[CR] ลาออกมาล่าฝัน ขี่Wave110i เที่ยว 77 จังหวัด พิชิต 148 อุทยาน มีเงินแค่ 30,000 ไม่ครบไม่กลับบ้าน จังหวัดที่ 10 แม่ฮ่องสอน

หลังจากรอนแรมบนหลังมอไซด์คันน้อยๆ มา 1 เดือนเต็มๆ เป็นการเที่ยวแบบ Non-Stop ครั้งแรกในชีวิต มีเรื่องราวหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้น ให้ได้สนุก ประทับใจ เศร้า เจ็บป่วย แต่สุดท้าย มอไซด์คันน้อยๆ คันนี้ก็ยังคงพาผมเข้าสู่จังหวัดที่ 10 แม่ฮ่องสอนได้อย่างปลอดภัย และยังคงทรงพลังในการที่จะเข้าโค้งข้ามเขา  ส่งฝันของผมให้ไปถึงจุดหมาย  แต่สำหรับจังหวัดแม่ฮ่องสอน ที่ได้ขึ้นชื่อว่ามีโค้ง มีเนินปราบเซียนนับไม่ถ้วน  ทริปนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง  จะได้พบเจอผู้คนที่น่าสนใจแค่ไหน หรือจะได้เห็นความสวยงามของประเทศไทยที่ใดบ้าง  มาติดตามชมเรื่องราวและการเดินทางของผมได้เลยครับ  1 คน กับมอไซด์ แม่บ้าน 1 คัน กับภาระกิจพิชิตฝัน เที่ยวรวดเดียว 77 จังหวัด 148 อุทยานฯ ไม่ครบ ไม่กลับบ้าน...

ทั้งนี้ด้วยความเป็นคนชอบเขียน ผมโง่เกินกว่าจะทำ Blog เป็นของตัวเอง  จึงขอใช้พื้นที่ใน Pantip แบ่งปันเรื่องราวและข้อมูลที่ได้รับจากการเดินทางครั้งนี้ ดังนั้นจะทำการรีวิวข้อมูลสถานที่เที่ยวทั้ง 77 จังหวัด  เพื่อที่จะส่งต่อข้อมูลที่มีประโยชน์ และเรื่องราวที่อาจจะไปสร้างแรงบันดาลใจ ไปจุดเชื้อไฟให้กับใครบางคน ได้นำเอาปรับใช้ให้เหมาะสมกับตนเองได้  
และหากใครที่จะสอบถามเพิ่มเติม หรือพูดคุยกัน ก็เข้ามาทักทายกันได้ที่ Facebook เพจ “บอลพาเที่ยว Backpacker Ball”
https://www.facebook.com/backpackerball?ref=hl

แล้วเรามาร่วมผจญภัยไปพร้อมๆ กัน ผม...จะพาคุณไปชมความสวยงามทั้ง 77 จังหวัด และ 148 อุทยานแห่งชาติทั่วทั้งประเทศไทย  
บอลพาเที่ยว

กระทู้ก่อนหน้านี้ที่เคยเขียนไว้ เข้าไปดูในนี้เลยครับ >>> http://pantip.com/topic/31478974


ใครยังไม่เคยเข้ากระทู้ผมตอนก่อนหน้านี้ ก็ลองเข้าไปอ่าน Spoil ดูนะครับผม ^^
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้1.    จะไม่รับเงินในระหว่างเดินทาง  จะใช้เงินที่มีอยู่ก้อนสุดท้าย 30,000 บาทเท่านั้น (แต่มีสำรองยามฉุกเฉินที่พ่อให้อีก 3,000 ก็จะไม่ใช้ จะเหลือกลับมาคืนพ่อในวันที่ทำฝันสำเร็จ)
2.    เรื่องการลาออกจากงานประจำ
