สวัสดีค่ะ นี่คือกระทู้แรกของเรา
มีอะไรผิดพลาดขออภัยไว้ ณ ทีนี้นะค้ะ
เริ่มเรื่องเลยละกันค่ะ
คือเรามีปันหาทางบ้านย้ายมายุจ.จันค้ะแต่ได้เรียนที่เขตสระแก้ว เราก้อมีคนมาจีบมากมาย แต่ไม่ค่อยมี ผช มีแต่ทอมค้ะ เราก้อมีแฟนนะคะมียุแล้ว อย่างว่าพอห่างกันไม่ได้คุย อีกอย่างเราเองก้อหวั่นไหวง่ายเลย เลิกกันมาคบกะทอมคนนึง นามสมมุติ ก นะคะ เราก้อคบกันได้2-3เดือน เพื่อนของ ก ชื่อ อ ค่ะ อันนี้เล่าแบบเร็วๆนะคะ จนแบบประมานว่า เพิ่ลของแฟนเราที่ชื่อ อ ปิ้งเราเราก้อคุยๆนะคะ คุยจนเลิกกันแฟนเลยย 55.
เราก้อทะเลาะกันเป็นรักสามเศร้ายุพักนึง สุดท้ายเราเลือก อ ค้ะ เรื่องก้อเริ่มเลยค้ะ คึยโทสับกันทุกวัน เจอกันแทบจะ 24 ชม. เลย คุยยุแบบนี้2-3 เดือนมั้งค้ะ ยุๆมาวันนึง อ ขอเราเปนแฟนกลางถนนเลยค่ะ ฟินมาก อ จะไปส่งเราที่ รดรับส่งทุกวันค้ะ บางทีก้อกลับด้วยกัน เปนแบบนี้จนปิดเทอมม เราไม่ค่อยทะเลาะกันเลยค้ะ
ใครๆก้ออิจฉาคู่เรามากก เราเองก้อวาดฝันไว้เยอะ
อยากทำไรเยอะแยะมากมายย พอปิดเทอม อ ก้อมายุบ้านเราค้ะ เรารัก อ มากเราทำไห้ อ ทุกอย่าง ทุกๆอย่างเลยค้ะ อ ดีกับเรามาก บางทีเขาก้อขี้เกียดเราก้อว่าเขานะคะ แต่เราก้อทำาเองดีฟ่า อ พาเราไปทุกๆที่ ที่อยากไป พาไปกินของที่อยากกิน ซื้อนู้นซื้อนี่ไห้ มันเปนเวลาที่มีความสุขมากเกือบ 2 ปี ยุด้วยกันตลอด อ เปนทั้งเพิ่ลทั้งพี่ทั้งพ่อและแฟนเรารักกันมากตัวเราเองเชื่อแบบนั้น เขาไม่เคยมีคนอื่น เขาไม่ค่อยทำตัวไม่ดี เวลาทะเลาะกันทีเป็นเพราะตัวเราเองมากฟ่า เราหวงเขา หึงเขา เปนห่วง เราเยอะกะชีวิตเขามากเกินไป และทุกๆเทศกาลเขาจะไม่ได้ยุกับเรา เขาจะกลับบ้านเขาแม่เขาลงมาจากต่างจังหวัดค้ะ เราร้องไห้ทุกทีเลย เราคิกถึงเขาใจจะขาด ผูกพันมากๆเลย แล้วปีไหม่59ก้อมาถึง เขาต้องไปยุกะแม่เขา ตั้งแต่ 27 ธค. - 1 มค. พอวันที่1มาถึงเราดีใจมากจัดห้องไว้ รอวันที่จะได้นอนกอด หอมแก้มก่อนอน แบบเดิมที่เคยทำทุกๆวัน พอเขากลับมา เราโครตดีใจ แต่สิ่งที่ไม่คาดฝันก้อเกิดขึ้น