เรากับแฟนคบกันมานานมาก 12 ปีแล้วค่ะ ตั้งแต่ตอนเรียนมัธยม จนตอนนี้ต่างคนต่างทำงานแล้ว แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าเค้าจะอย่างแต่งงาน เค้าอายุ 30 แล้ว ส่วยเราอายุ 29 แล้วค่ะ คิดว่าถึงจุดที่พร้อมจะมีครอบครัวได้แล้ว แต่แฟนไม่มีวี่แววว่าจะอยากแต่ง หรือมีความคิดว่าจะแต่งด้วย แล้วส่วนตัวรู้สึกได้ว่าความรักมันจีดจางค่ะ เค้าไม่ได้สนใจเราเหมือนแมื่อก่อน ไม่ได้อยากเจอเราเหมือนเมื่อก่อน สองอาทิตย์ถึงจะเจอกันครั้งนึง อาทิตย์ไหนไม่ว่าง ก็ไม่ได้หาวันทดแทนที่จะมาเจอ แต่ก่อนเค้าจะพยายามหาวันทดแทนค่ะ แล้วพอไม่ว่างก็ไม่บอก ก็เงียบหายไป ตั้งแต่เค้าเริ่มใส่ใจเราน้อยลง เรากลับคิดในหัวแค่ว่า เราอาจคบกันนานเกิน จนไม่มีอะไรหวือหวา จนเค้าคงรู้สึกว่าเป็นของตาย คือ อยู่กันไปเรื่อยๆแอบนี้ก็ดีอยู่แล้ว เค้าเลยไม่คิดจะแต่งงาน อันนี้ไม่ได้คิดไปเองนะค่ะ มีเพื่อนหลายคนบอกว่า เค้าอาจจะเก็บตังอยู่โดยไม่บอกแกก็ได้ แต่ที่เห็นคือ เค้าพยายามจะเก็บตังซื้อรถ ซื้อมือถือ ซื้ออุปกรณ์ต่างๆแพงๆ แต่ไม่เคยคิดเก็บเงินแต่งงานเลย เราก็แอบเสียใจค่ะ แต่ไม่เคยพูด ไม่อยากกดดันเค้า ไม่อยากให้เค้าไม่สบายใจ และอีกสิ่งที่เราคิด คือ ทุกวันนี้ เค้าอาจคบเราไป เพื่อฆ่าเวลา เพื่อรอคนที่ใช้ คนที่เพียบพร้อม คนที่สมบูรณ์แบบมากกว่าเรา แต่ ณ ตอนนี้เค้ายังไม่เจอคนๆนั้นก็คบเราไปก่อน เหงา ก็มีคนไปเป็นเพื่อน
ตอนนี้เราคิดอยู่ตลอดว่า เราควรจะคบกันด้วยสถานะแบบนี้ต่อไปไหมค่ะ หรือ จะบอกเลิกไปเลย เจ็บหนักตอนนี้ ยังน้อยกว่ารอจนเค้าเจอคนที่ใช่แค่ปีสองปีแล้วตัดสินใจแต่งงาน โดยสิ่งที่คบกันมา 10 กว่าปีไม่มีความหมาย
เราทั้งคู่ก็คบกับเปิดเผยนะค่ะ พ่อแม่เราทั่งคู่ก็รับรู้ เพื่อนๆทั่งคู่ก็รับรู้ ออกงานก็ไปด่วยกันตลอด ใครๆมองภายนอกว่าดี ใครก็อิจฉา ว่าแฟนเราเป็นคนดี ไม่เจ้าชู้ ไม่กินเหล้า หน้าที่การงานาดี ดีเป็นผู้ใหญ่ ดูมีอนาคต แต่ไม่มีใครรู้ว่าทุกวันนี้ มันจืดจางมากค่ะ มีแต่คนถามว่าแต่งเมื่อไหร่ ในใจตอบไปแล้วหละว่าคงไม่มีวันนั่น