การลาออกครั้งนี้ ได้รับการสนับสนุนอย่างแข็งแรงจากมารดาผู้ให้กำเนิน ท่านไม่ต้องการให้ผมใช้เวลาส่วนใหญ่ของชีวิตไปกับสิ่งที่ผมไม่ได้ชอบ ท่านรู้จักผมดีว่าผมต้องการอิสระมากแค่ไหน  และท่านเชื่อในศักยภาพผมว่าผมจะไม่อดตาย หากลาออกจากงานไปทำในสิ่งที่ผมรักอย่างเต็มที่ ท่านรู้ว่าแม้ผมจะไม่ได้ร่ำรวยเป็นเศรษฐี แต่ชีวิตนับจากวันที่ผมลาออก ผมจะใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขบนโลกใบนี้ และท่านเองก็ดีใจมากที่ได้ให้กำเนินเด็กคนหนึ่ง และเด็กคนนั้นใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้  อย่างมีความสุขในทุกๆ วันที่เขาหายใจ  .... ขอบคุณครับแม่  ( ปล. พ่อก็เช่นกันครับที่คอยสนับสนุน แต่แม่นี้เข้าขั้นยกป้ายไฟเชียร์ให้ลาออกมาระยะหนึ่งแล้วครับ รวมทั้งแฟนที่คอยเป็นกำลังใจอยู่เบื้องหลัง)
3.    หลังจบทริปจะทำอะไรในเมื่อลาออกแล้ว
60% อาจจะไปหาอะไรทำที่เวียดนามเพื่อเรียนภาษาในปีแรก จากนั้นปีที่สอง จะแวนซ์พิชิตทุกอุทยานแห่งชาติของเวียดนามครับ ส่วนอีก 40% กั๊กไว้สำหรับสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคตที่ยังไม่รู้ตอนนี้
4.    เรื่องงบ 30,000 บาท
ตัวเลขนี่ ผมไม่ได้กำหนดเพราะต้องการจะเป็นเจ้าสถิติเที่ยวถูก เพียงแต่ผมมีเงินแค่นี้จริงๆ ไม่มีสำรอง หมดแล้วหมดเลย  จะรอให้มีมากกว่านี้จนครอบคลุมค่าใช้จ่ายแบบเที่ยวได้สบายๆ ก็เกรงว่าเมื่อมีเงินครบ ( ก็คงเกือบแสน ) เวลาก็อาจจะไม่มี ในขณะที่ภาระก็อาจจะมีมากขึ้น จนทำให้ไม่สามารถที่จะเดินทางได้  ดังนั้นตอนนี้จึงเป็นช่วงที่เหมาะสม ปราศจาคภาระที่ต้องกังวล คนรอบข้างสนับสนุน  ผมจึงออกเดินทางด้วยเงิน 30,000 ด้วยความเชื่อว่าจะประสบความสำเร็จ จากการที่เป็นคนนอนง่าย และกินง่าย ใช้จ่ายเท่าที่จำเป็น “บางทีหากรอจนมีเงินแสน ถึงตอนนี้อาจจะมีเรื่องอื่นมาขัดขวางให้ไม่สามารถทำได้ ก็เป็นได้” และเมื่อบวกกับน้ำจิตน้ำใจของคนไทยมันจะไม่ใช้แค่เงิน 30,000 แต่มันมีน้ำใจขอบคนไทยที่เราได้เจอระหว่างทางด้วยครับ แต่หากเงินหมดจริงๆ ผมก็อาจจะหางานทำในจังหวัดที่มีแหล่งท่องเที่ยวสักเดือน อาจจะเป็นพนักงานเสริฟ เมื่อได้เงินสัก 5 พัน 8 พัน ก็จะเดินทางต่อ
5.    สิ่งที่ต้องการและภารกิจ
-    พิชิต 148 อุทยานทั่วไทย
-    พิชิตสถานที่เที่ยวสวยๆ ทั้ง 77 จังหวัด
-    เขียนรีวิวที่เที่ยวในทุกจังหวัด เพื่อรวบรวมและเผยแพร่ข้อมูลแหล่งท่องเที่ยวทั่วทั้งประเทศไทย และทำข้อมูลไว้ให้สำหรับผู้ที่รักการท่องเที่ยวได้ตามรอย
