กระทู้นี้ขอแชร์ประสบการณ์ของตัวเอง ตั้งแต่ช่วงท้อง คลอด และการให้นมแม่ เก็บไว้อ่านและเผื่อให้ว่าที่คุณแม่เก็บข้อมูลอีก 1 เคส นะคะ
เราเป็นอีกคนนึงที่รู้สึกโชคดีที่ตอนท้อง...ไม่แพ้ท้องเลย กินได้ทุกอย่าง ไม่มีเหม็น ไม่มีอาเจียร อาการคนท้องมีแค่...หิวเก่ง ง่วงนอนเก่ง ^^
เป็นคนท้องที่น้ำหนักตัวขึ้นน้อย จนคลอดขึ้นมาแค่ 9 โล ขึ้นน้อยจนคุณหมอเป็นห่วงกลัวเด็กออกมาตัวเล็ก ....สั่งมาเลย คุณแม่ต้องทานนมวันละ 2 กล่อง ไข่วันละ 2 ฟอง เป็นอย่างน้อยนะคะ น้ำหนักจะได้ดี น้องออกมาจะได้ไม่ตัวเล็ก .... จัดไปสิคะ เต็มที่ ลูกคนแรกความรู้เรื่องแพ้อาหารของเด็กน้อยมากกก
กินทุกวัน นมวัว ไข่ เบเกอรี่ ชอบมาก (แต่สุดท้าย น้ำหนักก็ขึ้นมาแค่ 9 โลนั่นละค่ะ)
เข้าตั้งครรภ์สัปดาห์ที่ 34 ตรวจเบาหวาน โป๊ะเช้ะค่ะ ค่าน้ำตาลเกิน ภาวะเบาหวานตอนท้อง แต่ยังดีที่ไม่มาก โดนควบคุมอาหาร ห้ามหวาน ห้ามแป้ง ....ทรมานคนท้องเหลือเกิน ยิ่งห้ามยิ่งอยากกินไปหมดค่ะ แต่ต้องควบคุมไว้ เพราะถ้าน้ำตาลเกินมากๆ เสี่ยงครรภ์เป็นพิษ คลอดก่อนกำหนด หรือเด็กออกมามีภาวะเบาหวาน
สามีคุยกับคุณหมอ ขอผ่าคลอด เพราะน่าจะปลอดภัยกว่าให้คลอดเอง ประมาณเครื่องมือพร้อม หมอพร้อม และกลัวเราเจ็บท้องคลอด เผื่อเจ็บแล้วคลอดเองไม่ได้ โดนผ่า เด้ง 2 ต่ออีก ...โอเค นัดผ่าคลอดค่ะ วันที่ 6 เดือน 6 ปี 56 อายุครรภ์ 38-39 สัปดาห์
เข้าสัปดาห์ที่ 35-36 อัลตร้าซาวด์ดูความสมบูรณ์ของเด็กรอบสุดท้าย น้องเอาหัวลงเชิงกรานเรียบร้อยค่ะ ถ่ายภาพมาเห็นแค่ครึ่งหัว ส่วนบนเชิงกรานบังไปแล้ว มิน่าช่วงนี้เวลาเดินจะหน่วงมากๆ ....แต่ท้องไม่ใหญ่นะคะ และไม่ลดด้วย (คนโบราณบอกถ้าท้องลดแปลว่าใกล้จะคลอดแล้ว)
ตอนท้องแก่ๆ นี่ ปวดฉี่บ่อยมากค่ะ และตื่นตี 4 เป็นประจำ ตื่นเอง ตื่นมากิน หิว 555 เป็นกิจวัตร
ช่วงนี้คุณหมอให้คอยสังเกตลูกดิ้น ถ้าดิ้นน้อยผิดปกติให้มาหาหมอ
เจ็บท้องหลอกอยู่ครั้งนึง ตอนสัปดาห์ที่ 35 เจ็บๆปวดๆ เหมือนปวดท้องเม้นผสมปวดท้องอึ เป็นจังหวะ ประมาณ 10 นาที เจ็บทีนึง เป็นอยู่ 40 นาที ก็ค่อยๆหายค่ะ ไม่มีเจ็บถี่ขึ้น (ถ้าเจ็บถี่ขึ้นๆ นี่อาจคลอดจริง)
มาถึงเข้าสัปดาห์ที่ 37 เป๊ะ เราก็ดูหนัง ขึ้นนอนตอนประมาณตี 1 ยังไม่ทันหลับ ได้ยินเสียงดังมาจากในท้องดัง ปึ๊ด!! อ่ะ เสียงไรอ่ะ ไม่ใช่เสียงปกติ ไม่เคยได้ยิน .... นอนไม่หลับค่ะ ซักพักรู้สึกเหมือนฉี่เล็ด (แต่ไม่ปวดฉี่นะ) ลองลุกไปฉี่ดู โอ้.. น้ำใสๆ สีชมพูจางๆ ไหลออกมาเต็มเลย
