เรื่องราวของเรา เริ่มต้นจากเราเป็นคนยังไงก็ได้ เพราะปฏิเสธคนไม่เป็น ใจอ่อน แคร์เพื่อนมากค่ะ จะรู้สึกแย่มากถ้าโดนเพื่อนโกรธ
เรามีเพื่อนอยู่กลุ่มนึงคะ ก็เป็นเพื่อนปกติทั่วไป ไปเที่ยว ไปกินข้าว มีเรื่องอะไรก็เล่าให้กันและกันฟัง ดูเหมือนทุกอย่างจะดีไปหมดนะ จนม.6 เรามีปัญหากับเพื่อนคนนึงในกลุ่ม เค้าเป็นคนเอาแต่ใจ (ชื่อสมมุตว่า จ๋า นะคะ) เราก็ยอมทำทั้งๆที่เราเองก็ลำบากใจมาก จนหลายๆครั้งเราก็น้อยใจ เราผิดอะไร จนบ่อยๆเข้าเราเองก็ทนไม่ได้ระบายให้เพื่อนในกลุ่มฟังว่าเราจะทำยังไง เราไม่อยากโดนโกรธเรายอม เราทำให้ทุกอย่าง แต่เเค่เราขัดใจนิดหน่อยก็โกรธแล้ว เพื่อนในกลุ่มก็โดนโกรธเหมือนกันค่ะเวลาขัดใจจ๋า เค้าก็บอกเราว่าปล่อยๆไป จนเราเองนี่แหละค่ะ ทนไม่ได้ วีนใส่จ๋า จนเลิกคุยกันไปเลย
เพื่อนส่วนใหญ่ก็อยู่ข้างเรา เหมือนกับว่าจ๋าก็แยกตัวออกไปเลย แต่มีเพื่อนในกลุ่มคนนึงค่ะ ที่เราสนิทมากกว่าใคร (ชื่อสมมติว่า นิว) แต่เค้าเองก็ไม่ต่างอะไรกับจ๋าเลย ถึงแม้จะไม่เอาแต่ใจ ขี้โกรธเหมือนจ๋า แต่เค้าก็ชอบหาเรื่องให้เราลำบากตลอด สามปีมานี้ พอมานั่งนึกๆดู ทั้งยืมเงิน เราบอกว่าไม่มีหรอกนะ หรืออาจจะอ้างว่า อยู่ในATM นิวก็จะตื้อจนเราก็รู้สึกแย่ เช่น ไม่มีหรอ ยืมก่อนได้ไหม พอดีตอนนี้ไม่มี แฟนเราต้องใช้เงินก่อน (คือบ้านนิวก็รวยค่ะ แต่มีแฟนเป็นแมงดา นี่แค่ม.6 นะคะ คือเพื่อนที่รร.ไม่มีใครเห็นด้วยที่คบกับคนนี้ค่ะ เเต่เห็นคบกันมานานแล้วก็ปล่อยไป เพียงแต่คบกันทำไมต้องลำบากเราตลอดเลย? ) เดี๋ยวกลับบ้านไปละโอนคืนให้เลยก็ได้ เค้าบอกแบบนี้เกือบจะทุกครั้ง เราก็ใจอ่อน แต่พอให้ไปแล้ว สัญญาที่เค้าบอกว่าจะโอนมาเลยวันนั้น ก็ไม่ตามที่พูดค่ะ หลายครั้งที่เราไม่มีก็ให้เรายืมแม่ก่อนเราเองก็เกรงใจ จะยืมบ่อยก็ไม่ได้ ถึงจะได้คืนทุกครั้งแต่เราก็ต้องใช้ของเรา บางครั้งเราตั้งใจจะใช้เงินนี้ซื้อของที่เราอยากได้ แต่ก็ต้องให้เค้ายืมไปก่อน เราก็ไม่รู้ว่าเอาเงินไปให้แฟนใช้อะไรนักหนา ให้ทีเป็นพันเลยค่ะ ซื้อของแพงๆให้ เราก็เตือนนะว่าทำไมให้เงินไปขนาดนั้น ใช้เงินหมดเร็วจัง วันต่อมาให้เค้าอีกแล้วหรอ เค้าก็อ้างทุกครั้งว่านี่เงินแฟนเรานั่นแหละ เเต่เราเป็นคนเก็บ (แต่เท่าที่รู้มา แฟนไม่ได้ทำงานนะคะ ไมเรียนหนังสือแล้วด้วย ง่ายๆก็ วันๆนึงเอาแต่นอน) นี่เรื่องยืมเงิน คือเรื่องแรก