ก่อนหน้านี้เราไม่ได้ทะเลาะไรกันเลยนะ เราก้อยังคุยเฟสไลน์กันดีๆยุเลย แต่มีปันหาตรงที่ คนที่บ้านเรา ชอบบ่นชอบว่าเขาซึ่งเขาก้อไม่ค่อยชอบบ . วันนั้นเราจำได้ดี เขาหันมาหาเราแล้วบอกว่า เลิกกันเถ่อะ เราก้อยิ้ม คิดว่าเขาเล่นกับเรา สักพักเขาลุกขึ้นมาเก็บของทุกอย่างไปหมดเลย ดรารั้งเขาไว้สุดกำลัง เราก้อทิ้งเราไปอย่างไม่หันกลับมาเลย เราร้องไห้ ข้าวก้อไม่กิน ยุแบบนั้นหลายวันยุคนเดียวไม่พูดไม่คุยอะไรสักอย่าง เราไม่เข้าใจเลยทำไมมันเปนแบบนี้ เราไม่ทันได้ตั้งตัวเลยสักนิด เราพยายามคุยปรับความเข้าใจ เด่วเขาก้อตอบดีกลับมา เด่วเขาก้อตอบแย่ๆกลับมา เขาบอกเรา เขาหมดรักเราแล้ว มันถึงจุดอิ่มตัวที่เบื่อเรา เขาไปจากเราแล้วจิงๆ เราไม่เข้าใจยุดี ทำไม หมดรักง่ายจัง ส่วนนึงเขาเบื่อคนที่บ้านเรา เราก้อเข้าใจทำไมต้องทิ้งเราไปด้วย อันนี้เราไม่เข้าใจจิงๆ เราก้อตื้อเขานะ หลายวันๆ เรา รอ เขาได้เสมอเพราะเรารักเขามากกรักยุคนเดียวไม่ได้จิงๆ จนวันนึง เขากลับมาบอกรักเรา กลับมาคุยกันแบบเดิม แต่ห้ามเราก้าวก่ายทุกอย่าง เราระแวงกลับการกลับมา เราเจ็บมาก แต่ความรักไม่เคยยน้อยลงเราเลย กลับไปคุยกับเขาเหมือนเดิม เราระแวงตลอดเวลาว่าเขามีคนอื่น เขาคุยกับคนอื่น เราหวงเขามากแต่เขาไม่เข้าใจเราเลย เขาว่าเราไร้สาระ จนทุกวันนี้ก้อยังยืดเยื้อแบบนี้ยุทุกวัน เราตัดเขาไม่ขาด เราอยากไห้กลับมายุกับเราแบบเดิม เราควนทำไงดี ปล. เดี๋ยวมาต่อนะคะ
เมื่อเขาจากไป ฉันจะอยู่ยังไง
มีอะไรผิดพลาดขออภัยไว้ ณ ทีนี้นะค้ะ
เริ่มเรื่องเลยละกันค่ะ
คือเรามีปันหาทางบ้านย้ายมายุจ.จันค้ะแต่ได้เรียนที่เขตสระแก้ว เราก้อมีคนมาจีบมากมาย แต่ไม่ค่อยมี ผช มีแต่ทอมค้ะ เราก้อมีแฟนนะคะมียุแล้ว อย่างว่าพอห่างกันไม่ได้คุย อีกอย่างเราเองก้อหวั่นไหวง่ายเลย เลิกกันมาคบกะทอมคนนึง นามสมมุติ ก นะคะ เราก้อคบกันได้2-3เดือน เพื่อนของ ก ชื่อ อ ค่ะ อันนี้เล่าแบบเร็วๆนะคะ จนแบบประมานว่า เพิ่ลของแฟนเราที่ชื่อ อ ปิ้งเราเราก้อคุยๆนะคะ คุยจนเลิกกันแฟนเลยย 55.
