มีเรื่องที่เสียใจจากการไปเที่ยวปายปีนี้มาเล่าให้ทุกคนฟังจะได้ระวังและอย่าเข้าไปทานอาหารร้านนี้
เมื่อวันที่ 24 ธันวาที่ผ่าน
ตามคำแนะนำเรื่องสถานที่ท่องเที่ยว ของปาย ที่หนึ่งคือไปดูทะเลหมอกที่หมู่บ้านสันติชลแล้วลงมาแวะทานขาหมู หมั่นโถว เรา ก้อตามเลย เลือกร้านที่ดูมีคนนั่งกินเยอะสุด(ทัวร์พาไปลง แต่เราขับรถไปเอง) อาหารที่ออกมาไม่ได้อร่อยเลย มีผัดยอดถั่วลันเตาอย่างเดียวที่พอทานได้ นอกนั้น บอกตรง ๆ ว่าเสียความรู้สึกมาก
หลังจากทานเสร็จ เราก้อกลับออกมา เราก้อเข้าพักที่โรงแรม เพราะ ลูกต้องนอนกลางวัน พร้อมกับแม่ซึ่งอายุมากแล้ว (83ปี) ต้องพักร่างกันหน่อย พอตกเย็น เรา สามี กับลูกก้อพากันไปเดินเล่น เดินได้นิดเดียว ลูกชายเราก้ออาเจียน กลางถนนคนเดิน ไงหล่ะ เริ่มแล้วลูก ส่วนตัวเราเองก้อเริ่ม เกิดอาหาร คลื่นใส้ แต่ก้อไม่ได้คืดอะไร รีบพาลูกกลับห้องก่อน เพราะดูอาการไม่ดี แล้วเราก้อไปซื้อยาธาตุมาให้ลูกเราก่อน
คืนนั้นลูกอาเจียน แบบพุ่งกระฉูดไป 4-5 ครั้ง จนประมาณว่าไม่เหลืออะไรในท้องแล้ว จากนั้น เราเองก้อพุ่ง ตาม คงนึกออกนะค่ะ สิงโตพ่นร้ำที่สิงคโปร์พุ่งยังไง เราเป็นอย่างงั้นเลย คือเอาอะไรไม่ทันเลย
หันไปถามแม่เราว่าเป็นไงมั่ง แม่บอก อาการแม่คือท้องใส้ปั่นป่วน ส่วนสามี เริ่มเข้าห้องน้ำแล้ว เอาหล่ะพาเรดเริ่มแล้ว แม่ สามี ตัวเรา แย่งกันเข้าห้องน้ำ(ที่พักเราเป็นห้องใหญ่ที่มีเตียงเดี่ยว 1 สำหรับแม่เรา และเตียงใหญ่ เรา 3 คน พ่อ แม่ลูก พักอยู่ในห้องเดียวกัน) ทุกคนอาการหนักหมด พอเช้า เราเช็คเอ้าท์ขับรถกลับเชียง พากันเข้าโรงพยาบาล ลานนา แม่เรา กับ สามี ต้องนอนเติมน้ำเกลือ ส่วนเรากลับลูก เอายากลับมากินที่บ้าน
เพื่อน ๆ สมาชิกค่ะ ใครจะไปเที่ยวปายหนาวนี้ อย่าแวะทานเลยนะ ไม่อยากให้ใครเจอแบบเรา นี่ จนป่านนี้ยังไม่ค่อยฟื้นเลย ท้องใส้ยังปั่นป่วนกันอยู่เลย สงสารมากสุดคือ แม่เรา(คนแก่ อายุ 83) กับลูกชาย (อายุ 5 ขวบ) เพียบจัดเลย ใครไปเที่ยว หาอะไรที่เค้าปรุง สุก ๆ ใหม่ ๆ ทานกันนะคะ ร้านที่มักง่าย เห็นแก่ตัวแบบนี้อย่าแวะไปทานนะคะ เชื่อว่า นักท่องเที่ยวคนอื่นที่แวทานร้านนี้ก้อคงต้องเป็นเหมือนกับครอบครัวของเรา