ละ.. น้ำคร่ำแตกมั้ง แต่ไม่มีอาการปวดใดๆ เลย ออกมาปลุกสามี ทำไงดี รอเช้ารึไป รพ. เลยดี โทรถามที่โรงพยาบาล คุณพยาบาลก็บอกว่า รอได้ แต่ถ้าคุณแม่ไม่สบายใจก็มาได้ค่ะ .... ยังไง สรุป ต้องไปเลยมั้ย รึรอเช้า .... โทรถามพี่สาวซึ่งเธอเป็นคุณหมอ นางบอกว่า รอเช้าค่อยไปก็ได้ .... เอ่อ สรุปรอเช้าได้ชิมิ ... นอนไม่หลับ ซักพับน้ำใสๆ ก็ออกมาอีกรอบ คราวนี้เราเลยตัดสินใจ อาบน้ำ สระผม เอากระเป๋าที่เตรียมแพคไว้แล้วไป รพ. ดีกว่า
ถึง รพ. ตี 2 จอดรถ เดินขึ้นตึกเอง ชิวๆ ไม่มีอาการปวดเจ็บอะไร คุณพยาบาลพาไปห้องเตรียมคลอด เปลี่ยนชุด ชั่งน้ำหนัก โกนขน ให้นอนบนเตียง มีเครื่องมือมาวัดการบีบตัวของมดลูก แล้วบอกรอคุณหมอมาตอนเช้า เตรียมผ่าตอน 8 โมงเช้า คืนนี้ไม่คลอดหรอกค่ะ ช่องคลอดเปิดแค่ 2 เซน
ระหว่างนอนรอ โดยมีคุณสามีนั่งอยู่ข้างๆ เตียงเป็นเพื่อน เริ่มกังวลใจ เอาละสิ ผ่าคลอดพรุ่งนี้ ...วันจันทร์ ... ตั้งชื่อลูกตามหลักหลายๆ ศาสตร์มากมาย หาชื่อวันจันทร์ไม่ได้เลย ... 555 เครียดมากผัวเมีย ...ชื่อไรดีวะ วันจันทร์ ... ระหว่างคิดชื่อไม่ออก เริ่มเจ็บท้อง ... เจ็บเหมือนปวดท้องเม้นและอยากอึ เจ็บถี่ขึ้นๆ มากขึ้นๆ ให้สามีตามพยาบาลมาดูหน่อย นางมาเช็คกราฟการบีบตัวของมดลูก แล้วก็บอกว่าไม่เป็นไร แค่นี้..แล้วก็ออกไป ... อ่า ให้เราอดทนหรอ... มันเจ็บถี่ขึ้นๆ เราบีบมือสามีแน่นมากๆๆๆ ทุกครั้งที่มันเจ็บ สุดท้ายขอฉีดยาแก้ปวด ไม่ไหวแล้ว ปวดเบ่ง น้ำคร่ำไหลออกมาเป็นระลอก เรารู้สึกได้ว่าผ้าปูที่นอนมันเปียก คุณพยาบาลเอายาแก้ปวดมาฉีดให้เรา 1 เข็ม ออกไปยังไม่ถึงนาที เราไม่ไหวแล้ว ให้สามีไปตามพยาบาลมาอีกรอบ พยาบาลมาเปิดดูช่องคลอด บอก..คุณแม่ ฟลูลี่ นะคะ เตรียมคลอดเลยนะคะ ตอนนี้เลยค่ะ .... ปากช่องคลอดเปิดเต็มที่แล้ว เห็นหัวเด็กแล้ว... คุณพ่อออกไปรอข้างนอกนะคะ ...ตอนนั้นเวลา ตี 4 หน่อยๆ
.... แล้วพยาบาล 3-4 คน ก็มารุมจ้ะ เอาขาหยั่งมา จับขาเราขึ้นขาหยั่ง กางเต็มที่ บอกเราว่าอย่าเพิ่งเบ่งนะ อดทนไว้ก่อน บอกให้เบ่งค่อยเบ่ง เวลาเบ่งห้ามเปิดปากนะคะ เอ้า...1 2 3 เบ่งค่ะ ....เบ่งรอบที่ 1 อารมณ์เหมือนปวดอีเต็มที่แล้วเบ่งเต็มพลัง..แต่อีไม่ออก ....อีกรอบนะคะ เอ้า 1 2 3 เบ่งค่ะ อึ๊....เบ่งพร้อมกับโดนตัดปากช่องคลอด ....เจ็บมาก เปิดปากเลยทีนี้ ปิดไม่อยู่ ....อุแง้ อุแง้ อุแง้ .... แล้วนางก็ออกมาค่ะ ลูกสาวเรา ได้ยินเสียงร้องพร้อมกับอาการโล่ง...เหมือนอึออกแล้ว มองไปปลายเตียง คุณพยาบาลคนนึงถือเข็มฉีดยาอยู่ นางบอกว่ายังไม่ทันได้ฉีดยาชาเลย จำเป็นต้องตัดเปิดช่องคลอดสด เพราะเด็กจะออกแล้ว.... มิน่า เจ็บฉิบ....
