สวัสดีค่ะ นี้เป็นกระทู้เเรกของเรา ซึ่งเป็นคุณแม่ลูกสอง มีคนเเนะนำให้เอาประสบการณ์ของลูกที่อยู่ ม ปลาย มาแชร์บ้าง
ก็เลยตัดสินใจเอาบทความของลูกสาวมาลงให้อ่านดูค่ะ เล่าคร่าวๆก่อนนะคะว่า ลูกสาวคนโตอยู่ม.6คนเล็กอยู่ม.2 เราส่งเสริมเขาเรียนดนตรีทั้งคู่มาตั้งเเต่ 4 ขวบ ลงแข่งตามคำชักชวนของครูแต่ทุกครั้งก็จะถามความสมัครใจของลูกตลอด เเข่งมาเรื่อยๆทั้งพี่ทั้งน้อง ต้องบอกเลยว่าแข่งกับเล่น ไม่เหมือนกันแข่งนี้ต้องทุ่มเทสุดๆ ทั้งครู ทั้งเด็ก และตัวพ่อแม่ จนในที่สุดลูกก็ประสบความสำเร็จไปคว้าเเชมป์อิเลคโทนระดับเอเชียเเปซิฟิกและได้ไปแข่งต่อระดับโลกที่ญี่ปุ่น ซึ่งเป็นช่วงที่อยู่ ม.ปลายพอดี ทำให้เขาต้องแบ่งเวลาให้ได้ทั้งสองอย่าง จนในที่สุดก็ติด วิศวะนานาชาติสองที่ ได้ทุนด้วย(ทุนเพชรพระจอมเกล้า มจธ และทุน SIIT) และเเพทย์ มชโครงการรับตรงเรียนดี และ แพทย์ศิริราช ลองมาฟังลูกเล่าค่ะ ^^
ที่เขาเขียนลงเวปเด็กดีค่ะมี 4 ตอน เอาตอนที่ 1 มาลงก่อนนะคะ
เจ้าของกระทู้เป็นคนเชียงใหม่ค่ะ ^^ เป็นกระทู้แรกที่ลองเขียนดูค่ะตอนนี้ก็ว่างๆค่ะหลังจากผ่านสนามสอบหมดแล้ว55+ ตอนนี้สอบติดทุนของคณะวิศวะ 2 ที่(ทุนเพชรพระจอมเกล้าฯ และ ทุน50%ของ SIIT) คณะแพทย์ มช(รับตรงเรียนดีภาษาอังกฤษ) และคณะแพทย์ศิริราช(รับตรงเพื่อชนบท) โดยส่วนตัวแล้วเราเป็นคนร่าเริงนะ กินเก่ง 55+ ชอบเล่นดนตรีเป็นชีวิตจิตใจ ก็เล่นมาตั้งแต่ 4ขวบเล่นมาเรื่อยๆจนติดเป็นนิสัยไปแล้ว55+ ชีวิต ม.ปลายของเรา ก็คล้ายๆเด็กทั่วไป เรียนด้วยทำกิจกรรมด้วย จะเล่าชีวิตแบบคร่าวๆให้ฟังนะ
เริ่มตั้งแต่ ม.3 เลยละกันเพราะเป็นช่วงที่ต้องเริ่มเลือกแล้วว่าจะเลือกเรียนสายอะไรแล้วก็ต้องทำเกรดดีๆเพื่อที่จะได้มีโอกาสเลือกสายที่เราอยากเรียนมากขึ้น ตอนนั้นก็ลังเลว่าจะเลือกสายอะไรดี เพราะใจหนึ่งก็ชอบทำโครงงานวิทย์ อยากทำงานวิจัยนะ แต่อีกใจหนึ่งก็อยากเรียนดนตรี คุณพ่อกับคุณแม่ก็บอกว่าแล้วแต่เราเลยให้เลือกที่เราอยากเรียนที่สุดแต่พอมาคิดดีๆก็ตัดสินใจเรียนสายวิทย์เพราะด้วยลักษณะขี้สงสัย