รถพยาบาลหนึ่งคัน กับคนพิการซ้ำซ้อน

ก่อนหน้าที่จะเสียพ่อ ก็เป็นคนที่เมื่อเห็นรถพยาบาลที่เปิดไฟเปิดไซเรนขับตามหลังมา จะพยายามหลบให้ไปก่อนเสมอ เพราะรู้ว่าวัตถุประสงค์ของเขาคือต้องการไปถึงบ้านผู้ป่วยหรือไปถึงโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด เพื่อช่วยชีวิตของคนป่วย

และเมื่อพ่อจากไปแล้ว เสียงไซเรน และแสงไฟที่กระพริบวูบวาบเพื่อขอทางบนถนนที่การจราจรคับคั่งยิ่งทวีความสำคัญขึ้นในความรู้สึก เพราะได้รู้ซึ้งเองแล้วว่า เวลา แม้แค่วินาทีเดียว มีความสำคัญแค่ไหนกับชีวิตมนุษย์หนึ่งคน เวลาแค่วินาทีเดียวอาจพรากคนที่เรารักไปจากชีวิตของเราอย่างไม่มีวันกลับ

เช้าวันนี้ ขับรถออกนอกเส้นทางประจำเพื่อไปแวะซื้อของที่ฟู้ดแลนด์จรัญสนิทวงศ์ พอขับออกจากฟู้ดแลนด์มาได้นิดเดียว ก็เห็นแสงไฟและได้ยินเสียงไซเรนของรถพยาบาลคันหนึ่งไล่หลังมา แต่ด้วยเส้นทางจราจรที่ถูกบีบเนื่องจากการทำอุโมงค์ทำให้ต้องขับรถต่อไปจนกระทั่งถึงทางที่สามรถจะหยุดรถเพื่อให้รถพยาบาลไปก่อนได้  แต่เมื่อหยุดรถ กลับได้ยินเสียงบีบแตรดังลั่นมาจากรถมอเตอร์ไซด์ที่ตามหลังมา บีบดัง นาน เหมือนต้องการที่จะถามว่า แกหยุดรถทำบ้าอะไร ทำไมไม่ไปต่อ โดยไม่ยอมรับรู้เลยว่ามีรถพยาบาลเปิดไฟเปิดไซเรนดังลั่นตามหลัง “มัน” มา  

มือสั่นด้วยความโกรธ ที่มันบีบแตรไล่ให้เราขับรถต่อไป  แต่แล้วความรู้สึกก็เปลี่ยนเป็นสังเวชใจ เพราะมันเป็นคนพิการซ้ำซ้อน ที่ทั้งหูหนวกและตาบอด จนมองไม่เห็นและไม่ได้ยิน เสียงร้องขอทางของรถพยาบาลคันนั้น

ทุกคนมีกรรมเป็นของตัวเอง  วันนึง “มัน” คงได้รับผลของความใจแคบของมัน ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

แต่  อยากขอให้เพื่อนร่วมถนนทุกท่าน ไม่ว่าจะอยู่บนถนนสายไหนในประเทศไทยนี้ กรุณามีจิตเมตตา หลีกทาง/หยุดรถ เพื่อให้รถพยาบาลที่เปิดไฟและไซเรนขอทาง ที่ตามหลังท่านมา มีโอกาสได้ใช้เวลาทุกวินาทีอันมีค่า เพื่อรักษาชีวิตใครบางคนที่อยู่ในรถคันนั้นด้วย