ตอนนี้ คุณหมอเด็กเข้ามาดูเด็ก มีพยาบาล 2-3 คน ช่วยกันทำความสะอาดตัวเด็ก แล้วอุ้มมาให้เราดู คุณแม่ ลูกสาวนะคะ ลูกสาว เห็นมั้ยคะ ...เราถามไปว่า น้องโอเคนะคะ ครบนะคะ ปกตินะคะ ...ปกติค่ะ ครบค่ะ .... คือ ห่วงอย่างเดียวขอให้เขาเกิดมาปกติ ไม่ได้รู้สึก รัก อยากร้องไห้ เหมือนในละครเลยสักนิด แค่รู้สึกโล่ง และดีใจที่เขาปกติดี ตัวม่วงๆ แดงๆ เหี่ยวๆ
....แล้วคุณหมอสูติฯ ที่เราฝากครรภ์ไว้ ก็เข้ามาค่ะ บอกเราไม่รอหมอเลย คลอดไปแล้ว ..... มาคลอดรก ทำความสะอาดช่องคลอด และเย็บแผลให้ ตอนเย็บไม่เจ็บเท่าไร เพราะฉีดยาชา เย็บเสร็จคุณหมอก็เดินออกไป ให้พยาบาลเข้ามาทำความสะอาดให้เรา... ซักพัก พยาบาลเดินไปบอกคุณหมอว่า มีเลือดซึมออกมาจากช่องคลอดนะคะ คุณหมอไปดูหน่อย มีเลือดซึมค่ะ ....คุณหมอเดินเข้ามา พร้อมคุยกับพยาบาลว่า ซึมหน่อยไม่ได้เลยหรอ .... มันไม่ควรมีค่ะ พยาบาลบอกกลับไป ....หมอมาดู ปรากฏว่า มดลูกข้างในฉีก เลยมีเลือดออกข้างใน (ฉีกเพราะคลอดเร็วเกินไป นี่ถ้าพยาบาลไม่สังเกตเห็น ปล่อยผ่านไป ตกเลือด นะคะ อาจตายได้เลย ...) เลยต้องแกะที่เย็บแผลไว้ออกมาใหม่ แล้วล้วงเข้าไปเย็บมดลูกข้างใน คราวนี้โดนเย็บสดค่ะ เพราะฉีดยาชาไม่ถึง .....โอ้... มันเจ็บมากก ตัวเราสั่น สั่นมาก ไม่ได้หนาว แต่สั่นทั้งตัว พยาบาลต้องช่วยกันจับตัวจับแขนไว้ให้อยู่นิ่งๆ ระหว่างคุณหมอเย็บแผล .....คราวนี้เรียบร้อย รอเข็นไปห้องพัก .... ไปเจอคุณสามีรออยู่ที่ห้องพัก ตอนเกือบ 7 โมงเช้า
ผ่านไปละกับการคลอดเร็วเฉียบพลัน (Precipitate labor) ซึ่งถือว่าเป็นการคลอดที่ผิดปกติ เร็วเกินไป ระยะเวลาการคลอดน้อยกว่า 3 ชั่วโมง
ผ่านไปละกับการที่ใครๆ ทั้งหมอ พยาบาล บอกว่า คืนนี้ยังไงก็ไม่คลอดหรอก
ผ่านไปละกับการโดนตัดปากช่องคลอดสดๆ เย็บมดลูกสดๆ
ผ่านไปละกับการกังวลกับหาชื่อคนเกิดวันจันทร์ไม่ได้ (ได้ชื่อวันอาทิตย์ เพราะเกิดก่อน 6 โมงเช้า)
....เข้าสู่โหมด เด็กนมแม่
รพ. นี้ให้เด็กอยู่ในห้องเนิสตลอดเวลาค่ะ ให้แม่เข้าไปให้นมทุก 3 ชั่วโมง กลางคืนไม่ต้องไป วันที่ 1-2 น้ำนมยังไม่มาเลย เอาลูกเข้าเต้า นางก็ไม่ดูด หลับอย่างเดียว ในขณะที่ลูกคนอื่นๆ เขาดูดกับจุ้บๆๆ เขี่ยยังไงก็ไม่ดูด พยาบาลบอกคุณแม่ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวน้องตื่นแล้วนางป้อนนมเอง (ขวดนมใส่นมผง)