ชอบคิดอะไรนอกกรอบก็เลยเลือกเรียนสายวิทย์เพราะมันตอบคำถามที่เราสงสัยมาตอนเด็กๆได้ แล้วมันทำให้เราจินตนาการได้ต่อไปเรื่อยๆ^^(เป็นเจ้าหนูทำไมตั้งแต่เริ่มพูดได้ 55+) แล้วตอนช่วงนั้นเราก็ลงแข่งดนตรีรายการ Electone Solo รุ่นทั่วไป ก็คือรุ่นไม่จำกัดอายุนั้นเอง จะอายุ 30 40หรือจะเกษียรแล้วก็แข่งได้ 55+(หลายคนอาจจะสงสัยว่า อะไรคือ electone ไว้กระทู้หน้าจะมาชึ้แจงแถลงไขให้นะจ๊ะ ตอนนี้ให้รู้ว่าเป็นเครื่องดนตรีประเภทหนึ่งที่เล่นสนุกมากและทำให้น้ำหนักลด-..-) เราก็ลงแข่งซึ่งรอบแรกเป็นรอบภูมิภาคก็ได้ผ่านเข้ารอบประเทศ ช่วงนี้แหละเป็นช่วงที่โหด เราต้องซ้อมตั้งแต่2ทุ่มจนถึง5ทุ่มทุกคืนเพราะเพลงที่เราใช้แข่งยากมากแถมยังต้องแต่งเองอีกเลยต้องช่วยกับคุณครูช่วยกันแต่งช่วยกันทำโปรแกรมเสียง หลังจากนั้นก็แข่งรอบประเทศตอนช่วงปิดเทอม ม.3 ขึ้น ม.4 ก็ได้รางวัลชนะเลิศและที่สำคัญได้เป็นตัวแทนประเทศไทย ไปแข่งขันระดับภูมิภาคเอเชีย-แปร์ซิฟิก(APEF) ตอนแรกดีใจจะได้ไปเมืองนอกแล้ว >///< แต่หาได้มีบุญไม่ เนื่องจากปีนั้นไทยเป็นเจ้าภาพในการจัดการแข่งขันพอดี(แต่กรรมการก็มาจากส่วนกลาง YAMAHA จากญี่ปุ่นอยู่ดี)คิดแง่บวกฉันก็จะได้เป็นเจ้าบ้านตอนรับแขกบ้านแขกเมือง ^^
หลังจากนั้นก็ขึ้นเป็นพี่ ม.ปลายแล้ว ช่วง ม.4 คุณแม่ก็ถามนะว่าเรียนพิเศษน้อยไปไหม? คนอื่นเขาเรียนกันแทบทุกวิชาที่มีในตารางเรียน แต่เราเรียนแค่ ฟิสิกส์ กับดนตรี นี้เด็กสายวิทย์นะโว้ย!!!55+ เพราะว่าเราต้องซ้อมดนตรีหนักมาก นับว่าเป็นช่วงที่หนักแต่ก็ยังไม่ที่สุด(มีช่วงที่หนักกว่านี้รออยู่อีก ToT )ต้องเพิ่มเวลาซ้อมจาก 2ทุ่มถึง5ทุ่มเป็น ตั้งแต่2ทุ่มเที่ยงคืนตีหนึ่ง เลยทำให้ไม่ค่อยมีเวลาไปเรียนพิเศษ เสาร์-อาทิตย์ทบไม่ได้ออกจากบ้านไปไหนเลยนั่งซ้อมอยู่ที่เครื่องทั้งวัน แต่เราก็บอกแม่ว่าอยากลองเรียนด้วยตัวเองดูจะได้ฝึกอ่านหนังสือเองด้วยแถมมันก็มีข้อดีอีกอย่างหนึ่งนะ ทำให้รู้ว่าศักยภาพของเราอยู่ที่วิชาไหนจริงๆกันแน่ก็เป็นตัวช่วยในการตัดสินใจเลือกคณะของเรา แต่ตอนนั้นที่เลือกเรียนฟิสิกส์เพราะเวลาเรียนมันได้พอดีและเราชอบฟิสิกส์ด้วยช่วงนั้นเลยมีไฟอยากเป็น วิศวะฯ55+ คุณครูที่สอนน่ารักมาก(เป็นคุณครูที่สอนคุณแม่มาแล้ว55+ อายุเยอะแล้วแต่สอนดีมากๆ >0< )
