เชื่อว่าหลายๆคน ที่เกิดและโตเป็นวัยรุ่น ทันในยุคที่โซเชียลยังไม่แพร่หลาย มีเพียงโทรศัพท์ น่าจะเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้าง
"ฮัลโหลลลลล พี่มด แม่บอกว่ากลับมาบ้าน ซื้อ กล้วยมาด้วยนะ" (เรารับ ก็อุ๊ย!!เสียงน่ารักว่ะ ว่าแต่เมิงคือใครวะ พี่มดไหน กูไม่ใช่มด)
เราก็เลยต้องทัก "ผิดคนแล้วน้อง พี่ไม่ใช่พี่มดของน้อง"
" อ้าว!! ขอโทดค่ะ กดเบอร์ผิด " ตู๊ดๆๆๆๆๆ วางสายปาย
...มันต้องเริ่มจากการมีใครบางคนโทรผิดมา แล้วไปๆมาๆก็กลายเป็นโทรกลับไปคุย คุยไปคุยมา อุ๊ยถูกคอ เสียงถูกใจ สุดท้ายพอสนิทและคุยกันนานพอสมควร มันก็ต้องนัดเจอสิ ตัวผมเองก็เคยประสบเหตุการณ์นั้น2ครั้ง แต่ผมไม่ใช่ตัวหลักในการนัดพบ เพราะตอนนั้นผมไม่ได้มีโทรศัพท์มือถือ เลยไม่มีโอกาสที่จะมีใครโทรผิดมาหา แต่เป็นเรื่องของเพื่อนผม คนนึง ลองมาอ่านย้อนวัยไปด้วยกัน
....... ไอ้ บ. คุยกับน้องคนนึง รู้จักกันทางโทรศัพท์เพราะโทรผิด คุยไปคุยมา ผมชักหมั่นไส้ เพราะมันหวานกับน้องเค้าทุกวัน คำก็จ๊ะ 2คำก็จ๋า
ผมเคยได้ยินเสียงน้องเค้า เพราะมันเปิดลำโพง อุ๊ย เสียงน่ารักว่ะ แล้วมันก็ขอนัดเจอครับ เพราะน้องคนนั้นก็คนจังหวัดเดียวกันแค่คนละอำเภอ
น้องเค้าก็บอกกลับมาว่า
"ไม่เจอได้ไม๊ เราไม่สวยนะ"
เพื่อนผมก็ตอบกลับไปด้วยประโยคที่ทุกวันนี้ผมยังใช้ล้อมันอยู่ว่า
"โอ๊ย!!อย่าห่วงเลย บ. ไม่ได้รักคนที่หน้าตา"
ในหัวไอ้ บ.ตอนนั้น คงจิตนาการหน้าของสาวคนนั้นประมาณนี้ละกระมัง มันบอกเสียงน่ารักแบบนี้ ตัวจริงต้องน่ารักแน่นอน
ก็โทรนัดกันเสร็จสรรพ เจอกันหน้าโรงหนัง เพราะคิดว่าจะได้ไปดูหนังด้วยกัน ไอ้ บ. พาผมไปซุ่มในตู้โทรศัพท์แถวนั้นครับ (จริงใจในการนัดเจอฝุดๆ)
พอใกล้เวลาที่หนังจะฉาย ก็มีคนมารอหน้าโรง เป็นโรงหนังยุคเก่า ชั้นดียว ติดถนน พอมีสาวสวยๆมานั่งรอ ไอ้ บ.ก็โทรหาน้องเค้า
"เธอ มาถึงหรือยัง"
"จะถึงแล้ว "
อ่อ...ไม่ใช่คนนี้ มันรออยู่อีกพัก คนเริ่มมานั่งอยู่เต็ม มันเล็งคนแจ่มๆไว้หลายคนในนั้น มันคิดว่าต้องมีสักคนในนั้นแน่ๆ
กดโทรศัพท์อีกครั้ง สาวนางนึงในนั้นยกโทรศัพท์ขึ้นรับ
เพื่อนผมก็เริ่มใจไม่ดี เพราะเธอคนนั้น คือ "ไม่สวย" (ในสายตาผม และคงจะในสายตาเพื่อนผมด้วยแหละ แต่เธอก็หุ่นดีนะ)
เพื่อนผมก็ซักถามรายละเอียด ใส่ชุดสีนั้น รองเท้าสีนั้น กางเกงสีนั้น ยืนใกล้ๆคนขาวๆหรือเปล่า ดูเธอเองก็กระวนกระวาย หันซ้ายหันขวา
