Section 3 "Singto"
"ป๊า ม้า หวัดดี" สิงโตทักทายพ่อและแม่หลังจากลงรถรับจ้างจากท่ารถหาดใหญ่มาที่บ้าน
"ลื้อกินข้าวมารึยัง อั๊วมีจับฉ่าย กับกุนเชียงอยู่ในครัวแหน่ะ" แม่พูดขณะเย็บผ้าปูที่นอนที่ขาดปลาย จากการใช้มาหลายปี
บ้านของสิงโตเป็นร้านขายเครื่องมือก่อสร้างชื่อดังในหาดใหญ่ มีฐานะร่ำรวยแต่ก็ยังใช้ชีวิตอย่างตระหนี่ เพราะพ่อของสิงโตเป็นคนจีนจากแผ่นดินใหญ่ โล้สำเภามาเป็นกรรมกรก่อสร้าง ก่อนจะสร้างครอบครัว เก็บหอมรอมริบมาจนมีวันนี้ จึงทราบดีว่าความจนมันน่ากลัวขนาดไหน
ทำให้ครอบครัวนี้มีลูกชายเพียงคนเดียว เพราะไม่อยากต้องใช้เงินจำนวนมากในการส่งเสียให้เติบใหญ่ ความหวังทั้งหมดจึงอยู่กับกับสิงโตเพียงคนเดียว ให้เรียนวิศวกรรม เพื่อจบมาจะได้บริหารร้านต่อ
หลังจากสิงโตกินข้าวเสร็จแล้วก็เดินมานั่งข้างๆแม่ซึ่งตอนนี้พับผ้าปูที่นอนที่ปะชุนเสร็จเรียบร้อยแล้ว
"ม้า หนูถามอะไรหน่อยสิ ม้าเคยทำแท้งไม๊" สีหน้าสิงโตเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด
"จริงๆก็เคยนะ ป๊าแกเขาไม่อยากมีลูกมาก กลัวจน แล้วเมื่อก่อน ความรู้เรื่องถุงยงถุงยางก็ไม่มี ม๊าก็จำเป็นต้องทำน่ะ มีอะไรเหรอ"
"ม้ารู้สึกผิดไม๊ ในฐานะม้าเป็นแม่"
"อ้าวไอ้นี่ แม่ทุกคน รักลูกตั้งแต่รู้ว่าท้องแล้ว แกรู้ไม๊ ผู้หญิงต้องเสียสละแค่ไหน อุ้มท้องมา 9 เดือน เลี้ยงให้เติบโต แถมโตอย่างเดียวไม่ได้ ต้องเป็นคนดีด้วย แกคิดว่าง่ายเหรอ สำหรับผู้หญิงคนเดียว" แม่พูดพลางเอามือลูบหัวสิงโตขณะที่เขาล้มลงนอนตัก น้ำตาสิงโตเริ่มไหล รู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไป"ม้า หนูขอบคุณม้ากับป๊านะ ที่ให้หนูมีชีวิตรอดมาได้จนโตป่านนี้ แถมดูแลหนูอย่างดีอีก หนูไม่รู้เลยว่าหนูจะเป็นพ่อที่ดีได้ไม๊"สะอื้นไห้พร้องกับกอดแม่แน่น"
"แกมีเรื่องอะไรจะเล่าให้ม้าฟังไม๊ไอ้โต พูดกับแม่ได้นะ ถ้าไปคุยกับป๊า แกไม่คุยด้วยหรอก เครียดเรื่องงานก็จะบ้าแล้ว" แม่ถามด้วยความห่วงใย
"ม้าว่าแกมีเรื่องแน่ๆ ไม่งั้นแกไม่กลับมาหาดใหญ่หรอก จริงไม๊ อ่ะเล่ามา เดี๋ยวม้าต้องไปทำกับข้าวมื้อเย็นให้ป๊าแกอีก"
"ม้า หนูไม่รู้จะพูดยังไงอ่ะ หนูสับสน หนูกลัว หนูไม่รู้จะทำยังไงแล้ว" สิงโตลุกขึ้นนั่งพร้อมจับมือแม่แน่นและเริ่มร้องไห้ฟูมฟาย