แล้ววันแข่งAPEF ก็มาถึงเป็นงานแข่งที่สนุกมากๆ ได้รู้จักเพื่อนจากหลายประเทศมาก ตั้งแต่มาเลเซีย อินโดนีเซีย สิงคโปร์ แม็กซิโก รวมแล้วก็ 7 ประเทศแหนะ แต่ใครว่าภาษาอังกฤษคุยได้ทั่วโลก ไม่จริงนะ!!! เข้าไปในห้องมีแต่ภาษาจีน 55+ เอาไงดีหวา แต่ทุกคนก็พยายามพูดอังกฤษกับเรานะ ทุกคนน่ารักมากเลย>< จนตอนนี้ก็ยังติดต่อกันอยู่เลย แล้วจากเวทีนี้ความพยายามของเราก็ปรากฏผล เราได้รางวัลชนะเลิศ เย้ๆ คราวนี้ได้ไปเมืองนอกจริงๆละเพราะได้เป็นตัวแทนภูมิภาคเอเชีย-แปซิฟิกไปแข่งขันต่อ YEC (World Electone) ที่ประเทศญี่ปุ่น ^^
ไว้เดียวจะกลับมาเขียนต่อนะ เดียวจะยาวเกินไป อิอิ ก่อนจากกันฝากคลิปที่เราเล่นElectone เพื่อเพื่อนๆหลายคนที่ไม่รู้จัก Electone (^0^)
https://www.youtube.com/watch?v=F006cDI4Li8
ตอนต่อไปจะเป็นช่วงที่หนักที่สุดในช่วงชีวิตที่ผ่านมา
แชร์ประสบการณ์ของลูกสาว ม.6ต้องแข่งดนตรีด้วย หาที่เรียนด้วย สุดท้ายได้เเพทย์ศิริราชเเต่สละสิทธิ์
ก็เลยตัดสินใจเอาบทความของลูกสาวมาลงให้อ่านดูค่ะ เล่าคร่าวๆก่อนนะคะว่า ลูกสาวคนโตอยู่ม.6คนเล็กอยู่ม.2 เราส่งเสริมเขาเรียนดนตรีทั้งคู่มาตั้งเเต่ 4 ขวบ ลงแข่งตามคำชักชวนของครูแต่ทุกครั้งก็จะถามความสมัครใจของลูกตลอด เเข่งมาเรื่อยๆทั้งพี่ทั้งน้อง ต้องบอกเลยว่าแข่งกับเล่น ไม่เหมือนกันแข่งนี้ต้องทุ่มเทสุดๆ ทั้งครู ทั้งเด็ก และตัวพ่อแม่ จนในที่สุดลูกก็ประสบความสำเร็จไปคว้าเเชมป์อิเลคโทนระดับเอเชียเเปซิฟิกและได้ไปแข่งต่อระดับโลกที่ญี่ปุ่น ซึ่งเป็นช่วงที่อยู่ ม.ปลายพอดี ทำให้เขาต้องแบ่งเวลาให้ได้ทั้งสองอย่าง จนในที่สุดก็ติด วิศวะนานาชาติสองที่ ได้ทุนด้วย(ทุนเพชรพระจอมเกล้า มจธ และทุน SIIT) และเเพทย์ มชโครงการรับตรงเรียนดี และ แพทย์ศิริราช ลองมาฟังลูกเล่าค่ะ ^^
ที่เขาเขียนลงเวปเด็กดีค่ะมี 4 ตอน เอาตอนที่ 1 มาลงก่อนนะคะ
