พูดถึงประเทศลาว หรือประเทศเพื่อนบ้าน หลายคนคงมีโอกาสได้ไปเยือนประเทศนี้แล้ว เช่นเดียวกับอาลีแต่การไปลาวของอาลีเนี้ยไม่ใช่ไปเที่ยวหรอกนะคะ แต่ไปทำงานกับคนลาว แต่เจ้าของบริษัทก็เป็นคนไทยนี่แหละ แต่ไปเดือนละ 5วัน พอจะรู้นิสัยคร่าวๆเลยอยากให้เพื่อนๆมาแชร์ทัศนคติที่มีต่อประเทศนี้กัน...
**ต้นเหตุที่ตั้งกระทู้นี้คือ. ก่อนที่อาลีจะเปลี่ยนงานมาทำงานที่ไทย เคยเจอเหตุการณ์ที่ไม่ดีหลายอย่าง แต่ไม่ได้จะเหมารวมว่าประเทศนี้ไม่ดีนะคะ อย่างเหตุการณ์แรกเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบ่อยมาก คือเวลาที่เดินทางไปถึงที่นั่น ยานพาหนะหลักๆที่จะพาไปที่พักได้คือ สามล้อที่ตรงตลาดเช้าที่รถระหว่างประเทศเค้าจอดอ่ะค่ะ คือไปทำงานเป็นทีมๆละ2-3คน ก็จะมีการต่อรองราคาค่าโดยสารรถตุ๊กๆ ต่อนิดหน่อยเองนะคะ เช่นจากที่เหมาคัน ระยะทางประมาณ 2กิโล เค้าเรียกประมาณ 150฿ นี่ต่อเหลือ 100฿ (ความจริงไปทีไรก็จ่ายอยู่แค่นี้แหละ555) แล้วมันต่อได้ค่ะ แต่ผลคือกิริยาของคนขับรถนี่แย่มากๆ คิดดูละกันค่ะ รถสามล้ออ่ะ ขับก็เร็ว แซงซ้ายขวา ยกล้ออีก ทำเหมือนไม่พอใจอะไรขนาดนั้น ขืนจับไม่ดีนี่ตกรถชัวร์ค่ะ ซึ่งไปทุกครั้งเจอแบบนี้ก็ยังไปค่ะ555
**เหตุการณ์ที่ 2 ที่เวียงจันทน์เนี้ย กลางคืนเค้าจะมีตลาดตรงสวนเจ้าอนุวงศ์ แล้วแต่คนจะเรียก บ้างก็เรียกตลาดแคมของ(ริมโขง) หรือคนทั่วไปเรียกตลาดมืด เป็นการไปช้อปปิ้งเสื้อผ้าส่วนมากอ่ะค่ะที่เค้าขายๆกัน นี่ก็เกิดจากการต่อราคาของเราอีกนั่นแหละ555 คือ เราดูเสื้อผ้าร้านนึงแล้วสนใจ ละถามว่าตัวเท่าไหร่ เค้าบอกราคามาละเราก็ลองต่อดูว่าลดได้เท่าไหร่ เค้าบอกลดเท่านี้นะ เราก็อืมยืนดูจับไปมาแต่ยังไม่ได้บอกเค้านะว่าจะเอาแค่ถามว่าลดได้มั้ย?? ซึ่งเค้าก็จะจับใส่ถุงให้เราอ่ะ เราบอกยังไม่ได้จะเอา เค้าสวนมาว่า"อ้าววว ถ้าไม่เอาแล้วจะต่อทำไม ทำไมเป็นคนไม่มีสัจจะแบบนี้ต่อราคาแล้วไม่เอา" พวกเรานี่แบบ..อ้าววว ที่ต่อนี่ต้องซื้อใช่มั้ย? ก็คือเงิบกันเลยอ่ะค่ะ แต่ไม่ได้เป็นแบบนี้ทุกร้านหรอกนะคะ แต่ทีนี้พอแวะร้านไหนก็จะถามก่อนเลยค่ะ ว่าขอดูก่อนได้มั้ยคะ555 คือกลัวโดนว่าว่าเป็นคนไม่มีสัจจะ
**เหตุการณ์ที่ 3 รถราที่นั่นเค้าจะขับกันเลนขวาใช่มั้ยคะ แล้วสัญญาณไฟจราจรเนี้ยจะมีแค่จุดใหญ่ๆ อย่างเราไปทำงานก็มีขับมอไซด์ไปบริษัทเอง