"มาห้องม้ามา อยู่นี่เดี๋ยวป๊าเห็น" จูงมือกันเดินขึ้นชั้นสองไปที่ห้องนอนใหญ่ที่อยู่ทางขวามือจากทางขึ้นบันไดมา
"อ่ะหยุดร้อง ตั้งสติดีๆ คิดอะไรได้ พูดออกมาก่อน" แม่พูดอย่างใจเย็น
"หนูทำจัสมินท้องอ่ะม้า แล้วหนูไม่รู้ต้องทำยังไง หนูเลยให้เขาไปทำแท้ง หนูไปถามไอ้โต้ง มันเคยเอาแฟนมันไปทำอ่ะม้า แล้วหนูทนอยู่ไม่ไหว หนูอึดอัดมาก ไม่ได้อยู่ตอนจัสมินเข้าไปทำด้วย หนูหนีออกมา เก็บเสื้อผ้าที่คอนโดแล้วก็มานี่เลย ม้า หนูรู้ว่าหนูผิดนะม้า. หนูขอโทษ แต่หนูรู้ว่าป๊าเอาตายแน่ถ้ารู้ว่าหนูทำผู้หญิงท้อง ม้าก็รู้ หนูจะทำยังไงดีอ่ะม้า ช่วยหนูด้วย" สิงโตเริ่มพรั่งพรูคำพูดที่อัดอั้นในสมองมาตั้งแต่ท่ารถสายใต้ ฟังไม่ค่อยจะได้สรรพ เพราะทั้งน้ำมูก น้ำตา ต่างไหลรวมกันหมด ทำให้เสียงอู้อี้ แต่แม่ก็พอจับใจความสำคัญได้
"แล้วตอนนี้จัสมินอยู่ไหน แกรู้ไม๊" แม่ถามอย่างเป็นห่วง
"หนูไม่รู้อ่ะม้า หนูปิดโทรศัพท์ ไม่รับสายใครเลย หนูกลัวอ่ะม้า จัสมินจะเป็นอะไรไม๊ ม้า"
"ไอ้บ้าาาา ไอ้โต แกนี่มันปอดแหกไม่สมกับชื่อที่ม้าตั้งให้เลยนะ แกรู้ไม๊ มินเขาอาจจะตกเลือดก็ได้ถ้าหมอมันทำไม่ดี หรือดีไม่ดีตอนกลับบ้านเป็นลมล้มพับที่ไหนจะเป็นอันตรายหรือเปล่า แกคิดบ้างไม๊ ไอ้ตุ๊ด". แม่โมโหพลางตีที่ไหล่สิงโตอย่างแรงหลายที
"ม้า โทรหามินให้หนูหน่อยสิ ถามให้หน่อย เขาสบายดีรึเปล่า หนูไม่กล้าโทรไปอ่ะ"
"เห้ย! นี่ปัญหาของใครวะ ม้าไม่ฆ่าแกก็บุญแค่ไหนแล้วนะไอ้โต ม้าเลี้ยงแกมาให้เป็นผู้ชายที่มีความรับผิดชอบนะโว้ย ไม่ใช่มาเป็นลูกแหง่แบบนี้ แกโทรเดี๋ยวนี้เลย เปิดโทรศัพท์แล้วโทรก่อนที่อะไรจะสาย" แม่พูดไปพลางรื้อกระเป๋าสิงโตหาโทรศัพท์ ตื้ดดดดดดด เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น "ฮะ ฮะฮัลโหล จัสมิน จัสมินใช่ไม๊" สิงโตพูดเสียงกระซิบ และยังคงสะอื้นอยู่น้อยๆ
"ฮัลโหล ใครคะ" เสียงแหบพร่าไร้เรี่ยวแรงของปลายสายดังตอบกลับมา
"มิน เค้าเอง สิงโต มินเป็นไงบ้างอ่ะ เค้าขอโทษ เค้าขอโทษจริงๆ เตงเข้าใจเค้าใช่ไม๊ มิน คุยกับเค้าสิ" สิงโตถามแบบเป็นห่วงและอยากรู้อาการของจัสมิน
"ไอ้โต ไอ้หมา แกเป็นคนบอกให้ชั้นไปทำแท้งแล้วแกจะอยู่เป็นเพื่อนชั้น หดหัวอยู่แต่ในกระดอง ชั้นตกเลือด ต้องนอนโรงพยาบาลให้เลือดมาคืนนึง แกรู้บ้างไม๊ แล้วแกอยู่ไหน ชั้นโทรไปแกก็ปิดเครื่อง นี่จะทิ้งกันไปใช่ไม๊ แกทำอย่างนี้กับชั้นได้ยังไง ไอ้
