จากคนที่เคยรักสัตว์มากๆ......

กระทู้คำถาม
#เมื่อ 11 ปีที่แร้วค้ะ
>>  มีแม่แมวตัวหนึ่งซึ่งกำลังท้องอยู่วิ่งหนีหมามาที่บ้านของฉัน ด้วยความที่มันถูกหมากัดมาเล็กน้อย พี่สาวก็เลยดูแลรักษามันจนมันหาย และมันก็แอบไปคลอดลูกที่ใต้เตียงของฉัน  555
>>แต่ก่อนที่มันจะคลอดลูกด้วยความที่ฉันยังเด็กและมันก็เป็นสัตว์เลี้ยงตัวแรกที่ฉันได้ใกล้ชิด ฉันก็เล่นกับมันทุกวันจนเราสนิทกัน 5555 พอมันคลอดลูกได้ 2 อาทิตย์ ลูกแมวก็เริ่มหัดเดินแต่มันยังไม่ลืมตา ฉันเลยถามแม่แมวว่า ตั้งชื่อลูกว่าอะไรดี คือลูกมันมี 3 ตัวค้ะ ฉันเลยถามมันแร้วชี้ไปที่แมวตัวหนึ่งมีลายสีขาวดำ แต่สีดำจะเยอะกว่า แม่แมวร้องออกมา ซึ่งฉันได้ยินว่า"เบิ่ม" ฉันเลยตั้งชื่อตัวนั้นว่าเบิ่ม แต่พอฉันชี้ตัวอื่น แม่แมวกลับไม่ร้องออกมา ส่วนแมวตัวที่สอง ฉันเห็นตัวนั้นมันดื้อ มันเดิน กะย่องกะแย่งไปมา ฉันเลยตั้งชื่อมันว่า"ดื้อ" ส่วนอีกตัวหนึ่งฉันเห็นมันหางสั้นแร้วหางมันฟูๆ ฉันเลยตั้งชื่อมันว่า"การ์ฟิว"
>>พอผ่านไป 3 อาทิตย์ ด้วยความที่ฉันอยู่ ป.1 ตอนที่ฉันกลับบ้านฉันมักจะเล่นกับแมวทุกตัวทุกวัน แต่วันนั้นมันแปลกที่แม่แมวเดินมารอฉันลงรถ และพอฉันลงรถ มันก็ร้องเมียว เมียว เมียว .... เหมือนต้องการสื่อสารบางอย่างกับฉัน มันร้องแร้วเดินไปในห้องของฉัน ฉันเลยเดินตามไปดู ปรากฏว่าลูกแมวหายไปตัวหนึ่ง ก็คือเจ้าเบิ่มนั้นเอง ฉันเลยตะโกนถามย่า ย่าบอกมีคนมาขอไป ฉันโมโหมาก แมวมันยังไม่หย่านมเลย ยังเดินไม่แข็งแรงด้วยซ้ำ ฉันโกรธย่ามาก ฉันเลยมกตัวอยู่กับแมวในห้อง 2 เพื่อที่จะเฝ้าแมว พอผ่านไป3 วัน ย่าเลยถือไม้มาหาฉันในวันนั้น นับตั้งแต่แมวถูกเอาไป ย่าถามฉัน ด้วยเสียงที่หน้ากลัวว่า "จะไป โรงเรียนไหม ไม่ไปย่าจะตี" 5555 จากนั้นฉันเลยรีบไปอาบน้ำไปโรงเรียน
>>> ผ่านไป 3 เดือน น้องแมวก็กำลังน่ารักๆเลย ฉันกับเจ้าดื้อสนิทกับมาก 5555 ฉันมักจะชอบเอาเจ้าดื้อขึ้นไปนอนบนเตียงกับฉันทุกวัน แอบเอามันไว้ในผ้าห่ม มันก็นอนน้ะ วันไหนฉันหลับก่อนลืมเอามันเข้าไป มันก็จะตะกุยผ้าแร้วเข้าไปนอนกับฉันทุกทีเลย คิดแร้วนี้ อึ้ยยย >||< มันเป็นช่วงเวลาที่ฉันมีความสุขมาก และเราก็เล่นกันอยู่ด้วยกันทุกวัน มันมักจะได้กินขนมมากกว่าตัวอื่น ได้กินข้าวมากกว่าตัวอื่น ได้อรัยๆมากกว่าตัวอื่น 5555 ( ก็ฉันรักตัวนี้มากกว่าตัวอื่นนี้นร้าา )
