Section 2 Mommy
"สิงโต เค้ามีอะไรจะบอก" จัสมินพูดแบบดีใจพร้อมที่ตรวจครรภ์ในมือ
"อะไร?" ขณะที่มือกำลังถือจอยเล่นเกมส์อยู่
"พูดมาสิ กำลังเล่นเกมส์ โว๊ะ เห็นไม๊ ตายเลย" "มีไรว่ามา"
"เออ มองหน้ากูสิ วันๆ
-กับเล่นเกมแล้วก็ปี้กูเนี่ย" จัสมินพูดแบบอารมณ์เสียเพราะสิงโตมัวแต่เล่นเกมส์
"โอ่ๆๆๆ เค้าขอโทษ เตงมีไรเหรอ ไหนๆ มานั่งนี่มา" พลางตบที่นอนเบาๆ
"เค้าท้อง" พร้อมกับยื่นที่ตรวจครรภ์ให้
"เชี่ยแล้ววววว" สิงโตอุทานตัวโยนพร้อมสะบัดที่ตรวจครรภ์ลงพื้น
"ไม่ดีใจเหรอ เตงจะเป็นพ่อคนแล้วนะ เค้าจะได้เป็นแม่ไง รู้ป่ะ เค้าเตรียมตั้งชื่อไว้เลยน้าาา ลูกผู้หญิงให้ชื่อน้องทราย ดาริกา ถ้าเป็นผู้ชายให้ชื่อน้องป๊อบ สุกมล เตงว่าไงอ่ะ"
"เตงจะบ้าเหรอ เราเรียนอยู่นะเว้ย ปี 2 เองนะ เตงรู้ป่าวว่าถ้าที่บ้านเค้ารู้ เตี่ยกับม้าจะว่ายังไง" สิงโตเริ่มมีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด
"แต่เค้าว่า ถ้ามะเค้ารู้ มะไม่ให้เอาออกหรอก พระเจ้าประทานริสกีมาให้แล้ว เตงไม่รู้อะไร" จัสมินสาวมุสลิมกล่าว
"ไม่เอาอ่ะมิน เค้ายังไม่พร้อมอ่ะ เอาออกเหอะ ไว้เรียนจบแล้วเราค่อยมาคุยเรื่องครอบครัวกันดีกว่านะ เค้าไม่พร้อมจริงๆ เตี่ยเอาตายแน่ เชื่อเค้าดิ" สิงโตเขย่าแขนจัสมินเพื่อเปลี่ยนใจเธอให้เอาเด็กออก
"แต่มันบาปนะเตง ศาสนาพุทธก็บาป อิสลามก็บาปนะ แล้วเค้าก็ไม่รุถ้าเอาออกต้องทำยังไงด้วย เค้ากลัว เตงเป็นผู้ชาย เตงไม่เข้าใจหรอก"
"เข้าใจดิ เตงไปกับเค้า เดี๋ยวเค้าไปถามเพื่อนคนที่มันเคยพาเมียมันไปทำ แล้วเราไปกัน เคป่ะ" สิงโตพูดให้กำลังใจ
"เตงไปหาข้อมูลมาก่อนแล้วกันแล้วค่อยมาปรึกษากันว่าจะเอาไง" จัสมินเริ่มคล้อยตามสิงโตเพราะคิดว่าคงไม่ดีแน่ถ้าตัวเองต้องดรอปเรียนปี 2 ไว้เพื่อคลอดลูก แล้วอนาคตเธอก็ดับลง
ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง "เห้ยไอ้โต้ง โร้จักโรงบาลที่ทำแท้งบ้างม้ายยย กูเห้นเคยพาเมียไปทำ บอกกูมั่งแล เครียดแท้หลาว" สิงโตพูดสำเนียงใต้กับเพื่อนคนที่เคยพาแฟนไปทำแท้งที่คลินิคเถื่อนแห่งหนึ่งแถวสุขุมวิท
"ทำไม ทำจัสมินท้องเหรอเกลอ กูก็เครียดตอนเมียกูท้อง สัด ตอนพาไปกูนี่สั่นไปทั้งตัว กลัว
" "ถ้าจะทำ กูบอกเลยนะ เด็กมันจะตามไปพรื้อ" โต้งพูดพลางเอามือลูบแขนที่ขนลุกอยู่