-    เพื่อเรียนรู้วิถีชีวิตแบบเรียบง่าย  สัมผัสกับอาชีพต่างๆ ที่ยังไม่เคยทำ เช่น ทำนา ทำสวน ทำไร่ หรือทำประมง ตามแต่สถานการณ์ที่ได้ไปเจอจะกำหนด
-    เดินทางเพื่อเปิดรับมิตรภาพใหม่ๆ เพื่อส่งต่อแรงบันดาลใจให้กับผู้คนที่ติดตามและชื่นชอบในการท่องเที่ยว
-    เพื่อลดอีโก้ของตนเอง ให้เข้าถึงการอยู่อย่างต่ำ การกระทำให้ได้ผลอย่างสูง(ด้านจิตใจ) ตามคำที่ท่านพุทธทาส ภิกขุได้กล่าวไว้
6.    เรื่องการกิน
-    จะกินอย่างง่ายและประหยัดที่สุด โดยพยามใช้เงินของตนเองที่มีอย่างจำกัด อย่ารู้คุณค่าและเกิดประโยชน์มากที่สุดในการหาอาหาร “กินเพื่ออยู่”
-     ทานอาหารที่เหลือจากที่พระท่านฉันท์เหลือแล้วเท่านั้นในมื้อเช้า หากหากมีเหลือมากพอ จะเก็บใส่ถุงไว้ทานต่อมื้อเที่ยง โดยจะทำประโยชน์ตอบแทนวัด เช่นล้างส้วม กวาดลานวัด
-    การรับอาหารจากผู้คนที่ได้พบเจอระหว่างทาง “จะไม่มีการขอ” อาหารเพื่อรบกวนผู้คนเหล่านั้น และจะไม่วิ่งเข้าหาเพื่อต้องการอาหาร  แต่ยินดีจะรับอาหารจากผู้ที่ต้องการมาร่วมทริป ณ สถานที่ที่ผมเจาะจงว่าจะไปอยู่แล้ว โดยขอให้เพื่อน ๆที่อยากจะมาร่วมทริป ผมยินดีที่จะได้รู้จักมิตรภาพใหม่ๆ แต่ไม่จำเป็นที่ท่านต้องนำอาหารมาให้ แค่ได้มาเจอกัน รู้จักกัน ถ่ายรูปร่วมกัน ผมก็ดีใจมากแล้ว แต่ถ้าท่านจะนำอาหารมาเพื่ออยากจะมีส่วนร่วมส่งแรงพลังกายให้ผม ขอให้นำมาให้น้อยที่สุด ผมกินง่าย ข้าวสักจาน น้ำพริกสักถุง ผมก็อิ่มทั้งกาย อิ่มทั้งใจที่ท่านส่งผ่านน้ำใจมาเป็นอาหารเพื่อให้ผมได้ทำภาระกิจได้สำเร็จ
-    ส่วนกรณีอื่นๆ ที่ทำให้ได้มาซึ่งอาหารที่ส่งผ่านมาด้วยน้ำใจ ผมจะพยายามแลกด้วยแรงงานช่วยเหลือผู้ให้ตามที่ผมจะทำได้เป็นการตอบแทนน้ำใจที่ทุกคนหยิบยื่นให้
7.    เรื่องการนอน
-    อาศัยที่นอนตามวัดต่างๆ ผ่านการขออนุญาตจากท่านเจ้าอาวาส และจำทำความสะอาดที่นอน หรือบำเพ็ญประโยชน์อื่นๆ ต่อวัดที่เมตาให้ที่พักพิง
-    นอนตามสถานที่สาธารณะต่างๆ ตามแต่โอกาส และไม่เป็นการรบกวน หรือผิดกฏของที่นั้นๆ
-    จะไม่วิ่งเข้าหาที่นอนที่สะดวกสบาย นอกจากการนอนเต้นท์ที่ตนเองพกติดตัวไป ซึ่งก็เพียงพอแล้วสำหรับการพักผ่อนให้ร่างกายได้ฟื้นฟู ก่อนเดินทางในวันถัดไป แต่อาจจะมีนอนกับมิตรสหายเป็นบางคนที่รู้จักมักคุ้นกันพอสมควรและเป็นการไปเพื่อเยี่ยมเยียนมิตรเหล่านั้น
8.    เกี่ยวกับค่าธรรมเนียมการเข้าอุทยานและการกางเต้นท์ในอุทยาน