ถามมาในโทรศัพท์ว่า "เห้ย อยู่ไหนอ่า คนไหนนิ"
...เพื่อนผมกดวางแล้วลากผมออกจากที่ซุ่มเลยครับ ผมก็บอก
"เอ้า เฮ้ย จะไปไหนวะ ทำไมไม่เข้าไปหาเค้า"
"มืงเข้าไปเองเหอะ กูยกให้"
"เอ้าไอ่เชิ้ย ไหนว่าไม่ได้รักคนที่หน้าตาไง 5555"
แล้วสาวนั้นก็ยังโทรมาหาเพื่อนผม จนไอ้ บ. ต้องปิดโทรศัพท์หนี
ผมเองก็รู้สึกเห็นใจสาวคนนั้นนะ แต่ผมจะไปทำอะไรได้ เพราะไม่ได้เป็นคนก่อ
ได้แต่ตามใจเพื่อน
ประโยค "เราไม่ได้รักคนที่หน้าตา" ผมยังใช้ล้อเลียนมันจนถึงทุกวันนี้
..ครับ....ไม่รักคนที่หน้าตาแต่เจอหน้า กลับลากผมหนีซะงั้น___
แต่ก็มีอีกครั้ง แต่คราวนี้เป็นเพื่อนอีกคน โทรผิดกับสาวเมืองตรัง แล้วก็นัดเจอกัน เพื่อนผมคนนี้เห็นว่าผมชำนาญเส้นทาง
เพราะผมชอบดูแผนที่ เลยพาผมขึ้นมอไซค์ไปตรัง ผมก็คนขับแหละ
คราวนี้ผิดกับเพื่อนคนแรก เพราะฝ่ายหญิง เป็นคนเลือกว่าจะเจอเราหรือไม่
((โชคดีเพื่อนหน้าตาหล่อ))
เราก็เห็นรถวิ่งผ่านไปผ่านมา (ช่างเลือกสถานที่นัดเจอได้ฉลาดมากๆ นัดเจอในตลาดเมืองตรัง)
เราไม่สามารถรู้เลยว่า เธอคนนั้นคือคนไหน เพื่อนผมก็โทรหาเธอ
เธอก็อธิบายมาได้ตรงกับเรา2คนเป๊ะๆ มา2คนใช่ไม๊ เธอคนไหน คนสูงใช่หรือเปล่า (ผมเตี้ยกว่า)
.....พอสอบถามกันเสร็จ เธอก็ปรากฏตัว มาเรียกเพื่อนผมว่า "ทางนี้" แว้บแรกที่ผมเห็นคือ ...
เธอเป็นสาวเมืองตรังที่โคตรน่ารักเลย นางฟ้าชัดๆ ผมสั้นๆ ตัวขาว หน้าหมวย ตาโต มากับเพื่อนผมยาวอีกคน
คราวนี้ก็ยาวครับวันนั้น เธอกับเพื่อนพาเรา2คนทัวร์เมืองตรังเลย ขับรถไปเที่ยวหาดปากเมง ไปนั่งกินข้าวที่บ้านเธอด้วย
ครอบครัวเธอก็น่ารักมากครับ ป๊าเธอต้อนรับพวกเราอย่างดี มาคนละฟิลลิ่งกับเพื่อนคนแรกเลยที่นี้
ถึงแม้การนัดเจอกันครั้งแรกครั้งนี้โดยไม่เคยเห้นหน้ากันมาก่อน ในหนนี้ ดูจะสุขสมหวัง เพราะเพื่อนคนนี้มันก็หล่อ ส่วนผู้หญิงก็สวย
เลยจบที่การตกลงคบเป็นแฟนกันของทั้ง2 แต่สุดท้าย ในวันนี้ ทั้งคู่ ก็ไม่ได้ครองรักกันหรอกครับ แต่เป็นความทรงจำดีๆที่มีต่อกันมากกว่า
ว่าครั้งนึงในยุคที่ไร้โซเชียล รู้จักกันทางโทรศัพท์ แล้วนัดเจอหน้ากัน มันโคตรตื่นเต้นและน่าลุ้นเพียงใด
ผิดกับยุคนี้ ที่เราสามารถเลือกหน้าตาคนที่เราอยากคุยได้สบายๆ แต่มันไม่ได้ลุ้นนะบอกเลย
.......แล้วคุณล่ะ เคยผ่านกับเหตุการณ์แบบนี้มากันบ้างหรือเปล่า ...นัดเจอยุคไร้โซเชียลให้เห็นหน้า..