เรื่องที่สองที่พอจะนึกออกคือ เวลาเราไม่มีเงินเที่ยว อยากพักผ่อน เพราะเราก็นอนดึก ยังต้องตื่นมารร. แต่ชอบชวนเราไปเที่ยว กินข้าวทีมื้อนึงก็แพง แพงเพราะแฟนมันค่ะ ไม่เข้าใจทำไมต้องพาเราไปด้วย ถึงบางครั้งจะเลี้ยงแต่เราก็ต้องการพักผ่อนค่ะ แฟนมันก็เข้ากับเพื่อนๆไม่ได้ ไปอยู่ก็ลำบากใจค่ะ ไม่สนิท กินไม่ลงค่ะ หลายๆครั้งเลยค่ะที่เปนแบบนี้ ปฏิเสธไม่ออก เห็นว่าเพื่อนอยากให้ไปด้วย เห็นว่าเพื่อนชวน ก็ไปค่ะ จนเงินเราเองก็หมดไปกับการจ่ายค่าอาหารมื้อนึง ... เสียดายเงินนะคะ ถ้านานๆทีไปก็โอเค นี่บ่อยเกินไไป จนคะ สงสารที่บ้านเรา เงินแต่ละบาท บ้านเราไม่ได้รวยแบบบ้านเค้าไงคะ
เรื่องที่สาม สืบเนื่องมาจากเราทะเลาะกับ "จ๋า" โดยพื้นฐานเราเกลียดใครแล้ว เราทะเลาะกับใคร เลิกคบกันแล้วก็คือจบ ไม่พูดถึง ไม่หมั่นไส้ แต่"นิว" เค้าจะหมั่นไส้และพูดเหน็บจ๋าให้ฟังตลอด นี่ไงจ๋าโพสตัสนี้ว่าแกแน่เลย ดูสิ จ๋าทำเปนประจบอาจารย์ ไอเราก็ฟังนะ แรกๆไม่เท่าไหร่ นานๆไปเริ่มไม่โอเค คือทำไมต้องทำตัวเหมือนคนเป็นโรคประสาท ปล่อยวางบ้างไม่ได้หรือไง
ส่วนตัวเราเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงนะ คือถ้าเราอ่านนิยาย หรือดูหนัง เราจะจดจ่อกับสิ่งนั้นมาก ถ้ามาชวนคุย หรือก่อกวนเราจะอารมณ์เสียและเผลอวีนใส่ เราก็รู้ตัวค่ะ เเต่พอเราปกติ เรานั่งโม้ นั่งคุยกันในกลุ่ม เราก็จะพูดตลอด เนี่ยพวกแกก็อย่ากวนเราสิ เราเปนพวกสมาธิสั้นนะ จดจ่อได้เรื่องเดียว เราไม่อยากวีนเเกนะ เค้าก้เข้าใจเรา
หลังๆมา เราเริ่มรำคานที่ นิว เอาแต่นินทาคนอื่น วันๆก็พูโเเต่เรื่อง ไปกินข้าว ไปเที่ยว ยืมเงิน? นินทาคนอื่น จับผิดคนอื่น เราเองก็เสียสุขภาพจิต เพื่อนคนอื่นก็ไม่โอเคกับพฤติกรรม ก็ห่างๆออกมา จน นิวเริ่มรู้ตัวก็ไลน์มาถาม แกเปนไรไม่คุยกับเรา ไม่สนิทกับเราแล้ว ชอบอารมเสียใส่เรา ครั้งเเรกเราก็สงสาร เราเลยกลับไปเปนปกติ ถ้านึกได้ก็จะหันไปชวนคุย พอนานๆเข้าก็ฝืนไม่ได้ค่ะ ก็เผลอแยกตัวออกมากอีก เพระาเค้าก็ยังทำนิสัยเดิม ฝืนไม่ได้ เค้าก็รู้ตัวก็ไลน์มาถามอีกค่ะ ดราม่ายาวๆ เป็นแบบนี้จนครั้งที่สามเราทนไม่ไหว อยู่ด้วยกันแต่ไลน์มา ทำไมไม่ตามตรงๆ เราก็จะเดินไปเหวี่ยง เพื่อนในกลุ่มก็บอกถ้าพูดต่อหน้าอาจจะรุนแรงเยให้พิมไป