"ไม่พรื้อล้าว กูม่ายอยากให้เตี่ยกับม้าฆ่ากู อนาคตกูวิศวกรเลยนะเว้ย" "ความหวังของครอบครัวกูเลยนะ" สิงโตพูดพร้อมความกังวลในใจ
โต้งฉีกกระดาษจากสมุดแลกเชอร์ออกมาพร้อมเขียนชื่อคลินิคพร้อมที่อยู่ให้ พับเป็นชิ้นเล็กแล้วยัดใส่มือสิงโตแบบอารมณ์เสีย
"กูทำผิดมาครั้งนึง ยังมาให้กูทำผิดครั้งที่สองอีก สัด"
"ขอบใจเว้ยเพื่อน ครั้งนี้ถือว่ากูเป็นหนี้ มีโอกาสกูใช้หนี้ให้" สิงโตพูดติดตลกตามประสาคนอัธยาศัยดี
วันเสาร์ต่อมา จัสมินและสิงโตไม่มีเรียน จึงนัดกันไปที่คลินิคตามที่โต้งบอก
"เตง เค้ากลัวอ่ะ
ตกเลือดมาถึงตายเลยนะเว้ย"
"อยู่ในมือหมอ ไม่มีไรหรอกน่า เชื่อเค้าดิ"
"หมายเลข 13 เชิญเค้าน์เตอร์พยาบาลค่ะ" พยาบาลอ้วนอายุประมาณ 45 ปีเรียกคนไข้พร้อมอ่านเอกสารที่จัสมินเขียนลงทะเบียนไว้ตอนก่อนขึ้นมาที่ชั้น 2
"ท้องกี่เดือนแล้ว?" เธอถามแบบไม่ใยดี
"น่าจะ 2 -3 เดือนค่ะ" จัสมินตอบแบบไม่แน่ใจ
"เมนส์มาครั้งสุดท้ายเมื่อไรล่ะก็นับสิ โอ้ยยยย เวลาเอากันก็สักแต่ว่าเอา พอท้องก็มาเอาออก ทำยังกับว่าเล่นขายของ อีเด็กสมัยนี้" ป้าพยาบาลพูดเสียงดังกระทบคนไข้ที่นั่งรอทำแท้งอยู่จำนวนหนึ่ง
"เอ้า เขียนตามที่กระดาษเขียนไว้นะ พร้อมกับยื่นกระดาษแข็งเขียนข้อความว่า "ข้าพเจ้าขอยืนยันว่ามีอาการตกเลือดจริง" จัสมินเขียนไปพลางน้ำตาไหลเพราะใจหนึ่งก็กลัว อีกใจหนึ่งก็สงสารลูก
เขียนเสร็จก็มานั่งรอเรียกชื่อหน้าห้องตรวจ อัลตร้าซาวน์ นักรังสีวิทยานำเจลมาทาบนท้องของจัสมินและเอาโพรบมาถูไปมาที่หน้าท้องของเธอ ทำการคำนวณขนาดของตัวอ่อนในท้อง แล้วพูดว่า "เด็กได้ 9 สัปดาห์นะคะ จะเอาออกจริงๆเหรอ"
"ค่ะ หนูไม่พร้อมจริงๆ ถ้าเป็นไปได้ หนูพร้อมกว่านี้ขอให้เขากลับมาเกิดเป็นลูกหนูอีกค่ะ" พูดไปน้ำตาก็ไหลอออกมา เจ้าหน้าที่จึงเช็ดเจลออกจากหน้าท้องแล้วให้ทิชชู่เธออีกสองแผ่นซับน้ำตา
เหลือผู้หญิงอีก 2 คนก่อนถึงคิวจัสมิน มือเธอเริ่มเย็น ตัวเริ่มสั่น จับมือสิงโตไว้แน่น สิงโตปลอบใจว่า "ไม่เป็นไรนะเตง เค้าอยู่นี่ เตงนั่งนี่ก่อนนะ เค้าขอดูดบุหรี่ข้างล่างแป๊บนึง เดี๋ยวรีบขึ้นมา" พูดจบก็เอามือจัสมินออกแล้วเดินจากไป ลงบันไดไปข้างล่าง จุดบุหรี่สูบอย่างเคร่งเครียด
"คิวที่ 13 เชิญค่ะ" พยาบาลที่ใส่มาสก์ปิดปากขานหมายเลข
"ชื่ออะไรคะ?" พยาบาลทวนสอบชื่อ
"จัสมิน บินดอและห์ ค่ะ" เธอตอบ
