกันเลยครับ........ผมก็เดินไปเรื่อยๆๆๆๆสองข้างทางที่เต็มไปด้วยต้นไม้สายลมพัดเย็นสบายๆ
เดินจนถึงสนามบาสก็เจอกับเพื่อนๆ3คน มีไอตี๋ ไอชัย ไอลัค ทั้งสามคนนี้สายตาจ้องมาที่ผม
ไอตี๋:เฮ้ย....ทำไมวันนี้พาน้องมาโรงเรียนด้วยวะ น้องชื่ออะไรวะ
ผม:เอิ่มม...สตั๋นไป5วิ น้อง? น้องไหนวะกูมาคนเดียว
ไอตี๋:ก็นี่ไงๆๆๆๆน้องหัวจุกเนี่ย(พร้อมกับชี้มือมาที่ข้างตัวผม)
ไอชัย:เออ....สรุปน้องชื่ออะไรวะ(ผมก็ทำหน้าแบบ งงๆ)
ไอลัค:จะ งง อะไรของก็น้อง
ไอตี๋:ไอ้เ-ี้ยพวกกูแค่ถามชื่อน้องแค่นี้ทำไมไม่ตอบ(เอิ่มมม...ในใจอยากบอกว่าน้องพ่องกูเดินมาคนเดียว)แล้วผมก็ยิ้มๆเดินหนีพวกมันแต่พวกมันก็ยัง จ้องผมอยู่นะครับ
ยังจำกันได้ใช่มั๊ยครับที่ผมบอกว่ามีองค์พระอยู๋ตรงสนามบาสตอนนี้มาถึงจุดพีคละครับ พอผมเดินผ่านองค์พระไปสายตาของไอสามคนนั้นสตั๋นไปอีกหลายวิเลยครับมันก็ทำหน้า งง แล้วก็คุยกันผมก็ไม่ได้สนใจอะไรซึ่งผมคิดว่ามันอำผมกัน พอถึงคาบเรียนมันก็เดินมาบอกผมว่า เห้ย...กูเห็นจริงๆนะมันพูดพร้อมกันทั้งสามคน แล้วมันก็เล่าให้ผมฟังได้ใจความว่า มีเด็กหัวจุกจูงมือผมมา แล้วก็ยิ้มให้พวกมัน พวกมันเลยถามผมว่าน้องชื่ออะไร แต่พอผมเดินผ่านองค์พระไปมันบอกเด็กคนนั้นหาย...........ว้าบบบบบบบบบบบบบ ไปกับตาเลยครับพวกมันถึงกับอึ้งกันเลยทีเดียว
พอถึงตอนเย็นก็เดินกลับบ้านซึ่งต้องผ่านวัดเป็นปกติของทุกวันครั้งนี้บรรยากาศเงียบมากๆครับ หางตาเหลือไปเห็นเงาๆดำๆของผู้หญิงเดินตามผมก็ตกใจรีบเร่งฝีเท้าครับ แต่...ร่างของหญิงคนนั้นกับเร่งฝีเท้าตามผมทันใดนั้นผมไม่รอช้าผมรู้หละว่าตัวเองกำลังพบกับอะไรอยู่เลยรีบวิ่งกลับบ้านเลยครับ โดยเก็บความข้างคาใจจนถึงทุกวันนี้ ส่วนกุมารใต้ต้นโพธิ์หลังจากวันนั้นผมจะซื้อขนมไปให้อยู่บ่อยๆครับ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะครับ เรื่องราวของผมยังมีอีกเยอะที่เกี่ยวข้องกับอีกหลายๆ*ท่านไว้จะมาเล่าให้ฟังต่อนะครับ
ใครกัน...?