.... เราขอยืมปั้มนมจากห้องเนิส ไปปั้มกระตุ้นที่ห้องพัก เพราะอยากให้ลูกได้กินนมแม่ นมเหลือง ดีที่สุด ได้มานิดนึงก็เอาไปให้พยาบาล (ซึ่งก็ไม่รู้ว่าลูกจะได้กินหรือเปล่า) วันที่ 3 ออกจาก รพ. พร้อมของแถมเป็นขวดนม 2 ขวด กับนมผง 1 กระป๋อง ....และนมแม่ก็เริ่มมานิดๆ แล้ว แต่น้องไม่ยอมดูดเต้า
...กลับมาบ้าน เราดื่มน้ำอุ่น น้ำขิง ดื่มน้ำเยอะ กับข้าวไหนบอกเรียกน้ำนมได้จัดมาเลย..แม้ไม่ชอบแต่จะพยายามกิน ประคบนม ปั้มนมทุก 3 ชั่วโมง (ถอยปั้มคู่ไฟฟ้ามาตั้งแต่ยังไม่คลอด) ลูกไม่ดูดเต้าก็ไม่เป็นไร ปั้มนมใส่ขวดให้ลูกดูดก็ได้ ....นมแม่มาแล้ว ...นมผงที่ได้แถมมาไม่เคยเปิด ทิ้งไปโลด
ตอนนี้ก็เข้าสู่การสู้รบกับนม นมคัด นมตัน ปวด ไข้ขึ้น ปั้มไม่ออก หัวนมตัน มีไวท์ดอท วนเวียนอยู่แบบนี้
เริ่มฝึกลูกเข้าเต้า ตอน 2 เดือนกว่า เพราะปั้มไม่ออก หาข้อมูลบอกว่าให้ลูกดูด โดยหันคางลูกไปด้านที่นมแข็งเป็นก้อน ...ให้ลูกช่วยหน่อยเต๊อะ แม่มันปวดนมมาก .... จากเด็กติดจุก 100% เริ่มกินเต้าเป็น สัดส่วน % มากขึ้นเรื่อยๆ จนลูก 4 เดือนกว่า อยู่ๆ นางก็ไม่เอาจุก เคี้ยวอย่างเดียวปล่อยให้นมไหลเลอะหมด อิแม่เสียดายนมมาก อุตสาห์ปั้มมาให้ แล้วก็กลายเป็นเด็กติดเต้า 100% นับจากนั้นมา .... ตอนนี้ 2.7 ขวบ แล้ว ยังติดเต้าอยู่ ตั้งใจให้เขาพร้อมที่จะเลิกเอง ไม่หักดิบค่ะ สงสาร ....นางแข็งแรง ร่าเริง พัฒนาการสมวัย เกิดมาป่วยเยอะต้องเข้า รพ. อยู่หนเดียว ที่เหลือชิวๆ
....ที่สำคัญ ลูกสาวแพ้นมวัวค่ะ นมกล่อง ไอติม ชอคโกแลต ชีส อะไรที่มีส่วนผสมของนมวัวและผลิตภัณฑ์ นางจะแพ้ ผื่นขึ้นที่หน้า รอบปาก และคัน คันลิ้นด้วย นี่ 2 ขวบกว่าแล้ว ยังแพ้อยู่ แต่เหมือนจะน้อยลง เป็นการแพ้นมวัวผ่านอาหารโดยตรง ไม่ได้แพ้ผ่านนมแม่ สาเหตุมาจากกรรมพันธุ์ส่วนนึง (ทางบ้านเราและสามีไม่มีใครแพ้นมวัว แต่จะเป็นภูมิแพ้อื่นๆ อย่างแพ้อากาศ แพ้แมลง อาหาร สารเคมีบางอย่าง) และมาจากที่ช่วงท้องเราโด้ปนมวัวเยอะมากๆ มันเลยช่วยกระตุ้นให้เด็กที่มีโอกาสแพ้อยู่แล้วแพ้ง่ายขึ้นและมากขึ้น ..... ย้อยเวลากลับไม่ได้ ตอนนี้ได้แต่พยายามเลี่ยงอาหารที่มีนมวัว ซึ่งคาดว่าเมื่อเขาโตกว่านี้ ภูมิคุ้มกันดีกว่านี้ จะหายแพ้ในที่สุด ....บางทีเห็นเขาอยากกิน...แต่กินไม่ได้ สงสารค่ะ