"ขึ้นขาหยั่งเลยค่ะ" พยาบาลไม่รอช้าเพราะยังมีคนไข้รออยู่ด้านนอกอีก 6 คน
หมอผู้ชายเดินเข้ามาในห้อง นั่งลงตรงเก้าอี้กลมหว่างกลางขาหยั่งที่มีจัสมินนอนอยู่บนนั้น เปิดเครื่องมือปั่นเป็นแท่งยาว พลางพูดว่า "ไม่ต้องเกร็งนะ ปล่อยตัวตามสบาย หมอจะใช้เวลาประมาณ 5 นาที ก็เสร็จแล้ว" หลังจากจบคำหมอ เครื่องมือก็ถูกใส่เข้าไปในช่องคลอด เสียงใบมีดปั่นชิ้นเนื้อในท้องน้อยเหมือนเครื่องปั่นน้ำผลไม้ หมอกดท้องซ้าย ขวา และแยงเครื่องมือนั้นไปมา เลือดเริ่มไหลลงมา ก้อนเนื้อไหลหลุดออกมาเป็นเยื่อๆอยู่ในชามรูปไตนั้น
โอ้! เด็กน้อยผู้ไม่รู้เดียงสา ผู้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอนั้นเพศอะไร ต้องตายเพราะความรักสนุกของพ่อแม่ที่ไม่รู้จักวิธีป้องกันตัวเอง กรรมอะไรของเธอ ไม่เป็นไร อย่างน้อยเธอก็ได้กลับไปสู่อ้อมอกของพระเจ้า เป็นมลัยอิกะห์คอยช่วยงานพระองค์อยู่ในสวนสวรรค์นะ
จัสมินถูกพยุงออกมาจากห้องทำแท้งโดยพยาบาลมาที่ห้องพักฟื้น เธอนอนร้องไห้เพราะความเจ็บปวด เลือดไหลออกมาล้นผ้าอนามัยที่พยาบาลเป็นคนใส่ให้ จนเลอะที่นอน ไหลออกมาๆ จนหน้าเธอซีด เป็นลมในที่สุดเพราะเสียเลือดมาก พยาบาลมาเห็น จึงเรียกหมอมาดูและทำการช่วยเหลือโดยด่วน ป้าพยาบาลคนที่เรียกเธอตอนแรก ประกาศหาญาติ "ญาตินางสาวจัสมิน บินดอและห์ เชิญเคาน์เตอร์พยาบาลด้วยค่ะ". แต่ไร้วี่แววสิงโต หรือญาติเธอคนใดที่มาด้วย...
ที่คอนโด สิงโตกำลังเก็บเสื้อผ้าและของมีค่าเตรียมกลับหาดใหญ่บ้านเกิดเพื่อหนีหน้าจัสมินไป "จัสมิน เค้าขอโทษ เตงไม่รู้หรอกว่าเค้าเครียดแค่ไหนที่เค้าอยู่กับเตงที่นั่น เค้าหนีมานี่เพราะเค้าทนเห็นเตงในสภาพนั้นไม่ได้จริงๆ เค้าไม่พร้อมที่จะเป็นพ่อ หรือรับผิดชอบชีวิตใครได้ตอนนี้ เค้าขอโทษ" หลังจากเก็บข้าวของเสร็จเขาก็ล็อกประตู ลงมาชั้นล่างแล้วเรียกมอเตอร์ไซค์รับจ้างไปส่งที่ป้ายรถเมลล์อย่างเร็ว
จัสมินฟื้นแล้ว หลังจากที่นอนอยู่ที่รพ. 1คืน ให้เลือดไป 1 ถุง เธอตื่นขึ้นมา ถามหาสิงโตกับพยาบาล แต่ไร้ซึ่งคำตอบใดๆ "ไม่มีใครมาเยี่ยมเลยค่ะ ชั้นก็เห็นคุณนอนอยู่นี่คนเดียวตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว" แล้วพยาบาลก็เดินจากไปหลังปรับสายน้ำเกลือเสร็จ
จัสมินนอนร้องไห้เสียใจกับการสูญเสียทั้งแฟนและลูก
...........จบตอน..........
