ทำไมคนหนุ่มสาววัยทำงานสมัยนี้ จึงหาคนมีน้ำใจได้ยากจัง?

คือเท่าที่เจอมาในชีวิต ขอบอกว่าส่วนใหญ่นะค่ะ ไม่ใช่ทุกคน เรามักพบว่าคนที่อยู่ในวัยหนุ่มสาว วัยทำงานมักมีความเห็นแก่ตัวอยู่เต็มโข ไม่ค่อยมีน้ำใจ ขี้รำคาญ ถามนิดถามหน่อยก็หงุดหงิด ทำเฉยไม่อยากพูดไม่อยากตอบ ชอบทำตัวเองดูมีค่าเหลือเกิน เวลาใครขอความช่วยเหลือต้องง้อเสียเหลือเกิน ทำดีด้วยก็เท่านั้น เหมือนไม่มีสมองที่จะคิดรู้บุญคุณ ใจดำ จิตใจเย็นชา เอาง่ายๆ อย่างวันนั้นเราไม่สบายหนักก็ไปซื้อยาที่ร้านยาแห่งนึง ในย่านโรงเรียนสองภาษาใหญ่แห่งนึง ในเขตอ.บางบัวทอง เป็นตึกแถว5ชั้น คนขายเป็นเภสัชสาวอายุราวยี่สิยปลาย เราถามหาซื้อยาแก้หวัด ก็ทำส่งๆให้ ไม่สนใจลูกค้าเลยว่าเค้าเป็นอะไรมา ซื้อไม่ทันเสร็จก็รีบพูด ราคาทันที150 บาทค่ะ เหมือนกับกลัวว่าเราจะโกง พอจะปรึกษาว่ามีตัวอื่นที่ช่วยแก้ไอได้ไหม ก็ทำเป็นไม่สนใจ มัวแต่หวงดูทีวี ร้านข้างๆเช่นกันเป็นร้านสัตว์แพทย์หน้าหมู่บ้านในแถบเดียวกันก็เช่นกัน หมออายุประมาณ 30 ปลายเวลารักษาเสร็จจะรีบเรียกเก็บเงินทันที 380 บาทครับ เหมือนกลัวลูกค้าจะโกงเงิน บางครั้งเราต้องรีบยื่นเงินให้ เพราะดูกังวลเหลือเกิน น้ำใจก็ไม่มีเลย เวลาถามขอคำปรึกษาเรื่องสุนัขที่เอาไปรักษาก็ไม่ค่อยให้คำปรึปรึกษา เวลาโทรไปก็ไม่ค่อยรับสาย พอจะถามอาการหมาที่รักษาก็พูดแต่ ครับ ครับ ต้องให้เรามโนอาการของมันเอง แย่มากๆเลย แล้งน้ำวจมากๆ คิดแต่จะเอาเงินอยู่อย่างเดียว อยาดจะเปลี่ยนหมอเต็มที แต่ไม่รู้จะไปที่ไหนดี ผิดกับพี่อีดคนนึง พี่เค้าเป็นเภสัชเหมือนกัน อายุประมาณ40ปลาย เวลาไปถามเรื่องยาเวลาไม่สบาย พี่เค้าจะอธิบายวิธีและให้คำแนะนำที่ดี บางทีเอาตังค์ไม่พอ พี่เค้าก็บอกว่า วันหลังค่อยเอามาให้ก็ได้ แต่กัญหาคือพี่เค้าหยุดร้านบ่อย เลยต้องไปซื้อที่ยัยใจดำ ก็อย่างที่เล่ามาแหละ ทำไมเนอคนวัยหนุ่มสาวถึงใจดำจัง เพราะอะไรเพื่อนๆช่วยแสดงความคิดเห็นหน่อยค่ะ เผื่อสังคมจะได้น่าอยู่มากขึ้น เศร้าใจจริงๆกับคนแบบนี้!