ถามวันเลิกกันจะได้คำตอบมากกว่า เราเห็นเพื่อนเรา แฟนไปรับส่งทุกวัน หลังเลิกงานก็อุตว่านั่งรถเมล์มาส่ง มากินส้มตำข้างทาง มีความสุขมาก แต่กับเรามีรถรับส่ง กินอาหารหรู แต่การกินของเราทั้งคู่แทบจะไม่คุยกันเลย แฟนเราก็กินบ้าง เล่นโทรศัพท์บ้าง แชทกับเพื่อนบ้าง บางที่เปิดหนังในโทรศัพท์ดู ตอนเราไแทานอาหารด่วยกันสองคน สถานะแบบนี้ เราควรจะทำอะไรต่อไปดีค่ะ ทนให้เป็นแบบนี้ รอวันที่ใครคนนึงเจอคนที่ใช่ แล้วตีจากไป หรือ เราควรจะทำอะไรสักอย่าง เพื่อให้มันดีขึ้น แล้วเราควรทำยังไงดีค่ะ
อันนี้เรายืม log in ของเพื่อนมา เขียนครั้งแรก เพราะเราไม่สบายใจเลย ถ้า tag ผิดห้องต้องขออภัยนะค่ ะ
การคบกันนานเกินไป (สภาวะทรงตัว) จุดจบจะเป็นแบบไหนค่ะ
ตอนนี้เราคิดอยู่ตลอดว่า เราควรจะคบกันด้วยสถานะแบบนี้ต่อไปไหมค่ะ หรือ จะบอกเลิกไปเลย เจ็บหนักตอนนี้ ยังน้อยกว่ารอจนเค้าเจอคนที่ใช่แค่ปีสองปีแล้วตัดสินใจแต่งงาน โดยสิ่งที่คบกันมา 10 กว่าปีไม่มีความหมาย
เราทั้งคู่ก็คบกับเปิดเผยนะค่ะ พ่อแม่เราทั่งคู่ก็รับรู้ เพื่อนๆทั่งคู่ก็รับรู้ ออกงานก็ไปด่วยกันตลอด ใครๆมองภายนอกว่าดี ใครก็อิจฉา ว่าแฟนเราเป็นคนดี ไม่เจ้าชู้ ไม่กินเหล้า หน้าที่การงานาดี ดีเป็นผู้ใหญ่ ดูมีอนาคต แต่ไม่มีใครรู้ว่าทุกวันนี้ มันจืดจางมากค่ะ มีแต่คนถามว่าแต่งเมื่อไหร่ ในใจตอบไปแล้วหละว่าคงไม่มีวันนั่น ถามวันเลิกกันจะได้คำตอบมากกว่า เราเห็นเพื่อนเรา แฟนไปรับส่งทุกวัน หลังเลิกงานก็อุตว่านั่งรถเมล์มาส่ง มากินส้มตำข้างทาง มีความสุขมาก แต่กับเรามีรถรับส่ง กินอาหารหรู แต่การกินของเราทั้งคู่แทบจะไม่คุยกันเลย แฟนเราก็กินบ้าง เล่นโทรศัพท์บ้าง แชทกับเพื่อนบ้าง บางที่เปิดหนังในโทรศัพท์ดู ตอนเราไแทานอาหารด่วยกันสองคน สถานะแบบนี้ เราควรจะทำอะไรต่อไปดีค่ะ ทนให้เป็นแบบนี้ รอวันที่ใครคนนึงเจอคนที่ใช่ แล้วตีจากไป หรือ เราควรจะทำอะไรสักอย่าง เพื่อให้มันดีขึ้น แล้วเราควรทำยังไงดีค่ะ
อันนี้เรายืม log in ของเพื่อนมา เขียนครั้งแรก เพราะเราไม่สบายใจเลย ถ้า tag ผิดห้องต้องขออภัยนะค่ ะ