แชร์ประสบการณ์ การเป็นคุณแม่ ...โด้ปนม...คลอดเฉียบพลัน...เด็กนมแม่
เราเป็นอีกคนนึงที่รู้สึกโชคดีที่ตอนท้อง...ไม่แพ้ท้องเลย กินได้ทุกอย่าง ไม่มีเหม็น ไม่มีอาเจียร อาการคนท้องมีแค่...หิวเก่ง ง่วงนอนเก่ง ^^
เป็นคนท้องที่น้ำหนักตัวขึ้นน้อย จนคลอดขึ้นมาแค่ 9 โล ขึ้นน้อยจนคุณหมอเป็นห่วงกลัวเด็กออกมาตัวเล็ก ....สั่งมาเลย คุณแม่ต้องทานนมวันละ 2 กล่อง ไข่วันละ 2 ฟอง เป็นอย่างน้อยนะคะ น้ำหนักจะได้ดี น้องออกมาจะได้ไม่ตัวเล็ก .... จัดไปสิคะ เต็มที่ ลูกคนแรกความรู้เรื่องแพ้อาหารของเด็กน้อยมากกก
กินทุกวัน นมวัว ไข่ เบเกอรี่ ชอบมาก (แต่สุดท้าย น้ำหนักก็ขึ้นมาแค่ 9 โลนั่นละค่ะ)
เข้าตั้งครรภ์สัปดาห์ที่ 34 ตรวจเบาหวาน โป๊ะเช้ะค่ะ ค่าน้ำตาลเกิน ภาวะเบาหวานตอนท้อง แต่ยังดีที่ไม่มาก โดนควบคุมอาหาร ห้ามหวาน ห้ามแป้ง ....ทรมานคนท้องเหลือเกิน ยิ่งห้ามยิ่งอยากกินไปหมดค่ะ แต่ต้องควบคุมไว้ เพราะถ้าน้ำตาลเกินมากๆ เสี่ยงครรภ์เป็นพิษ คลอดก่อนกำหนด หรือเด็กออกมามีภาวะเบาหวาน
สามีคุยกับคุณหมอ ขอผ่าคลอด เพราะน่าจะปลอดภัยกว่าให้คลอดเอง ประมาณเครื่องมือพร้อม หมอพร้อม และกลัวเราเจ็บท้องคลอด เผื่อเจ็บแล้วคลอดเองไม่ได้ โดนผ่า เด้ง 2 ต่ออีก ...โอเค นัดผ่าคลอดค่ะ วันที่ 6 เดือน 6 ปี 56 อายุครรภ์ 38-39 สัปดาห์
เข้าสัปดาห์ที่ 35-36 อัลตร้าซาวด์ดูความสมบูรณ์ของเด็กรอบสุดท้าย น้องเอาหัวลงเชิงกรานเรียบร้อยค่ะ ถ่ายภาพมาเห็นแค่ครึ่งหัว ส่วนบนเชิงกรานบังไปแล้ว มิน่าช่วงนี้เวลาเดินจะหน่วงมากๆ ....แต่ท้องไม่ใหญ่นะคะ และไม่ลดด้วย (คนโบราณบอกถ้าท้องลดแปลว่าใกล้จะคลอดแล้ว)
ตอนท้องแก่ๆ นี่ ปวดฉี่บ่อยมากค่ะ และตื่นตี 4 เป็นประจำ ตื่นเอง ตื่นมากิน หิว 555 เป็นกิจวัตร
ช่วงนี้คุณหมอให้คอยสังเกตลูกดิ้น ถ้าดิ้นน้อยผิดปกติให้มาหาหมอ
เจ็บท้องหลอกอยู่ครั้งนึง ตอนสัปดาห์ที่ 35 เจ็บๆปวดๆ เหมือนปวดท้องเม้นผสมปวดท้องอึ เป็นจังหวะ ประมาณ 10 นาที เจ็บทีนึง เป็นอยู่ 40 นาที ก็ค่อยๆหายค่ะ ไม่มีเจ็บถี่ขึ้น (ถ้าเจ็บถี่ขึ้นๆ นี่อาจคลอดจริง)
มาถึงเข้าสัปดาห์ที่ 37 เป๊ะ เราก็ดูหนัง ขึ้นนอนตอนประมาณตี 1 ยังไม่ทันหลับ ได้ยินเสียงดังมาจากในท้องดัง ปึ๊ด!! อ่ะ เสียงไรอ่ะ ไม่ใช่เสียงปกติ ไม่เคยได้ยิน .... นอนไม่หลับค่ะ ซักพักรู้สึกเหมือนฉี่เล็ด (แต่ไม่ปวดฉี่นะ) ลองลุกไปฉี่ดู โอ้.. น้ำใสๆ สีชมพูจางๆ ไหลออกมาเต็มเลย