ปล. ชื่อตัวละคร และโรงพยาบาลที่ปรากฏ เป็นเรื่องสมมุติขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน......
Section 7 (7 ตอนสยองขวัญ) ตอนที่ 2/7
"สิงโต เค้ามีอะไรจะบอก" จัสมินพูดแบบดีใจพร้อมที่ตรวจครรภ์ในมือ
"อะไร?" ขณะที่มือกำลังถือจอยเล่นเกมส์อยู่
"พูดมาสิ กำลังเล่นเกมส์ โว๊ะ เห็นไม๊ ตายเลย" "มีไรว่ามา"
"เออ มองหน้ากูสิ วันๆ
"โอ่ๆๆๆ เค้าขอโทษ เตงมีไรเหรอ ไหนๆ มานั่งนี่มา" พลางตบที่นอนเบาๆ
"เค้าท้อง" พร้อมกับยื่นที่ตรวจครรภ์ให้
"เชี่ยแล้ววววว" สิงโตอุทานตัวโยนพร้อมสะบัดที่ตรวจครรภ์ลงพื้น
"ไม่ดีใจเหรอ เตงจะเป็นพ่อคนแล้วนะ เค้าจะได้เป็นแม่ไง รู้ป่ะ เค้าเตรียมตั้งชื่อไว้เลยน้าาา ลูกผู้หญิงให้ชื่อน้องทราย ดาริกา ถ้าเป็นผู้ชายให้ชื่อน้องป๊อบ สุกมล เตงว่าไงอ่ะ"
"เตงจะบ้าเหรอ เราเรียนอยู่นะเว้ย ปี 2 เองนะ เตงรู้ป่าวว่าถ้าที่บ้านเค้ารู้ เตี่ยกับม้าจะว่ายังไง" สิงโตเริ่มมีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด
"แต่เค้าว่า ถ้ามะเค้ารู้ มะไม่ให้เอาออกหรอก พระเจ้าประทานริสกีมาให้แล้ว เตงไม่รู้อะไร" จัสมินสาวมุสลิมกล่าว
"ไม่เอาอ่ะมิน เค้ายังไม่พร้อมอ่ะ เอาออกเหอะ ไว้เรียนจบแล้วเราค่อยมาคุยเรื่องครอบครัวกันดีกว่านะ เค้าไม่พร้อมจริงๆ เตี่ยเอาตายแน่ เชื่อเค้าดิ" สิงโตเขย่าแขนจัสมินเพื่อเปลี่ยนใจเธอให้เอาเด็กออก
"แต่มันบาปนะเตง ศาสนาพุทธก็บาป อิสลามก็บาปนะ แล้วเค้าก็ไม่รุถ้าเอาออกต้องทำยังไงด้วย เค้ากลัว เตงเป็นผู้ชาย เตงไม่เข้าใจหรอก"
"เข้าใจดิ เตงไปกับเค้า เดี๋ยวเค้าไปถามเพื่อนคนที่มันเคยพาเมียมันไปทำ แล้วเราไปกัน เคป่ะ" สิงโตพูดให้กำลังใจ
"เตงไปหาข้อมูลมาก่อนแล้วกันแล้วค่อยมาปรึกษากันว่าจะเอาไง" จัสมินเริ่มคล้อยตามสิงโตเพราะคิดว่าคงไม่ดีแน่ถ้าตัวเองต้องดรอปเรียนปี 2 ไว้เพื่อคลอดลูก แล้วอนาคตเธอก็ดับลง
ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง "เห้ยไอ้โต้ง โร้จักโรงบาลที่ทำแท้งบ้างม้ายยย กูเห้นเคยพาเมียไปทำ บอกกูมั่งแล เครียดแท้หลาว" สิงโตพูดสำเนียงใต้กับเพื่อนคนที่เคยพาแฟนไปทำแท้งที่คลินิคเถื่อนแห่งหนึ่งแถวสุขุมวิท
"ทำไม ทำจัสมินท้องเหรอเกลอ กูก็เครียดตอนเมียกูท้อง สัด ตอนพาไปกูนี่สั่นไปทั้งตัว กลัว
"ไม่พรื้อล้าว กูม่ายอยากให้เตี่ยกับม้าฆ่ากู อนาคตกูวิศวกรเลยนะเว้ย" "ความหวังของครอบครัวกูเลยนะ" สิงโตพูดพร้อมความกังวลในใจ