เราเลยพิมไปว่าอย่าพิมมาดราม่าอีกได้ไหมเราไม่ชอบ เรารู้สึกเหมือนโดนจับผิด คือเราเองก็ฝืนไม่ได้ไงคะ จะให้ปั้นหน้ายิ้มเหมือนขนมปังฮอร์โมน ก็จะยังไงอยู่ เค้าก็บอกจะไม่ถามแล้ว แต่ก็เท่านั้นค่ะ เค้าก็ยังถามอยู่ดี เราเบื่อมาก วันนี้เรามีความสุข พอเห็นไลน์เค้าส่งมาปุ้บเราก็หงุดหงิด อีกแล้วหรอวะ? อะไรนักหนา ไม่สนิทก็คือไม่สนิทปะวะ คนอื่นไม่เห็นจะมีปัญหาอะไร ก็คือเราก็คุยได้ทุกคน เป็นเพื่อนคุยได้ทุกคน กับแค่เราไม่ค่อยสนิทกันแล้ว ตามน้ำไปไม่ได้หรอ หรือเพื่อนคนอื่นก็มีนะ? (บอกก่อนว่าช่วงนั้นรร.ปิดบ่อยด้วย เลยห่างไปโดยปริยาย)
ประเด็นหลักคือเราก็อยากจะบอกเค้านะคะ ว่าเราไม่ชอบนิสัยแกแบบนี้นะ เราเองก็อึดอัด เราลำบากใจทุกครั้งที่อยู่กับแก เราอยากเป็นเพื่อนกันอยู่ ไม่ต้องสนิทกันมาก แต่ยังคุยกันได้ไม่ได้หรอ เราขอห่างออกมา เผื่อเราจะได้ปรับตัวให้ยิ้มให้แกได้บ้างไม่ได้หรอ อีกแค่นิดเดียวเราก็จะทนแกไม่ได้แล้ว ขอออกมาปรับตัว ปรับอารมณ์หน่อยได้ไหม? คือเราก็น้ำท่วมปากอะคะ เพราะเราก็ถามนิวว่าไลน์มาทำไม ทำไมไม่พูดต่อหน้า นิวบอกว่าไม่กล้า ในใจเราก็อยากจะบอก อยากจะปรับเข้าหากัน ก็ทำยากค่ะ อารมณ์เสียทุกทีที่ทักมา เฮ้อ
เราไม่ดี หรือเพื่อนเราไม่ดี?
เรามีเพื่อนอยู่กลุ่มนึงคะ ก็เป็นเพื่อนปกติทั่วไป ไปเที่ยว ไปกินข้าว มีเรื่องอะไรก็เล่าให้กันและกันฟัง ดูเหมือนทุกอย่างจะดีไปหมดนะ จนม.6 เรามีปัญหากับเพื่อนคนนึงในกลุ่ม เค้าเป็นคนเอาแต่ใจ (ชื่อสมมุตว่า จ๋า นะคะ) เราก็ยอมทำทั้งๆที่เราเองก็ลำบากใจมาก จนหลายๆครั้งเราก็น้อยใจ เราผิดอะไร จนบ่อยๆเข้าเราเองก็ทนไม่ได้ระบายให้เพื่อนในกลุ่มฟังว่าเราจะทำยังไง เราไม่อยากโดนโกรธเรายอม เราทำให้ทุกอย่าง แต่เเค่เราขัดใจนิดหน่อยก็โกรธแล้ว เพื่อนในกลุ่มก็โดนโกรธเหมือนกันค่ะเวลาขัดใจจ๋า เค้าก็บอกเราว่าปล่อยๆไป จนเราเองนี่แหละค่ะ ทนไม่ได้ วีนใส่จ๋า จนเลิกคุยกันไปเลย
เพื่อนส่วนใหญ่ก็อยู่ข้างเรา เหมือนกับว่าจ๋าก็แยกตัวออกไปเลย แต่มีเพื่อนในกลุ่มคนนึงค่ะ ที่เราสนิทมากกว่าใคร (ชื่อสมมติว่า นิว) แต่เค้าเองก็ไม่ต่างอะไรกับจ๋าเลย ถึงแม้จะไม่เอาแต่ใจ ขี้โกรธเหมือนจ๋า แต่เค้าก็ชอบหาเรื่องให้เราลำบากตลอด สามปีมานี้ พอมานั่งนึกๆดู ทั้งยืมเงิน เราบอกว่าไม่มีหรอกนะ หรืออาจจะอ้างว่า อยู่ในATM นิวก็จะตื้อจนเราก็รู้สึกแย่ เช่น ไม่มีหรอ ยืมก่อนได้ไหม พอดีตอนนี้ไม่มี แฟนเราต้องใช้เงินก่อน (คือบ้านนิวก็รวยค่ะ แต่มีแฟนเป็นแมงดา นี่แค่ม.6 นะคะ คือเพื่อนที่รร.