เราก้อทะเลาะกันเป็นรักสามเศร้ายุพักนึง สุดท้ายเราเลือก อ ค้ะ เรื่องก้อเริ่มเลยค้ะ คึยโทสับกันทุกวัน เจอกันแทบจะ 24 ชม. เลย คุยยุแบบนี้2-3 เดือนมั้งค้ะ ยุๆมาวันนึง อ ขอเราเปนแฟนกลางถนนเลยค่ะ ฟินมาก อ จะไปส่งเราที่ รดรับส่งทุกวันค้ะ บางทีก้อกลับด้วยกัน เปนแบบนี้จนปิดเทอมม เราไม่ค่อยทะเลาะกันเลยค้ะ
ใครๆก้ออิจฉาคู่เรามากก เราเองก้อวาดฝันไว้เยอะ
อยากทำไรเยอะแยะมากมายย พอปิดเทอม อ ก้อมายุบ้านเราค้ะ เรารัก อ มากเราทำไห้ อ ทุกอย่าง ทุกๆอย่างเลยค้ะ อ ดีกับเรามาก บางทีเขาก้อขี้เกียดเราก้อว่าเขานะคะ แต่เราก้อทำาเองดีฟ่า อ พาเราไปทุกๆที่ ที่อยากไป พาไปกินของที่อยากกิน ซื้อนู้นซื้อนี่ไห้ มันเปนเวลาที่มีความสุขมากเกือบ 2 ปี ยุด้วยกันตลอด อ เปนทั้งเพิ่ลทั้งพี่ทั้งพ่อและแฟนเรารักกันมากตัวเราเองเชื่อแบบนั้น เขาไม่เคยมีคนอื่น เขาไม่ค่อยทำตัวไม่ดี เวลาทะเลาะกันทีเป็นเพราะตัวเราเองมากฟ่า เราหวงเขา หึงเขา เปนห่วง เราเยอะกะชีวิตเขามากเกินไป และทุกๆเทศกาลเขาจะไม่ได้ยุกับเรา เขาจะกลับบ้านเขาแม่เขาลงมาจากต่างจังหวัดค้ะ เราร้องไห้ทุกทีเลย เราคิกถึงเขาใจจะขาด ผูกพันมากๆเลย แล้วปีไหม่59ก้อมาถึง เขาต้องไปยุกะแม่เขา ตั้งแต่ 27 ธค. - 1 มค. พอวันที่1มาถึงเราดีใจมากจัดห้องไว้ รอวันที่จะได้นอนกอด หอมแก้มก่อนอน แบบเดิมที่เคยทำทุกๆวัน พอเขากลับมา เราโครตดีใจ แต่สิ่งที่ไม่คาดฝันก้อเกิดขึ้น ก่อนหน้านี้เราไม่ได้ทะเลาะไรกันเลยนะ เราก้อยังคุยเฟสไลน์กันดีๆยุเลย แต่มีปันหาตรงที่ คนที่บ้านเรา ชอบบ่นชอบว่าเขาซึ่งเขาก้อไม่ค่อยชอบบ . วันนั้นเราจำได้ดี เขาหันมาหาเราแล้วบอกว่า เลิกกันเถ่อะ เราก้อยิ้ม คิดว่าเขาเล่นกับเรา สักพักเขาลุกขึ้นมาเก็บของทุกอย่างไปหมดเลย ดรารั้งเขาไว้สุดกำลัง เราก้อทิ้งเราไปอย่างไม่หันกลับมาเลย เราร้องไห้ ข้าวก้อไม่กิน ยุแบบนั้นหลายวันยุคนเดียวไม่พูดไม่คุยอะไรสักอย่าง เราไม่เข้าใจเลยทำไมมันเปนแบบนี้ เราไม่ทันได้ตั้งตัวเลยสักนิด เราพยายามคุยปรับความเข้าใจ เด่วเขาก้อตอบดีกลับมา เด่วเขาก้อตอบแย่ๆกลับมา เขาบอกเรา เขาหมดรักเราแล้ว มันถึงจุดอิ่มตัวที่เบื่อเรา เขาไปจากเราแล้วจิงๆ เราไม่เข้าใจยุดี ทำไม หมดรักง่ายจัง ส่วนนึงเขาเบื่อคนที่บ้านเรา เราก้อเข้าใจทำไมต้องทิ้งเราไปด้วย อันนี้เราไม่เข้าใจจิงๆ เราก้อตื้อเขานะ หลายวันๆ เรา รอ เขาได้เสมอเพราะเรารักเขามากกรักยุคนเดียวไม่ได้จิงๆ จนวันนึง เขากลับมาบอกรักเรา กลับมาคุยกันแบบเดิม แต่ห้ามเราก้าวก่ายทุกอย่าง เราระแวงกลับการกลับมา เราเจ็บมาก แต่ความรักไม่เคยยน้อยลงเราเลย กลับไปคุยกับเขาเหมือนเดิม เราระแวงตลอดเวลาว่าเขามีคนอื่น เขาคุยกับคนอื่น เราหวงเขามากแต่เขาไม่เข้าใจเราเลย เขาว่าเราไร้สาระ จนทุกวันนี้ก้อยังยืดเยื้อแบบนี้ยุทุกวัน เราตัดเขาไม่ขาด เราอยากไห้กลับมายุกับเราแบบเดิม เราควนทำไงดี ปล. เดี๋ยวมาต่อนะคะ