>> มีอยู่วันหนึ่งย่าซื้อจักรยานมา 555 ด้วยความที่เป็นด็กแมวก็อย่าเล่น แต่จักรยานเป็นของใหม่ ฉันอยากปั่นมากกว่า แต่น้องแมวไม่ต้องน้อยใจ ฉันจับมันไปนอนที่ตะกร้าหน้ารถโดยเอาผ้าไปปูรองให้ มันจะได้ไม่เจ็บ ตัวอื่นๆ มันก็กระโดดลงค้ะ แต่เจ้าดื้อมันนอน และมันก็หลับ 5555 เราไปด้วยกันได้ ♡♡
>> พอถึงปิดเทอม ป๊ามักจะเอาฉันไปนอนที่กรุงเทพด้วย อาทิตย์หนึ่ง ฉันก็ไปน้ะ ขอเอาแมวไปด้วย เขาก็ไม่ให้ ฉันต้องจำใจจากมันจิงๆ ก็ไปค้ะ พอไปได้ 3 วัน ย่าโทรมาบอกว่าเจ้าดื้อหายไปไหนไม่รู้ ไม่เจอมา 2 วันล้ะ ฉันนี้ใจหายมาก ร้องกลับบ้าน ป๊าเลยต้องมาส่งฉัน เพราะฉันร้องไม่หยุดจะกลับอย่างเดียว 5555 พอมาถึงบ้าน ฉันตามหามันทั่วบ้านก็ไม่เจอ ขี่รถจักรยานไปดูรอบๆหมู่บ้านก็ไม่เจอ วันนั้นนี้ฉันนอนร้องให้ทั้งคืนเลย พออีกวัน ฉันก็ตามหามันอีก แต่ไม่เจอ ฉันเลยตะโกนเรียกชื่อมัน "ดื้อ ดื้อ อยู่ไหน ออกมาหาพี่หน่อย" และฉันก็ได้ยินเสียงแมวร้อง ฉันก็เดินตามเสียงมันไป ปรากฏว่า ฉันเจอมันอยู่บนต้นสะเดาหลังบ้านสูง เกือบๆ 7 เมตรได้ แต่มันอยู่ไกลจากฉันประมาณ 5 เมตร ฉันไม่รู้จะทำยังไง เลยยกเตียงไปนอนเฝ้ามันตั้งแต่เช้าจนเย็น 5555 พอค้ำแล้ว ย่ามาตามให้ฉันเข้าไปในบ้านมันค่ำแร้ว ย่าเอาไม้มาขู่อีกตามเคย ฉันเลยบอกเจ้าดื้อว่า"ลงมาน้ะ ขอโทษที่ฉันทิ้งแกไป ขอโทษที่ดูแลแกไม่ดี จนทำให้หมากวดแก แกเลยตกใจหนีขึ้นไปบนต้นสะเดาใช่ไหม ลงมาซิ้ดื้อ ฉันพูดจนฉันเริ่มหมดความอดทนล้ะ ฉันเลยตะโกนไปว่า "เออ ไม่อยากลงก็ไม่ต้องลงมา " แล้วฉันก็เดินเข้าบ้าน แต่ก็มาแบบแอบดูมันตรงรูอากาศหลังบ้าน ปรากฏ ว่ามันลงต้นสะเดาชิวมาก มันเดินไปปายกิ่งให้กิ่งโน้มตัวลงมาแล้วมันก็กระโดดลง 55555555555555 ไอเจ้านี้มันร้าย คือไม่ว่าฉันจะไปไหนแบบไม่กลับบ้านอ้ะ พอกลับมาที่ไร ฉันมักจะเจอมันอยู่บนต้นสะเดาทุกทีเลย 5555 ไอเจ้าแมวโรคจิต 555 และนี้ก็ทำให้ฉันรักมันมากๆ
