หนึ่งคำจากหนึ่งคนเปลี่ยนเราไปตลอดชีวิต

ผมเองก็เป็นวัยรุ่นคนหนึ่งที่ชอบ กิน-เที่ยว-ดื่ม เหมือนกันกับวัยรุ่นทั่วๆไป ในวัยนี้มีแต่สิ่งที่อยาก...
อยากได้นั้น อยากได้นี้ อยากขี่มอไซค์เจ๋งๆ อยากแต่ตัวเท่ร์ๆ อยากกินหรูๆ อยากไปหมดละ
ถึงการนั้นก็มีแหล่งที่มาของเงินมาจาก..."พ่อ แม่" ฐานะผมก็ ปานกลางไม่ได้มี ไม่ได้ขาดแต่คำๆหนึ่งเปลี่ยนผมไปตลอดเลย

ที่มาของคำนั้น เวลาผมไปกิน ข้าวกับเพื่อน ไปดื่มกินกัน ต้องออกตังใช่ไหมวัยรุ่น ผมก็ออกนิดๆหน่อยๆไป แต่เมื่ออยากได้ของใหญ่มาหน่อยก็ขอแม่-พ่อ
ผมก็เอาแต่บ่นว่า "ก็*** มันจนนิว้าาา" "เงินไม่ค่อยมีว่ะออกไปก่อน" ซึ่งมันเป็นการเอาเปรียบคนอื่นอย่างเห็นได้ชัด

จนพี่ชายที่รู้จักนับถืบกันคนหนึ่งเอ๋ยมาว่า         "ถ้าเอ็งไม่มีเงิน เอ็งก็ทำงานหาสิอย่ามีข้ออ้างในการใช้ชีวิต"

แรกๆผมก็ทำงานๆๆๆๆๆๆๆ ซ่อมรถอยู่นั้นละ ซ่อมๆๆๆ จนเงินเดือนไม่ขึ้น (3000กว่าๆเอง)

สุดท้ายพี่ชายมาเห็นเข้าเลยบอกว่า ที่ให้ทำงานไม่ใช่ขยันอย่างเดียวต้องใช้ความรู้ที่มี+งานที่เหมาะสมกับเรา

จนผมเปลี่ยนงาน 55555 สุดท้ายผมก็มาลงเอ๋ยที่ทำงานร้านซ่อมคอม+เครื่องปริ้น เพราะว่าผมถนัดอ่ะน่ะ

ตอนนี้ผมก็อายุ 20 กว่าๆละ ก็ยังสนุกกับการทำงานเก็บเงินกะจะเก็บสักก้อน(ได้แล้ว)ไปเที่ยวไกลๆสักหน่อย

"ไม่สายเกินเรียน แต่ที่ไม่อยากให้สายคือการเรียนรู้จากชีวิต"


ปล. จบ ม.6 แล้วว รู้สึกดีมากที่เก็บตังได้ ก้อนหนึ่งเผื่อเรียน อีกก้อนส่วนตัว ไม่เสียดายที่ช้าไปหนึ่งปีเพราะทำให้ผมรู้รสชาติของมัน


ขอบคุณครับ.....


"แล้วคุณละ....มีใครสักคนที่คุณจำคำพูดคนๆเตื่อนใจคุณตลอดไหม?"