ถึง รพ. ตี 2 จอดรถ เดินขึ้นตึกเอง ชิวๆ ไม่มีอาการปวดเจ็บอะไร คุณพยาบาลพาไปห้องเตรียมคลอด เปลี่ยนชุด ชั่งน้ำหนัก โกนขน ให้นอนบนเตียง มีเครื่องมือมาวัดการบีบตัวของมดลูก แล้วบอกรอคุณหมอมาตอนเช้า เตรียมผ่าตอน 8 โมงเช้า คืนนี้ไม่คลอดหรอกค่ะ ช่องคลอดเปิดแค่ 2 เซน
ระหว่างนอนรอ โดยมีคุณสามีนั่งอยู่ข้างๆ เตียงเป็นเพื่อน เริ่มกังวลใจ เอาละสิ ผ่าคลอดพรุ่งนี้ ...วันจันทร์ ... ตั้งชื่อลูกตามหลักหลายๆ ศาสตร์มากมาย หาชื่อวันจันทร์ไม่ได้เลย ... 555 เครียดมากผัวเมีย ...ชื่อไรดีวะ วันจันทร์ ... ระหว่างคิดชื่อไม่ออก เริ่มเจ็บท้อง ... เจ็บเหมือนปวดท้องเม้นและอยากอึ เจ็บถี่ขึ้นๆ มากขึ้นๆ ให้สามีตามพยาบาลมาดูหน่อย นางมาเช็คกราฟการบีบตัวของมดลูก แล้วก็บอกว่าไม่เป็นไร แค่นี้..แล้วก็ออกไป ... อ่า ให้เราอดทนหรอ... มันเจ็บถี่ขึ้นๆ เราบีบมือสามีแน่นมากๆๆๆ ทุกครั้งที่มันเจ็บ สุดท้ายขอฉีดยาแก้ปวด ไม่ไหวแล้ว ปวดเบ่ง น้ำคร่ำไหลออกมาเป็นระลอก เรารู้สึกได้ว่าผ้าปูที่นอนมันเปียก คุณพยาบาลเอายาแก้ปวดมาฉีดให้เรา 1 เข็ม ออกไปยังไม่ถึงนาที เราไม่ไหวแล้ว ให้สามีไปตามพยาบาลมาอีกรอบ พยาบาลมาเปิดดูช่องคลอด บอก..คุณแม่ ฟลูลี่ นะคะ เตรียมคลอดเลยนะคะ ตอนนี้เลยค่ะ .... ปากช่องคลอดเปิดเต็มที่แล้ว เห็นหัวเด็กแล้ว... คุณพ่อออกไปรอข้างนอกนะคะ ...ตอนนั้นเวลา ตี 4 หน่อยๆ
.... แล้วพยาบาล 3-4 คน ก็มารุมจ้ะ เอาขาหยั่งมา จับขาเราขึ้นขาหยั่ง กางเต็มที่ บอกเราว่าอย่าเพิ่งเบ่งนะ อดทนไว้ก่อน บอกให้เบ่งค่อยเบ่ง เวลาเบ่งห้ามเปิดปากนะคะ เอ้า...1 2 3 เบ่งค่ะ ....เบ่งรอบที่ 1 อารมณ์เหมือนปวดอีเต็มที่แล้วเบ่งเต็มพลัง..แต่อีไม่ออก ....อีกรอบนะคะ เอ้า 1 2 3 เบ่งค่ะ อึ๊....เบ่งพร้อมกับโดนตัดปากช่องคลอด ....เจ็บมาก เปิดปากเลยทีนี้ ปิดไม่อยู่ ....อุแง้ อุแง้ อุแง้ .... แล้วนางก็ออกมาค่ะ ลูกสาวเรา ได้ยินเสียงร้องพร้อมกับอาการโล่ง...เหมือนอึออกแล้ว มองไปปลายเตียง คุณพยาบาลคนนึงถือเข็มฉีดยาอยู่ นางบอกว่ายังไม่ทันได้ฉีดยาชาเลย จำเป็นต้องตัดเปิดช่องคลอดสด เพราะเด็กจะออกแล้ว.... มิน่า เจ็บฉิบ....