>>มีอยู่วันหนึ่ง ตอนนั้นเจ้าดื้อ อายุได้ 3 ปีล้ะ 5555 วันนั้นฉันพามันและพวกน้องๆของมันไปเล่นข้างบ้าน ซึ่งตอนนั้นมันมีพวกกระรอกวิ่งไร้กวดกันอยู่ พอเจ้าดื้อเห็นเท่านั้นแหละ ก็วิ่งตะขบเจ้ากระหรอกคามือเลย มายด์เลยวิ่งตามไปแร้วบอกให้ปล่อย เจ้าดื้อก็ไม่ยอมปล่อย พร้อมกับร้อง เหมียว 1 ที ฉันก็ด่ามันเป็นชุดเลย ประมาณแบบว่า "กระรอกมันก็มีหัวใจน้ดื้อ มันก็เจ็บ ดื้ออย่ากินมันน้ะ ดื้อปล่ยมัน " จากนั้นเจ้าดื้อก็คาบเจ้ากระรอกไปในดงต้นไม้กวาด ฉันเลยบอกมันว่า "ถ้าไม่คาบออกมาพี่จะงอล ถ้าดื้อกินมันเราไม่ต้องมาคุยกัน " จากนั้นเจ้าดื้อก็คาบออกมา แร้ววางไว้ตรงข้างหน้าของฉัน แล้วก็เขี่ยตัวกระรอกประมาณจะบอกว่ามันไม่กินน้ะ มันแค่จะเล่นเฉยๆ ฉันนี้ยืนไม่อยู่เลย ยกตัวดื้อขึ้นมากอดแร้วบอกว่า"พี่ไม่โกรธดื้อ ดื้อไม่ต้องคิดมาก พี่คิดว่าดื้อไม่ได้ตั้งใจ" พอสักพักค้ะ ก็มีเสียงดังขึ้นเป็นจังหวะ อยู่บนต้นมะขามข้างๆบ้าน ประกฏว่า น่าจะเป็นแม่กระรอก ยืนอยู่บนต้นไม้ แล้วฟาดหางลงบนต้นไม้เป็นจังหวะ แร้วพูดเสียงดัง เหมือนกำลังด่าเราอยู่ที่ฆ่าลูกของเขา เขาทำแบบนี้อยู่สักพีก แล้วเขาก็ไป จากนั้นหนูเลยบอกดื้อว่า เดียวเรามาพูดแผ่เมตตากันน้ะ 55555 พูดไปแร้วแอบด่าตัวเอง อรัยต่อคำนี้ว้ะ 55555 ลืมๆๆ
>>> จากนั้นดื้อก็ไม่เคยฆ่าสัตว์อื่นอีกเลย เราก็เล่นกันอย่างมีความสุข ส่วนย่าก็มักจะมาคำผ้าห่มว่ามีแมวนอนไหม 5555 มายด์เลยเอาผ้าห่มมายด์ห้อยไปข้างล้างเตียงแร้วให้ดื้อนอนประมาณว่าห่มคนล้ะครึ่ง และเราก็อยู่แบบนี้มานานมากกกก จนวันหนึ่งตื่นมาไม่เจอดื้อนอนอยู่ ก็ไป รร.ปกติ ดื้อคงตื่นเร็วไปฉี่มั้ง ตอนเย็นก็ไม่เจอ เดินหาทั่วบ้านไม่เจอแมวสักตัว ถามย่า ย่าก็บอกไม่รู้ ก็ปั่นจักยานรอบหมู่บ้าน ตามไปหาทุกบ้านที่ใกล้ๆ ในบ้าน บนต้นสะเดาก็ไม่เจอ 😂😂 ก็เลยถามเขาค้ะ ปู่บอกว่าทวดเอาแมวฝากคนข้างบ้านไปปล่อยทั้งหมดเลย พอไม่รู้เท่านั้นละ เดินไปโวยวายคนข้างบ้าน บอกว่า "ยุ้งเรื่องของคนอื่นจะฟ้องตำรวจ" ปล.555 เด็กประถมต้องเข้าใจ จะจับทวดด้วย ขอหาเอาแมวไปทิ้ง มายด์โกรธทุกคนร้องไห้ชักดิ้นชักงออยู่ข้างบ้าน ไม่กินข้าว ไม่คุยกับใคร เสียใจมากๆ จากนั้นฉันก็ไม่เคยรักแมวอีกเลยยยย..........
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่