เรื่องมันมีอยู่ว่าเรากับแฟนคนนี้เคยคบกันเมื่อสมัยเรียนม.ปลาย แล้าเราก้อเลิกรากันไปโดยที่ตอนนั้นเราเป็นฝ่ายเลิกกับเค้าก่อนทางบ้านผู้ชายก้อเลยไม่ค่อยจะโอเคกับเราสักเท่าไหร่นัก แล้วเราก้อไม่ได้ติดต่อกันเลยเกือบ15ปี แล้วอยู่มาวันนึงเราก้อบังเอิญได้คุยกันและกลับมาคบกันอีกครั้งวึ่งตอนนี้เราอยู่ด้วยกันมาประมาณปีนึงแล้วค่ะเงินเดือนที่เราทำงานทุกอย่างเค้าเป็นคนเก็บหมดเราไม่ได้เก็บ ตั้งแต่เรามาอยู่เราก้อช่วยจ่ายค่าบัตรเครดิตให้เค้าเดือนนึงประมาณ 4000 บาท คือเงินเดือนเค้าเยอะกว่าเงินเดือนเราค่ะเราก้อไม่ได้เดือดร้อนอะไร แต่เรื่องที่เราหนักใจคือเค้าไม่ยอมเอ่ยปากกับทางบ้านของเค้าว่ากลับมาคบกับเราอีกเค้าอ้างว่ากลัวที่บ้านเค้าจะรับไม่ได้ เวลาคุยกันเรื่องนี้จะทะเลาะกันเกือบทุกครั้งค่ะ แล้วเค้าจะติดเป็นคนขี้ใจร้อนเวลาทะเลาะกันชอบพูดเหมือนประมาณว่างั้นก้อต่างคนต่างอยู่ คือบางครั้งเราก้อเก็บมาคิดว่าทุกวันนี้เราทำทุกอย่าง ทนทุกอย่าง มันยังไม่พอใช่มั้ย ถ้าเราเลิกกันจริงๆเราก้อคงมีแค่ตัวไม่มีอะไรเลย เพราะตอนที่เรามาอยู่กับเค้าเราก้อมีแค่กระเป๋าเสื้อผ้ามาแค่นั้น เราจะทำยังไงดี แล้วเรามาสะดุดคำพูดที่เค้าพูดกับเพื่อนที่ว่าผู้ชายต้องเป็นฝ่ายเลือกไม่ใช่ถูกเลือก เรายิ่งจุกไปใหญ่ ตอนนี้เครียดมากค่ะ สมองตื้อไปหมดไม่รู้จะเอายังไงดี มืดแปดด้านรบกวนขอคำปรึกษาด้วยค่ะ
ควรจะไปต่อหรือจบทุกอย่างดีค่ะ???