ไม่มีใครเห็นด้วยที่คบกับคนนี้ค่ะ เเต่เห็นคบกันมานานแล้วก็ปล่อยไป เพียงแต่คบกันทำไมต้องลำบากเราตลอดเลย? ) เดี๋ยวกลับบ้านไปละโอนคืนให้เลยก็ได้ เค้าบอกแบบนี้เกือบจะทุกครั้ง เราก็ใจอ่อน แต่พอให้ไปแล้ว สัญญาที่เค้าบอกว่าจะโอนมาเลยวันนั้น ก็ไม่ตามที่พูดค่ะ หลายครั้งที่เราไม่มีก็ให้เรายืมแม่ก่อนเราเองก็เกรงใจ จะยืมบ่อยก็ไม่ได้ ถึงจะได้คืนทุกครั้งแต่เราก็ต้องใช้ของเรา บางครั้งเราตั้งใจจะใช้เงินนี้ซื้อของที่เราอยากได้ แต่ก็ต้องให้เค้ายืมไปก่อน เราก็ไม่รู้ว่าเอาเงินไปให้แฟนใช้อะไรนักหนา ให้ทีเป็นพันเลยค่ะ ซื้อของแพงๆให้ เราก็เตือนนะว่าทำไมให้เงินไปขนาดนั้น ใช้เงินหมดเร็วจัง วันต่อมาให้เค้าอีกแล้วหรอ เค้าก็อ้างทุกครั้งว่านี่เงินแฟนเรานั่นแหละ เเต่เราเป็นคนเก็บ (แต่เท่าที่รู้มา แฟนไม่ได้ทำงานนะคะ ไมเรียนหนังสือแล้วด้วย ง่ายๆก็ วันๆนึงเอาแต่นอน) นี่เรื่องยืมเงิน คือเรื่องแรก
เรื่องที่สองที่พอจะนึกออกคือ เวลาเราไม่มีเงินเที่ยว อยากพักผ่อน เพราะเราก็นอนดึก ยังต้องตื่นมารร. แต่ชอบชวนเราไปเที่ยว กินข้าวทีมื้อนึงก็แพง แพงเพราะแฟนมันค่ะ ไม่เข้าใจทำไมต้องพาเราไปด้วย ถึงบางครั้งจะเลี้ยงแต่เราก็ต้องการพักผ่อนค่ะ แฟนมันก็เข้ากับเพื่อนๆไม่ได้ ไปอยู่ก็ลำบากใจค่ะ ไม่สนิท กินไม่ลงค่ะ หลายๆครั้งเลยค่ะที่เปนแบบนี้ ปฏิเสธไม่ออก เห็นว่าเพื่อนอยากให้ไปด้วย เห็นว่าเพื่อนชวน ก็ไปค่ะ จนเงินเราเองก็หมดไปกับการจ่ายค่าอาหารมื้อนึง ... เสียดายเงินนะคะ ถ้านานๆทีไปก็โอเค นี่บ่อยเกินไไป จนคะ สงสารที่บ้านเรา เงินแต่ละบาท บ้านเราไม่ได้รวยแบบบ้านเค้าไงคะ
เรื่องที่สาม สืบเนื่องมาจากเราทะเลาะกับ "จ๋า" โดยพื้นฐานเราเกลียดใครแล้ว เราทะเลาะกับใคร เลิกคบกันแล้วก็คือจบ ไม่พูดถึง ไม่หมั่นไส้ แต่"นิว" เค้าจะหมั่นไส้และพูดเหน็บจ๋าให้ฟังตลอด นี่ไงจ๋าโพสตัสนี้ว่าแกแน่เลย ดูสิ จ๋าทำเปนประจบอาจารย์ ไอเราก็ฟังนะ แรกๆไม่เท่าไหร่ นานๆไปเริ่มไม่โอเค คือทำไมต้องทำตัวเหมือนคนเป็นโรคประสาท ปล่อยวางบ้างไม่ได้หรือไง