แชร์เหตุการณ์ นัดเจอคนที่เคยได้ยินแค่เสียง ในยุคที่ไร้โซเชียล ครั้งแรก เป็นยังไงกันบ้างเอ่ย ((ย้อนวัยกันหน่อยครับ))
"ฮัลโหลลลลล พี่มด แม่บอกว่ากลับมาบ้าน ซื้อ กล้วยมาด้วยนะ" (เรารับ ก็อุ๊ย!!เสียงน่ารักว่ะ ว่าแต่เมิงคือใครวะ พี่มดไหน กูไม่ใช่มด)
เราก็เลยต้องทัก "ผิดคนแล้วน้อง พี่ไม่ใช่พี่มดของน้อง"
" อ้าว!! ขอโทดค่ะ กดเบอร์ผิด " ตู๊ดๆๆๆๆๆ วางสายปาย
...มันต้องเริ่มจากการมีใครบางคนโทรผิดมา แล้วไปๆมาๆก็กลายเป็นโทรกลับไปคุย คุยไปคุยมา อุ๊ยถูกคอ เสียงถูกใจ สุดท้ายพอสนิทและคุยกันนานพอสมควร มันก็ต้องนัดเจอสิ ตัวผมเองก็เคยประสบเหตุการณ์นั้น2ครั้ง แต่ผมไม่ใช่ตัวหลักในการนัดพบ เพราะตอนนั้นผมไม่ได้มีโทรศัพท์มือถือ เลยไม่มีโอกาสที่จะมีใครโทรผิดมาหา แต่เป็นเรื่องของเพื่อนผม คนนึง ลองมาอ่านย้อนวัยไปด้วยกัน
....... ไอ้ บ. คุยกับน้องคนนึง รู้จักกันทางโทรศัพท์เพราะโทรผิด คุยไปคุยมา ผมชักหมั่นไส้ เพราะมันหวานกับน้องเค้าทุกวัน คำก็จ๊ะ 2คำก็จ๋า
ผมเคยได้ยินเสียงน้องเค้า เพราะมันเปิดลำโพง อุ๊ย เสียงน่ารักว่ะ แล้วมันก็ขอนัดเจอครับ เพราะน้องคนนั้นก็คนจังหวัดเดียวกันแค่คนละอำเภอ
น้องเค้าก็บอกกลับมาว่า
"ไม่เจอได้ไม๊ เราไม่สวยนะ"
เพื่อนผมก็ตอบกลับไปด้วยประโยคที่ทุกวันนี้ผมยังใช้ล้อมันอยู่ว่า
"โอ๊ย!!อย่าห่วงเลย บ. ไม่ได้รักคนที่หน้าตา"
ในหัวไอ้ บ.ตอนนั้น คงจิตนาการหน้าของสาวคนนั้นประมาณนี้ละกระมัง มันบอกเสียงน่ารักแบบนี้ ตัวจริงต้องน่ารักแน่นอน
ก็โทรนัดกันเสร็จสรรพ เจอกันหน้าโรงหนัง เพราะคิดว่าจะได้ไปดูหนังด้วยกัน ไอ้ บ. พาผมไปซุ่มในตู้โทรศัพท์แถวนั้นครับ (จริงใจในการนัดเจอฝุดๆ)
พอใกล้เวลาที่หนังจะฉาย ก็มีคนมารอหน้าโรง เป็นโรงหนังยุคเก่า ชั้นดียว ติดถนน พอมีสาวสวยๆมานั่งรอ ไอ้ บ.ก็โทรหาน้องเค้า
"เธอ มาถึงหรือยัง"
"จะถึงแล้ว "
อ่อ...ไม่ใช่คนนี้ มันรออยู่อีกพัก คนเริ่มมานั่งอยู่เต็ม มันเล็งคนแจ่มๆไว้หลายคนในนั้น มันคิดว่าต้องมีสักคนในนั้นแน่ๆ
กดโทรศัพท์อีกครั้ง สาวนางนึงในนั้นยกโทรศัพท์ขึ้นรับ
เพื่อนผมก็เริ่มใจไม่ดี เพราะเธอคนนั้น คือ "ไม่สวย" (ในสายตาผม และคงจะในสายตาเพื่อนผมด้วยแหละ แต่เธอก็หุ่นดีนะ)
เพื่อนผมก็ซักถามรายละเอียด ใส่ชุดสีนั้น รองเท้าสีนั้น กางเกงสีนั้น ยืนใกล้ๆคนขาวๆหรือเปล่า ดูเธอเองก็กระวนกระวาย หันซ้ายหันขวา
