เรียนถามคห.สมาชิกว่า... สภาวะ "ภาวนาไม่ขึ้น" เป็นอย่างไร มีสาเหตุจากอะไรบ้าง... เมื่อเกิดขึ้นจะแก้ไขอย่างงไร

ว่าด้วยเรื่อง ประเด็นที่ไม่ควรพูดถึง การกระทำที่ไม่สมควรกระทำ บุคคลบางจำพวก ทำตนให้เดือดร้อนนักหนา เพราะความไม่รู้ของตน แล้วไปสนทนาในข้อที่ไม่ควร ที่จริงเราไม่ได้ตำหนิในการทำลายมิจฉาทิฏฐิ แต่เราเห็นก

ธรรมชาติของการปฏิบัติกรรมฐานมี 2 แบบ คือ 1.จิตใจศรัทธาเต็มเปี่ยม เน้นในทาน ศิล ภาวนา ปฏิบัติอาจไม่เกิดมรรคเกิดผล 2.จิตใจศรัทธาเต็มเปี่ยม เน้นในศิล สมาธิ ปัญญา ปฏิบัติแล้วเกิดมรรคเกิดผล ในที่นี้...ผมข

หลัง ๆ มา จิตให้ความสำคัญกับความไม่ประมาทมากขึ้น เพราะช่วงนึงที่หลงลืมสิกขาบทในชีวิตประจำวันไป(ขาดโยนิโสมนสิการด้วย) ทำให้กลับไปจมกับโลก และกิเลสก็โรมรันพันตูเป็นกองทัพ เข้ามาให้ผลเป็นวิบาก พอ กลับมา

ใจ คือสภาพจิตปัจจุบัน คือความรู้สึก หรือ คือเวทนา  ใจเป็น "ผล" การปฏิบัติภาวนา   ไม่เห็นใจ จะไม่รู้ว่าการปฏิบัติเป็นอย่างไร ก้าวหน้าถึงไหนแล้ว เมื่อเห็นใจ จะเห็นผล  เห็นจิตแยก

วิธีประหยัดพลังงานสำหรับการใช้ชีวิต ก็คือ ความนิ่ง หมายความว่า จะต้องไม่ว๊อกแว๊ก ลนลาน หรือ เคลื่อนไหวใดๆโดยไม่จำเป็น เพราะ ทุกความกระวนกระวายใจ คือ ความสิ้นเปลืองและไร้ความหมาย แล้วจะขยับเคลื่อนอย่าง

ขอยกคำสอนของ พระอาจารย์องค์หนึ่ง จ.นครพนม มาประกอบคำถาม ขอเรียนถามท่านผู้รู้ นักปฏิบัติภาวนา ดังนี้ครับ ท่านสอนว่า - ผู้เจริญฌานให้รู้จักฌาน จึงจะได้นิพพาน เพราะฌาน กับนิพพานเป็นคู่กัน จะแยกออกจากกั