รู้สึกดีแต่ไม่ได้อยากให้เค้ามาเป็นแฟน

เคยป้ะคะ รู้สึกดีแต่ไม่ได้อยากให้เค้ามาเป็นแฟน คือเราอยู่สังคมแบบเปิดแล้วรู้จักคนมากพอสมควร ไม่ได้กร่างนะคะ คือเราจะเล่าให้ฟังแล้ะก็อยากได้คำปรึกษาด้วย คืออย่างงี้ค่ะ ตอนนี้เราโสดนะคะ แล้วก็มีคนเข้ามาคุยอยู่ตลอด เราก็คุยนะ เราคุยตามมารยาทอ่ะคือแบบ พอไม่คุยก็หาว่าเราหยิ่ง แต่บางคนที่เจาะจงมามากๆว่าอยากเป็นแฟนกะเรา เราก็จะไม่คุยด้วยอ่ะค่ะ ทีนี้คนที่เราคุยเป็นรุ่นๆเดียวกันบ้าง รุ่นน้อง หรือรุ่นพี่ก็มีบ้าง เราคุยไปแล้วสนุก รู้สึกดี เราคุยแบบเป็นกันเอง เราเป็นตัวของตัวเอง พอเป็นยังงี้ดันไปทำไห้คนที่เราคุยด้วยเค้าคิดกับเรามากกว่านั้น (แต่เราไม่ได้คิดไง) แล้วพอเราเริ่มรู้ตัวเราเลยดึงตัวเองออกมา พอเค้าเห็นว่าเราเริ่มห่างไป ดันสารภาพอะไรๆ ออกมาซะงั้น (เราทำไงดีคะ) พอเราปติเสธไปตรงๆบางคนเข้าใจก็โอเค แต่มันก็มีคนที่ไม่เข้าใจ เอาไปเพ้อหนักมาก (เรารู้สึกผิดนะเว่ย!) แล้วสุดท้ายก็มองหน้ากันไม่ติด

มันเป็นการอธิบายที่ยากมากๆ ใครมีประสบการณ์แบบนี้บ้างป้ะคะ บอกเราหน่อย


การที่เราไม่อยากทำร้ายความรู้สึกไคร ... มันยากที่คนอื่นจะมาเข้าใจมากๆเลยค่ะ