ไอ้สิงโต ฮือๆๆๆ" จัสมินกราดเกรี้ยวใส่สิงโตแบบไม่กลัวเจ็บท้องที่ไปทำแท้งมา
"เค้ามาหาดใหญ่ มาหาม้า จะมาถามว่าเค้าควรทำยังไงต่อไปไง เตงอย่าโกรธเค้าดิ เค้าขอโทษจริงๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้เค้าขึ้นเครื่องกลับเลย เตงอยู่คอนโดแล้วใช่ป่ะ"
"เออ อยู่คอนโด" แล้วเธอก็วางหูไปเพราะปวดท้องยังไม่หาย เลือดยังคงออกจากช่องคลอดเป็นก้อนๆอยู่"
"ม้า มินตกเลือดอ่ะ หนูคงต้องกลับพรุ่งนี้นะ ขอตังค่าเครื่องหน่อยสิ นั่งรถทัวร์มันนานอ่ะ หนูกลัวจะไปไม่ทัน" สิงโตอ้อนเอาเงินแม่เช่นเดิม
เช้าวันรุ่งขึ้น สิงโตขี่มอเตอร์ไซด์ไปที่ตลาดกิมหยงเพื่อหาอาหารเช้ากิน เห็นพระสงฆ์เดินบิณฑบาตอยู่ ใจก็อยากทำบุญให้เด็กที่เขาเพิ่งทำแท้งไป ทันใดนั้น เขาเหลือบไปเห็นเด็กผู้หญิง ิายุประมาณ 3 ปี ยื่นอยู่ใกล้ๆกับพระสงฆ์รูปนั้น ตัวชุ่มไปด้วยเลือด เสื้อผ้าที่เธอใส่ดูมอมแมมเหลือเกิน ขาดกะรุ่งกะริ่ง กางเกงสีครีมยังคงเป็นได้ชัด แต่นั่น เสื้อสีฟ้าหรือสีดำ มันสกปรกซะจนมองไม่เห็นสีที่แท้จริงเอาซะเลย สิงโตขนลุกพรึบ หันหน้าหนีไปกินก๋วยเตี๋ยวที่สั่งมา จนไม่รู้สึกถึงความร้อนของน้ำซุปนั้นเลย หลังกินเสร็จก็เอาเงินวางไว้บนโต๊ะแล้วรีบลุกเดินไปสตาร์ทมอเตอร์ไซด์ออกจากร้านไป
พอถึงบ้าน สิงโตเก็บกระเป๋าเตรียมตัวไปสนามบินให้ทันไฟลท์บ่าย 3 พอลงมาข้างล่าง เด็กหญิงคนเดิมมองมาที่เขา สายตาเบิกโพลง และชี้มือมาที่สิงโต และพูดว่า "พ่อจ๋า พ่อฆ่าหนูทำไม" สิงโตเอามือปิดตาแน่น ร้องโวยวายจนพ่อออกมาดูจากหลังเคาน์เตอร์ "อาสิงโต ลื้อเป็นอาราย ร้องยังกะผีหลอก"
"ไม่มีอะไรอ่ะป๊า หนูไปก่อนนะ เดี๋ยวตกเครื่อง" แล้วสาวเท้าออกไปอย่างรวดเร็ว
ที่สนามบิน สิงโตเชคอินกระเป๋าเรียบร้อยแล้วมานั่งรอเครื่องออกที่ประตูทางออกที่ 3 ของท่าอากาศยานหาดใหญ่ สายตายังคงเลิกลักหาเด็กผู้หญิงที่เห็นในตอนเช้าว่าจะยังตามมาอยู่ไหม
หันกลับมา เด็กน้อยมานั่งอยู่ที่ม้านั่ง ข้างๆตัวสิงโต เขากระโดดโหยง ตื่นกลัว จนวิ่งออกไปเปิดประตูทางออกนั้นแล้ววิ่งลงบันไดไป ขาขวิดกัน สิงโตพลาดตกบันไดลงมาที่ชั้นล่าง หมดสติไปในบัดดล
"หนูแค่จะมาถามพ่อว่าพ่อฆ่าหนูทำไม หนูไม่ได้โกรธอะไร แค่จะมาส่งพ่อไปหาแม่เท่านั้นเอง" ดาริกา หรือทรายมองดูสิงโตจากบันไดขั้นบนสุด
..........จบตอน..........