ส่วนตัวเราเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงนะ คือถ้าเราอ่านนิยาย หรือดูหนัง เราจะจดจ่อกับสิ่งนั้นมาก ถ้ามาชวนคุย หรือก่อกวนเราจะอารมณ์เสียและเผลอวีนใส่ เราก็รู้ตัวค่ะ เเต่พอเราปกติ เรานั่งโม้ นั่งคุยกันในกลุ่ม เราก็จะพูดตลอด เนี่ยพวกแกก็อย่ากวนเราสิ เราเปนพวกสมาธิสั้นนะ จดจ่อได้เรื่องเดียว เราไม่อยากวีนเเกนะ เค้าก้เข้าใจเรา
หลังๆมา เราเริ่มรำคานที่ นิว เอาแต่นินทาคนอื่น วันๆก็พูโเเต่เรื่อง ไปกินข้าว ไปเที่ยว ยืมเงิน? นินทาคนอื่น จับผิดคนอื่น เราเองก็เสียสุขภาพจิต เพื่อนคนอื่นก็ไม่โอเคกับพฤติกรรม ก็ห่างๆออกมา จน นิวเริ่มรู้ตัวก็ไลน์มาถาม แกเปนไรไม่คุยกับเรา ไม่สนิทกับเราแล้ว ชอบอารมเสียใส่เรา ครั้งเเรกเราก็สงสาร เราเลยกลับไปเปนปกติ ถ้านึกได้ก็จะหันไปชวนคุย พอนานๆเข้าก็ฝืนไม่ได้ค่ะ ก็เผลอแยกตัวออกมากอีก เพระาเค้าก็ยังทำนิสัยเดิม ฝืนไม่ได้ เค้าก็รู้ตัวก็ไลน์มาถามอีกค่ะ ดราม่ายาวๆ เป็นแบบนี้จนครั้งที่สามเราทนไม่ไหว อยู่ด้วยกันแต่ไลน์มา ทำไมไม่ตามตรงๆ เราก็จะเดินไปเหวี่ยง เพื่อนในกลุ่มก็บอกถ้าพูดต่อหน้าอาจจะรุนแรงเยให้พิมไป เราเลยพิมไปว่าอย่าพิมมาดราม่าอีกได้ไหมเราไม่ชอบ เรารู้สึกเหมือนโดนจับผิด คือเราเองก็ฝืนไม่ได้ไงคะ จะให้ปั้นหน้ายิ้มเหมือนขนมปังฮอร์โมน ก็จะยังไงอยู่ เค้าก็บอกจะไม่ถามแล้ว แต่ก็เท่านั้นค่ะ เค้าก็ยังถามอยู่ดี เราเบื่อมาก วันนี้เรามีความสุข พอเห็นไลน์เค้าส่งมาปุ้บเราก็หงุดหงิด อีกแล้วหรอวะ? อะไรนักหนา ไม่สนิทก็คือไม่สนิทปะวะ คนอื่นไม่เห็นจะมีปัญหาอะไร ก็คือเราก็คุยได้ทุกคน เป็นเพื่อนคุยได้ทุกคน กับแค่เราไม่ค่อยสนิทกันแล้ว ตามน้ำไปไม่ได้หรอ หรือเพื่อนคนอื่นก็มีนะ? (บอกก่อนว่าช่วงนั้นรร.ปิดบ่อยด้วย เลยห่างไปโดยปริยาย)
ประเด็นหลักคือเราก็อยากจะบอกเค้านะคะ ว่าเราไม่ชอบนิสัยแกแบบนี้นะ เราเองก็อึดอัด เราลำบากใจทุกครั้งที่อยู่กับแก เราอยากเป็นเพื่อนกันอยู่ ไม่ต้องสนิทกันมาก แต่ยังคุยกันได้ไม่ได้หรอ เราขอห่างออกมา เผื่อเราจะได้ปรับตัวให้ยิ้มให้แกได้บ้างไม่ได้หรอ อีกแค่นิดเดียวเราก็จะทนแกไม่ได้แล้ว ขอออกมาปรับตัว ปรับอารมณ์หน่อยได้ไหม? คือเราก็น้ำท่วมปากอะคะ เพราะเราก็ถามนิวว่าไลน์มาทำไม ทำไมไม่พูดต่อหน้า นิวบอกว่าไม่กล้า ในใจเราก็อยากจะบอก อยากจะปรับเข้าหากัน ก็ทำยากค่ะ อารมณ์เสียทุกทีที่ทักมา เฮ้อ