-    ค่าธรรมเนียม เนื่องจากมีงบอย่างจำกัด ผมจะลองขออนุญาตเจ้าหน้าที่ เพื่อให้งดเว้นเป็นกรณีพิเศษ ด้วยเหตุผลที่จะได้ช่วยโปรโมทอุทยานทั้ง 148 แห่งของประเทศไทย ส่งเสริมการท่องเที่ยว  แต่หากเจ้าหน้าที่แจ้งว่าไม่สามารถทำได้ จะไม่มีการตื้อ  จะจ่ายค่าธรรมเนียมตามปรกติด้วยความสมัครใจและเข้าใจในหน้าที่ที่เขาต้องปฏิบัติ และการทำหน้าที่ของผมที่ต้องเคารพต่อกฎเกณฑ์ที่เขาได้วางไว้
-    ค่าธรรมเนียมการกางเต้นท์ในอุทยาน  อาจจะมีแค่บางที่ ที่ผมพิจารณาแล้วว่าควรจะกางเต้นท์นอน ณ อุทยานนั้นๆ ก็จะขออนุญาติกับเจ้าหน้าที่ที่จะขอให้ช่วยงดเว้นค่ากางเต้นท์ให้ แต่หากไม่สามารถที่จะงดเว้นให้ได้ก็ยินดีจ่ายเช่นเดียวกับค่าธรรมเนียมครับ  แต่เพื่อไม่เป็นการรบกวนเจ้าหน้าที่มากจนเกินไป และไปสร้างความลำบากใจในการปฏิเสธ  ผมจะเน้นนอนที่วัด หรือสถานที่อื่นๆ ที่ไม่สร้างผลกระทบให้คนรอบข้างต้องเดือนร้อนจากการที่ผมไปเยือน
9.    Pantip and Facebook
เนื่องจากตลอด 3 ปีที่ผ่านมา ผมได้แชร์ประสบการณ์ของตนเอง พร้อมทั้งข้อมูลอย่างแน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อก่อประโยชน์ให้เพื่อนๆ ได้รับข้อมูลที่สามารถตามรอยได้ และนำไปปรับใช้ในรูปแบบของแต่ละคน รวมทั้งให้คำปรึกษาโดยไม่หวังซึ่งสิ่งตอบแทนทางด้านกายภาพ  แต่ต้องการเห็นเพื่อน ๆได้ไปฟิน ในแบบที่เราเคยไปสัมผัส ให้เขาได้มีความสุข  และหากข้อมูลที่ผมแนะนำไป มีส่วนทำให้พวกเขาได้เข้าถึงความฟิน แค่นี้ผมก็ดีใจมากแล้ว  (ซึ่งสิ่งเหล่านี้ เพื่อน ๆในเฟสหลายๆคนสามารถยืนยันเจตจำนงข้อนี้ของผมได้เป็นอย่างดี ) ดังนั้นการเดินทางครั้งนี้ จึงพยายามประชาสัมพันธ์ให้เข้าถึงกลุ่มคนที่รักการเดินทาง ด้วยเชื่อว่าการเดินทางครั้งนี้ จะเป็นประโยชน์ ไม่มากก็น้อย ทั้งในด้านการท่องเที่ยว และในด้านแง่คิดของการใช้ชีวิต โดยการใช้ PANTIP เป็นสื่อในการเขียนเล่าเรื่องราวต่างๆ ข้อมูลต่างๆโดยละเอียด เพื่อจะได้เป็นประโยชน์แก่การตามรอย  และใช้ FACEBOOK เป็นสื่อในการพูดคุย แนะนำสถานที่เทียวต่าง ๆหรือพูดคุยฉันท์มิตร รวมทั้งอัพเดทสถานการณ์รายวันให้เพื่อนๆ ที่ติดตามได้รับทราบ
10.    ขอบคุณผู้ที่สร้างแรงบันดาลใจในการดำเนินชีวิต
1)    ขอบคุณมารดาผู้ให้กำเนิน ผู้ซึ่งอยู่เบื้องหลังการลาออกและเป็นแรงผลักดันให้ผมได้ออกเดินทางครั้งนี้ และได้ชี้นำจนผมค้นพบตัวเอง และเชื่อมั่นในตัวผมว่าผมจะประสบความสำเร็จในเส้นทางที่ผมรัก
