ผมเชื่อว่าหลายคนคงมีประสบการณ์ตกหลุมรักมาไม่มากก็น้อย แต่จะมีสักกี่คนที่ตกหลุมรักคนที่ต้องห้าม คนที่ไว้ใจเรามากที่สุด คนที่คุยกับเราได้ทุกเรื่อง...
ครับ ผมตกหลุมรักเพื่อนสนิทต่างเพศคนนึง สำหรับผมแล้วเราสนิทกันครับ ถึงแม้ว่าเราจะรู้จักกันไม่ถึงปีก็เถอะ แต่ผมก็รู้สึกเหมือนกับว่าเรารู้จักกันมานาน
เหตุการณ์นี้ทำให้ผมรู้ได้เลยว่า ความรักมันจะมาโดยที่ไม่บอกกันล่วงหน้า อยู่จะมาก็มาอยู่จะทำให้เราเจ็บก็ทำ....ผมรู้จักกับเธอคนนี้มาเกือบหนึ่งปีแล้วครับ
เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารัก เป็นคนที่เก่ง มีความรับผิดชอบ(น่ารักด้วย55555) หลายๆคนรู้จัก เพราะเธอเป็นที่รู้จักในหมู่มาก ถ้าเทียบกับผมนะหรอ.....555555555
เข้าเรื่องกันเลยนะครับ (เนื้อเรื่องอาจบิดเบือนเล็กน้อยนะครับ กันเจ้าตัวมาอ่านเดี๋ยวข้าน้อยจะงานเข้า) ผมขอแทนตัวเธอว่า "A" นะครับ(ไม่อยากให้รู้ เดี๋ยวงานจะเข้ากรุง 55555) ผมรู้จักเอได้เพราะเพื่อนรุ่นพี่ผมคนนึง เอเป็นเพื่อนสนิทกับรู่นพี่ผมครับ ตอนแรกที่ผมเห็นเอผมก็คงจะรู้สึกเหมือนกับผู้ชายทั่วๆไป "คนนี้น่ารักว่ะ" ตามนั้นครับ ตอนนั้นผมก็มองเอเป็นแค่ผู้หญิงที่น่ารักๆคนนึง
ก็ตามประสาผู้ชายอ่ะเนอะ อยากจะรู้จักอยากลองคุยเล่นๆแก้เบื่อ(ตามประสาผู้ชายหรอประสาตรูฟร่ะ - -) เอเป็นคนที่วางตัวเก่งมาก เหมือนกับว่าเธอเป็นคนคุมเกมส์ทุกอย่าง ผู้ชายที่จีบใครไม่เป็นอย่างผมก็เขว่สิครับ เงิบไปพักๆ จนขี้เกียจจีบต่ออ่ะ(อย่างงี้ก็ได้ด้วยหรอ) ผมก็เลยปล่อย ใช้ชีวิตตามวัยรุ่นทั่วไป
ผ่านไปเกือบสองเดือน ผมเห็นเอในfacebook อ่าวรอไรล่ะครับ แอดสิไอชายยย 55555 ที่เหลือก็รอเวลา...คิดไว้แล้วว่าเธอคงไม่รับแน่ๆ (ก็ไปม่อเขาตั้งแต่แรก) บร๊ะเจ๊าาาาา!!! ครึ่งชม.ก็รับแอด "คิดจะเป็นสักรินอย่ารอช้า" ทักเลยครับไม่รอช้า
ผม : เธอๆ ใช่*****ป่ะ??
เอ : อ่อ ไม่ใช่ค่ะ(แมร่งมุกใส่ซะเงิบ)
(อ่าวนี้ตรูคุยกะใครฟร่ะ - -*)
แล้วผมก็พยายามหาเรื่องคุย ถามโน่นถามนี้จนมั่นใจว่าใช่เอจริงๆ (ไม่ใช่เฟสปลอม) เราก็คุยเล่นกันเรื่อยจนขยับความสัมพันธ์จากคนที่รู้จักกลายมาเป็นเพื่อน จนตอนนี้เอก็กลายเป็นเพื่อนสนิทของผม(แต่ไม่รู้ว่ามันจะนับผมเป็นเพื่อนสนิทรึเปล่า - -) เราก็ใช้ชีวิตแบบเพื่อนมาตลอด เล่นกันแซวกันด่ากันไปเที่ยวกันตามประสาเพื่อนเป็นเวลา5เดือนกว่าๆ
จนวันนึง....เอมันเจอกับผู้ชายคนนึงซึ่งเป็นรุ่นพี่ (ขอแทนว่า"B"เด้อขรับ) เอมันดูชอบพี่บีมาก ตอนแรกเราก็เฉยๆนะ แถมเราก็มีแซวสองคนนี้บ้างไรบ้าง.....จนวันนึงเอมันก็ได้คุยกับพี่บีแบบจริงจัง ตอนนั้นเราก็เริ่มรู้สึกแปลกๆล่ะ มันจุกๆ หึงๆเวลาที่คนอื่นเขาแซวเอเรื่องพี่บี อ่าว!!ตรูเป็นอะไรเนี่ย เห้ยยยยย ไม่เอาดิความรู้สึกแบบนี้มันไม่ใช่แล้ว ทำไมเราต้องหึงเวลาที่เขาคุยกัน ทำไมเราต้องรู้สึกหวงด้วย WTF!! ผมก็เลยลองหายตัวไป เพื่อจะถามใจตัวเอง....เป๊ะ!!เลยครับ ผมห่อเหี่ยวอย่างแรงเวลาไม่ได้คุยกับเอ เอาจริงๆผมควรจะชินนะ เพราะก่อนที่พี่บีเข้ามา ก็มีคนมาจีบเอตลอดไม่ขาดสาย แต่ก็อาจจะเป็นเพราะเอไม่เล่นด้วยผมเลยสบาย แต่กับพี่บีมันไม่ใช่แบบนั้นครับ
เอาแล้วไงจุ้ย...ผมก็งี๊ดเป็นหมาเลยครับ กลับมานั่งมองตัวเองว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้ ผมชอบมันหรอ??? บ้าแล้วว เพื่อนนะเพื่อน(พยายามคิดแบบนี้ทั้งคืน) แต่สุดท้ายก็ได้คำตอบ ครับ...ผมชอบมัน เพราะไรก็ไม่รู้แหละ อยู่ดีๆก็ชอบซะงั้น ความรักมันไม่มีเหตุผลจริงๆ อ่าว แล้วทีนี้ทำไงล่ะ??? ก็มาทางเพื่อนแล้วอ่ะ จะเดินกลับไปหรอ?? จะเดินไปข้างหน้าเหรอ?? พี่บีก็ดีกว่าเราทุกอย่าง หน้าตา ความสามารถ โปรไฟล์(ไอหมอนี้มันperfect manเปล่าฟ่ะ!!)
ก็เลยอยากถามเทพเจ้าpantipว่า หม่อมควรทำเช่นใดครับ
ปล.ตอนนี้ผมพยายามเดินไปข้างหน้า ไว้มีอะไรคืบหน้าจะมาเล่าสู่กันฟังครับ
เพราะเราเป็น เพื่อนสนิทใช่ไหม??
ครับ ผมตกหลุมรักเพื่อนสนิทต่างเพศคนนึง สำหรับผมแล้วเราสนิทกันครับ ถึงแม้ว่าเราจะรู้จักกันไม่ถึงปีก็เถอะ แต่ผมก็รู้สึกเหมือนกับว่าเรารู้จักกันมานาน
เหตุการณ์นี้ทำให้ผมรู้ได้เลยว่า ความรักมันจะมาโดยที่ไม่บอกกันล่วงหน้า อยู่จะมาก็มาอยู่จะทำให้เราเจ็บก็ทำ....ผมรู้จักกับเธอคนนี้มาเกือบหนึ่งปีแล้วครับ
เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารัก เป็นคนที่เก่ง มีความรับผิดชอบ(น่ารักด้วย55555) หลายๆคนรู้จัก เพราะเธอเป็นที่รู้จักในหมู่มาก ถ้าเทียบกับผมนะหรอ.....555555555
เข้าเรื่องกันเลยนะครับ (เนื้อเรื่องอาจบิดเบือนเล็กน้อยนะครับ กันเจ้าตัวมาอ่านเดี๋ยวข้าน้อยจะงานเข้า) ผมขอแทนตัวเธอว่า "A" นะครับ(ไม่อยากให้รู้ เดี๋ยวงานจะเข้ากรุง 55555) ผมรู้จักเอได้เพราะเพื่อนรุ่นพี่ผมคนนึง เอเป็นเพื่อนสนิทกับรู่นพี่ผมครับ ตอนแรกที่ผมเห็นเอผมก็คงจะรู้สึกเหมือนกับผู้ชายทั่วๆไป "คนนี้น่ารักว่ะ" ตามนั้นครับ ตอนนั้นผมก็มองเอเป็นแค่ผู้หญิงที่น่ารักๆคนนึง
ก็ตามประสาผู้ชายอ่ะเนอะ อยากจะรู้จักอยากลองคุยเล่นๆแก้เบื่อ(ตามประสาผู้ชายหรอประสาตรูฟร่ะ - -) เอเป็นคนที่วางตัวเก่งมาก เหมือนกับว่าเธอเป็นคนคุมเกมส์ทุกอย่าง ผู้ชายที่จีบใครไม่เป็นอย่างผมก็เขว่สิครับ เงิบไปพักๆ จนขี้เกียจจีบต่ออ่ะ(อย่างงี้ก็ได้ด้วยหรอ) ผมก็เลยปล่อย ใช้ชีวิตตามวัยรุ่นทั่วไป
ผ่านไปเกือบสองเดือน ผมเห็นเอในfacebook อ่าวรอไรล่ะครับ แอดสิไอชายยย 55555 ที่เหลือก็รอเวลา...คิดไว้แล้วว่าเธอคงไม่รับแน่ๆ (ก็ไปม่อเขาตั้งแต่แรก) บร๊ะเจ๊าาาาา!!! ครึ่งชม.ก็รับแอด "คิดจะเป็นสักรินอย่ารอช้า" ทักเลยครับไม่รอช้า
ผม : เธอๆ ใช่*****ป่ะ??