ตอนนี้ คุณหมอเด็กเข้ามาดูเด็ก มีพยาบาล 2-3 คน ช่วยกันทำความสะอาดตัวเด็ก แล้วอุ้มมาให้เราดู คุณแม่ ลูกสาวนะคะ ลูกสาว เห็นมั้ยคะ ...เราถามไปว่า น้องโอเคนะคะ ครบนะคะ ปกตินะคะ ...ปกติค่ะ ครบค่ะ .... คือ ห่วงอย่างเดียวขอให้เขาเกิดมาปกติ ไม่ได้รู้สึก รัก อยากร้องไห้ เหมือนในละครเลยสักนิด แค่รู้สึกโล่ง และดีใจที่เขาปกติดี ตัวม่วงๆ แดงๆ เหี่ยวๆ
....แล้วคุณหมอสูติฯ ที่เราฝากครรภ์ไว้ ก็เข้ามาค่ะ บอกเราไม่รอหมอเลย คลอดไปแล้ว ..... มาคลอดรก ทำความสะอาดช่องคลอด และเย็บแผลให้ ตอนเย็บไม่เจ็บเท่าไร เพราะฉีดยาชา เย็บเสร็จคุณหมอก็เดินออกไป ให้พยาบาลเข้ามาทำความสะอาดให้เรา... ซักพัก พยาบาลเดินไปบอกคุณหมอว่า มีเลือดซึมออกมาจากช่องคลอดนะคะ คุณหมอไปดูหน่อย มีเลือดซึมค่ะ ....คุณหมอเดินเข้ามา พร้อมคุยกับพยาบาลว่า ซึมหน่อยไม่ได้เลยหรอ .... มันไม่ควรมีค่ะ พยาบาลบอกกลับไป ....หมอมาดู ปรากฏว่า มดลูกข้างในฉีก เลยมีเลือดออกข้างใน (ฉีกเพราะคลอดเร็วเกินไป นี่ถ้าพยาบาลไม่สังเกตเห็น ปล่อยผ่านไป ตกเลือด นะคะ อาจตายได้เลย ...) เลยต้องแกะที่เย็บแผลไว้ออกมาใหม่ แล้วล้วงเข้าไปเย็บมดลูกข้างใน คราวนี้โดนเย็บสดค่ะ เพราะฉีดยาชาไม่ถึง .....โอ้... มันเจ็บมากก ตัวเราสั่น สั่นมาก ไม่ได้หนาว แต่สั่นทั้งตัว พยาบาลต้องช่วยกันจับตัวจับแขนไว้ให้อยู่นิ่งๆ ระหว่างคุณหมอเย็บแผล .....คราวนี้เรียบร้อย รอเข็นไปห้องพัก .... ไปเจอคุณสามีรออยู่ที่ห้องพัก ตอนเกือบ 7 โมงเช้า
ผ่านไปละกับการคลอดเร็วเฉียบพลัน (Precipitate labor) ซึ่งถือว่าเป็นการคลอดที่ผิดปกติ เร็วเกินไป ระยะเวลาการคลอดน้อยกว่า 3 ชั่วโมง
ผ่านไปละกับการที่ใครๆ ทั้งหมอ พยาบาล บอกว่า คืนนี้ยังไงก็ไม่คลอดหรอก
ผ่านไปละกับการโดนตัดปากช่องคลอดสดๆ เย็บมดลูกสดๆ
ผ่านไปละกับการกังวลกับหาชื่อคนเกิดวันจันทร์ไม่ได้ (ได้ชื่อวันอาทิตย์ เพราะเกิดก่อน 6 โมงเช้า)
....เข้าสู่โหมด เด็กนมแม่
รพ. นี้ให้เด็กอยู่ในห้องเนิสตลอดเวลาค่ะ ให้แม่เข้าไปให้นมทุก 3 ชั่วโมง กลางคืนไม่ต้องไป วันที่ 1-2 น้ำนมยังไม่มาเลย เอาลูกเข้าเต้า นางก็ไม่ดูด หลับอย่างเดียว ในขณะที่ลูกคนอื่นๆ เขาดูดกับจุ้บๆๆ เขี่ยยังไงก็ไม่ดูด พยาบาลบอกคุณแม่ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวน้องตื่นแล้วนางป้อนนมเอง (ขวดนมใส่นมผง)