2)    ขอบคุณพี่ธินกร ที่รวยระดับร้อยล้าน(มั่ง รู้แต่ว่ารวยมาก) แต่เที่ยวแบบโคตรยาจกมาก ชนิดที่หาตัวจับยาก และมีแนวทางการใช้ชีวิตในสายของนักเดินทางมืออาชีพที่น่านับถือ พี่คือแบบอย่างของผม
3)     ขอบคุณน้องชาย ผู้ร่วมเดินทางไปเที่ยวลำปางได้กัน กับการเป็นนักศึกษาปี 4 ที่ตั้งใจว่าจะเรียนไม่จบ เพราะคำพูดที่ว่า “ผมไม่อยากเสียเวลาไปแม้แต่วันเดียวให้กับสิ่งที่ผมไม่ได้รัก” และน้องได้พิสูจน์ให้พี่เห็นแล้วว่า แม้ตอนนี้น้องยังเรียนไม่จบ แต่ก็หาเงินเองจากการทำสิ่งที่รักได้หลายแสน ชีวิตเอ็งแมร้ง โคตรน่าอิจฉาที่เจอตัวเองเร็วมาก
4)    ขอบคุณบริษัท Worldwide Holidays And Travel ที่ทำงานที่สุดท้ายที่ให้ประสบการณ์ และมีส่วนทำให้ผมรู้ว่าผมชอบเทียวมากแค่ไหน จนสุดท้ายต้องขออนุญาติลาออกมาเป็นนักเดินทาง
5)    ขอบคุณลุง 500 เรื่องราวการเดินทางของลุง ส่งผ่านตัวอักษรมาให้ผมเห็น จนผมไม่อาจจะทนนั่งทำงานอยู่ในห้องแอร์สี่เหลียมได้อีกต่อไป และที่สำคัญ รถของลุง คือรถต้นแบบที่ผมจะใช้ในการเดินทางสำหรับทริปนี้
6)    ขอบคุณ Tan Hi ที่ส่งต่อเรื่องราวที่น่าประทับใจทั้งทริปลาว และทริปแว๊นซ์รอบประเทศ  มันทำให้ผมหันไปมอง Honda Wave ของตัวเอง แล้วพูดว่า “เราจะไปสร้างตำนานกันไอดำแดง” เหมือนที่ Tan Hi เขาได้ทำสำเร็จมาแล้ว
7)    ขอบคุณวัดส่วนโมกข์ ซึ่งครั้งหนึ่งเคยไปบวชอยู่ 4 เดือน ทำให้ผมได้กลายเป็นคนกินง่ายอยู่ง่าย และได้เรียนรู้อะไรบางอย่างในการใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้
8)    ขอบคุณหนังสือ “ก้าวเดินสู่อิสระภาพ” ของ อ.ประมวล เพ็งจันทร์ กับการลาออกจากข้าราชกาลแล้วเดินแบบไม่พกเงินติดตัวจากเชียงใหม่สู่สมุย เรื่องราวของอาจารย์ นอกจากสร้างแรงบันดาลใจ ยังสร้างความเชื่อมั่นให้ผมว่าน้ำใจคนไทย  อยู่เมืองไทย ไม่ตายแน่นอน
9)    ขอบคุณเรื่องราวของ โจน จันได เรื่องราวการใช้ชีวิตที่เรียบง่าย ที่ผมจะนำมาปรับใช้ ให้เหมาะสมกับตนเอง
10)    สุดท้าย ขอขอบคุณเพื่อน ๆในโลกออนไลน์ ทั้ง Pantip และ Facebook ที่ส่งกำลังใจมาให้จนทำให้รู้สึกว่า การเดินทางครั้งนี้ไม่ใช้การเดินทางของผมคนเดียว แต่มีเพื่อนๆที่คอยติดตามและเป็นกำลังใจ  หลายคนคนฝากความฝันมาให้ผมช่วยทำ โดยตนเองจะคอยติดตามชมอย่างใกล้ชิด  สิ่งเหล่านี้มันคือพลังใจอย่างมหาศาลจนผมเชื่อว่าผมจะสามารถผ่านอุปสรรค์ต่างๆ ที่จะเจอตลอดการเดินทางครั้งนี้ไปได้  แล้วเรามาร่วมผจญภัยไปพร้อมๆ กันนะครับ ^^