เป็นอะไรที่ท้าทายมากค่ะ เพราะนอกจากจะต้องขับเลนขวาแล้ว พอถึงทางแยกที่เป็นแยกที่ไม่มีสัญญาณไฟจราจรเนี้ยต้องแย่งกันไป เรียกได้ว่าถ้าคุณมัวแต่อืดอาดยืดยาดไม่ไปซะทีคุณก็จะติดอยู่ตรงนั้นแหละ เป็นอะไรที่หาไม่ค่อยได้นะคะที่จะมีคนหลีกทางให้คุณไปก่อนเพราะเค้าก็รีบกันทั้งนั้น ถือได้ว่าชนได้ชนเลยแหละ ฮ่าๆๆๆ
**เหตุการณ์ที่ 4 พูดถึงการทำงานของคนที่นั่นบ้างดีกว่า แค่คนที่ทำงานเป็นลูกจ้างพนักงานนะคะ เพราะถ้าเป็นระบบข้าราชการเค้านี่ไม่รู้ ถ้าเป็นพนักงาน หรือลูกจ้างที่นั่น เช่นที่บริษัทที่เราทำด้วยเนี้ย พนักงานเค้าก็ตั้งใจทำงานกันมากนะคะ คือทำตลอดเวลาเลยอ่ะไม่ค่อยมีพักเบรคดื่มกาแฟอะไรเหมือนเราหรอก แบบทำงานคุ้มอ่ะ นี่เป็นข้อดีของเค้าเลยแหละ
**เหตุการณ์ที่ 5 เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันสุดท้ายของการทำงานที่นั่นของเรา เย็นวันนั้นเราและทีมงานรวมถึงพี่คนไทยที่ทำงานอยู่ประจำที่นั่น ขับมอไซด์จะไปกินซี้นดาดกันค่ะ(หมูกะทะบ้านเรา) แต่ระหว่างทางเนี้ยไม่ได้สังเกตว่ามีใครตามมารึป่าว เพราะเราขับนำไปคันแรก คิดว่าที่ตามมาก็พี่ๆที่มาด้วยกัน แต่ความจริงไม่ใช่ค่ะ เป็นโจรที่ขับตามมาอยู่น่าจะซักระยะนึงละ เพราะเราเป็นคนขับแล้วมีพี่คนนึงเป็นคนซ้อนท้าย แล้วกระเป๋าสะพายของพี่เค้าเนี้ยจะอยู่ด้านขวา ซึ่งจังหวะที่เราเลี้ยวรถจะเข้าร้านซี้นดาดซึ้งร้านอยู่ซ้ายมือเนี้ย ไอ้รถที่ตามหลังมาก็คว้าหมับที่กระเป๋าละดึงสุดแรงไปต่อหน้าต่อตาเลยค่ะ เราคนขับก็แบบเห้ย ตามมั้ยอ่ะพี่ตามมั้ยอ่ะ เค้าจะมีอาวุธมั้ยถ้าจะขับตาม บลาๆๆๆ พี่คนซ้อนก็อึ้งกว่าทำไรไม่ถูกเหมือนกันอ่ะ ในกระเป๋านี่มีทั้งเงิน บัตรทั้งหมด และโทรศัพท์ รวมๆก็น่าจะซัก 2หมื่นกว่าๆแหละ แต่มีพนักงานร้านช่วยขับรถตามไป แต่มันก็ไม่ทันอ่ะนะ เลยไปขอดูกล้องวงจรบ้านข้างๆเขาก็ให้ความร่วมมือดีว่าจะส่งวิดิโอไปให้ แต่เราต้องไปแจ้งความกับนายบ้านก่อน(ผู้ใหญ่บ้าน) แล้วค่อยเอาใบแจ้งความนั้นไปแจ้งความที่สถานีตำรวจอีกที. คือวันนั้นเนี้ยทุกคนนอยส์กันหมดเลยเพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้กัน สรุปแล้วคนร้ายก็จับไม่ได้ค่ะ ประมาณว่าเราต้องตามเรื่องจริงๆอ่ะ. แต่เราคนไทยด้วยไปลาวก็แค่เดือนละครั้งไม่มีเวลาอะไรขนาดนั้น ถึงภาพกล้องวงจรปิดจะมีรูปคนร้าย ยี่ห้อรถ ทะเบียนรถก็ตาม...