Section 7 (7 ตอนสยองขวัญ) ตอนที่ 3/7
"ป๊า ม้า หวัดดี" สิงโตทักทายพ่อและแม่หลังจากลงรถรับจ้างจากท่ารถหาดใหญ่มาที่บ้าน
"ลื้อกินข้าวมารึยัง อั๊วมีจับฉ่าย กับกุนเชียงอยู่ในครัวแหน่ะ" แม่พูดขณะเย็บผ้าปูที่นอนที่ขาดปลาย จากการใช้มาหลายปี
บ้านของสิงโตเป็นร้านขายเครื่องมือก่อสร้างชื่อดังในหาดใหญ่ มีฐานะร่ำรวยแต่ก็ยังใช้ชีวิตอย่างตระหนี่ เพราะพ่อของสิงโตเป็นคนจีนจากแผ่นดินใหญ่ โล้สำเภามาเป็นกรรมกรก่อสร้าง ก่อนจะสร้างครอบครัว เก็บหอมรอมริบมาจนมีวันนี้ จึงทราบดีว่าความจนมันน่ากลัวขนาดไหน
ทำให้ครอบครัวนี้มีลูกชายเพียงคนเดียว เพราะไม่อยากต้องใช้เงินจำนวนมากในการส่งเสียให้เติบใหญ่ ความหวังทั้งหมดจึงอยู่กับกับสิงโตเพียงคนเดียว ให้เรียนวิศวกรรม เพื่อจบมาจะได้บริหารร้านต่อ
หลังจากสิงโตกินข้าวเสร็จแล้วก็เดินมานั่งข้างๆแม่ซึ่งตอนนี้พับผ้าปูที่นอนที่ปะชุนเสร็จเรียบร้อยแล้ว
"ม้า หนูถามอะไรหน่อยสิ ม้าเคยทำแท้งไม๊" สีหน้าสิงโตเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด
"จริงๆก็เคยนะ ป๊าแกเขาไม่อยากมีลูกมาก กลัวจน แล้วเมื่อก่อน ความรู้เรื่องถุงยงถุงยางก็ไม่มี ม๊าก็จำเป็นต้องทำน่ะ มีอะไรเหรอ"
"ม้ารู้สึกผิดไม๊ ในฐานะม้าเป็นแม่"
"อ้าวไอ้นี่ แม่ทุกคน รักลูกตั้งแต่รู้ว่าท้องแล้ว แกรู้ไม๊ ผู้หญิงต้องเสียสละแค่ไหน อุ้มท้องมา 9 เดือน เลี้ยงให้เติบโต แถมโตอย่างเดียวไม่ได้ ต้องเป็นคนดีด้วย แกคิดว่าง่ายเหรอ สำหรับผู้หญิงคนเดียว" แม่พูดพลางเอามือลูบหัวสิงโตขณะที่เขาล้มลงนอนตัก น้ำตาสิงโตเริ่มไหล รู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไป"ม้า หนูขอบคุณม้ากับป๊านะ ที่ให้หนูมีชีวิตรอดมาได้จนโตป่านนี้ แถมดูแลหนูอย่างดีอีก หนูไม่รู้เลยว่าหนูจะเป็นพ่อที่ดีได้ไม๊"สะอื้นไห้พร้องกับกอดแม่แน่น"
"แกมีเรื่องอะไรจะเล่าให้ม้าฟังไม๊ไอ้โต พูดกับแม่ได้นะ ถ้าไปคุยกับป๊า แกไม่คุยด้วยหรอก เครียดเรื่องงานก็จะบ้าแล้ว" แม่ถามด้วยความห่วงใย
"ม้าว่าแกมีเรื่องแน่ๆ ไม่งั้นแกไม่กลับมาหาดใหญ่หรอก จริงไม๊ อ่ะเล่ามา เดี๋ยวม้าต้องไปทำกับข้าวมื้อเย็นให้ป๊าแกอีก"
"ม้า หนูไม่รู้จะพูดยังไงอ่ะ หนูสับสน หนูกลัว หนูไม่รู้จะทำยังไงแล้ว" สิงโตลุกขึ้นนั่งพร้อมจับมือแม่แน่นและเริ่มร้องไห้ฟูมฟาย