เอ : อ่อ ไม่ใช่ค่ะ(แมร่งมุกใส่ซะเงิบ)
(อ่าวนี้ตรูคุยกะใครฟร่ะ - -*)
แล้วผมก็พยายามหาเรื่องคุย ถามโน่นถามนี้จนมั่นใจว่าใช่เอจริงๆ (ไม่ใช่เฟสปลอม) เราก็คุยเล่นกันเรื่อยจนขยับความสัมพันธ์จากคนที่รู้จักกลายมาเป็นเพื่อน จนตอนนี้เอก็กลายเป็นเพื่อนสนิทของผม(แต่ไม่รู้ว่ามันจะนับผมเป็นเพื่อนสนิทรึเปล่า - -) เราก็ใช้ชีวิตแบบเพื่อนมาตลอด เล่นกันแซวกันด่ากันไปเที่ยวกันตามประสาเพื่อนเป็นเวลา5เดือนกว่าๆ
จนวันนึง....เอมันเจอกับผู้ชายคนนึงซึ่งเป็นรุ่นพี่ (ขอแทนว่า"B"เด้อขรับ) เอมันดูชอบพี่บีมาก ตอนแรกเราก็เฉยๆนะ แถมเราก็มีแซวสองคนนี้บ้างไรบ้าง.....จนวันนึงเอมันก็ได้คุยกับพี่บีแบบจริงจัง ตอนนั้นเราก็เริ่มรู้สึกแปลกๆล่ะ มันจุกๆ หึงๆเวลาที่คนอื่นเขาแซวเอเรื่องพี่บี อ่าว!!ตรูเป็นอะไรเนี่ย เห้ยยยยย ไม่เอาดิความรู้สึกแบบนี้มันไม่ใช่แล้ว ทำไมเราต้องหึงเวลาที่เขาคุยกัน ทำไมเราต้องรู้สึกหวงด้วย WTF!! ผมก็เลยลองหายตัวไป เพื่อจะถามใจตัวเอง....เป๊ะ!!เลยครับ ผมห่อเหี่ยวอย่างแรงเวลาไม่ได้คุยกับเอ เอาจริงๆผมควรจะชินนะ เพราะก่อนที่พี่บีเข้ามา ก็มีคนมาจีบเอตลอดไม่ขาดสาย แต่ก็อาจจะเป็นเพราะเอไม่เล่นด้วยผมเลยสบาย แต่กับพี่บีมันไม่ใช่แบบนั้นครับ
เอาแล้วไงจุ้ย...ผมก็งี๊ดเป็นหมาเลยครับ กลับมานั่งมองตัวเองว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้ ผมชอบมันหรอ??? บ้าแล้วว เพื่อนนะเพื่อน(พยายามคิดแบบนี้ทั้งคืน) แต่สุดท้ายก็ได้คำตอบ ครับ...ผมชอบมัน เพราะไรก็ไม่รู้แหละ อยู่ดีๆก็ชอบซะงั้น ความรักมันไม่มีเหตุผลจริงๆ อ่าว แล้วทีนี้ทำไงล่ะ??? ก็มาทางเพื่อนแล้วอ่ะ จะเดินกลับไปหรอ?? จะเดินไปข้างหน้าเหรอ?? พี่บีก็ดีกว่าเราทุกอย่าง หน้าตา ความสามารถ โปรไฟล์(ไอหมอนี้มันperfect manเปล่าฟ่ะ!!)
ก็เลยอยากถามเทพเจ้าpantipว่า หม่อมควรทำเช่นใดครับ
ปล.ตอนนี้ผมพยายามเดินไปข้างหน้า ไว้มีอะไรคืบหน้าจะมาเล่าสู่กันฟังครับ