เหตุการณ์ที่เราเจอมาอาจเจอแต่เหตุการณ์แย่หน่อยนะคะ แต่ข้อดีของคนที่นั่นก็ใช่ว่าจะไม่มี แต่ในทัศนคติของเราคือ ประเทศลาวถ้าไปเที่ยวคือไปได้ แต่ต้องระมัดระวังพวกมิจฉาชีพหน่อยละกัน จะได้เที่ยวแบบสนุกๆหน่อยเน๊อะ...🤗🤗🤗
ทัศนคติของคุณต่อคนประเทศลาว
**ต้นเหตุที่ตั้งกระทู้นี้คือ. ก่อนที่อาลีจะเปลี่ยนงานมาทำงานที่ไทย เคยเจอเหตุการณ์ที่ไม่ดีหลายอย่าง แต่ไม่ได้จะเหมารวมว่าประเทศนี้ไม่ดีนะคะ อย่างเหตุการณ์แรกเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบ่อยมาก คือเวลาที่เดินทางไปถึงที่นั่น ยานพาหนะหลักๆที่จะพาไปที่พักได้คือ สามล้อที่ตรงตลาดเช้าที่รถระหว่างประเทศเค้าจอดอ่ะค่ะ คือไปทำงานเป็นทีมๆละ2-3คน ก็จะมีการต่อรองราคาค่าโดยสารรถตุ๊กๆ ต่อนิดหน่อยเองนะคะ เช่นจากที่เหมาคัน ระยะทางประมาณ 2กิโล เค้าเรียกประมาณ 150฿ นี่ต่อเหลือ 100฿ (ความจริงไปทีไรก็จ่ายอยู่แค่นี้แหละ555) แล้วมันต่อได้ค่ะ แต่ผลคือกิริยาของคนขับรถนี่แย่มากๆ คิดดูละกันค่ะ รถสามล้ออ่ะ ขับก็เร็ว แซงซ้ายขวา ยกล้ออีก ทำเหมือนไม่พอใจอะไรขนาดนั้น ขืนจับไม่ดีนี่ตกรถชัวร์ค่ะ ซึ่งไปทุกครั้งเจอแบบนี้ก็ยังไปค่ะ555
**เหตุการณ์ที่ 2 ที่เวียงจันทน์เนี้ย กลางคืนเค้าจะมีตลาดตรงสวนเจ้าอนุวงศ์ แล้วแต่คนจะเรียก บ้างก็เรียกตลาดแคมของ(ริมโขง) หรือคนทั่วไปเรียกตลาดมืด เป็นการไปช้อปปิ้งเสื้อผ้าส่วนมากอ่ะค่ะที่เค้าขายๆกัน นี่ก็เกิดจากการต่อราคาของเราอีกนั่นแหละ555 คือ เราดูเสื้อผ้าร้านนึงแล้วสนใจ ละถามว่าตัวเท่าไหร่ เค้าบอกราคามาละเราก็ลองต่อดูว่าลดได้เท่าไหร่ เค้าบอกลดเท่านี้นะ เราก็อืมยืนดูจับไปมาแต่ยังไม่ได้บอกเค้านะว่าจะเอาแค่ถามว่าลดได้มั้ย?? ซึ่งเค้าก็จะจับใส่ถุงให้เราอ่ะ เราบอกยังไม่ได้จะเอา เค้าสวนมาว่า"อ้าววว ถ้าไม่เอาแล้วจะต่อทำไม ทำไมเป็นคนไม่มีสัจจะแบบนี้ต่อราคาแล้วไม่เอา" พวกเรานี่แบบ..อ้าววว ที่ต่อนี่ต้องซื้อใช่มั้ย? ก็คือเงิบกันเลยอ่ะค่ะ แต่ไม่ได้เป็นแบบนี้ทุกร้านหรอกนะคะ แต่ทีนี้พอแวะร้านไหนก็จะถามก่อนเลยค่ะ ว่าขอดูก่อนได้มั้ยคะ555 คือกลัวโดนว่าว่าเป็นคนไม่มีสัจจะ
**เหตุการณ์ที่ 3 รถราที่นั่นเค้าจะขับกันเลนขวาใช่มั้ยคะ แล้วสัญญาณไฟจราจรเนี้ยจะมีแค่จุดใหญ่ๆ อย่างเราไปทำงานก็มีขับมอไซด์ไปบริษัทเอง เป็นอะไรที่ท้าทายมากค่ะ เพราะนอกจากจะต้องขับเลนขวาแล้ว พอถึงทางแยกที่เป็นแยกที่ไม่มีสัญญาณไฟจราจรเนี้ยต้องแย่งกันไป เรียกได้ว่าถ้าคุณมัวแต่อืดอาดยืดยาดไม่ไปซะทีคุณก็จะติดอยู่ตรงนั้นแหละ เป็นอะไรที่หาไม่ค่อยได้นะคะที่จะมีคนหลีกทางให้คุณไปก่อนเพราะเค้าก็รีบกันทั้งนั้น ถือได้ว่าชนได้ชนเลยแหละ ฮ่าๆๆๆ
**เหตุการณ์ที่ 4 พูดถึงการทำงานของคนที่นั่นบ้างดีกว่า แค่คนที่ทำงานเป็นลูกจ้างพนักงานนะคะ เพราะถ้าเป็นระบบข้าราชการเค้านี่ไม่รู้ ถ้าเป็นพนักงาน หรือลูกจ้างที่นั่น เช่นที่บริษัทที่เราทำด้วยเนี้ย พนักงานเค้าก็ตั้งใจทำงานกันมากนะคะ คือทำตลอดเวลาเลยอ่ะไม่ค่อยมีพักเบรคดื่มกาแฟอะไรเหมือนเราหรอก แบบทำงานคุ้มอ่ะ นี่เป็นข้อดีของเค้าเลยแหละ
**เหตุการณ์ที่ 5 เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันสุดท้ายของการทำงานที่นั่นของเรา เย็นวันนั้นเราและทีมงานรวมถึงพี่คนไทยที่ทำงานอยู่ประจำที่นั่น ขับมอไซด์จะไปกินซี้นดาดกันค่ะ(หมูกะทะบ้านเรา) แต่ระหว่างทางเนี้ยไม่ได้สังเกตว่ามีใครตามมารึป่าว เพราะเราขับนำไปคันแรก คิดว่าที่ตามมาก็พี่ๆที่มาด้วยกัน แต่ความจริงไม่ใช่ค่ะ เป็นโจรที่ขับตามมาอยู่น่าจะซักระยะนึงละ เพราะเราเป็นคนขับแล้วมีพี่คนนึงเป็นคนซ้อนท้าย แล้วกระเป๋าสะพายของพี่เค้าเนี้ยจะอยู่ด้านขวา ซึ่งจังหวะที่เราเลี้ยวรถจะเข้าร้านซี้นดาดซึ้งร้านอยู่ซ้ายมือเนี้ย ไอ้รถที่ตามหลังมาก็คว้าหมับที่กระเป๋าละดึงสุดแรงไปต่อหน้าต่อตาเลยค่ะ เราคนขับก็แบบเห้ย ตามมั้ยอ่ะพี่ตามมั้ยอ่ะ เค้าจะมีอาวุธมั้ยถ้าจะขับตาม บลาๆๆๆ พี่คนซ้อนก็อึ้งกว่าทำไรไม่ถูกเหมือนกันอ่ะ ในกระเป๋านี่มีทั้งเงิน บัตรทั้งหมด และโทรศัพท์ รวมๆก็น่าจะซัก 2หมื่นกว่าๆแหละ แต่มีพนักงานร้านช่วยขับรถตามไป แต่มันก็ไม่ทันอ่ะนะ เลยไปขอดูกล้องวงจรบ้านข้างๆเขาก็ให้ความร่วมมือดีว่าจะส่งวิดิโอไปให้ แต่เราต้องไปแจ้งความกับนายบ้านก่อน(ผู้ใหญ่บ้าน) แล้วค่อยเอาใบแจ้งความนั้นไปแจ้งความที่สถานีตำรวจอีกที. คือวันนั้นเนี้ยทุกคนนอยส์กันหมดเลยเพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้กัน สรุปแล้วคนร้ายก็จับไม่ได้ค่ะ ประมาณว่าเราต้องตามเรื่องจริงๆอ่ะ. แต่เราคนไทยด้วยไปลาวก็แค่เดือนละครั้งไม่มีเวลาอะไรขนาดนั้น ถึงภาพกล้องวงจรปิดจะมีรูปคนร้าย ยี่ห้อรถ ทะเบียนรถก็ตาม...
เหตุการณ์ที่เราเจอมาอาจเจอแต่เหตุการณ์แย่หน่อยนะคะ แต่ข้อดีของคนที่นั่นก็ใช่ว่าจะไม่มี แต่ในทัศนคติของเราคือ ประเทศลาวถ้าไปเที่ยวคือไปได้ แต่ต้องระมัดระวังพวกมิจฉาชีพหน่อยละกัน จะได้เที่ยวแบบสนุกๆหน่อยเน๊อะ...🤗🤗🤗