เจ้าของกระทู้เป็นคนเชียงใหม่ค่ะ ^^ เป็นกระทู้แรกที่ลองเขียนดูค่ะตอนนี้ก็ว่างๆค่ะหลังจากผ่านสนามสอบหมดแล้ว55+ ตอนนี้สอบติดทุนของคณะวิศวะ 2 ที่(ทุนเพชรพระจอมเกล้าฯ และ ทุน50%ของ SIIT) คณะแพทย์ มช(รับตรงเรียนดีภาษาอังกฤษ) และคณะแพทย์ศิริราช(รับตรงเพื่อชนบท) โดยส่วนตัวแล้วเราเป็นคนร่าเริงนะ กินเก่ง 55+ ชอบเล่นดนตรีเป็นชีวิตจิตใจ ก็เล่นมาตั้งแต่ 4ขวบเล่นมาเรื่อยๆจนติดเป็นนิสัยไปแล้ว55+ ชีวิต ม.ปลายของเรา ก็คล้ายๆเด็กทั่วไป เรียนด้วยทำกิจกรรมด้วย จะเล่าชีวิตแบบคร่าวๆให้ฟังนะ
เริ่มตั้งแต่ ม.3 เลยละกันเพราะเป็นช่วงที่ต้องเริ่มเลือกแล้วว่าจะเลือกเรียนสายอะไรแล้วก็ต้องทำเกรดดีๆเพื่อที่จะได้มีโอกาสเลือกสายที่เราอยากเรียนมากขึ้น ตอนนั้นก็ลังเลว่าจะเลือกสายอะไรดี เพราะใจหนึ่งก็ชอบทำโครงงานวิทย์ อยากทำงานวิจัยนะ แต่อีกใจหนึ่งก็อยากเรียนดนตรี คุณพ่อกับคุณแม่ก็บอกว่าแล้วแต่เราเลยให้เลือกที่เราอยากเรียนที่สุดแต่พอมาคิดดีๆก็ตัดสินใจเรียนสายวิทย์เพราะด้วยลักษณะขี้สงสัย ชอบคิดอะไรนอกกรอบก็เลยเลือกเรียนสายวิทย์เพราะมันตอบคำถามที่เราสงสัยมาตอนเด็กๆได้ แล้วมันทำให้เราจินตนาการได้ต่อไปเรื่อยๆ^^(เป็นเจ้าหนูทำไมตั้งแต่เริ่มพูดได้ 55+) แล้วตอนช่วงนั้นเราก็ลงแข่งดนตรีรายการ Electone Solo รุ่นทั่วไป ก็คือรุ่นไม่จำกัดอายุนั้นเอง จะอายุ 30 40หรือจะเกษียรแล้วก็แข่งได้ 55+(หลายคนอาจจะสงสัยว่า อะไรคือ electone ไว้กระทู้หน้าจะมาชึ้แจงแถลงไขให้นะจ๊ะ ตอนนี้ให้รู้ว่าเป็นเครื่องดนตรีประเภทหนึ่งที่เล่นสนุกมากและทำให้น้ำหนักลด-..-) เราก็ลงแข่งซึ่งรอบแรกเป็นรอบภูมิภาคก็ได้ผ่านเข้ารอบประเทศ ช่วงนี้แหละเป็นช่วงที่โหด เราต้องซ้อมตั้งแต่2ทุ่มจนถึง5ทุ่มทุกคืนเพราะเพลงที่เราใช้แข่งยากมากแถมยังต้องแต่งเองอีกเลยต้องช่วยกับคุณครูช่วยกันแต่งช่วยกันทำโปรแกรมเสียง หลังจากนั้นก็แข่งรอบประเทศตอนช่วงปิดเทอม ม.3 ขึ้น ม.4 ก็ได้รางวัลชนะเลิศและที่สำคัญได้เป็นตัวแทนประเทศไทย ไปแข่งขันระดับภูมิภาคเอเชีย-แปร์ซิฟิก(APEF) ตอนแรกดีใจจะได้ไปเมืองนอกแล้ว >///< แต่หาได้มีบุญไม่ เนื่องจากปีนั้นไทยเป็นเจ้าภาพในการจัดการแข่งขันพอดี(แต่กรรมการก็มาจากส่วนกลาง YAMAHA จากญี่ปุ่นอยู่ดี)คิดแง่บวกฉันก็จะได้เป็นเจ้าบ้านตอนรับแขกบ้านแขกเมือง ^^