"มาห้องม้ามา อยู่นี่เดี๋ยวป๊าเห็น" จูงมือกันเดินขึ้นชั้นสองไปที่ห้องนอนใหญ่ที่อยู่ทางขวามือจากทางขึ้นบันไดมา
"อ่ะหยุดร้อง ตั้งสติดีๆ คิดอะไรได้ พูดออกมาก่อน" แม่พูดอย่างใจเย็น
"หนูทำจัสมินท้องอ่ะม้า แล้วหนูไม่รู้ต้องทำยังไง หนูเลยให้เขาไปทำแท้ง หนูไปถามไอ้โต้ง มันเคยเอาแฟนมันไปทำอ่ะม้า แล้วหนูทนอยู่ไม่ไหว หนูอึดอัดมาก ไม่ได้อยู่ตอนจัสมินเข้าไปทำด้วย หนูหนีออกมา เก็บเสื้อผ้าที่คอนโดแล้วก็มานี่เลย ม้า หนูรู้ว่าหนูผิดนะม้า. หนูขอโทษ แต่หนูรู้ว่าป๊าเอาตายแน่ถ้ารู้ว่าหนูทำผู้หญิงท้อง ม้าก็รู้ หนูจะทำยังไงดีอ่ะม้า ช่วยหนูด้วย" สิงโตเริ่มพรั่งพรูคำพูดที่อัดอั้นในสมองมาตั้งแต่ท่ารถสายใต้ ฟังไม่ค่อยจะได้สรรพ เพราะทั้งน้ำมูก น้ำตา ต่างไหลรวมกันหมด ทำให้เสียงอู้อี้ แต่แม่ก็พอจับใจความสำคัญได้
"แล้วตอนนี้จัสมินอยู่ไหน แกรู้ไม๊" แม่ถามอย่างเป็นห่วง
"หนูไม่รู้อ่ะม้า หนูปิดโทรศัพท์ ไม่รับสายใครเลย หนูกลัวอ่ะม้า จัสมินจะเป็นอะไรไม๊ ม้า"
"ไอ้บ้าาาา ไอ้โต แกนี่มันปอดแหกไม่สมกับชื่อที่ม้าตั้งให้เลยนะ แกรู้ไม๊ มินเขาอาจจะตกเลือดก็ได้ถ้าหมอมันทำไม่ดี หรือดีไม่ดีตอนกลับบ้านเป็นลมล้มพับที่ไหนจะเป็นอันตรายหรือเปล่า แกคิดบ้างไม๊ ไอ้ตุ๊ด". แม่โมโหพลางตีที่ไหล่สิงโตอย่างแรงหลายที
"ม้า โทรหามินให้หนูหน่อยสิ ถามให้หน่อย เขาสบายดีรึเปล่า หนูไม่กล้าโทรไปอ่ะ"
"เห้ย! นี่ปัญหาของใครวะ ม้าไม่ฆ่าแกก็บุญแค่ไหนแล้วนะไอ้โต ม้าเลี้ยงแกมาให้เป็นผู้ชายที่มีความรับผิดชอบนะโว้ย ไม่ใช่มาเป็นลูกแหง่แบบนี้ แกโทรเดี๋ยวนี้เลย เปิดโทรศัพท์แล้วโทรก่อนที่อะไรจะสาย" แม่พูดไปพลางรื้อกระเป๋าสิงโตหาโทรศัพท์ ตื้ดดดดดดด เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น "ฮะ ฮะฮัลโหล จัสมิน จัสมินใช่ไม๊" สิงโตพูดเสียงกระซิบ และยังคงสะอื้นอยู่น้อยๆ
"ฮัลโหล ใครคะ" เสียงแหบพร่าไร้เรี่ยวแรงของปลายสายดังตอบกลับมา
"มิน เค้าเอง สิงโต มินเป็นไงบ้างอ่ะ เค้าขอโทษ เค้าขอโทษจริงๆ เตงเข้าใจเค้าใช่ไม๊ มิน คุยกับเค้าสิ" สิงโตถามแบบเป็นห่วงและอยากรู้อาการของจัสมิน
"ไอ้โต ไอ้หมา แกเป็นคนบอกให้ชั้นไปทำแท้งแล้วแกจะอยู่เป็นเพื่อนชั้น หดหัวอยู่แต่ในกระดอง ชั้นตกเลือด ต้องนอนโรงพยาบาลให้เลือดมาคืนนึง แกรู้บ้างไม๊ แล้วแกอยู่ไหน ชั้นโทรไปแกก็ปิดเครื่อง นี่จะทิ้งกันไปใช่ไม๊ แกทำอย่างนี้กับชั้นได้ยังไง ไอ้