ถามมาในโทรศัพท์ว่า "เห้ย อยู่ไหนอ่า คนไหนนิ"
...เพื่อนผมกดวางแล้วลากผมออกจากที่ซุ่มเลยครับ ผมก็บอก
"เอ้า เฮ้ย จะไปไหนวะ ทำไมไม่เข้าไปหาเค้า"
"มืงเข้าไปเองเหอะ กูยกให้"
"เอ้าไอ่เชิ้ย ไหนว่าไม่ได้รักคนที่หน้าตาไง 5555"
แล้วสาวนั้นก็ยังโทรมาหาเพื่อนผม จนไอ้ บ. ต้องปิดโทรศัพท์หนี
ผมเองก็รู้สึกเห็นใจสาวคนนั้นนะ แต่ผมจะไปทำอะไรได้ เพราะไม่ได้เป็นคนก่อ
ได้แต่ตามใจเพื่อน
ประโยค "เราไม่ได้รักคนที่หน้าตา" ผมยังใช้ล้อเลียนมันจนถึงทุกวันนี้
..ครับ....ไม่รักคนที่หน้าตาแต่เจอหน้า กลับลากผมหนีซะงั้น___
แต่ก็มีอีกครั้ง แต่คราวนี้เป็นเพื่อนอีกคน โทรผิดกับสาวเมืองตรัง แล้วก็นัดเจอกัน เพื่อนผมคนนี้เห็นว่าผมชำนาญเส้นทาง
เพราะผมชอบดูแผนที่ เลยพาผมขึ้นมอไซค์ไปตรัง ผมก็คนขับแหละ
คราวนี้ผิดกับเพื่อนคนแรก เพราะฝ่ายหญิง เป็นคนเลือกว่าจะเจอเราหรือไม่
((โชคดีเพื่อนหน้าตาหล่อ))
เราก็เห็นรถวิ่งผ่านไปผ่านมา (ช่างเลือกสถานที่นัดเจอได้ฉลาดมากๆ นัดเจอในตลาดเมืองตรัง)
เราไม่สามารถรู้เลยว่า เธอคนนั้นคือคนไหน เพื่อนผมก็โทรหาเธอ
เธอก็อธิบายมาได้ตรงกับเรา2คนเป๊ะๆ มา2คนใช่ไม๊ เธอคนไหน คนสูงใช่หรือเปล่า (ผมเตี้ยกว่า)
.....พอสอบถามกันเสร็จ เธอก็ปรากฏตัว มาเรียกเพื่อนผมว่า "ทางนี้" แว้บแรกที่ผมเห็นคือ ...
เธอเป็นสาวเมืองตรังที่โคตรน่ารักเลย นางฟ้าชัดๆ ผมสั้นๆ ตัวขาว หน้าหมวย ตาโต มากับเพื่อนผมยาวอีกคน
คราวนี้ก็ยาวครับวันนั้น เธอกับเพื่อนพาเรา2คนทัวร์เมืองตรังเลย ขับรถไปเที่ยวหาดปากเมง ไปนั่งกินข้าวที่บ้านเธอด้วย
ครอบครัวเธอก็น่ารักมากครับ ป๊าเธอต้อนรับพวกเราอย่างดี มาคนละฟิลลิ่งกับเพื่อนคนแรกเลยที่นี้
ถึงแม้การนัดเจอกันครั้งแรกครั้งนี้โดยไม่เคยเห้นหน้ากันมาก่อน ในหนนี้ ดูจะสุขสมหวัง เพราะเพื่อนคนนี้มันก็หล่อ ส่วนผู้หญิงก็สวย
เลยจบที่การตกลงคบเป็นแฟนกันของทั้ง2 แต่สุดท้าย ในวันนี้ ทั้งคู่ ก็ไม่ได้ครองรักกันหรอกครับ แต่เป็นความทรงจำดีๆที่มีต่อกันมากกว่า
ว่าครั้งนึงในยุคที่ไร้โซเชียล รู้จักกันทางโทรศัพท์ แล้วนัดเจอหน้ากัน มันโคตรตื่นเต้นและน่าลุ้นเพียงใด
ผิดกับยุคนี้ ที่เราสามารถเลือกหน้าตาคนที่เราอยากคุยได้สบายๆ แต่มันไม่ได้ลุ้นนะบอกเลย
.......แล้วคุณล่ะ เคยผ่านกับเหตุการณ์แบบนี้มากันบ้างหรือเปล่า ...นัดเจอยุคไร้โซเชียลให้เห็นหน้า..