รักและเป็นห่วงเพื่อน ๆ
ขาหมูยูนาน ที่ปาย ร้านมิตรภาพ
เมื่อวันที่ 24 ธันวาที่ผ่าน
ตามคำแนะนำเรื่องสถานที่ท่องเที่ยว ของปาย ที่หนึ่งคือไปดูทะเลหมอกที่หมู่บ้านสันติชลแล้วลงมาแวะทานขาหมู หมั่นโถว เรา ก้อตามเลย เลือกร้านที่ดูมีคนนั่งกินเยอะสุด(ทัวร์พาไปลง แต่เราขับรถไปเอง) อาหารที่ออกมาไม่ได้อร่อยเลย มีผัดยอดถั่วลันเตาอย่างเดียวที่พอทานได้ นอกนั้น บอกตรง ๆ ว่าเสียความรู้สึกมาก
หลังจากทานเสร็จ เราก้อกลับออกมา เราก้อเข้าพักที่โรงแรม เพราะ ลูกต้องนอนกลางวัน พร้อมกับแม่ซึ่งอายุมากแล้ว (83ปี) ต้องพักร่างกันหน่อย พอตกเย็น เรา สามี กับลูกก้อพากันไปเดินเล่น เดินได้นิดเดียว ลูกชายเราก้ออาเจียน กลางถนนคนเดิน ไงหล่ะ เริ่มแล้วลูก ส่วนตัวเราเองก้อเริ่ม เกิดอาหาร คลื่นใส้ แต่ก้อไม่ได้คืดอะไร รีบพาลูกกลับห้องก่อน เพราะดูอาการไม่ดี แล้วเราก้อไปซื้อยาธาตุมาให้ลูกเราก่อน
คืนนั้นลูกอาเจียน แบบพุ่งกระฉูดไป 4-5 ครั้ง จนประมาณว่าไม่เหลืออะไรในท้องแล้ว จากนั้น เราเองก้อพุ่ง ตาม คงนึกออกนะค่ะ สิงโตพ่นร้ำที่สิงคโปร์พุ่งยังไง เราเป็นอย่างงั้นเลย คือเอาอะไรไม่ทันเลย
หันไปถามแม่เราว่าเป็นไงมั่ง แม่บอก อาการแม่คือท้องใส้ปั่นป่วน ส่วนสามี เริ่มเข้าห้องน้ำแล้ว เอาหล่ะพาเรดเริ่มแล้ว แม่ สามี ตัวเรา แย่งกันเข้าห้องน้ำ(ที่พักเราเป็นห้องใหญ่ที่มีเตียงเดี่ยว 1 สำหรับแม่เรา และเตียงใหญ่ เรา 3 คน พ่อ แม่ลูก พักอยู่ในห้องเดียวกัน) ทุกคนอาการหนักหมด พอเช้า เราเช็คเอ้าท์ขับรถกลับเชียง พากันเข้าโรงพยาบาล ลานนา แม่เรา กับ สามี ต้องนอนเติมน้ำเกลือ ส่วนเรากลับลูก เอายากลับมากินที่บ้าน
เพื่อน ๆ สมาชิกค่ะ ใครจะไปเที่ยวปายหนาวนี้ อย่าแวะทานเลยนะ ไม่อยากให้ใครเจอแบบเรา นี่ จนป่านนี้ยังไม่ค่อยฟื้นเลย ท้องใส้ยังปั่นป่วนกันอยู่เลย สงสารมากสุดคือ แม่เรา(คนแก่ อายุ 83) กับลูกชาย (อายุ 5 ขวบ) เพียบจัดเลย ใครไปเที่ยว หาอะไรที่เค้าปรุง สุก ๆ ใหม่ ๆ ทานกันนะคะ ร้านที่มักง่าย เห็นแก่ตัวแบบนี้อย่าแวะไปทานนะคะ เชื่อว่า นักท่องเที่ยวคนอื่นที่แวทานร้านนี้ก้อคงต้องเป็นเหมือนกับครอบครัวของเรา
รักและเป็นห่วงเพื่อน ๆ