.... เราขอยืมปั้มนมจากห้องเนิส ไปปั้มกระตุ้นที่ห้องพัก เพราะอยากให้ลูกได้กินนมแม่ นมเหลือง ดีที่สุด ได้มานิดนึงก็เอาไปให้พยาบาล (ซึ่งก็ไม่รู้ว่าลูกจะได้กินหรือเปล่า) วันที่ 3 ออกจาก รพ. พร้อมของแถมเป็นขวดนม 2 ขวด กับนมผง 1 กระป๋อง ....และนมแม่ก็เริ่มมานิดๆ แล้ว แต่น้องไม่ยอมดูดเต้า
...กลับมาบ้าน เราดื่มน้ำอุ่น น้ำขิง ดื่มน้ำเยอะ กับข้าวไหนบอกเรียกน้ำนมได้จัดมาเลย..แม้ไม่ชอบแต่จะพยายามกิน ประคบนม ปั้มนมทุก 3 ชั่วโมง (ถอยปั้มคู่ไฟฟ้ามาตั้งแต่ยังไม่คลอด) ลูกไม่ดูดเต้าก็ไม่เป็นไร ปั้มนมใส่ขวดให้ลูกดูดก็ได้ ....นมแม่มาแล้ว ...นมผงที่ได้แถมมาไม่เคยเปิด ทิ้งไปโลด
ตอนนี้ก็เข้าสู่การสู้รบกับนม นมคัด นมตัน ปวด ไข้ขึ้น ปั้มไม่ออก หัวนมตัน มีไวท์ดอท วนเวียนอยู่แบบนี้
เริ่มฝึกลูกเข้าเต้า ตอน 2 เดือนกว่า เพราะปั้มไม่ออก หาข้อมูลบอกว่าให้ลูกดูด โดยหันคางลูกไปด้านที่นมแข็งเป็นก้อน ...ให้ลูกช่วยหน่อยเต๊อะ แม่มันปวดนมมาก .... จากเด็กติดจุก 100% เริ่มกินเต้าเป็น สัดส่วน % มากขึ้นเรื่อยๆ จนลูก 4 เดือนกว่า อยู่ๆ นางก็ไม่เอาจุก เคี้ยวอย่างเดียวปล่อยให้นมไหลเลอะหมด อิแม่เสียดายนมมาก อุตสาห์ปั้มมาให้ แล้วก็กลายเป็นเด็กติดเต้า 100% นับจากนั้นมา .... ตอนนี้ 2.7 ขวบ แล้ว ยังติดเต้าอยู่ ตั้งใจให้เขาพร้อมที่จะเลิกเอง ไม่หักดิบค่ะ สงสาร ....นางแข็งแรง ร่าเริง พัฒนาการสมวัย เกิดมาป่วยเยอะต้องเข้า รพ. อยู่หนเดียว ที่เหลือชิวๆ
....ที่สำคัญ ลูกสาวแพ้นมวัวค่ะ นมกล่อง ไอติม ชอคโกแลต ชีส อะไรที่มีส่วนผสมของนมวัวและผลิตภัณฑ์ นางจะแพ้ ผื่นขึ้นที่หน้า รอบปาก และคัน คันลิ้นด้วย นี่ 2 ขวบกว่าแล้ว ยังแพ้อยู่ แต่เหมือนจะน้อยลง เป็นการแพ้นมวัวผ่านอาหารโดยตรง ไม่ได้แพ้ผ่านนมแม่ สาเหตุมาจากกรรมพันธุ์ส่วนนึง (ทางบ้านเราและสามีไม่มีใครแพ้นมวัว แต่จะเป็นภูมิแพ้อื่นๆ อย่างแพ้อากาศ แพ้แมลง อาหาร สารเคมีบางอย่าง) และมาจากที่ช่วงท้องเราโด้ปนมวัวเยอะมากๆ มันเลยช่วยกระตุ้นให้เด็กที่มีโอกาสแพ้อยู่แล้วแพ้ง่ายขึ้นและมากขึ้น ..... ย้อยเวลากลับไม่ได้ ตอนนี้ได้แต่พยายามเลี่ยงอาหารที่มีนมวัว ซึ่งคาดว่าเมื่อเขาโตกว่านี้ ภูมิคุ้มกันดีกว่านี้ จะหายแพ้ในที่สุด ....บางทีเห็นเขาอยากกิน...แต่กินไม่ได้ สงสารค่ะ