โต้งฉีกกระดาษจากสมุดแลกเชอร์ออกมาพร้อมเขียนชื่อคลินิคพร้อมที่อยู่ให้ พับเป็นชิ้นเล็กแล้วยัดใส่มือสิงโตแบบอารมณ์เสีย
"กูทำผิดมาครั้งนึง ยังมาให้กูทำผิดครั้งที่สองอีก สัด"
"ขอบใจเว้ยเพื่อน ครั้งนี้ถือว่ากูเป็นหนี้ มีโอกาสกูใช้หนี้ให้" สิงโตพูดติดตลกตามประสาคนอัธยาศัยดี
วันเสาร์ต่อมา จัสมินและสิงโตไม่มีเรียน จึงนัดกันไปที่คลินิคตามที่โต้งบอก
"เตง เค้ากลัวอ่ะ
"อยู่ในมือหมอ ไม่มีไรหรอกน่า เชื่อเค้าดิ"
"หมายเลข 13 เชิญเค้าน์เตอร์พยาบาลค่ะ" พยาบาลอ้วนอายุประมาณ 45 ปีเรียกคนไข้พร้อมอ่านเอกสารที่จัสมินเขียนลงทะเบียนไว้ตอนก่อนขึ้นมาที่ชั้น 2
"ท้องกี่เดือนแล้ว?" เธอถามแบบไม่ใยดี
"น่าจะ 2 -3 เดือนค่ะ" จัสมินตอบแบบไม่แน่ใจ
"เมนส์มาครั้งสุดท้ายเมื่อไรล่ะก็นับสิ โอ้ยยยย เวลาเอากันก็สักแต่ว่าเอา พอท้องก็มาเอาออก ทำยังกับว่าเล่นขายของ อีเด็กสมัยนี้" ป้าพยาบาลพูดเสียงดังกระทบคนไข้ที่นั่งรอทำแท้งอยู่จำนวนหนึ่ง
"เอ้า เขียนตามที่กระดาษเขียนไว้นะ พร้อมกับยื่นกระดาษแข็งเขียนข้อความว่า "ข้าพเจ้าขอยืนยันว่ามีอาการตกเลือดจริง" จัสมินเขียนไปพลางน้ำตาไหลเพราะใจหนึ่งก็กลัว อีกใจหนึ่งก็สงสารลูก
เขียนเสร็จก็มานั่งรอเรียกชื่อหน้าห้องตรวจ อัลตร้าซาวน์ นักรังสีวิทยานำเจลมาทาบนท้องของจัสมินและเอาโพรบมาถูไปมาที่หน้าท้องของเธอ ทำการคำนวณขนาดของตัวอ่อนในท้อง แล้วพูดว่า "เด็กได้ 9 สัปดาห์นะคะ จะเอาออกจริงๆเหรอ"
"ค่ะ หนูไม่พร้อมจริงๆ ถ้าเป็นไปได้ หนูพร้อมกว่านี้ขอให้เขากลับมาเกิดเป็นลูกหนูอีกค่ะ" พูดไปน้ำตาก็ไหลอออกมา เจ้าหน้าที่จึงเช็ดเจลออกจากหน้าท้องแล้วให้ทิชชู่เธออีกสองแผ่นซับน้ำตา
เหลือผู้หญิงอีก 2 คนก่อนถึงคิวจัสมิน มือเธอเริ่มเย็น ตัวเริ่มสั่น จับมือสิงโตไว้แน่น สิงโตปลอบใจว่า "ไม่เป็นไรนะเตง เค้าอยู่นี่ เตงนั่งนี่ก่อนนะ เค้าขอดูดบุหรี่ข้างล่างแป๊บนึง เดี๋ยวรีบขึ้นมา" พูดจบก็เอามือจัสมินออกแล้วเดินจากไป ลงบันไดไปข้างล่าง จุดบุหรี่สูบอย่างเคร่งเครียด
"คิวที่ 13 เชิญค่ะ" พยาบาลที่ใส่มาสก์ปิดปากขานหมายเลข
"ชื่ออะไรคะ?" พยาบาลทวนสอบชื่อ
"จัสมิน บินดอและห์ ค่ะ" เธอตอบ
"ขึ้นขาหยั่งเลยค่ะ" พยาบาลไม่รอช้าเพราะยังมีคนไข้รออยู่ด้านนอกอีก 6 คน
