เราเป็นพวกขี้เกรงใจมากเกินไปหรือเปล่านะ เราจะเกรงใจกับทุกคนมากๆ ไม่ว่าจะเพื่อน ครอบครัว หรือคนรู้จัก
เราก็ไม่ได้ถูกสอนให้มาเป็นคนเเบบนี้เเต่พอโตขึ้นมันก็รู้สึก เเล้วก็เป็นเองไปโดยปริยายเลย
เรามาสังเกตเเบบจริงๆจังๆเลยก็เมื่อเข้ามหาลัย อย่างเช่น เราเป็นเด็กหอเป็นเรื่องปกติที่เงินจะต้องหมดก่อนสิ้นเดือนทุกทีเเต่เราก็รู้สึกเกรงใจเเม่ที่จะต้องโอนตังมาให้เพราะเราคิดว่ามันเป็นความผิดของเราที่ใช้เงินไม่พอเอง ถ้าเทียบกับเพื่อนๆเราถ้าเกิดเงินหมดพวกเขาก็จะโทรไปหาเเม่เเล้วก็ขอได้โดยสบายๆเเล้วก็ไม่ได้คิดอะไร เราเคยถามพวกมันว่ารู้สึกเกรงใจเเม่ปะเวลาโทรไปขอตัง มันก็บอกว่าไม่อะก็เป็นเเม่ เราก็เห็นด้วยนะ พี่สาวเราจะเลี้ยงข้าวแต่เรากลับถามว่าเเบบนี้จ่ายไหวไหม เวลาเราเงินไม่พอเเฟนเราก็จะยื่นมือมาช่วย เราเกรงใจทุกๆคนมากๆ พอลึกๆเเล้ว เราก็รู้สึกไม่ดีจริงๆ มันมีหลายเรื่องมากๆที่ความเกรงใจมันทำร้ายจิตใจ มันทำให้เราเป็นคนคิดมาก คิดเยอะ บางทีน้ำตามันก็ไหลเอง อยากให้ความเกรงใจของเรามันลดลงบ้าง มันต้องทำยังไง มันต้องใช้วิธีไหนบ้างนะ
ขอบคุณนะคะที่กรุณาเเสดงความเห็น
ถ้ามีความเกรงใจมากเกินไป มันจะทำร้ายตัวเองหรือเปล่า
เราก็ไม่ได้ถูกสอนให้มาเป็นคนเเบบนี้เเต่พอโตขึ้นมันก็รู้สึก เเล้วก็เป็นเองไปโดยปริยายเลย
เรามาสังเกตเเบบจริงๆจังๆเลยก็เมื่อเข้ามหาลัย อย่างเช่น เราเป็นเด็กหอเป็นเรื่องปกติที่เงินจะต้องหมดก่อนสิ้นเดือนทุกทีเเต่เราก็รู้สึกเกรงใจเเม่ที่จะต้องโอนตังมาให้เพราะเราคิดว่ามันเป็นความผิดของเราที่ใช้เงินไม่พอเอง ถ้าเทียบกับเพื่อนๆเราถ้าเกิดเงินหมดพวกเขาก็จะโทรไปหาเเม่เเล้วก็ขอได้โดยสบายๆเเล้วก็ไม่ได้คิดอะไร เราเคยถามพวกมันว่ารู้สึกเกรงใจเเม่ปะเวลาโทรไปขอตัง มันก็บอกว่าไม่อะก็เป็นเเม่ เราก็เห็นด้วยนะ พี่สาวเราจะเลี้ยงข้าวแต่เรากลับถามว่าเเบบนี้จ่ายไหวไหม เวลาเราเงินไม่พอเเฟนเราก็จะยื่นมือมาช่วย เราเกรงใจทุกๆคนมากๆ พอลึกๆเเล้ว เราก็รู้สึกไม่ดีจริงๆ มันมีหลายเรื่องมากๆที่ความเกรงใจมันทำร้ายจิตใจ มันทำให้เราเป็นคนคิดมาก คิดเยอะ บางทีน้ำตามันก็ไหลเอง อยากให้ความเกรงใจของเรามันลดลงบ้าง มันต้องทำยังไง มันต้องใช้วิธีไหนบ้างนะ
ขอบคุณนะคะที่กรุณาเเสดงความเห็น