"เค้ามาหาดใหญ่ มาหาม้า จะมาถามว่าเค้าควรทำยังไงต่อไปไง เตงอย่าโกรธเค้าดิ เค้าขอโทษจริงๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้เค้าขึ้นเครื่องกลับเลย เตงอยู่คอนโดแล้วใช่ป่ะ"
"เออ อยู่คอนโด" แล้วเธอก็วางหูไปเพราะปวดท้องยังไม่หาย เลือดยังคงออกจากช่องคลอดเป็นก้อนๆอยู่"
"ม้า มินตกเลือดอ่ะ หนูคงต้องกลับพรุ่งนี้นะ ขอตังค่าเครื่องหน่อยสิ นั่งรถทัวร์มันนานอ่ะ หนูกลัวจะไปไม่ทัน" สิงโตอ้อนเอาเงินแม่เช่นเดิม
เช้าวันรุ่งขึ้น สิงโตขี่มอเตอร์ไซด์ไปที่ตลาดกิมหยงเพื่อหาอาหารเช้ากิน เห็นพระสงฆ์เดินบิณฑบาตอยู่ ใจก็อยากทำบุญให้เด็กที่เขาเพิ่งทำแท้งไป ทันใดนั้น เขาเหลือบไปเห็นเด็กผู้หญิง ิายุประมาณ 3 ปี ยื่นอยู่ใกล้ๆกับพระสงฆ์รูปนั้น ตัวชุ่มไปด้วยเลือด เสื้อผ้าที่เธอใส่ดูมอมแมมเหลือเกิน ขาดกะรุ่งกะริ่ง กางเกงสีครีมยังคงเป็นได้ชัด แต่นั่น เสื้อสีฟ้าหรือสีดำ มันสกปรกซะจนมองไม่เห็นสีที่แท้จริงเอาซะเลย สิงโตขนลุกพรึบ หันหน้าหนีไปกินก๋วยเตี๋ยวที่สั่งมา จนไม่รู้สึกถึงความร้อนของน้ำซุปนั้นเลย หลังกินเสร็จก็เอาเงินวางไว้บนโต๊ะแล้วรีบลุกเดินไปสตาร์ทมอเตอร์ไซด์ออกจากร้านไป
พอถึงบ้าน สิงโตเก็บกระเป๋าเตรียมตัวไปสนามบินให้ทันไฟลท์บ่าย 3 พอลงมาข้างล่าง เด็กหญิงคนเดิมมองมาที่เขา สายตาเบิกโพลง และชี้มือมาที่สิงโต และพูดว่า "พ่อจ๋า พ่อฆ่าหนูทำไม" สิงโตเอามือปิดตาแน่น ร้องโวยวายจนพ่อออกมาดูจากหลังเคาน์เตอร์ "อาสิงโต ลื้อเป็นอาราย ร้องยังกะผีหลอก"
"ไม่มีอะไรอ่ะป๊า หนูไปก่อนนะ เดี๋ยวตกเครื่อง" แล้วสาวเท้าออกไปอย่างรวดเร็ว
ที่สนามบิน สิงโตเชคอินกระเป๋าเรียบร้อยแล้วมานั่งรอเครื่องออกที่ประตูทางออกที่ 3 ของท่าอากาศยานหาดใหญ่ สายตายังคงเลิกลักหาเด็กผู้หญิงที่เห็นในตอนเช้าว่าจะยังตามมาอยู่ไหม
หันกลับมา เด็กน้อยมานั่งอยู่ที่ม้านั่ง ข้างๆตัวสิงโต เขากระโดดโหยง ตื่นกลัว จนวิ่งออกไปเปิดประตูทางออกนั้นแล้ววิ่งลงบันไดไป ขาขวิดกัน สิงโตพลาดตกบันไดลงมาที่ชั้นล่าง หมดสติไปในบัดดล
"หนูแค่จะมาถามพ่อว่าพ่อฆ่าหนูทำไม หนูไม่ได้โกรธอะไร แค่จะมาส่งพ่อไปหาแม่เท่านั้นเอง" ดาริกา หรือทรายมองดูสิงโตจากบันไดขั้นบนสุด
..........จบตอน..........