หลังจากนั้นก็ขึ้นเป็นพี่ ม.ปลายแล้ว ช่วง ม.4 คุณแม่ก็ถามนะว่าเรียนพิเศษน้อยไปไหม? คนอื่นเขาเรียนกันแทบทุกวิชาที่มีในตารางเรียน แต่เราเรียนแค่ ฟิสิกส์ กับดนตรี นี้เด็กสายวิทย์นะโว้ย!!!55+ เพราะว่าเราต้องซ้อมดนตรีหนักมาก นับว่าเป็นช่วงที่หนักแต่ก็ยังไม่ที่สุด(มีช่วงที่หนักกว่านี้รออยู่อีก ToT )ต้องเพิ่มเวลาซ้อมจาก 2ทุ่มถึง5ทุ่มเป็น ตั้งแต่2ทุ่มเที่ยงคืนตีหนึ่ง เลยทำให้ไม่ค่อยมีเวลาไปเรียนพิเศษ เสาร์-อาทิตย์ทบไม่ได้ออกจากบ้านไปไหนเลยนั่งซ้อมอยู่ที่เครื่องทั้งวัน แต่เราก็บอกแม่ว่าอยากลองเรียนด้วยตัวเองดูจะได้ฝึกอ่านหนังสือเองด้วยแถมมันก็มีข้อดีอีกอย่างหนึ่งนะ ทำให้รู้ว่าศักยภาพของเราอยู่ที่วิชาไหนจริงๆกันแน่ก็เป็นตัวช่วยในการตัดสินใจเลือกคณะของเรา แต่ตอนนั้นที่เลือกเรียนฟิสิกส์เพราะเวลาเรียนมันได้พอดีและเราชอบฟิสิกส์ด้วยช่วงนั้นเลยมีไฟอยากเป็น วิศวะฯ55+ คุณครูที่สอนน่ารักมาก(เป็นคุณครูที่สอนคุณแม่มาแล้ว55+ อายุเยอะแล้วแต่สอนดีมากๆ >0< )
แล้ววันแข่งAPEF ก็มาถึงเป็นงานแข่งที่สนุกมากๆ ได้รู้จักเพื่อนจากหลายประเทศมาก ตั้งแต่มาเลเซีย อินโดนีเซีย สิงคโปร์ แม็กซิโก รวมแล้วก็ 7 ประเทศแหนะ แต่ใครว่าภาษาอังกฤษคุยได้ทั่วโลก ไม่จริงนะ!!! เข้าไปในห้องมีแต่ภาษาจีน 55+ เอาไงดีหวา แต่ทุกคนก็พยายามพูดอังกฤษกับเรานะ ทุกคนน่ารักมากเลย>< จนตอนนี้ก็ยังติดต่อกันอยู่เลย แล้วจากเวทีนี้ความพยายามของเราก็ปรากฏผล เราได้รางวัลชนะเลิศ เย้ๆ คราวนี้ได้ไปเมืองนอกจริงๆละเพราะได้เป็นตัวแทนภูมิภาคเอเชีย-แปซิฟิกไปแข่งขันต่อ YEC (World Electone) ที่ประเทศญี่ปุ่น ^^
ไว้เดียวจะกลับมาเขียนต่อนะ เดียวจะยาวเกินไป อิอิ ก่อนจากกันฝากคลิปที่เราเล่นElectone เพื่อเพื่อนๆหลายคนที่ไม่รู้จัก Electone (^0^)
https://www.youtube.com/watch?v=F006cDI4Li8
ตอนต่อไปจะเป็นช่วงที่หนักที่สุดในช่วงชีวิตที่ผ่านมา