ตอนนั้นผมกำลังเรียนชั้น ม.6 ที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดปทุมธานี อำเภอลาดหลุมแก้วครับ
ซึ่งเวลาไปโรงเรียนผมต้องเดินทางจากบ้าน บ้านที่อยู่จะเป็นบ้านไม้อยู่ในตลาดแห่งหนึ่งเป็นย่านคนจีน
พอถึงเวลาไปโรงเรียนผมก็ต้องเดินผ่านตลาดเป็นประจำทุกวันนี่แหละครับ พอถัดจากตลาดก็ต้องเดินผ่านวัด
ซึ่งก็เป็นปกติด้วยความเคยชินก็ไม่ได้กลัวอะไร แต่มีวันนึงเดินไปเรื่อยๆๆๆสายตายไปสะดุดเห็นต้นโพธิ์ต้นนึงที่อยู่ในบริเวณวัดแห่งนั้น
ก็ค่อยๆๆๆๆเดินเข้าไปดู......ในใจก็คิดนะมันต้องมีอะไรแน่ๆปรากฎสิ่งที่อยู่ใต้ต้นโพธิ์ก็คือกุมารเยอะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆครับ
ก็ค่อยๆเดินดูรอบๆ พอดูนาฬิกาอีกทีใกล้เวลาโรงเรียนเข้าละก็เลยต้องละจากตรงนี้รีบไปโรงเรียนก่อน
แต่พอเดินไปถึงโรงเรียน ขออธิบายก่อนนะครับว่าทาเข้าจะเป็นทางตรง500เมตรเห็นจะได้ สองข้างทางจะเต็มไปด้วยต้นไม้
พอสุดระยะทาง500เมตร ก็จะพบกับสนามบาส ถัดจากสนามบาสไปนิดนึงก็จะมีองค์พระไว้ให้นักเรียนกราบสักการะ
เอาละเรามาต่อกันเลยครับ........ผมก็เดินไปเรื่อยๆๆๆๆสองข้างทางที่เต็มไปด้วยต้นไม้สายลมพัดเย็นสบายๆ
เดินจนถึงสนามบาสก็เจอกับเพื่อนๆ3คน มีไอตี๋ ไอชัย ไอลัค ทั้งสามคนนี้สายตาจ้องมาที่ผม
ไอตี๋:เฮ้ย....ทำไมวันนี้พาน้องมาโรงเรียนด้วยวะ น้องชื่ออะไรวะ
ผม:เอิ่มม...สตั๋นไป5วิ น้อง? น้องไหนวะกูมาคนเดียว
ไอตี๋:ก็นี่ไงๆๆๆๆน้องหัวจุกเนี่ย(พร้อมกับชี้มือมาที่ข้างตัวผม)
ไอชัย:เออ....สรุปน้องชื่ออะไรวะ(ผมก็ทำหน้าแบบ งงๆ)
ไอลัค:จะ งง อะไรของก็น้อง
ไอตี๋:ไอ้เ-ี้ยพวกกูแค่ถามชื่อน้องแค่นี้ทำไมไม่ตอบ(เอิ่มมม...ในใจอยากบอกว่าน้องพ่องกูเดินมาคนเดียว)แล้วผมก็ยิ้มๆเดินหนีพวกมันแต่พวกมันก็ยัง จ้องผมอยู่นะครับ
ยังจำกันได้ใช่มั๊ยครับที่ผมบอกว่ามีองค์พระอยู๋ตรงสนามบาสตอนนี้มาถึงจุดพีคละครับ พอผมเดินผ่านองค์พระไปสายตาของไอสามคนนั้นสตั๋นไปอีกหลายวิเลยครับมันก็ทำหน้า งง แล้วก็คุยกันผมก็ไม่ได้สนใจอะไรซึ่งผมคิดว่ามันอำผมกัน พอถึงคาบเรียนมันก็เดินมาบอกผมว่า เห้ย...กูเห็นจริงๆนะมันพูดพร้อมกันทั้งสามคน แล้วมันก็เล่าให้ผมฟังได้ใจความว่า มีเด็กหัวจุกจูงมือผมมา แล้วก็ยิ้มให้พวกมัน พวกมันเลยถามผมว่าน้องชื่ออะไร แต่พอผมเดินผ่านองค์พระไปมันบอกเด็กคนนั้นหาย...........ว้าบบบบบบบบบบบบบ ไปกับตาเลยครับพวกมันถึงกับอึ้งกันเลยทีเดียว
พอถึงตอนเย็นก็เดินกลับบ้านซึ่งต้องผ่านวัดเป็นปกติของทุกวันครั้งนี้บรรยากาศเงียบมากๆครับ หางตาเหลือไปเห็นเงาๆดำๆของผู้หญิงเดินตามผมก็ตกใจรีบเร่งฝีเท้าครับ แต่...ร่างของหญิงคนนั้นกับเร่งฝีเท้าตามผมทันใดนั้นผมไม่รอช้าผมรู้หละว่าตัวเองกำลังพบกับอะไรอยู่เลยรีบวิ่งกลับบ้านเลยครับ โดยเก็บความข้างคาใจจนถึงทุกวันนี้ ส่วนกุมารใต้ต้นโพธิ์หลังจากวันนั้นผมจะซื้อขนมไปให้อยู่บ่อยๆครับ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะครับ เรื่องราวของผมยังมีอีกเยอะที่เกี่ยวข้องกับอีกหลายๆ*ท่านไว้จะมาเล่าให้ฟังต่อนะครับ