หมอผู้ชายเดินเข้ามาในห้อง นั่งลงตรงเก้าอี้กลมหว่างกลางขาหยั่งที่มีจัสมินนอนอยู่บนนั้น เปิดเครื่องมือปั่นเป็นแท่งยาว พลางพูดว่า "ไม่ต้องเกร็งนะ ปล่อยตัวตามสบาย หมอจะใช้เวลาประมาณ 5 นาที ก็เสร็จแล้ว" หลังจากจบคำหมอ เครื่องมือก็ถูกใส่เข้าไปในช่องคลอด เสียงใบมีดปั่นชิ้นเนื้อในท้องน้อยเหมือนเครื่องปั่นน้ำผลไม้ หมอกดท้องซ้าย ขวา และแยงเครื่องมือนั้นไปมา เลือดเริ่มไหลลงมา ก้อนเนื้อไหลหลุดออกมาเป็นเยื่อๆอยู่ในชามรูปไตนั้น
โอ้! เด็กน้อยผู้ไม่รู้เดียงสา ผู้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอนั้นเพศอะไร ต้องตายเพราะความรักสนุกของพ่อแม่ที่ไม่รู้จักวิธีป้องกันตัวเอง กรรมอะไรของเธอ ไม่เป็นไร อย่างน้อยเธอก็ได้กลับไปสู่อ้อมอกของพระเจ้า เป็นมลัยอิกะห์คอยช่วยงานพระองค์อยู่ในสวนสวรรค์นะ
จัสมินถูกพยุงออกมาจากห้องทำแท้งโดยพยาบาลมาที่ห้องพักฟื้น เธอนอนร้องไห้เพราะความเจ็บปวด เลือดไหลออกมาล้นผ้าอนามัยที่พยาบาลเป็นคนใส่ให้ จนเลอะที่นอน ไหลออกมาๆ จนหน้าเธอซีด เป็นลมในที่สุดเพราะเสียเลือดมาก พยาบาลมาเห็น จึงเรียกหมอมาดูและทำการช่วยเหลือโดยด่วน ป้าพยาบาลคนที่เรียกเธอตอนแรก ประกาศหาญาติ "ญาตินางสาวจัสมิน บินดอและห์ เชิญเคาน์เตอร์พยาบาลด้วยค่ะ". แต่ไร้วี่แววสิงโต หรือญาติเธอคนใดที่มาด้วย...
ที่คอนโด สิงโตกำลังเก็บเสื้อผ้าและของมีค่าเตรียมกลับหาดใหญ่บ้านเกิดเพื่อหนีหน้าจัสมินไป "จัสมิน เค้าขอโทษ เตงไม่รู้หรอกว่าเค้าเครียดแค่ไหนที่เค้าอยู่กับเตงที่นั่น เค้าหนีมานี่เพราะเค้าทนเห็นเตงในสภาพนั้นไม่ได้จริงๆ เค้าไม่พร้อมที่จะเป็นพ่อ หรือรับผิดชอบชีวิตใครได้ตอนนี้ เค้าขอโทษ" หลังจากเก็บข้าวของเสร็จเขาก็ล็อกประตู ลงมาชั้นล่างแล้วเรียกมอเตอร์ไซค์รับจ้างไปส่งที่ป้ายรถเมลล์อย่างเร็ว
จัสมินฟื้นแล้ว หลังจากที่นอนอยู่ที่รพ. 1คืน ให้เลือดไป 1 ถุง เธอตื่นขึ้นมา ถามหาสิงโตกับพยาบาล แต่ไร้ซึ่งคำตอบใดๆ "ไม่มีใครมาเยี่ยมเลยค่ะ ชั้นก็เห็นคุณนอนอยู่นี่คนเดียวตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว" แล้วพยาบาลก็เดินจากไปหลังปรับสายน้ำเกลือเสร็จ
จัสมินนอนร้องไห้เสียใจกับการสูญเสียทั้งแฟนและลูก
...........จบตอน..........
ปล. ชื่อตัวละคร และโรงพยาบาลที่ปรากฏ เป็นเรื่องสมมุติขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน......